10 Grootse werken van Christian Fiction

10 Grootse werken van Christian Fiction (Boeken)

Het christendom was de grondleggingsreligie van zowel de westerse als de oosterse imperium en, zoals te verwachten valt, zijn er enorme hoeveelheden literatuur geproduceerd op basis van de leerstellingen en idealen van het christendom. Deze lijst kijkt naar tien van de grootste meesterwerken op papier, die vanuit een christelijk perspectief komen.

10

A Wrinkle in Time Madeleine L'Engle (1962)

Dit boek maakt de lijst vooral om de wetenschap en het christendom op een gunstige manier te mengen. De twee onderwerpen worden vaak gezien als op gespannen voet met elkaar, maar in het boek van L'Engle ontdekken de hoofdpersoon Meg Murry en haar hele wetenschappelijke familie een manier om ruimte-tijd te vouwen en overal in het universum te reizen , meteen. Ze gaan naar de planeet Uriel, die is als de hemel, waar alles goed is en gevleugelde centauren lofzingen. Ze leren dan dat het universum wordt aangevallen door een monster genaamd het zwarte ding. The Black Thing veroverde de vader van Meg toen hij bezig was met sneller dan licht reizen en nam hem mee naar de planeet Camazotz, waar alles wordt bestuurd door een lichaam zonder lichaam dat IT heet. IT vereist absolute conformiteit, zodat alle huizen en steden er precies hetzelfde uitzien. Camazotz is omhuld door het zwarte ding, waarvan IT de heerser is.

Door het hele boek heen ontdekken Meg en familie veel fascinerende dingen, waaronder drie onsterfelijke vrouwen genaamd Mrs. Which, Mrs Whatsit en Mrs. Who, die allemaal erg uniek zijn. Mevrouw die meerdere talen spreekt, en vaak citeert Shakespeare en de Bijbel. De protagonisten komen uiteindelijk terecht bij Camazotz en haar broer wordt ontvoerd door IT. De rest ontsnapt, maar nadat ze heeft geleerd IT te verslaan, gaat Meg terug om haar broer te redden. HET kan de emotie die bekend staat als "liefde" niet tolereren. Ze komen veel beter terug naar de aarde om fatsoenlijk te leven en anderen goed te behandelen.

9

Piers Plowman William Langland (circa 1370)

Een van de meer expliciete allegorieën, met elk personage genoemd naar de kwaliteit of emotie die hij of zij vertoont. In Malvern Hills, Worchestershire, droomt een man genaamd Will (vrije wil) over een toren op een heuvel, en een fort in een vallei (hemel en hel), en een 'eerlijk veld vol met mensen', tussen hen (de mensheid). Hij gaat op reis om de toren te bereiken. Piers, een ploeger, verschijnt en biedt aan om Will naar de toren te begeleiden. Onderweg spreekt Piers met hem over Truth, terwijl Will op zoek gaat naar iemand die met hem de toren zou kunnen binnengaan, namelijk Dowel (goed doen), Dobet (Do Better) en Dobest (Do Best). Will is op zoek naar hoe een christen zou moeten leven, volgens het katholicisme.


8

The Canterbury Tales Geoffrey Chaucer (circa 1390)

Het staat zo laag op deze lijst omdat het, hoewel het zich bezighoudt met het christendom in post-Black Death England, eerder een kritiek is op de Engelse samenleving in die tijd. Het vertrouwen op de christelijke filosofie en moraliteit vereist echter dat het hier een plek krijgt. Verschillende personages ontmoeten elkaar op een weg terwijl ze naar de kathedraal van Canterbury lopen om het heiligdom van Thomas Becket te zien. Er is een ridder, een molenaar, een kok, een monnik, nonnen, enz. Ze besluiten om een ​​verhalenwedstrijd te houden om de tijd te doden, en de verhalen die ze vertellen hebben allemaal te maken met verschillende principes en ideeën van de katholieke kerk in Engeland. tijd.

Chaucer schreef dit werk tijdens het Grote Schisma, zoals het nu bekend is. De katholieke kerk splitste zich precies in het midden in 1378, en dit duurde tot 1417, na zijn dood. Eén paus zei dat de troon in Rome zou moeten zijn. Een ander beweerde zichzelf als paus en zei dat het in Avignon, Frankrijk zou moeten zijn. Het werd uiteindelijk opgelost met een Raad en een paar excommunicaties en de verkiezing van een nieuwe paus in Rome. De verhalen tonen een diversiteit aan theologisch begrip, verschillende meningsverschillen, en toch blijven de personages samen op hun reis naar Canterbury, die Chaucer gebruikt om het christendom te symboliseren door al zijn volgelingen samen te houden, ongeacht of ze het ergens over eens zijn of niet.

7

Psychomachia Aurelius Prudentius Clemens (circa 400)

"Psychomachia" betekent "Battle for the Soul." Het staat, ondanks het feit dat het nog niet bekend is, zo hoog als een van de allereerste, zo niet de eerste, christelijke allegorieën. Het is een episch gedicht van ongeveer 1.000 regels, niet erg lang, dat het verhaal vertelt, in de stijl van Virgil's Aeneis, van een titanische en wanhopige strijd tussen deugden en zonden, binnen een naamloos personage, bedoeld als de lezer. Alle beroemde dodelijke zonden en kardinale deugden zijn aanwezig, hoewel niet precies vermeld in hun moderne vormen. Heidense afgoderij initieert het conflict en brengt trots in de strijd, die wordt verslagen door onbaatzuchtigheid, enzovoort. Het laatste gevecht bestaat uit de dubbele dreiging van haat en toorn versus liefde, die uiteindelijk alle zonden verslaat in de naam van Christus Jezus. 1.000 Christelijke martelaren dan prijzen het Geloof met een Halleluja.

6

The Lion, the Witch, and the Wardrobe C. S. Lewis (1950)

Zijn hele Narnia-reeks kinderboeken wemelt van christelijke thema's, maar de eerste die hij schreef, en de meest bekende, is de meest expliciete, zijnde een losse hervertelling van het leven van Jezus. "Aslan" is Turks voor "Lion." En voor het kind in ons allemaal, Lewis omvat sprekende dieren, veel magie, fantastische wezens zoals centaurs en eenhoorns, naiads en dryads, die als boomgeesten zijn (vergelijkbaar met Tolkiens enten) . Narnia is in de ban van Jadis, de Witte Heks, die zichzelf heeft opgestart als de Koningin van Narnia, en maakt het eeuwig bevroren en sneeuwt, maar nooit Kerstmis.

Vier kinderen van de aarde vinden hun weg naar Narnia en ontdekken dat hun komst is voorbestemd en luidt de langverwachte komst van Aslan in, die alle fouten recht zal zetten.Onderweg leert hij hen wat deugdzaam is, wat zondig is, en behandelt dan de fout gemaakt door een van hen, Edmund. De heks eist dat de jongen sterft voor de misdaad om zijn eigen broers en zussen te verraden. Aslan biedt zichzelf aan in de plaats van de jongen, en de Heks denkt dat deze Deep Magic haar voor eens en voor altijd controle zal geven over Narnia. Jongen, heeft ze het verkeerd.


5

A Christmas Carol Charles Dickens (1843)

Veel critici geloven dat Kerstmis tegenwoordig de meest populaire vakantie is, niet vanwege het kerstverhaal, maar vanwege de heropleving in Dickens 'halverwege de Victoriaanse novelle over liefdadigheid voor iedereen, ongeacht religie, sociale status of wat dan ook. In wereldlijke termen, dat is waar Kerstmis over zou moeten gaan, redeneert hij in dit boek: geven aan anderen zonder te denken aan vergelding; de enige tijd van het jaar waarin alle verschillen opzij moeten worden gezet voor een broederschap van de mens.

Ebenezer Scrooge is een verfoeilijke vrek, een geldschieter, die weigert om voor niets geld aan iemand te geven. Hij leent de mensen die hij denkt terug te betalen, maar hij rekent heel veel rente, en zal snel meer in rekening brengen als de betaling te laat is. Het maakt hem niet uit hoe arm of onbekwaam iemand is om hem terug te betalen, of hoe wanhopig ze voedsel en onderdak nodig hebben. Maar dat verandert allemaal op kerstavond, wanneer hij wordt bezocht door de geest van zijn oude partner, Marley, die hem waarschuwt dat hij in gevaar is voor de hel. Dan komen de spoken van Christmas Past, Present en Yet to Come, hem bezoeken en laten hem zien hoe vreselijk hij is. Hij verandert ten goede en iedereen leeft nog lang en gelukkig, beginnend op eerste kerstdag.

Veel van de elementen van het verhaal zijn de volkstaal over de hele wereld binnengedrongen. Misdrijvers hebben nu de bijnaam Scrooges en mensen zeggen veel vaker: "God zegene ons, iedereen."

Maar is het expliciet christelijk? Ja, het moet zo worden overwogen, want zelfs in seculiere termen, de wortel van het woord Kerstmis kan niet worden genegeerd, en Dickens koos deze vakantie boven alle anderen. Dus, de principes van naastenliefde voor iedereen en vrijgevigheid en liefde worden opgeroepen in Christus 'naam.

4

The Pilgrim's Progress John Bunyan (1678)

Het meest vanzelfsprekende allegorische van alle christelijke allegorieën. De protagonist heet Christian, die de Bijbel leest en dan wordt belast door een zwaar packpack, dat de kennis van zijn zonde vasthoudt. Hij wordt op een dag in het veld ontmoet door een man genaamd Evangelist, die hem naar de Wicketpoort leidt. Christian verlaat onmiddellijk zijn vrouw, kinderen en huis om de Poort te zoeken en een bevrijding van zijn zonde, opdat hij niet zinkt in Tophet (Hel). Van Tophet wordt gedacht dat de Kanaänieten in Jeruzalem kinderen aan de god Moloch hebben geofferd door ze tot de dood te roosteren. Christen wordt op zijn reis afgeleid door Dhr. Wereld Wiseman, die hem verleidt om verlossing door de wet te zoeken (aardse wet). Christen weigert en bereikt de poort, waar de Goede Wil hem verder instrueert. Hij vindt de plaats van bevrijding, dat is Calvarie, waar de riemen van zijn rugzak knappen en hij is bevrijd van zijn last. In het tweede deel gaat de familie van Christian uiteindelijk achter hem aan en vindt zo bevrijding van hun zonden en reünie met Christian in Paradise. Good Will openbaart zichzelf als Jezus.

3

The Faerie Queene Edmund Spenser (1590-96)

Het is waarschijnlijk het langste single epische gedicht in het Engels en Spenser wilde dat het twee of vier keer zo lang zou zijn als wat hij had afgemaakt. Het zijn 6 boeken die elk een bepaalde deugd vieren: heiligheid, matigheid, kuisheid, vriendschap, gerechtigheid en hoffelijkheid. Het eerste boek is het meest bekend, omdat Spenser in zo'n ontspannen stijl schreef dat het hem vrij lang duurde om iets te zeggen, en de meeste lezers stopten met het eerste boek. Hij vond ook de Spenseriaanse strofe uit voor het werk. In het eerste boek is de protagonist de Redcrosse Knight, die symbool staat voor King George of England (het rode kruis was en is nog steeds op de Engelse vlag).

Hij rijdt over het Engelse platteland, gaat op avontuur en redt Una, een jonkvrouw in nood, die zowel Koningin Elizabeth I als de Maagd Maria symboliseert. Ze reist met een leeuw (Gods wet) en een lam (Gods liefde). Ze werft hem aan om het kasteel van haar familie te redden van een monsterlijke draak (Satan), die de Redcrosse ridder verslaat in de strijd nadat hij de wapenrusting van God heeft aangetrokken. Dit duel, tegen het einde van het eerste boek, is een van de beroemdste gebeurtenissen in het gedicht en een klassiek verhaal over een ridder die een draak doodt. De protagonisten komen tijdens hun reis verschillende schurken tegen, zoals Duessa, die de valse kerk vertegenwoordigt, Archimago, een tovenaar die paganistische ketterij vertegenwoordigt, die Redcrosse en Engeland haat, en koning Arthur en Merlin.

2

Paradise Lost John Milton (1667)

In plaats van een allegorie is dit epische gedicht openlijk theologisch en een meesterwerk van uitleg over waarom God toestaat dat mensen lijden, hoe de zonde begon, waarom Jezus de Messias moest zijn, enz. Milton gaat vaak diep in de filosofie, vooral wanneer God , vanuit de Hemel toekijken, legt uit dat de mensheid gewoon zonde heeft begaan en zichzelf heeft gedood door ongehoorzaam te zijn aan zijn wet (eet de vrucht van die boom niet). Dus met de mens officieel uit de gratie gevallen, de Zoon van God, nog steeds in de hemel, die nog niet sterfelijk is geboren op aarde, die geen naam heeft, kondigt zijn Vader aan dat hij zal afdalen in de mensenwereld, één zal worden en zal toestaan om gedood te worden om de zonden van de mens te verzoenen.

Satan krijgt ondertussen een van de interessantste afbeeldingen in de literatuur. Hij is praktisch de held van het gedicht, vanuit het oogpunt van zijn en zijn minions. Ze worden uit de hemel geworpen omdat ze strijden tegen God. Satan wil God zijn en weigert te stoppen. Nu brandend in de hel, bespreken hij en zijn volgelingen hoe ze bij God terug kunnen komen. Sommigen willen meer open oorlog.Satan raadt dit af en beslist over sluipend verraad: hij weet van de nieuwste en grootste schepping van God, de mens op aarde, en zal uit de hel reizen, naar de aarde, en die schepping bederven, om God tot wanhoop te brengen en hem te haten. Hoe slecht!

Een van de leukste momenten in het gedicht is een flashback die de werkelijke oorlog in de hemel laat zien. Je vraagt ​​je af hoe die al onsterfelijke kunnen worden gedood, maar dit is niet het probleem. Satan en zijn engelen vechten tegen Michael en zijn engelen, en wie sterker is, zal de ander overmeesteren en de troon winnen door de verliezers uit de hemel naar de hel te werpen. Michael en zijn engelen worden bijna teruggeslagen naar de muren van de Heilige Stad, maar worden op het laatste moment gered door de Zoon van God, die een wagen van etherisch vuur opzadelt en doet wat iedereen graag zou zien in een film: Jezus schoppen kont. Hij is tenslotte geen tamme leeuw.

1

La Divina Commedia Dante Alighieri (1308-21)

The Divine Comedy is het beste werk in de Italiaanse taal, dat veel zegt. We zouden het moeilijk hebben om te beslissen over het beste werk in de Engelse taal of een andere taal, maar Dante heeft het Italiaans vrij goed opgenaaid. Hij vond terza rima uit voor het doel van dit epische gedicht, een rijmschema dat nog steeds populair en wijdverspreid is vandaag. Het doet een goed werk in verband met de 3-regelige strofen. De komedie heeft, zoals hij het noemde, geen enkele grap. Het is een komedie in die zin dat Dante, de hoofdpersoon, omhoog reist vanuit de hel, door het vagevuur naar de hemel, en niet andersom. Dus het heeft een happy end en is geen tragedie.

Maar de meest beroemde Canzon ervan, de Inferno, is 34 boeken met de meest ontzagwekkende, gedetailleerde, gruwelijke martelingen die iemand in fictie heeft bedacht. De moderne christelijke opvatting van een poel des vuurs is nergens te vinden. In plaats daarvan zijn veel interessanter de straffen die Dante voor de verschillende zondaars bedenkt als reactie op hun specifieke zonden. De hel is in 9 cirkels en Dante construeert het als een amalgaam van de oude Griekse en Romeinse hellen, gecombineerd met christelijke ideeën. Verschillende pausen en kardinalen zijn daar beneden, samen met allen die stierven voor de dood van Jezus de zonde van de sterfelijke mens verwijderden. The Harrowing of Hell wordt genoemd in de buurt van het begin, waarna de oudtestamentische helden, zoals Noach, Abraham, Mozes en Koning David, gered worden tot in de hemel.

Het gehele gedicht is een kritiek van verschillende beroemde figuren uit de tijd van Dante en de oudheid. Sommigen die hij bewonderde, zoals Homerus, Virgil, Horace, Ovid en Lucan, zijn in Limbo. Julius Caesar is er, en Saladin, die fatsoenlijk en ridderlijk was. Alexander de Grote kookt echter eeuwig in Phlegethon, een rivier van bloed in de 7e cirkel. Over macaber gesproken. En als je je afvraagt, ja, advocaten zijn daar beneden, koken in een zee van toonhoogte.

Om zijn adembenemende helderheid van beeldmateriaal van pagina één tot pagina-einde, en het feit dat de lezer behoorlijk wat lessen heeft geleerd zonder de didactische aard van het werk te realiseren, moet Dante zeker voor zijn meesterwerk de eerste plek veilig stellen.