10 Gevallen van geweld begaan door vredesbewegingen

De twintigste eeuw zag de opkomst van een heel nieuwe beweging: de vredesbeweging. Groepen ontstonden over de hele wereld om de rechten van vrouwen te verdedigen op de rechten van brute dieren. Maar in sommige gevallen, tijdens het proberen hun zaak te ondersteunen, hebben deze groepen hun toevlucht genomen tot geweld. We laten het aan u over om te beslissen wie gelijk heeft en wie ongelijk heeft. Ze staan ​​niet in een bepaalde volgorde en zijn, met uitzondering van twee inzendingen, allemaal relatief recent.

10

Glitter bommen

Violent Act: Glitter Bombing

Glitterbombardementen kunnen niet aan één groep of organisatie worden toegeschreven. Het is een rage geworden waarbij pro-homorechtenactivisten protesteren tegen iedereen die zich uitspreekt tegen homorechten. De legaliteit van glitter op iemand gooien zonder waarschuwing valt in het grijze gebied tussen aanval en onschuldige grap. Degenen met een gemakkelijk gevoel voor humor hebben meestal gelachen het af, maar het wrijft veel mensen op de verkeerde manier, en Mike Huckabee, onder anderen, beschuldigt het als mishandeling en batterij, en mogelijk seksuele intimidatie.

De laatste definitie baseert hij op de vooronderstelling dat sommige activisten het slachtoffer homo verkrachten door glitter gebombardeerd te verklaren. Het is natuurlijk een voorbeeld van het verstoren van de vrede, openbare vernedering, aanvallen met de intentie om psychologische schade aan te richten, en misschien een inbreuk op de privacy. Mitt Romney werd twee keer glitter gebombardeerd tijdens zijn presidentiële campagne en de tweede keer werd de aanvaller meegesleurd door de geheime dienst en pleitte hij schuldig om de vrede te verstoren. Hij diende geen tijd.

9

PETA

Violent Act: PETA, Al Pieda en de Biotic Baking Brigade

Al Pieda wordt uitgesproken als een rijm met "al-Qaeda", en het is een zelfbenoemde terroristische organisatie in de Verenigde Staten (met splintercellen over de hele wereld), die alle dingen die conservatief zijn, in het bijzonder elke vermeende intolerantie tegen homorechten protesteert. Hun modus operandi is om een ​​taart recht in het gezicht van de persoon te gooien die ze tegen hun standpunt vinden. De Biotic Baking Brigade is precies dezelfde organisatie, net iets meer georganiseerd en officieel.

Mensen voor de ethische behandeling van dieren prezen zichzelf als een geweldloze protestorganisatie, maar hebben zich ook beziggehouden met taartgooien. Het fluiten van Bill Gates is nogal beroemd op internet, maar het telt niet, omdat hij alleen voor de lol werd gebeten door een enkele grappenmaker. Maar Ann Coulter en William Buckley zijn pied voor het zijn van conservatieve en publieke tegenstanders of veronderstelde tegenstanders van homorechten, feminisme en ecologie (broeikaseffect). Ze bonden ook Fred Phelps, van de Westboro Baptist Church, die, zo verdienstelijk als het was, zijn beweging alleen maar verzachtte om nog meer opruiend te zijn. De taartgroepen eisen gelijke rechten voor homoseksuelen, dieren, vrouwen en meer. Legaal is piepen een aanval, en nogal wat leden van deze groepen zijn gearresteerd en geprobeerd het te doen.

8

Groene Vrede

Violent Act: Greenpeace ramt een Japanse vissersboot

Greenpeace is waarschijnlijk de meest zichtbare vredeskampioen organisatie ter wereld, aanwezig in meer dan veertig landen. Hun doel is "ervoor te zorgen dat de aarde het leven in al haar diversiteit kan koesteren." Ze zijn een milieubewakingsgroep die probeert nucleaire wapens, ontbossing, de trend naar opwarming van de aarde terug te dringen en vooral terugvechten tegen overbevissing oceanen.

Ze maken geen geheim van hun minachting voor commerciële visserij, met name de walvisjacht, die nog legaal over de hele wereld gebeurt. Onder commerciële vissers hebben de Japanners de woede van meer dan alleen Greenpeace gewekt door hun grootschalige slachting van tuimelaars, een intelligente en beslist schattige zoogdiersoort, voor menselijke consumptie, ondanks het vaste feit dat dolfijnenvlees toxisch hoog is in kwik.

Op 8 januari 2006 ramde het Greenpeace-schip Arctic Sunrise opzettelijk de Nisshin Maru, een Japans walvisschip dat de Sunrise zo goed mogelijk probeerde te ontwijken. Helaas zijn walvisvaarders erg groot en manoeuvreren ze niet goed. De veel kleinere Sunrise kreeg ruimschoots de waarschuwing om uit de weg te gaan, maar ging direct door naar de kant van de Maru. De video van het incident werd gefilmd door Greenpeace en verspreid onder de verklaring dat de Nisshin Maru degene was die agressief handelde en dat de Arctic Sunrise eenvoudigweg weigerde te bewegen.

7

Earth Liberation Front

Gewelddadige wet: het aardbevrijdingsfront pleegt brandstichting

ELF verklaart dat ze "economische sabotage en guerrillaoorlogvoering gebruiken om de exploitatie en vernietiging van het milieu te stoppen." Ze zijn aanwezig in minstens zeventien landen over de hele wereld, waaronder de Verenigde Staten, bijna heel Europa, delen van Azië, Australië en Nieuw Zeeland. Ze hebben geen echte kantoren of hoofdkantoren, maar zijn in plaats daarvan een geheime, splintercelorganisatie die onder de bescherming van de anonimiteit opereert.

Hun acties vereisen deze geheimhouding, omdat de FBI hen de hoogste prioriteit heeft verklaard van binnenlandse terreurdreigingen. Ze zijn er trots op dierlijke bevrijders, anarchisten, anti-kapitalisten en eco-feministen te zijn.

ELF kwam voor het eerst op de voorgrond als ze een skioord in Vail, Colorado, platbrandden, waardoor ze twaalf miljoen dollar schade leden. Ze deden dit om te stoppen met kaalkap en de lynxen in de omliggende bossen te beschermen. Ze hebben delen van de campus van de University of Washington in Seattle afgebrand en hebben de verantwoordelijkheid opgeëist voor meer dan 400 SUV's en voertuigen van humvee die zijn verbrand op parkeerterreinen van dealers. Ze zijn waarschijnlijk verantwoordelijk voor de zogenaamde 'Street of Dreams' huisbranden, op Echo Lake Road, in Washington in 2008. Drie herenhuizen werden met de grond gelijk gemaakt, terwijl een vierde op tijd werd uitgedaan, waardoor zeven miljoen dollar schade werd aangericht .

6

suffragettes

Violent Act: The Suffragettes

De Suffragettes, zoals ze zichzelf noemden, waren vrouwen die het recht op stemrecht eisten. Suffragisme was een langdurige aangelegenheid. In de Verenigde Staten kregen vrouwen niet nationaal het recht om te stemmen tot de 1920 presidentsverkiezingen. Protesten voor het recht hebben niet snel terrein gewonnen totdat ze in 1912 gewelddadig werden in Engeland. Hier begonnen vrouwen brandende brievenbussen te verbranden, vast te ketenen en te boeien aan trapgangers in gerechtsgebouwen en andere gemeentelijke gebouwen, en zelfs explosieven op openbare pleinen, straten, en postkantoren.

Sommige van deze vrouwen werden gevangengezet en gedwongen door buizen die door hun keel in hun maag werden gestoken toen zij weigerden te eten. De Britse regering liet opzettelijk enkele van hen verhongeren tot ze te zwak waren om deel te nemen aan piketten en marsen, en bevrijdden ze vervolgens uit de gevangenis. Dit was alles omdat de Britse regering het stemmen van vrouwen niet goedkeurde.

Op 5 juni 1913 ging Suffragette Emily Davison naar de Epsom Derby, een paardenrenbaan, en tijdens het midden van een race opzettelijk de baan opgesprongen om een ​​banner met suffragisme op het achterlijf van het paard van King George V te slaan, Anmer, terwijl hij galoppeerde. George reed niet met hem. Jammer genoeg voor haar maakt het paarden niet uit of vrouwen het recht hebben om te stemmen, en de jockey kon hem niet op tijd inhouden of van haar afhouden. Anmer sloeg tegen haar aan, stuurde haar vliegend op haar rug, brak haar schedel en stuurde gebroken ribben in haar linkerlong. Ze stierf vier dagen later. Anmer noch de jockey raakten gewond en zij voltooiden de race. Het geweld heeft onmetelijk veel geholpen en Britse vrouwen kregen het recht onvoorwaardelijk in 1928.

5

Nelson Mandela

Violent Act: Nelson Mandela versus Apartheid

We weten allemaal dat Mandela de primaire rij-invloed was voor de anti-Apartheidsbeweging in Zuid-Afrika. Apartheid is Afrikaans voor gescheiden, en was het Zuid-Afrikaanse regime van 1948 tot 1994. In die tijd regeerden Afrikaners - blanke afstammelingen van de Nederlanders, Duitsers en Fransen - de natie en de achtergestelde zwarten van veel mensenrechten.

Mandela begon bijna onmiddellijk na haar oprichting in 1948 terug te vechten en pleitte streng voor directe actie, niet alleen passieve geweldloosheid. Hij waarschuwde de andere leden van zijn organisatie, het African National Congress, om wapens te kopen voor hun eigen verdediging, maar nooit iemand aan te vallen zonder provocatie. Hij leek hierover in conflict te zijn, omdat hij publiekelijk een modus van niet-gewelddadige niet-medewerking aanraadde in de stijl van Mohandas Gandhi. In 1955 gaf Mandela toe dat gewelddadig verzet de enige methode was om de schendingen van de burgerrechten door Apartheid te beëindigen.

Het is bekend dat Mandela zich fysiek heeft gevochten tegen de oproerpolitie van de Apartheid bij meer dan drie dozijn verschillende protesten, marsen en optochten. Hij richtte Umkhonto we Sizwe op, of Spear of the Nation, in 1961, en beval zijn leden om zich in te zetten voor sabotage, het doorsnijden van communicatielijnen en het opblazen van spoorwegen, om de Apartheidsregering te verzwakken. Als dit niet lukte, beloofde hij dat "guerrilla-oorlogsvoering en terrorisme" zou worden uitgevoerd. Op 16 december 1961 bombardeerde zijn organisatie zevenenvijftig afzonderlijke bedrijven, advocatenkantoren, gerechtsgebouwen en voertuigen. Niemand werd gedood maar mensen raakten gewond. Mandela werd op 5 augustus van het volgende jaar opgepakt, berecht en tot gevangenisstraf veroordeeld. Hij verbleef zevenentwintig jaar in de gevangenis voordat hij in 1990 werd vrijgelaten. De apartheid kwam pas net na de tijd dat premier Pieter Botha het kantoor verliet het jaar daarvoor vanwege een beroerte.

4

Ploegsharing beweging

Violent Act: The Plowshares Movement Damages Nuclear Warheads

De Ploegendelen noemden zichzelf naar Jesaja 2: 3 en 4, de beroemde passage van "zwaaiende zwaarden in ploegscharen". Deze passage is bedoeld om ware wereldvrede weer te geven, en de beweging beschouwt zichzelf als een groep christelijke pacifisten, hoewel hun acties anders verklaarden op 9 september 1980, toen ze inbraken in de General Electric nucleaire raket en opslagbasis buiten King of Prussia, Pennsylvania.

De beweging werd opgericht door Daniel Berrigan met de enige bedoeling om alle nucleaire wapens van de planeet te vernietigen. Ze beweren extreem geweldloos te zijn tegenover mensen, maar geweld tegen eigendom, in zoverre dat het de nucleaire wapencapaciteiten van een land zal belemmeren, en tot op heden hebben meer dan tachtig van dergelijke gewelddadige acties plaatsgevonden op vier continenten. Hun eerste act, op de basis van de nucleaire raket in Pennsylvania, resulteerde in de sloop of schade van acht nucleaire neuskoppen. Ze hadden geen idee of hun acties de apparaten zouden activeren, maar gelukkig voor veel mensen in het gebied, waren de apparaten ontworpen met vijf veiligheidsmaatregelen en konden ze niet worden ontploft in de eerste plaats zonder eerst gewapend te zijn, en dat waren ze niet. Ze bevatten echter plutonium van wapenskwaliteit, waarvan de ploegscharen bijna blootgesteld zijn aan open lucht. Dit zou elk van hen hebben gedood en waarschijnlijk nog veel meer in de directe omgeving.

Ze braken ook in twee onderzoekskantoren en scheurden geheime documenten op en goten toen koeienbloed over hen en het meubilair. Ze werden gearresteerd na het doorbreken van ramen gewaarschuwd bewakers die een alarm hadden geuit. De acht oorspronkelijke leden waren allemaal persoonlijk betrokken en ze brachten allemaal tien jaar cel door voordat hun beroep resulteerde in nieuwe straffen en ze werden voor tijd vrijgemaakt.

3

Sea Shepherds

Violent Act: The Sea Shepherds Ram een ​​Japanse vissersboot

De Sea Shepherd Conservation Society is vergelijkbaar in missie naar Greenpeace. Ze vormen de basis voor de realityshow van Whale Wars van Discovery Channel, die is vernieuwd voor een zesde seizoen. De show beschrijft de herhaaldelijke verzwaarde intimidatie van Japanse walvisvaartuigen door de SSCS, meestal voor de kust van Antarctica.Hun toegegeven doel is om de praktijk van de walvisjacht uit te roeien door 'directe actie', een eufemisme voor geweld.

Eén incident is bekend geworden op internet, dat plaatsvond op 6 februari 2009, toen het SSCS-schip Steve Irwin, vernoemd naar de late krokodillenjager, blijkbaar achter de Yushin Maru 2 versnelde en zijn boog in de zijkant van de Maru is streng, net als de pitmanoeuvre van een politieagent tegen een vluchtende auto.

Er waren twee walvisvaartuigen bij betrokken, de andere met de naam Yushin Maru 1, die op dat moment een dode walvis in zijn scheepshelling haalde om te slachten. De Maru 2 had de walvis gehamerd. Paul Watson, oprichter en voorzitter van de SSCS, verklaarde dat de botsing het resultaat was van ofwel roekeloos rijden of een opzettelijke aanval van de kant van de Maru 2. De Japanners hebben verklaard dat ze gewoon hun werk deden toen de Irwin arriveerde en geramd werd ze opzettelijk. De Japanners probeerden de Irwin uit te schakelen door waterkanonnen op hen af ​​te vuren, en door het gebruik van LRAD's, die zeer krachtige, pijnlijk luide sonische wapens zijn die trommelvliezen van een halve mijl kunnen perforeren. De botsing kapseisde bijna de Maru 2.

De video van dit incident is ten onrechte geëtiketteerd als een aanval door Greenpeace, maar SSCS heeft met trots de verantwoordelijkheid genomen en beweert dat het niets verkeerd deed.

2

Boston Tea Party

Violent Act: The Boston Tea Party

Het oorspronkelijke Theekransje werd opgezet door de Britten die de dertien Amerikaanse koloniën belastten tot woeker. De koloniën werden gesticht door mensen die probeerden weg te komen van onderdrukking in Engeland, maar de Britten hadden een almachtige marine en konden de koloniën onder controle houden, eerst op vreedzame wijze, gedurende welke tijd de Britten en Amerikanen verbonden waren tegen de Fransen en verschillende indianenstammen, dan door gewelddadige dwang. Tegen de tijd van de Amerikaanse revolutie behandelden de Britten de koloniën al lang als een geldbereidende onderneming. Bijna alles werd belast, tot het punt dat de Amerikanen eenvoudig geen geld meer voor zichzelf hadden.

De Sons of Liberty werden opgericht om minder belasting te eisen door het gebruik van geweld als dat nodig was, en op 16 december 1773 stapten overal van dertig tot 130 vrijheidszonen, mede aangespoord door Samuel Adams, aan boord van drie Britse koopvaardijschepen in Boston, Massachusetts Harbor en bracht drie uur door in 342 grote kisten thee en gooide ze en hun inhoud overboord. Deze thee was naar Amerika verscheept met een onmogelijk hoge belasting daarop geheven. Elke kolonie maar Massachusetts boog zich voor de eis van de kolonisten om het terug te geven. Het incident maakte de Britten woedend en wordt aangemerkt als een van de specifieke aansporingen van de revolutie.

1

Tempel van Salomo

Violent Act: Jesus Clears the Temple of Solomon

Denk daarover in een nieuw licht. De synoptische evangeliën vertellen dat Jezus triomfantelijk Jeruzalem binnenkwam op wat nu Palmzondag wordt genoemd, en de mannen aanstootten die geld wisselden en vee in de tempel verkochten. De mensen waren over het algemeen enthousiast geweest tijdens Zijn binnenkomst op basis van de wonderen die Hij had verricht en het feit dat Hij iedereen had genezen die Hem benaderde met een dergelijk verzoek.

Hij steeg af van zijn ezel en toen hij de geldwisselaars en handelaren zag, raakte Jezus woedend, de enige keer in de evangeliën wanneer hij echt zijn geduld verliest. De munten van de geldwisselaars zouden op de tafels zijn gestapeld, en Jezus sloeg de munten over de vloer, gooide de tafels over, opende de vogelkooien en gooide de vogels weg om weg te vliegen, maakte een geïmproviseerde zweep en dreef al het vee weg en waarschijnlijk nam een ​​paar schommels bij de mannen zelf.

De plaatsing van deze gebeurtenis door de synoptische evangeliën aan het begin van zijn laatste week van het sterfelijk leven lijkt waarschijnlijker dan die van Johannes, waarin het zich al veel eerder in zijn bediening afspeelt. Het wordt gezien als een van de meest dreigende dwanghandelingen van de beslissing van de Joden om Hem te doden. Hij had hen al drie jaar verergerd en gefrustreerd door absoluut niets te doen waarvoor ze Hem konden arresteren, en toch trok Hij duizenden naar Zijn bediening en uitdrukkelijk van hen weg.

Zijn handeling van het opruimen van de Tempel kan worden gezien als wat sommige organisaties van de vredesbeweging 'directe actie' noemen. Hij heeft niemand daadwerkelijk schade berokkend, maar zelfs moderne samenlevingen zouden Zijn actie als aanval hebben gezien en hebben geprobeerd Hem daarvoor te arresteren.