Delen:
10 Daring Jewel Thieves die helemaal weg zijn met hun misdaden
Jewel dieven zijn altijd beschouwd als een stuk boven gewone criminelen. Misschien komt het omdat ze de neiging hebben meer op brains te vertrouwen dan op brawn. Het verslaan van een onmogelijk beveiligingssysteem en het betreden en verlaten van een afgesloten kluis houdt velen van ons vol ontzag.
En, natuurlijk, de juwelendief is lang een romantische figuur in fictie geweest. Van A.J. Raffles, Edwardian gentleman en amateur-safecracker, in de romans van E.W. Hornung tot de klassieker van Alfred Hitchcock Een dief vangen met Cary Grant als de duivels knappe katteninbreker hebben juweeldieven altijd onze verbeelding gevangen.
Hier zijn tien juweeldieven die helemaal weg zijn met hun misdaden.
10 De dief die chocolade heeft gebracht
Antwerpen is sinds de 15e eeuw de diamanthoofdstad van de wereld. De meeste ruwe diamanten en ongeveer de helft van de geslepen diamanten in de wereld worden verhandeld via Antwerpen. Het district wordt beschermd door gewapende politie en uitgebreide CCTV, en het bevat bankkluizen met enkele van de meest geavanceerde beveiligingsapparaten die de mensheid kent.
Maar geen enkele beveiliging kan de onweerstaanbare charme van de dief die een fortuin in diamanten met chocolaatje stal, verslaan. Carlos Hector Flomenbaum (niet zijn echte naam) opende een account bij Amro Bank en een jaar lang gedroeg hij zich als een perfecte heer. Hij bracht de chocolaatjes van het bankpersoneel mee wanneer hij op bezoek kwam om regelmatig stortingen te doen in zijn kluisje. Carlos was zo regelmatig dat hij een sleutel tot de kluis kreeg, zodat hij er 24 uur per dag toegang toe had.
Wat hij deed. In een weekend in maart 2007 opende Flomenbaum, die Engels sprak met een Amerikaans accent, vijf kluisjes. Naar schatting heeft hij ongeveer € 21 miljoen aan diamanten gestolen. Hoewel beschaamd personeel in staat was om de man te beschrijven aan samengestelde kunstenaars, is hij nog nooit betrapt.
9 De blauwe revolutie
Ook bekend als de Hope Diamond en permanent tentoongesteld in het National Museum of Natural History in Washington DC, werd de Franse Blauwe diamant gestolen tijdens de Franse Revolutie. De diamant zou 112 karaat en een glanzend diepblauw zijn geweest.
De geschiedenis van de diamant is de geschiedenis van juweeldiefstal. Van wie gezegd werd dat het oorspronkelijk het oog was in een beeld van een hindoegod, werd de steen vermoedelijk gestolen uit een geheime tempel. Of weet je, het kan in India in de 17e eeuw zijn gewonnen door iemand met een flair voor marketing.
De diamant werd doorgegeven door de Franse koninklijke familie en was uiteindelijk in handen van Marie Antoinette. Op 11 september 1792 stalen een menigte revolutionairen en dieven de kroonjuwelen, waaronder de Franse Blauwe.
De Franse blauwe werd nooit meer gezien. Nochtans, in 1812 werd een gelijkaardige, hoewel kleinere, diamant verkocht aan een Britse bankier genoemd Henry Philip Hope. De diamant stond in zijn verzameling zonder herkomst, ongebruikelijk voor zo'n waardevolle diamant.
Wetenschappers die de Hope Diamond hebben onderzocht, zijn ervan overtuigd dat het is gesneden uit de Franse blauwe kleur. Maar de identiteit van de Blauwe Revolutionist, of een van de dieven van de diamant doorheen de geschiedenis, is nooit ontdekt.
8 De Pink Pearl Panther
Joseph Grizzard was elke centimeter de betoverende Edwardiaanse juwelendief. Hij was rijk en ongeschikt en plaagde de politie graag met zijn slimheid. Wetend dat de politie hem ervan verdacht betrokken te zijn bij een diamantoverval, regelde hij nog steeds een etentje voor potentiële kopers. De politie zocht zijn terrein terwijl de gasten de eerste gang aan het eten waren, en Grizzard verwelkomde hen met een glimlach.
De officieren doorzochten grondig maar vonden niets, tot vermaak van Grizzard en zijn gasten. Zodra ze vertrokken, keerde Grizzard terug naar het eten van zijn soep en trok een lange rij diamanten uit de bodem van de kom. Er was ook sprake van een geruchtenstoot vanuit de Ascot Cup, die door koning Edward VII was besteld voor de diefstal van de beroemde renbaan.
Zijn laatste wapenfeit had zijn kroon moeten zijn. In 1913 nam hij het brein achter de diefstal van een reeks vlekkeloze roze parels ter waarde van ongeveer $ 18 miljoen. De diefstal zelf was een roman van Sherlock Holmes waardig. De parels werden door de post verzonden, wat werd beschouwd als de veiligste manier om ze te vervoeren. De juwelendoos werd in een postzak geplaatst, naast 300 andere identieke postzakken. Op een gegeven moment identificeerde Grizzard de zak, haalde hem uit de rest, verwijderde de parels en vervangde ze zonder enige reden door een reeks suikerklontjes, gedecoupeerd met krantenpapier.
De diefstal werd pas ontdekt nadat het pakket was afgeleverd. En dat zou geweest zijn als een van zijn handlangers geen losse lippen had gehad. Grizzard werd onder toezicht geplaatst, en met het net dat dichterbij kwam, gooide de medeplichtige de ketting weg. Het werd gevonden door een pianofabrikant die, ervan uitgaande dat de parels plakken, een aan een kind een marmer gaf voordat hij de rest aan de politie overhandigde. Hoewel Grizzard uiteindelijk werd gearresteerd, verliet zijn charme hem nooit. De rechercheur die de leiding had over zijn zaak, Alfred Ward, bezocht hem zelfs in de gevangenis en voerde campagne voor zijn vroege vrijlating, die Grizzard kreeg.
7 De tuinman
In 1989 werkte de Thaise tuinman Kriangkrai Techamong voor een Saoedische prins toen hij de muren van het paleis schaalde, naar het raam op de tweede verdieping klom en een kluis opende met een schroevendraaier. Het waren niet de meest gesofisticeerde misdaden, hoewel het verbergen van zijn buit in de stofzak van zijn stofzuiger en het uit de voordeur draaien, behoorlijk geïnspireerd was. Techamong verkavelde toen de buit, die een verbazingwekkende 91 kilo woog, en plaatste hem thuis in Thailand voordat hij zelf in een vliegtuig sprong. De trek omvatte naar verluidt een zeldzame 50-karaats blauwe diamant ter grootte van een ei.
Het was een eenvoudig plan, maar de gevolgen van de diefstal waren verwoestend. Een Saoedische zakenman met banden met de Saoedische koninklijke familie, Mohammad al-Ruwaili, reisde naar Thailand om het te onderzoeken. Hij verdween spoorloos, samen met drie Saudische diplomaten die waren doodgeschoten in executiekleding. Niets hiervan was het werk van de tuinman.
De gestolen juwelen werden, naar het schijnt, voor een fractie van hun waarde verkocht en verschenen al snel rond de nek van de vrouwen van prominente Thaise politici. De Saoedische autoriteiten dreigden met sancties en sommige juwelen werden ingeleverd bij de Thaise politie, maar het merendeel van wat terugging naar de Saoedische koninklijke familie was namaakgoederen, wat nog erger maakte. De betrekkingen tussen de twee landen zijn nooit hersteld. De blauwe diamant is nooit gevonden.
Wat Kriangkrai Techamong betreft, hoewel hij veroordeeld was voor de diefstal, diende hij slechts een korte gevangenisstraf, grotendeels vanwege het aantal prominente Thaise mensen die baat hadden bij zijn acties. Hij is sindsdien een boeddhistische monnik geworden.
6 De termieten
Op 6 maart 2010 bond een bende dieven een beveiligingsbeambte bij de vestiging Credit Lyonnais aan de Avenue de l'Opera in Parijs alvorens een reeks kelderwanden tot 76 centimeter (30 in) dik te doorlopen voordat ze de kluis bereikten en braken open ongeveer 200 kluisjes.
Het gebouw werd licht bewaakt vanwege lopende bouwwerkzaamheden, die bedoeld waren om beveiligingssystemen te versterken. Toen ze het toneel verlieten, staken ze het vuur in brand, wat leidde tot de anti-vuursystemen en het gebouw overstroomde, waarbij alle overblijvende sporen van bewijsmateriaal werden verwijderd.
De waarde van de trek zal nooit bekend zijn, maar wordt geschat op ongeveer € 6 miljoen. De overvallers, bijgenaamd de termieten, zijn nooit gepakt. Twee soortgelijke aanvallen op banken werden echter in de volgende weken verijdeld toen de alarmsystemen werden geactiveerd door de trillingen van het boren, en ze ontsnapten ternauwernood aan de vangst.
5 mannen op fietsen
Op 6 november 2012 snelden drie motorfietsen door de bovenste verdiepingen van een druk winkelcentrum in het Brent Cross Shopping Centre in Londen. Terwijl de drie chauffeurs in de gaten hielden, sloegen hun passagiers een dure juwelierszaak binnen en grepen ze £ 2 miljoen aan horloges en sieraden voordat ze weer op de fietsen stapten en wegreed voordat beveiligingsagenten tijd hadden om de afritten te beveiligen.
Hoewel de overval gebeurde bij daglicht in een druk winkelcentrum en op film werd vastgelegd door camerabewaking en op de telefoons van talloze omstanders, kwamen de overvallers weg en werden ze nooit gepakt. Niemand raakte gewond bij de overval, hoewel een bejaarde heer ter plekke werd behandeld voor schokken.
4 De vensterbrekers
Het Museon in Den Haag, Nederland, hield in december 2002 een tentoonstelling met kettingen, tiara's en kostbare edelstenen in bruikleen van andere musea en privécollecties over de hele wereld, waaronder juwelen die werden uitgeleend door Europese royalty's.
De tentoonstelling had een aantal strikte veiligheidsmaatregelen, waaronder 24-uurs beveiligingsmedewerkers, bewakingscamera's, infraroodsensoren en versterkte glazen vitrines voor de meest waardevolle stukken, die op het eerste gezicht voldoende leek. En toch lijken de dieven binnen te zijn door een raam open te breken.
Niemand weet hoe ze erin slaagden de beveiligingssystemen te omzeilen of waarom de bewakers niet op de hoogte waren van het lawaai toen de overvallers in zes van de 28 vitrines braken. De waarde van de uitzetting werd geschat op $ 5 miljoen. Er wordt aangenomen dat de meer herkenbare stenen zouden zijn gereconst en sieraden onmiddellijk na de inbraak waren gebroken. Noch de dieven noch de juwelen zijn sindsdien vernomen.
3 De Oscar-genomineerden
De Damiani-showroom in Milaan is een van de meest exclusieve juwelierszaken ter wereld. In februari 2008 brachten dieven wekenlang meer dan 9 meter (30 ft) door in de kelder van de winkel van het naastgelegen gebouw, dat leeg was voor bouwwerkzaamheden. Zeven mannen kwamen door de keldermuur, vastgebonden personeel, die druk bezig waren met het voorbereiden van de edelstenen voor een met sterren bezaaide Academy Awards-feest, en gingen weg met $ 20 miljoen aan sieraden in minuten. De dieven droegen geen wapens, droegen politie-uniformen en vertrokken door terug te verdwijnen in de tunnel. De inbrekers maakten gebruik van de lopende bouwwerkzaamheden om de geluiden van hun graafwerk te verbergen, wat een maand zou duren om te voltooien.
Hoewel de Italiaanse politie indertijd zei dat ze "vrij snel" arrestaties verwachtten, zijn de theïden nooit gevangen en zijn de juwelen nooit teruggevonden, mogelijk vanwege de geruchten over betrokkenheid van de Siciliaanse maffia. Gelukkig waren tijdens de overval tijdens de Oscars ceremonie veel van de mooiste edelstenen van Damiani de nekken van filmsterren aan het omlijsen. En, bewijs dat er niet zoiets bestaat als slechte publiciteit, de winst van Damiani steeg als gevolg van de dekking van de overval.
2 De bagageafhandelaars
Op 25 februari 2005 liepen twee mannen gekleed in de uniformen van de Nederlandse luchtvaartmaatschappij KLM een beveiligd gebied binnen op de luchthaven Schiphol in Amsterdam. Ze hielden een bagagetruck omhoog die diamanten laadde tijdens een vlucht naar Antwerpen. De dieven legden het personeel vast. Niemand raakte gewond en ze stalen de bagagetruck om hun ontsnapping mogelijk te maken.
De details van het transport van de diamanten waren hoogst geheim en de politie vermoedde dat de overvallers voorkennis hadden gehad, maar er werd nooit iemand betrapt. De diamanten werden geschat op meer dan € 72 miljoen, hoewel er ongeveer € 30 miljoen aan edelstenen achterbleef in het uitje.
In januari 2017 werden zeven mensen gearresteerd op verdenking van het witwassen van geld, maar tot op heden is niemand ooit beschuldigd van de overval en het is onduidelijk of een van de zeven de oorspronkelijke bagagediefhebbers was. Interessant is dat een bijna identieke overval plaatsvond in 2013 op Brussels Airport, toen dieven voor $ 50 miljoen aan diamanten stalen.
1 The Gentleman Thief Of Cannes
Het Carlton Cannes hotel was ooit het decor voor de film van Hitchcocks gladde film Een dief vangen, een feit dat in juli 2013 enigszins ironisch moet zijn geweest, toen een eenzame dief erin slaagde weg te komen met meer dan $ 130 miljoen aan juwelen. Hoewel het hotelpersoneel zwoer dat de deuren naar het terras waren afgesloten, slaagde de dief er nog steeds in om er doorheen te komen.
Het hotel was de plaats voor een tentoonstelling van Leviev-juwelen, en de gemaskerde dief, die precies leek te weten waar hij heen ging, had het geluk om het meest geschikte moment te kiezen, net voordat de edelstenen in hun hoogbeveiligde glazen behuizingen werden geladen . Hij ontmoette geen hotelgasten of bezoekers van de tentoonstelling, hoewel hij te maken had gehad met drie ongewapende bewakers in de tentoonstellingsruimte. De dief bedreigde hen met een pistool voordat ze een koffertje vol juwelen pakte. De trek omvatte 34 "uitzonderlijke" edelstenen die een hoge karaat hadden en onbeschadigde helderheid, briljante kleuren en meesterlijk snijden.
De overval was binnen 60 seconden voorbij. Drie dagen later werd een juwelier in Cannes opgehouden door een dief en zijn medeplichtige. Terwijl een van de overvallers een tas met horloges en sieraden vulde, verontschuldigde de schutter zich bij een van de verkoopmedewerkers en zei: "Sorry, het is de economische crisis."
Hoewel niemand zeker weet of de twee overvallen door dezelfde persoon zijn gepleegd, denken ze wel dat ze zijn gepleegd door leden van de Pink Panther bende juweeldieven, die verondersteld worden betrokken te zijn geweest bij tientallen spraakmakende juwelen over de hele wereld. Het kan, of misschien niet, toeval zijn dat drie dagen voor de Carlton Cannes-overval één van de vermeende leiders van de Pink Panther-bende, Milan Poparic, uit de gevangenis is gebroken. Hij was het derde lid van de bende dat binnen twee maanden was ontsnapt.