Delen:
10 instanties van medicinale kannibalisme en vampirisme
We hebben allemaal de verhalen gelezen over seriemoordenaars die delen van hun slachtoffers hebben opgegeten. Als kinderen werden velen van ons ook gefascineerd door het idee van kannibalen die diep in vreemde jungles leven, dankzij de exploitatiefilms van Hollywood.
De waarheid over kannibalisme en de praktijk ervan komt veel vaker voor dan je zou denken. Sterker nog, mensen eten al eeuwenlang mensen zonder het populaire stigma dat gepaard gaat met zo'n groot taboe.
Medisch kannibalisme en zelfs medisch vampirisme worden al eeuwenlang beoefend door mensen die, denk je, beter zouden moeten weten. Koninklijke, religieuze en gewone mensen hebben allen kannibalisme zonder schaamte beoefend, in de overtuiging dat het voor het grotere goed was.
10 Mummy Dust
In de Middeleeuwen was mummiestof een populair medicijn in heel Europa. Mummies of mummiestof werd geïmporteerd uit Egypte. De lijken werden verpletterd tot een poeder. Toen het werd gegeten, werd aangenomen dat het poeder een groot aantal gezondheidskwesties, zoals huiduitslag, obstipatie en verlamming, genas.
Groepen mensen in het Midden-Oosten vermengden het mummiestof met boter en namen het tot ver in de 19e eeuw als medicijn. Het gebruik van mummies werd zo vruchtbaar dat de Egyptische regering uiteindelijk wetten goedkeurde over het verkopen van gemummificeerde familieleden aan handelaren.
9 Gladiator Blood
Gladiatoren in het oude Rome leefden brute, korte levens. Ze vochten in de arena's voor de spot en het gejuich van de menigte, die weinig meer wilde dan de gruwelijke sterfgevallen van de gladiatoren te zien.
Sommige mensen die de gladiatorevenementen bijwoonden waren er echter om het bloed van de verslagen gladiatoren te vangen. Deze toeschouwers geloofden dat als ze het bloed van sterke, gedode mannen dronken, ze de vitaliteit van de gladiatoren zouden absorberen en wat van hun kracht zouden krijgen, vergelijkbaar met de manier waarop vampiers zouden worden vernieuwd na het drinken van menselijk bloed.
8 Moss From A Dead Man's Skull
Naast het eten van gebroken menselijke schedels aten de mensen van de middeleeuwen ook het korstmos dat op de schedels van de doden groeide. Volgens hun overlevering moest je het schedelforst, genaamd usnea, verzamelen van de schedels van dode soldaten. Het korstmos werd van de schedels afgeschraapt, gedroogd en gepoederd. Daarna werd het tot tincturen verwerkt en als een magische remedie voor wonden gebruikt.
Een groot deel van het medicijn uit de Middeleeuwen vertrouwde op sympathieke magie. Poedervormig hart werd bijvoorbeeld geconsumeerd om hartproblemen op te lossen. Bloed symboliseerde leven en vernieuwing, dus het werd verteerd in de hoop het lichaam te vernieuwen.
In dit geval werd het korstmos van soldaten genomen. Hoewel de soldaten mogelijk zijn gestorven aan de wonden die ze tijdens de strijd hebben opgelopen, geloofde men dat het korstmos van hun schedels op magische wijze ernstige wonden genas.
7 genezen vlees
Volgens een recept geschreven in de 17e eeuw door Johann Schroder, een Duitse farmacoloog, heb je het lichaam nodig van een "roodachtige man" die een gewelddadige dood stierf om te genezen wat je ook kwelt. Het lichaam moet een hele dag en een volle nacht in het maanlicht liggen voordat je het vlees van de botten snijdt.
Het vlees van de man was bedekt met mirre en aloë en vervolgens een paar dagen in wijn gedrenkt. Nadat de man grondig gemarineerd was, werden de vleesstroken opgehangen om te genezen.
6 The King's Drops
Je zou kunnen denken dat het deelnemen aan kannibalisme iets was dat alleen de armen en ongeschoolden deden, maar dat koningen ook aan de beoefening deelnamen. Misschien heb je wel eens gehoord van een elixer, 'de druppels van de koning'. Het was iets dat Charles II van Engeland had genomen om hem goed te houden.
Het recept kostte de koning maar liefst 6000 pond, en het bevatte een proces om menselijke schedels in een tinctuur te distilleren. De schedels die voor de tinctuur werden gebruikt, kwamen van gravediggers die de botten in Ierland hebben opgegraven. De schedels werden verpletterd en verwerkt tot een alcoholisch mengsel dat Charles II vaak dronk.
5 Cure voor ouderen
Mensen hebben altijd naar manieren gezocht om hun jeugd te vernieuwen. De wens om weer jong te zijn heeft in de loop van de geschiedenis tot enkele gekke remedies geleid. In de 15e eeuw raadde Marsilio Ficino, een Italiaanse priester, aan om bloed te drinken om de gevolgen van ouderdom te overwinnen.
Hij verklaarde dat ouderen hun jeugd konden herwinnen door vers bloed te drinken van een jong persoon die gezond stierf. De jongere had tijdens het leven relatief gelukkig moeten zijn en had overdreven moeten leven. Het bloed moest worden geoogst van de recente doden en niet van een lijk dat heeft gelogen over rijp worden.
Deze vorm van medisch vampirisme is door de eeuwen heen herhaaldelijk herzien, soms als een remedie voor ouderdom en andere keren als een remedie voor consumptie.
4 Schedel en melasse
Het is begrijpelijk dat een ouder bijna alles zou doen om een kind te genezen van wat haar ook scheelt. Het is alleen maar de menselijke natuur om te verlangen dat het nageslacht overleeft, en voor sommige ouders stond kannibalisme op de laatste plaats.
Neem bijvoorbeeld het geval waarin een vader te horen kreeg dat als hij de verpletterde menselijke schedel van een jonge vrouw met melasse mengde en het aan zijn epileptische dochter gaf, zij zou genezen.
De man deed wat hem werd opgedragen en gaf zijn dochter het gruwelijke mengsel. Uiteindelijk meldde hij dat het geen effect had op de epilepsie van zijn dochter. Dit gebeurde in 1847.
3 Staand op de steiger
Op het eerste gezicht lijkt het erop dat de mensen die zich het dichtst bij het schavot bevonden tijdens een onthoofding enthousiast waren voor het bloed. Dat was echter meestal niet het geval in Denemarken.
Epileptici stonden vaak met schoten in de hand op het schavot te wachten om het bloed te vangen dat uit de veroordeelden spatte. Ze geloofden dat het bloed van een kort leven in het leven hen zou genezen van hun epilepsie.
2 Oogsten van de rest van hun leven
Door bloed van de jongeren te drinken, geloofden de mensen in het verleden dat ze alle jaren zouden winnen die de jongere niet had gekregen. Dat is waarom het bloed van de oude waardeloos was in magische medicinale geneeswijzen. Er waren niet genoeg jaren over in het bloed van ouderen om een verschil te maken voor de persoon die het bloed drinkt.
Natuurlijk, het drinken van het bloed van de jongen maakte geen verschil als je op je sterfbed lag.
Neem bijvoorbeeld Paus Innocent VIII. Toen hij in 1492 stierf, namen de artsen drie jonge jongens en bloedden ze ter dood om het leven van de paus te redden. De paus dronk hun bloed als medicijn en toch stierf hij.
1 Verpulverd Menselijk Hart
Het menselijke hart heeft ongeveer 722 calorieën, meer calorieën dan een steak van 285 gram van een koe. Om die reden zijn er antropologen die geloven dat mensen zich tot kannibalisme hebben gekeerd voor de caloriebehoeften van hun lichaam.
Calorieën en de noodzaak om te eten kwamen niet tot uiting in medische kannibalisme. De behoefte om bepaalde lichaamsdelen te consumeren was gebaseerd op bijgeloof. Het hart vertegenwoordigde bijvoorbeeld kracht in symboliek. Daarom, als een patiënt een menselijk hart at, zou hij er kracht uit putten.
Een bepaalde prediker, de Brit John Keogh, schreef in de jaren 1700 een recept voor verpulverd menselijk hart. Het doel van het medicijn was om zich te ontdoen van duizeligheid en daarom de kracht van het lichaam te verbeteren. Patiënten kregen te horen dat ze 's morgens op een lege maag het hartmedicijn innamen.