Delen:
10 brutale aanvallen op gevangenen door gevangenisbewakers
Gevangenis kan dodelijk zijn voor zijn inwoners. Veel mensen nemen aan dat gevangenen de enigen zijn die gewelddadig optreden en de enigen die achter de tralies doden. Maar dat is niet altijd het geval.
Bewakers kunnen gemakkelijk hun humeur verliezen als ze te maken hebben met onhandelbare of geestelijk gestoorde gevangenen, en ze kunnen de gevangenen vaak aanvallen zonder enige repercussies. Elk van de volgende gevangenen werd gruwelijk behandeld voordat ze stierven aan verwondingen die door de bewakers waren toegebracht.
10 Ronald Spear
De 52-jarige Ronald Spear ging medicijnen kopen in een winkel in Harlem, maar hij was vergeten dat hij vanwege een eerdere winkeldiefstal uit de winkel was geweerd. Hij werd gearresteerd en naar de gevangenis gebracht. Speer werd in de ziekenhuisafdeling gestopt omdat hij diabetes, hartaandoeningen en terminale nierziekte had waarvoor dialyse nodig was. Hij gebruikte een stok om te lopen en hij droeg een armband die waarschuwde dat hij dreigde te vallen.
Spear verbleef meerdere dagen en eiste een dokter te bezoeken. Ten slotte zou hij geen nee willen zeggen voor een antwoord. Hij probeerde langs een bewaker te duwen, Brian Coll, die Speer in zijn gezicht en buik stompte. Twee andere officiers pakten Spear, en ze spelden hem met zijn gezicht naar beneden op de grond.
Coll schopte Speer een paar keer in de zijkant van het hoofd "alsof hij een velddoelschop gaf." Een van de bewakers probeerde het hoofd van Spear met zijn hand te beschermen, en hij schreeuwde tegen Coll om te stoppen. Coll leunde voorover, trok Spear's hoofd op en zei: "Dit is wat je krijgt voor F-King met mij, onthoud dat ik dit heb gedaan." Toen liet hij Spear zijn hoofd op de grond vallen.
Speer bewoog niet. Het slaan had bloedingen in zijn hersenen veroorzaakt en zijn hart was mislukt. De officieren begonnen meteen met een doofpot. Coll overtuigde de anderen om hun kapitein te vertellen dat Spear Coll met een wandelstok had aangevallen.
Een paar jaar gingen voorbij en een van de officieren, Anthony Torres, raakte overweldigd door schuldgevoelens. Hij bekende zijn rol in de moord. De politie arresteerde Coll en ze ontdekten een ingelijste nieuwsartikel over de dood van Spear in zijn slaapkamer. Coll werd schuldig bevonden aan de dood van Spear en veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf.
Spear's familie vervolgde New York City en ontving $ 2,75 miljoen.
9 Michael Tyree
Nadat Michael Tyree de proeftijd voor een kleine drugsklacht had geschonden, beval een rechter hem vast te houden totdat hij in een behandelcentrum voor geesteszieken kon worden geplaatst. Tyree, die leed aan een bipolaire stoornis en verslaving, was gehuisvest in een deel van de gevangenis dat gereserveerd was voor gedetineerden met speciale behoeften.
Tyree weigerde zijn medicatie in te nemen. Hij stopte zijn pillen in de weg en voerde ruzie met de verpleegster. De verpleegster riep een bewaker en ze konden Tyree overtuigen om zijn medicatie zonder incidenten te nemen.
De bewaker keerde later die avond terug naar de cel van Tyree met twee van zijn vrienden. Ze waren boos op Tyree vanwege de manier waarop hij met de verpleegster had gesproken, dus vielen ze hem aan. De bewakers stampten ten minste één keer op Tyree en ze sloegen hem herhaaldelijk. Talloze gevangenen hoorden Tyree schreeuwen: "Het spijt me. Mijn excuses. Stop. 'Ze lieten Tyree op de grond zakken.
Gevangenispersoneel ontdekte Tyree dood in zijn cel uren later. Zijn naakte lichaam was besmeurd met braaksel en uitwerpselen. Een autopsie toonde aan dat Tyree was overleden aan massale botte krachttrauma's die zijn lever en milt hadden laten scheuren. Hij was binnen enkele minuten na het slaan gestorven.
De politie arresteerde de drie bewakers: Jereh Lubrin, Matthew Farris en Rafael Rodriguez. Ze keken door de sms-berichten van de mannen en ontdekten dat de bewakers vaak hadden gescout op het verslaan van gevangenen in gebieden van de gevangenis zonder beveiligingscamera's.
De bewakers drukten ook humor en plezier uit over de pijn of het ongemak van de gevangenen, met name geestelijk zieke gevangenen. De bewakers werden schuldig bevonden aan tweedegraads moord en ze werden veroordeeld tot 15 jaar tot levenslang in de gevangenis.
Ambtenaren van de provincie betaalden $ 3,6 miljoen aan de familie van Tyree om een proces wegens onrechtmatige dood te beslechten.
8 Randall Jordan-Aparo
Randall Jordan-Aparo diende tijd voor creditcardfraude. Enkele maanden na zijn straf begon Jordan-Aparo aan complicaties door zijn genetische bloedziekte. Medisch personeel weigerde om hem te helpen. Toen hij hen vertelde dat hij bloed in zijn mond en urine had, dreigde de verpleegster een disciplinair rapport in te dienen.
Nadat zijn symptomen verslechterden, contacteerde een verpleegster de gevangenis arts, die haar vertelde om een intraveneuze toepassing te beginnen en hem in de ziekenboeg te houden. De verpleegster probeerde de infuus in te voegen, maar ze gaf het op na verschillende mislukte pogingen. Ze verliet Jordan-Aparo 's nachts in de ziekenboeg.
De volgende ochtend onderzochten twee verpleegsters hem. Hij zei dat hij pijn had en naar het ziekenhuis moest. Ze weigerden en hij schreeuwde: "Ik ga je f-koning ezel aanklagen. Ik moet naar het ziekenhuis! "
Een verpleegster riep de bewakers van de gevangenis. Zonder een arts te raadplegen, besloten de bewakers Jordan-Aparo uit de ziekenboeg te verwijderen en hem in een isoleercel te plaatsen. Hij werd vervolgens vergast met 600 gram chemische middelen, ruim boven dodelijke niveaus. Gevangenen in de buurt hoorden hem schreeuwen: "Ik kan het niet aan. Ik kan het gas niet aan. Ik heb een verpleegster nodig! '
Jordan-Aparo werd naar de douche gesleept. Hij kwam tevoorschijn, nog steeds bedekt met de giftige oranje resten van de chemicaliën en was zo zwak dat hij in een rolstoel moest worden geplaatst. Ze brachten hem terug naar de isoleercel, die was bedekt met restanten van de gassen.
Jordan-Aparo werd dood uur later gevonden. Zijn lichaam lag op de vloer van de cel en zijn gezicht werd tegen de deur gedrukt alsof hij probeerde frisse lucht door de smalle spleet onder de deur te krijgen.
Niemand werd in zijn dood aangeklaagd.
7 Matthew Walker
Matthew Walker, die 20 jaar gevangenisstraf uitzat voor inbraak en aanranding, werd rond middernacht wakker gemaakt omdat een kopje en tijdschrift niet op zijn plaats lagen in de cel die hij deelde met een andere gevangene. Walker zei: "Dit is gek. Je maakt me wakker over een beker. 'Hij weigerde de spullen te verplaatsen. De correctiesofficier riep op voor een back-up en verschillende bewakers arriveerden.
Ze bestelden Walkers celgenoot uit de cel en hij zag de bewakers Walker aanvallen. Een van de agenten haalde een bus pepperspray tevoorschijn en spuit die naar Walker. Toen ging het gevecht naar de gang naar buiten. Gevangenen zagen hoe officiers Walker slaan, slaan en trappen.
De bewakers boeiden Walker en probeerden hem weg te dragen. Een van hen merkte dat de leerlingen van Walker niet reageerden en vroegen om medicijnen. Een officier die assisteerde bij de medische reactie zei dat het hoofd van Walker voelde als Jell-O [en] zij moeten zijn reet hebben geschopt. "Walker werd al snel dood verklaard.
De medische onderzoeker ontdekte dat het strottenhoofd van Walker zo zwaar was geplet dat zijn keel dicht was gezwollen en dat hij stikte. Zijn lichaam toonde ook bewijs van ten minste 11 afzonderlijke trauma's.
Niemand werd beschuldigd van de dood van Walker.
6 Samuel Harrell
Samuel Harrell, een gevangene die leed aan een bipolaire stoornis, pakte zijn koffers en kondigde aan dat hij naar huis zou gaan, hoewel hij nog enkele jaren over had om zijn drugsvonnis te ondergaan. Toen liep Harrell halsoverkop in een afgesloten uitgangsdeur.
Verschillende correcties officieren geconfronteerd Harrell, en hij werd op de grond gegooid en geboeid. Maar liefst 20 officieren, waaronder leden van een groep die in de gevangenis bekend stond als de "Beat Up Squad", trapten en stompten Harrell hardop terwijl ze racistische opmerkingen uitschreeuwden. Harrell werd vervolgens gegooid of door een trap naar beneden gesleurd. Een gevangene meldde dat hij op de overloop lag, 'gebogen in een onmogelijke positie'.
Correctieambtenaren vroegen om een ambulance, maar ze noemden het slaan niet. In plaats daarvan vertelden ze de ambulanceploeg dat Harrell waarschijnlijk een overdosis had gemaakt aan synthetische marihuana. Hij werd naar het ziekenhuis gebracht, waar hij dood werd verklaard.
Een autopsieverslag concludeerde dat Harrell snijwonden en kneuzingen aan het hoofd en de ledematen had en dat hij geen illegale drugs in zijn systeem had. Hij was overleden aan hartritmestoornissen "na een fysieke woordenwisseling met correcties officieren."
Niemand werd in zijn dood aangeklaagd.
5 Martin Harrison
Martin Harrison werd gearresteerd op een bevel omdat hij niet voor de rechtbank voor een DUI-aanklacht verscheen. Toen hij naar de gevangenis werd gebracht, vertelde hij de verpleegster dat hij elke dag dronk en een geschiedenis van terugtrekking van alcohol had. Aanvankelijk besloot de verpleegster hem op alcoholonttrekkingsprotocollen te zetten. Toen veranderde ze van gedachten en stuurde hem zonder medische follow-up naar de algemene bevolking.
Harrison begon te lijden aan een ernstige vorm van alcoholontwenning, bekend als delirium tremens. Hij begon te hallucineren en onregelmatig te handelen. Hij begon te gillen, brak een dienblad en liet zijn cel overstroomd door zijn toilet over te lopen. Afgevaardigden gingen zijn cel binnen en vonden hem achter een matras verstopt. Harrison vertelde hen dat iemand hem probeerde te vermoorden. Toen beschuldigde hij hen.
In de daarop volgende strijd, sloegen 10 afgevaardigden Harrison neer en schopten hem en schokten hem herhaaldelijk met Tasers. Toen Harrison ten slotte werd onderworpen, namen de afgevaardigden hem mee naar een andere cel en beperkten hem met een heupketting, beenboeien, handboeien en een spuugkap.
Een verpleegster onderzocht hem kort na de strijd. Harrison viel bewusteloos tijdens het onderzoek en werd nooit wakker. Hij stierf twee dagen later in een ziekenhuis. Het rapport van een lijkschouwer wees uit dat Harrison was overleden na het lijden van "hartstilstand na overmatige fysieke inspanning, meerdere botte verwondingen en tasking."
Onderzoekers ontdekten dat Corizon, de zorgverlener in de gevangenis, aanzienlijk goedkopere erkende beroepsopleidingen had aangenomen in plaats van de geregistreerde verpleegkundigen die door de staat waren verplicht. Harrison's familie klaagde Corizon en de provincie aan, en zij ontvingen $ 8,3 miljoen.
4 Richard Metcalf
Richard Metcalf had nog nooit tekenen van een psychische aandoening gehad totdat hij op een ochtend vroeg zijn huis verliet, op blote voeten door de sneeuw liep en probeerde in te breken in de horecabranche waar hij werkte. Toen de politie Metcalf confronteerde, verzette hij zich en werd tweemaal Tased.
Metcalf werd naar een holdingcel gebracht en voor een voorgeleiding gehouden. Hij had zichzelf bevuild voor het transport en had een douche nodig toen hij aankwam. Agenten zeiden dat Metcalf "in paniek raakte" nadat hij naar de douches was gebracht, en ze moesten "hem neerhalen" om hem onder controle te houden. Metcalf werd naar het medisch centrum gebracht, waar hij artsen vertelde dat "hij in de gevangenis werd geslagen".
Metcalf werd teruggebracht naar het opvangcentrum, waar zijn gedrag en de mishandelingen verslechterden. Officieren meldden dat hij irrationeel handelde in zijn cel, bijtend en stompend, en met zijn hoofd op de celstaven bonst.
Officieren beperkten Metcalf, zijn handen en enkels aan het kraken. Hij begon bloed te spuwen en de officieren legden een spuugmasker op Metcalf. De gevangene kauwde er doorheen, dus plaatsten ze een kussensloop boven zijn hoofd.
Officieren riepen om een ambulance. Toen de medici arriveerden, probeerden ze het spuwmasker van Metcalf te verwijderen. Het was zo strak dat ze een schaar nodig hadden om het te verwijderen. Ze ontdekten dat Metcalf niet ademde. Hij had verstikt omdat de snaren van het spuwmasker dicht om zijn nek waren geknoopt in plaats van zijn achterhoofd.
Noodsituatiedokters slaagden erin hem terug te brengen, maar hij was hersendood. De artsen ontdekten dat Metcalf blauwe plekken op zijn hele lichaam en vier gebroken ribben had.Zijn orgels begonnen ook te falen.
Niemand werd in zijn dood aangeklaagd.
3 Leonard Strickland
Leonard Strickland, die leed aan schizofrenie, werd veroordeeld voor het criminele bezit van een wapen en naar de gevangenis gestuurd. Strickland kreeg ruzie met bewakers die gewelddadig werden. De bewakers beweerden dat ze handelden uit zelfverdediging. Echter, zes getuigen van gevangenen, die allen afzonderlijk werden geïnterviewd, beschreven een gruwelijke aanval tegen Strickland.
Hij werd geslagen door een van de bewakers en een trap naar beneden geduwd door een officier die een rouwproces uitschreeuwde. Toen Strickland van de trap viel, raakte zijn schedel verschillende keren de betonnen treden. Onder aan de trap trok hij zichzelf in een strakke foetushouding terwijl verschillende officieren hem om beurten in zijn hoofd en ribben schopten.
Strickland werd naar de noodgevallendienst van de gevangenis gebracht om te worden onderzocht. Videoshows Strickland nauwelijks staan voordat hij zakte op de grond. Na vijf minuten besloten de bewakers hem naar boven te brengen naar de afdeling geestelijke gezondheidszorg. Twee officieren grepen Strickland bij zijn armen, die nog steeds geboeid waren, en tilden ze op tot ze achter zijn hoofd hyperextended waren. Toen sleepten ze Strickland de kamer uit.
De agenten wierpen hem met zijn gezicht naar beneden in een gang en Strickland bleef bijna 10 minuten op de grond liggen. De officieren merkten dat Strickland niet ademde, dus voerden ze reanimatie uit. Er arriveerde een ambulanceploeg en Strickland werd naar het ziekenhuis gebracht waar hij dood werd verklaard.
Niemand werd in zijn dood aangeklaagd.
2 Larry Trent
De vierenvijftigjarige Larry Trent werd gearresteerd voor een DUI. Hij kon de band niet plaatsen, dus bleef hij in hechtenis. Vier dagen later openden twee bewakers, William Howell en Damon Hickman, de deur naar de cel van Trent om een slaapmat te verwijderen en Trent rende de cel uit.
Howell gebruikte een Taser op Trent. Terwijl Trent niet op de grond leerde liggen, schopte Hickman Trente in de ribben. De twee hulpsheriffs droegen de gevangene terug naar zijn cel en Trent nam de Taser van de gevangenbewaarders. Ze namen de Taser terug en bedwingen Trente op de vloer. Toen sloeg Howell en Hickman op Trent, stampte en stampte, en liet zichtbare bootprints achter op Trents torso en gezicht.
Voordat de hulpsheriffs de celdeur sloten, stapte Howell Trent's cel binnen en schopte Trent in zijn hoofd terwijl hij op de grond lag. De aanslag van de bewakers had Trents bloed achtergelaten in de gang en het boekingsgebied, evenals op de afgevaardigden. Howell en Hickman bestelden andere gedetineerden om Trents bloed op te ruimen van de vloer en de muren buiten zijn cel.
Trent bleef bewegingloos achter op de vloer van de cel liggen, ernstig gewond en bloedend door een open hoofdwond. De hulpsheriffs hebben Trent niet om medische hulp gevraagd, omdat ze bang waren dat ze in de problemen zouden komen.
Een andere medewerker zag Trent's levenloze lichaam ongeveer vier uur na het pak slaag. Hij belde hulppersoneel en Trent werd die middag dood verklaard in een lokaal ziekenhuis. Uit autopsieresultaten bleek dat Trent stierf aan een bekkenfractuur die hemorragie veroorzaakte en botte trauma's aan zijn hoofd, romp en extremiteiten.
Howell werd veroordeeld voor aanklachten wegens buitensporig geweld, het opzettelijk negeren van ernstige medische behoeften en het belemmeren van gerechtigheid. Hickman pleitte schuldig en werd veroordeeld tot 10,5 jaar gevangenisstraf.
De familie van Trent vervolgde de gevangenis en ontving $ 2,375 miljoen.
1 Darren Rainey
De vijftigjarige Darren Rainey zat een gevangenisstraf van twee jaar uit voor het bezit van cocaïne. Vier maanden na zijn straf vervuilde Rainey, die aan schizofrenie leed, zich in zijn cel en weigerde op te ruimen. Correctieambtenaren begeleidden Rainey langs verschillende operabele douches. In plaats daarvan brachten ze hem naar een speciale die was opgetuigd, zodat de temperatuurregelaars in de kast van een aangrenzende conciërge zaten.
De officieren gooiden Rainey een stuk zeep, deden de deur op slot en draaiden zich toen om. De temperatuur werd opgedreven tot meer dan 71 graden Celsius (160 ° F) - voorbij het maximum van de toestand van 49 graden Celsius (120 ° F).
Volgens de medegevangenen van Rainey lachten de officieren Rainey uit, terwijl hij smeekte om vergiffenis. Toen vertrokken de officieren. Toen ze bijna twee uur later terugkwamen, was Rainey dood. Zijn huid was zo verbrand dat hij uit zijn lichaam verdween en stukken huid vielen in het water. De gevangenen moesten de douche opruimen. Hen werd ook verteld om nooit te praten over wat er was gebeurd of ze zouden eindigen als Rainey.
De medische examinator van de gevangenis beweerde dat Rainey geen enkele vorm van brandwonden had geleden en zei dat er geen enkel trauma op zijn lichaam was. Nochtans, een nooit uitgebracht voorlopig rapport geschreven op de dag van de autopsie verwijst naar "zichtbaar trauma ... door het lichaam van de overledene." Een verpleegster vertelde later aan journalisten dat Rainey's lichaamstemperatuur die nacht zo hoog was dat het niet met een thermometer gemeten kon worden.
De officiële doodsoorzaak van Rainey waren complicaties van schizofrenie, hartaandoeningen en "beperking tot een douche." Zijn dood werd als een ongeluk geregeerd. Niemand onderzocht de dood van Rainey jarenlang totdat een medegevangene contact opnam met een krant. Verschillende gevangenisfunctionarissen werden ontslagen nadat de verhalen waren gepubliceerd. Niemand werd echter tijdens zijn dood beschuldigd.
Rainey's familie vervolgde de staat Florida en anderen, en zij ontvingen $ 4,5 miljoen.