Delen:
10 instanties van anarchistische samenlevingen die echt werkten
Hoewel anarchie lange tijd werd gezien als een ideologisch systeem dat onmogelijk geïmplementeerd kon worden (zo niet inherent tegenstrijdig) en als een directe oorzaak van talloze terroristische daden in de geschiedenis, zijn de ideeën ervan nog steeds invloedrijk geweest. In de 20e eeuw werd anarchisme, zoals het communisme, gezien als een nieuw bestuurssysteem dat mogelijk het kapitalisme kon vervangen en een meer utopische samenleving kon creëren.
Uiteindelijk heeft het anarchisme echter geen tractie bereikt als een wijdverbreide beweging in de moderne wereld, zelfs niet na de pogingen van de volgende 10 anarchistische samenlevingen.
10 Revolutionair Catalonië
Als gevolg van de Spaanse staatsgreep in juli 1936, toen de fascisten probeerden controle over Spanje te krijgen, leidde de Confederacion Nacional del Trabajo-Federacion Anarquista Iberica (CNT-FAI), een anarchistische partij in Catalonië, een volksopstand door milities te organiseren tegen de nationalistische krachten.
Over het geheel genomen waren deze milities samengesteld uit 18.000 arbeiders (waaronder George Orwell, die vocht voor de Catalanen). Ze waren collectief in staat om de nationalistische strijdkrachten te verslaan en onafhankelijk te worden voor Catalonië. Elke militie werd geleid door gekozen afgevaardigden die elkaar ontmoetten om te beslissen over de manier waarop de individuele militie handelde.
Hoewel de CNT-FAI werd bekritiseerd voor zijn toetreding tot de nationale regering, wat betekende dat hij moest samenwerken met socialistische groepen zoals de Verenigde Socialistische Partij, deed dit dit om een betere kans te hebben om de oorlog tegen Spanje te winnen. Het was ook in staat om een aantal van de ondersteunde beleidsmaatregelen te implementeren, namelijk de collectivisatie van land en hulpbronnen.
De regering was in staat vrijwillige collectivisatie aan te moedigen, waarbij werknemers middelen bundelden en algemene vergaderingen hadden van al haar deelnemers. Fabrieken werden ook "geconfisqueerd en gecontroleerd door werkcommissies, ofwel de term die voor de eigenaars bijna dezelfde betekenis had", zei Burnett Bolloten in zijn boek. De Grand Camouflage. Uiteindelijk viel de anarchistische regering in 1938 voor een groot nationalistisch offensief.
9 Commune van Parijs
In 1871 ontstond de Parijse Commune als reactie op de Frans-Pruisische oorlog en wordt vaak beschouwd als het eerste voorbeeld van de grijpkracht van de arbeidersklasse. Na verslagen te zijn door de Duitsers probeerde het Franse leger de kanonnen terug te nemen die ze in de stad Parijs hadden achtergelaten. De Nationale Garde van Parijs, die los stond van het leger, koos de kant van de burgers en er werden vrije verkiezingen gehouden om te bepalen wie de stad zou besturen.
De gemeente implementeerde anarchistisch beleid, zoals het omzetten van werkplekken in coöperaties. In de woorden van Mikhail Bakunin, destijds een beroemde communist, was het een "duidelijk geformuleerde ontkenning van de staat." Sommige anarchisten geloofden echter dat de gemeente niet ver genoeg ging omdat het de ideeën van representanten op hun plaats hield regering.
Later stelde de gemeente ook een Comité van Openbare Veiligheid in om terreur te gebruiken om de idealen van de revolutie te beschermen, waar de anarchisten later tegen waren. Op 28 mei versloeg de regering van Frankrijk eindelijk de gemeente en vestigde opnieuw haar greep op de stad.
8 gratis territoria
Van 1918 tot 1921 was het Free Territory een anarchistische staat die door Nestor Makhno in Oekraïne was opgezet. Het vrije territorium heeft het onderscheid een van de weinige staten te zijn die volledig gebaseerd is op anarchistische ideologie en heeft waarschijnlijk de coolste vlag van welk land dan ook ooit bestaan - een afbeelding van een schedel met de woorden: "Dood aan allen die in de weg staan van vrijheid voor werkende mensen! "
Met een leger van 100.000 mannen, bekend als het Zwarte Leger, nam Makhno het zuidoostelijke deel van Oekraïne over en voerde een anarchistische maatschappij in. De samenleving werd gestructureerd door arbeiders- en boerensovieten (organisaties) op te richten waar de leden over specifieke kwesties in commissies stemden.
Makhno verzette zich tegen een centrale regering van welke aard dan ook en riep in plaats daarvan congressen van sovjets bijeen om nationale kwesties te bespreken die discussie behoeven. Uiteindelijk viel het Rode Leger het Vrije Grondgebied binnen en was in 1921 eindelijk in staat om het Zwarte Leger te verslaan. Ironisch genoeg had Trotsky in zijn memoires geschreven dat hij en Lenin serieus hadden nagedacht over het opzetten van een afzonderlijke anarchistische maatschappij als een middel om te experimenteren met het idee van een staatloze samenleving.
7 Freetown Christiania
Freetown Christiania werd in 1971 opgericht en is een van de weinige anarchistische gemeenschappen op deze lijst die nog steeds actief is. Opvallend is dat het al meer dan 40 jaar grotendeels autonoom is gebleven. De stad werd gesticht door krakers in Kopenhagen, Denemarken, in een verlaten militair gebied. Ze claimden snel het gebied en noemden het een vrije stad. Als gevolg van deze status hoeven de krakers die er momenteel wonen geen belasting te betalen en kunnen ze marihuana openlijk verkopen.
Christiania heeft altijd een anarchistische, gemeenschappelijke geest gehad. Als zodanig ontmoedigt de gemeenschap privé-eigendom, inclusief het verbieden van burgers om privéauto's te bezitten, terwijl ze tegelijkertijd basisstatuten heeft die geweld en criminaliteit (zoals het verbieden van wapens en geweld) voorkomen.
In 2012, toen de regering aanbood de bezette overheidsgrond aan de bewoners te verkopen, sloten de bewoners de deal. Ze kochten het land door een stichting op te zetten die ervoor zorgde dat het land eigendom zou zijn van de gemeenschap.
6 Twin Oaks Community
In 1967 besloot een kleine groep communitariërs om een samenleving op te bouwen gebaseerd op de waarden van egalitarisme en duurzaamheid. Gebaseerd op 400 hectare grond in Virginia, houdt de gemeenschap zich bezig met activiteiten zoals tuinieren en het maken van hangmatten.Vervolgens bundelen ze de hulpbronnen die ze krijgen van de landbouw en het geld dat ze ontvangen uit de verkoop van items zoals de hangmatten. Alle fietsen, auto's, computers en recreatieve voorzieningen die op deze manier zijn gekocht, zijn eigendom van de gemeenschap en alle items zijn beschikbaar voor algemeen gebruik.
5 Strandzha Commune
De Strandzha Commune in Bulgarije was een anarchistische samenleving die op 18 augustus 1903 werd uitgeroepen en werd geleid door Mihail Gerdzhikov, een guerrilla commandant in de Internal Macedonian Adrianople Revolutionary Organization. Het leger van Gerdzhikov, dat slechts ongeveer 2.000 man sterk was, slaagde erin een voorlopige regering in het Strandzha-gebergte op te richten terwijl hij werd geconfronteerd met een Turkse oppositie van 10.500 soldaten.
Binnen de gemeente werd een communitair systeem ingesteld en werden de middelen gelijkmatig verdeeld volgens de behoefte. De kortstondige gemeente werd slechts een maand later op 8 september 1903 verslagen door Ottomaanse troepen.
4 Shinmin Autonomous Region
In 1924 begon de Koreaanse anarchistische communistische federatie (KACF) de voortdurende creatie van anarchistische vakbonden te bevorderen en bevorderde het anti-imperialistische sentiment in China. Vijf jaar later verklaarde de KACF dat de provincie Shinmin onafhankelijk was van China en streefde ze onmiddellijk naar een gedecentraliseerde vorm van controle binnen het gebied.
Net als andere anarchistische samenlevingen, heeft de KACF een losse associatie van raden aangenomen die speciaal voor gebieden, districten en dorpen zijn gemaakt. Deze raden werkten met elkaar samen en bepaalden individueel zaken als landbouw, financiën, onderwijs en andere belangrijke beslissingen van de gemeenschap. Vanwege de pogingen van Imperial Japan om de regio te veroveren en Stalin's pogingen om het omver te werpen, werd de federatie uiteindelijk in 1931 vernietigd.
3 Rojava
Hoewel het technisch gezien geen anarchistische maatschappij is, is Rojava (ook bekend als de Federatie van Noord-Syrië) een de facto autonome zone die zichzelf apart van de officiële Syrische regering heeft kunnen regeren sinds Rojava autonomie in november 2013 heeft uitgeroepen. Hoewel het officiële politieke systeem van Rojava wordt beschreven als libertarisch socialisme, de staat wordt ook beïnvloed door anarchistische principes.
Rojava heeft zijn idealen overgenomen van de filosofe uit Vermont, Murray Bookchin, die voorstelde dat de ideale natiestaat het 'libertair municipalisme' zou moeten uitvaardigen. Dit leidt in essentie tot assemblage van mensen die op lokaal niveau op problemen strijden en deze binnen hun gemeenschappen uitvoeren. Abdullah Ocalan, een invloedrijk lid van de Arbeidspartij van Koerdistan, gaf zijn volgelingen opdracht om deze gemeentelijke vergaderingen te creëren, en zich uiteindelijk te ontwikkelen tot het systeem dat momenteel wordt gevolgd.
2 Zomia
Zomia strekt zich uit van de Vietnamese hooglanden en het Tibetaanse plateau tot Afghanistan, en is een geografische regio met een bevolking van 100 miljoen mensen wiens naam werd bedacht door Willem van Schendel van de Universiteit van Amsterdam in 2002. Zomia wordt gezien door sommige politicologen, zoals Yale politicoloog James Scott, als een afwijzing van de moderne staat en een voorbeeld van een anarchistische samenleving in actie.
In deze regio van de wereld hebben staten zoals China en Vietnam geen controle over deze "buiten bereik" -gebieden, en als gevolg daarvan zijn ze overgelaten aan zichzelf grotendeels te regeren. Deze culturen hebben de neiging om fel niet-heersers te zijn met regels zoals de Wa's die de hoeveelheid rijkdom en macht die men kan tonen, beperken.
Scott betoogt ook dat deze anarchistische samenleving is ontstaan als gevolg van mensen die vluchten voor meer traditionele natiestaatstructuren om meer vrijheid te krijgen. In één geval betoogt hij dat het gebrek aan geschreven taal binnen Zomia een bewuste keuze was van de inboorlingen vanwege de inherente bureaucratie die daaruit kan voortvloeien.
1 Bir Tawil-driehoek
Hoewel niet technisch gezien een staat of een samenleving, is de Bir Tawil-driehoek een van de weinige gebieden in de wereld die niet door een erkende natiestaat wordt opgeëist en daarom in feite een wetteloze regio zonder regering is. Deze anomalie deed zich voor toen de Britten een overeenkomst met de Egyptenaren tekenden waarin stond dat de nieuwe Britse kolonie Soedan langs de 22e breedtegraad een grens met Egypte zou hebben.
Ondertussen creëerden de Britten een afzonderlijke administratieve grens die de stammen van Hala'ib (wat het noorden van de 22e breedtegraad was) onder de jurisdictie van Sudan plaatsten. De Bir Tawil-driehoek (zelf ten zuiden van de 22e breedtegraad) kwam onder de controle van Egypte.
Toen Soedan in 1956 onafhankelijk werd, eiste de regering de administratieve grens als haar officiële grens, terwijl Egypte de 22e breedtegraad als grens claimde. Dit creëerde een discrepantie waarbij beide naties het waardevollere Hala'ib-gebied claimden terwijl geen van beide de Bir Tawil-driehoek claimde.
Als gevolg hiervan is het land officieel wetteloos en is het een van de weinige plaatsen waar geen enkele regering beweert controle uit te oefenen. Misschien zou deze plek een ideale plek zijn voor anarchisten om hun ideeën te implementeren zonder een andere nabije overheid te provoceren.