Delen:
Top 10 Vervloekt en spookhuisartikelen
In de loop der jaren zijn veel huishoudelijke spullen vervloekt en spookt. Het zijn normale voorwerpen die je in elk huis kunt vinden: stoelen, spiegels, vazen, kasten, poppen, schilderijen en dergelijke. Het verhaal gaat altijd dat er een demon of geest in het item verblijft, hoewel de eigenaar van het object niet altijd weet waarom zijn bezit bezeten is.
Deze ogenschijnlijk spookachtige voorwerpen zijn beschuldigd van het veroorzaken van rampen, en sommigen zijn zelfs beschuldigd van poging tot moord. Velen zijn herhaaldelijk van eigenaar veranderd vanwege de chaos die hen is toegeschreven. Hier zijn tien naar verluidt vervloekte of spookachtige huishoudelijke voorwerpen.
10 Busby Stoop Inn voorzitter
De Busby Stoop Inn-stoel was vervloekt door Thomas Busby, net voordat hij werd opgehangen voor de moord op Daniel Auty in 1702. Voorafgaand aan de moord liep Busby een namaakoperatie met Daniel, die ook zijn schoonvader was. Beiden begonnen problemen te krijgen, die op een avond opkwamen toen Daniel de Thirsk, North Yorkshire, herbergde, waar Busby bij zijn vrouw Elizabeth woonde.
Sommige bronnen zeggen dat Daniel Elizabeth mee naar huis wilde nemen, terwijl anderen zeiden dat hij juist op bezoek was. Wat de reden ook was, een dronken Busby arriveerde om Daniel te vinden die in zijn favoriete stoel zat. Deze woedende Busby en leidde tot een gevecht. Daniel vertrok na het gevecht, maar Busby volgde hem naar huis en doodde hem met een hamer. Busby werd ter dood veroordeeld voor de moord.
Op weg naar zijn executie vroeg Busby om een tussenstop in de herberg, waar hij de stoel vervloekte. Sindsdien zijn veel mensen die in de stoel hebben gezeten, onder mysterieuze omstandigheden omgekomen. Sommigen pleegden zelfmoord, sommigen vielen af van gebouwen, sommigen hadden ongelukken, sommigen gingen ten oorlog en kwamen nooit terug, enzovoort. Toch weerhield dit mensen er niet van om in de stoel te zitten.
In de jaren zeventig raakte Tony Earnshaw, eigenaar van de herberg, zo beu met de aan de stoel toegeschreven sterfgevallen dat hij het naar de kelder bracht om te voorkomen dat mensen erin zaten. Sommige vastberaden mensen gingen nog steeds naar de kelder om op de stoel te zitten. Earnshaw had eindelijk genoeg nadat een onwetende koerierster een paar uur na het zitten in de stoel om het leven kwam bij een auto-ongeluk. Hij schonk de stoel aan het Thirsk Museum, waar het aan het plafond hangt om mensen ervan te weerhouden erin te zitten.
9 De huilende jongen
De huilende jongen was geen enkel schilderij maar een in massa geproduceerde print, met meerdere versies die er waren. De originele is gemaakt door de Italiaanse kunstenaar Bruno Amadio onder het pseudoniem "Giovanni Bragolin." Het schilderij was erg populair in het Verenigd Koninkrijk, waar veel mensen het in hun huizen hingen.
De eerste claim van het vervloekte schilderij werd gemaakt op 5 september 1985, toen De zon publiceerde een artikel over een echtpaar wiens huis afgebrand is. Volgens De zon, de Huilende jongen schilderen was alles wat er nog over was van het ongeluk. De zon publiceerde de volgende dag een vervolgstap en onthulde dat het verschillende oproepen had ontvangen van mensen met vergelijkbare problemen.
Een vrouw zei dat het schilderij het enige was dat overbleef nadat haar huis zes maanden nadat ze het schilderij had gekocht platgebrand was. Mensen beschuldigden het schilderij ook voor andere ongelukkige incidenten. De een zei dat de privés van haar zoon in de haak raakten en de ander zei dat ze haar man en drie kinderen was kwijtgeraakt sinds ze het schilderij voor het eerst kocht in 1959.
Het geheel kwam tot een hoogtepunt nadat een ander huis met daarin het schilderij was afgebrand. Het feit dat het betrokken schilderij een lookalike was van een andere kunstenaar veranderde niets. De zon aangeboden om lezers te helpen hun huizen van de kwade schilderijen te bevrijden. Als reactie leidden de lezers 2.500 in Huilende jongen schilderijen, die De zon verbrand in een gigantisch kampvuur.
In 2010 probeerde Steve Punt, een komiek en radiopresentator bij de BBC, een overlevende te verbranden Huilende jongen van het tijdperk. Het schilderij brandde niet, waardoor hij speculeerde dat het was beschermd met een brandvertragend middel. Hij nam echter geen risico en weigerde het schilderij naar zijn huis te brengen. Hij liet het gewoon achter op zijn veranda.
8 Belcourt-kasteelstoelen
Het 60 kamers tellende Belcourt Castle in Newport, Rhode Island, is een van de meest spookachtige huizen in de VS. Er wordt geloofd dat de rondspoken verbonden is met enkele van de antieke items die in het landhuis worden bewaard, inclusief de stoelen in de balzaal. Bezoekers klagen vaak over een ongemakkelijk gevoel als ze naast de stoelen gaan staan. Sommigen zeggen dat een onzichtbare kracht hen weerstaat wanneer ze proberen in de stoelen te zitten. Anderen die erin slaagden om in de stoelen te zitten, zeiden dat ze er op mysterieuze wijze uit werden gegooid.
Naast de spookachtige stoelen, bevat de balzaal een harnas dat met tussenpozen krijst. Het geschreeuw wordt gezegd dat van de eigenaar, die ergens in maart van een jaar werd gedood, wat dezelfde maand het geschreeuw het meest voorkomt. Er wordt gezegd dat hij is gedood nadat een speer door de sleuf van het harnas was geslagen.
7 Basano vaas
Het bestaan van de Basano vaas wordt betwijfeld. Het achtergrondverhaal is gehuld in mythen en folklore en de huidige locatie is onbekend. De vaas is gemaakt in een stad net ten noorden van Napoli, Italië, ergens in de 15e eeuw. Iemand gaf het de avond voor haar huwelijk cadeau aan een bruid als een geschenk. De bruiloft is echter nooit gebeurd omdat de bruid 's nachts stierf.
De vaas werd gegeven aan een familielid van de bruid, die ook kort na de ontvangst stierf. Het werd aan een ander familielid gegeven, die hetzelfde lot onderging. Het was op dit punt dat de familie van de bruid afleidde dat de vaas werd achtervolgd. Ze hebben het ergens begraven, waar het bleef totdat het in 1988 werd opgegraven.
De vaas bevatte een waarschuwing voor de mysterieuze en fatale gevolgen voor iedereen die in zijn bezit kwam. De man die de vaas vond negeerde de waarschuwing en verkocht die aan een apotheker, die drie maanden later stierf. De familie van de apotheker verkocht de vaas aan een arts, die de apotheker snel volgde naar de grote markt. Het werd later verkocht aan nog twee eigenaren, die ook stierven.
De familie van het laatste slachtoffer heeft er wijselijk voor gekozen de vaas niet te verkopen en heeft naar verluidt het uit het raam gegooid. Een politieagent vond het en gaf het terug, maar ze weigerden het in te zamelen. Geen museum accepteerde de vaas, en er wordt gezegd dat het op een geheime locatie wordt begraven.
6 Dybbuk Box
De Dybbuk (of Dibbuk) Box is een wijnkast waarvan gezegd wordt dat hij bezeten is door een boze geest, aangeduid als een dybbuk. De doos blijft in het bezit van de antieke verzamelaar Kevin Mannis, die het kocht van een vrouw die zei dat het eigendom was van haar grootmoeder. Mannis opende de doos na aankoop. Er was niet veel van binnen, slechts een paar merkwaardige items, waaronder een kaars, een wijndrinkbeker en twee lokken van mensenhaar.
Iemand of iets heeft echter de winkel van Mannis doorzocht op dezelfde dag dat hij de doos opende. Het was absoluut geen dief omdat er niets werd gestolen. De winkelbediende meldde ook dat de gloeilampen op mysterieuze wijze braken, en ze hoorde iemand vloeken. Mannis zelf merkte op dat de winkel naar jasmijnbloem rook.
Aanvankelijk legde Mannis het incident niet in verband met de doos, die hij aan zijn moeder gaf. Ze kreeg een beroerte slechts vijf minuten na ontvangst en gaf hem snel terug. Mannis gaf de doos aan zijn zuster, die het terugkeerde na te klagen dat het op mysterieuze wijze werd geopend en haar nachtmerries gaf. Mannis gaf de doos aan zijn broer en zijn vrouw, die het ook na soortgelijke klachten terugstuurde.
Uiteindelijk heeft Mannis het doosje te koop aangeboden, maar de koper gaf het al snel terug over klachten dat het iets slechts bevatte. Niet in staat zich van de doos te ontdoen, hield Mannis het gewoon in zijn kelder. Hij begon al snel te klagen over het zien van spoken in zijn huis. Vreemd genoeg klaagden bezoekers ook over hetzelfde. Mannis had ook nachtmerries waarin hij werd geslagen en vaak wakker werd met krassen en beten van de afranselingen.
Mannis verkocht de doos uiteindelijk aan Iosif Nietzke, die het in 2003 voor $ 140 kocht. Net als de rest begon Nietzke al snel te klagen over mysterieuze gebeurtenissen bij hem thuis. Hij meldde objecten op mysterieuze wijze door zijn huis te bewegen en de lichten gingen plotseling aan en uit. Hij verkocht ook de doos en de laatste koper, Jason Haxton, klaagde over overmatige vermoeidheid en onverklaarbare huiduitslag. Hij voegde eraan toe dat hij bloed hoestte en dat zijn mond naar metaal smaakte. Hij bezocht Joodse rabbijnen om de geest in het kabinet te kalmeren voordat hij het weggaf. In maart 2017 Ghost Adventures gastheer Zak Bagans nam de Dybbuk Box over die hij in zijn museum in Las Vegas wilde laten zien.
5 The Cursed Mirror Of The Myrtles Plantation
De Myrtles-plantage in St. Francisville, Louisiana, is een ander spookhuis in de VS. Het meest spookachtige item is een 200 jaar oude spiegel. Het verhaal gaat dat de spiegel werd achtervolgd nadat een slaaf, Chloe genaamd, een taart vergiftigde, Sara vermoordde, de vrouw van de eigenaar van de plantage, en twee van haar dochters. De zielen van de overledenen zaten gevangen in de spiegel, vanwaar ze de plantage achtervolgden.
Bezoekers van de plantage merken vaak vreemde handafdrukken en druppelstrepen op de spiegel. Sommigen bevestigden zelfs dat ze mensen gekleed in ouderwetse kleding erin zagen. Het achtergrondverhaal van de spiegel is enigszins betwist, omdat er geen verslag is van een slaaf genaamd Chloe die ooit aan de plantage werkte. Volgens de gegevens van de plantage stierven Sara en een van haar dochters ook aan gele koorts, terwijl de andere overleefde in de volwassenheid.
4 Annabelle The Doll
Als je er een hebt gezien The Conjuring (2013), Annabelle (2014), of Annabelle: Creation (2017), je had die enge pop met de naam Annabelle moeten zien. Ze is gebaseerd op een echte, maar minder griezelig uitziende, pop genaamd Annabelle, die te zien is in Ed and Lorraine Warren's Occult Museum in Monroe, Connecticut.
Het verhaal van Annabelle's griezeligheid begon in 1970, nadat een vrouw haar voor haar dochter had gekocht. Mensen begonnen al snel de pop van willekeurige aanvallen te beschuldigen en probeerden zelfs een vriend van de familie te wurgen. Ed en Lorraine Warren onderzochten de criminele activiteiten van de pop en concludeerden dat ze bezeten was door een boze geest.
Ze besloten om Annabelle naar hun museum te brengen, maar de remmen en de besturing van hun auto weigerde op mysterieuze wijze te werken totdat ze heilig water op de achterbank sprenkelden, waar Annabelle zat. Ed hield de pop in een glazen doos, verrijkt met gebeden. Dat heeft Annabelle waarschijnlijk niet belet meer gruweldaden te plegen. Een jongen en zijn vriendin hadden ooit een ongeluk op hun weg naar huis nadat Ed hen uit het museum had gestuurd om Annabelle te bespotten en op haar doos te bonzen.
3 The Anguished Man
The Anguished Man is een hijgend eigendom van de familie van Sean Robinson. Sean zegt dat het oorspronkelijk eigendom was van zijn grootmoeder, die altijd had geklaagd dat het slecht was. Zijn grootmoeder sprak vaak over een man die 's nachts rond haar huis liep en verschillende mysterieuze geluiden, waaronder die van een onzichtbaar persoon die huilde. Seans grootmoeder voegde eraan toe dat de kunstenaar die het schilderij heeft gemaakt, zijn bloed mengde met de olieverf die hij gebruikte. Nadat hij het schilderij had voltooid, pleegde hij zelfmoord.
Sean beweert dat zijn familie vreemde gebeurtenissen heeft meegemaakt na ontvangst van het schilderij, na de dood van zijn grootmoeder.Sean zelf klaagde erover om een mysterieus persoon te zien huilen, een vreemde mist boven op zijn trap, en een man die aan de voet van zijn bed stond en hem aanstaarde.
Sean nam het schilderij soms mee op tochten naar spookachtige locaties in het Verenigd Koninkrijk. Tijdens zo'n tournee in Chillingham Castle gooide John Sage, een van de meest krachtige geesten in het kasteel, naar verluidt boos een bank op zijn kop vanwege de aanwezigheid van de ongenode geest.
2 De handen weerstaan hem
De handen weerstaan hem beeldt een jonge jongen af die op een veranda staat met wat lijkt op de levensgrote dummy van een meisje. Achter hen is een glazen deur met veel handen. Het schilderij is gemaakt door Bill Stoneham en is een herhaling van een soortgelijke foto die zijn ouders van hem en een buurtvriend hadden gemaakt toen hij pas vijf was.
In 1972 werd Stoneham, nu volwassen en getrouwd, gecontracteerd door Charles Feingarten om twee schilderijen per maand te maken voor zijn galerij. Het was tijdens dit contract dat Stoneham het schilderij maakte en het naar een gedicht van zijn vrouw noemde. Het gedicht, getiteld 'Hands Resist Him', ging over de adoptie door Stoneham en het feit dat hij zijn echte broers en zussen nooit had mogen ontmoeten.
Het schilderij leek bijna op de foto, behalve dat Stoneham veel handen aan de glazen deur achter de kinderen toevoegde (en het meisje in een dummy-pop maakte). Of de handen lichamen hebben of niet, wordt aan de toeschouwer overgelaten om te beslissen, hoewel geen lichamen zichtbaar zijn. In 1974 kocht acteur en producer John Marley het schilderij.
Het verhaal van het spookspel begon nadat drie mensen die ermee te maken hadden (waaronder Marley) tussen 1978 en 1984 stierven. Marley verkocht het schilderij echter voor zijn dood en het verscheen op eBay in 2000. De familie die het verkocht beweerde hun dochter zag de kinderen verlaten het schilderij en vechten.
Niemand in de familie geloofde het meisje in het begin en haar vader zette zelfs een bewegingscamera op om te bewijzen dat ze ongelijk had. Tot ieders verrassing ving de camera het meisje op dat het schilderij verliet en dwong de jongen onder schot vandaan.
Het schilderij werd gekocht door Kim Smith, die al snel begon te klagen over een aantal mysterieuze anomalieën, waarvan hij beweerde dat deze begon toen hij de eerste e-mail stuurde om op het schilderij te bieden. Verschillende mensen die de advertentie van het schilderij op eBay bekeken, hadden ook vergelijkbare klachten. Dit is de reden waarom het schilderij soms de "spookachtige eBay-schilderij" wordt genoemd.
1 Robert The Doll
Van Robert wordt gezegd dat het 's werelds meest angstaanjagende spookpop is. Hij is ervan beschuldigd elk ongelukkig voorval te hebben veroorzaakt, van auto-ongelukken tot gebroken botten tot een scheiding. Sommigen hebben hem zelfs de schuld gegeven van het verlies van hun baan.
Robert was oorspronkelijk eigendom van kunstenaar Robert Eugene Otto, die hem als verjaardagscadeau ontving van zijn grootvader toen hij nog een kind was. Otto hield Robert in de volwassenheid. Op een gegeven moment toonde hij Robert aan een van de ramen van zijn huis. Schoolkinderen merkten echter al snel dat Robert vaak verscheen en uit het raam verdween, waardoor ze Otto's huis moesten vermijden.
Myrtle Reuter werd de nieuwe eigenaar van Robert nadat ze Otto's huis in 1974 had gekocht. Bezoekers van het huis begonnen al snel te klagen over vreemde voetstappen en gelach. Sommigen beweerden zelfs dat Robert zijn gezicht veranderde wanneer iemand kwaad over Otto sprak. Reuter zelf klaagde dat Robert door het huis liep als niemand toekeek. In 1994 doneerde ze Robert aan het Fort East Martello Museum in Key West, Florida.