10 beste videogame-endings aller tijden

Miljoenen dollars en honderden uren werk worden besteed aan het maken van videogames die leuk, vermakelijk en bevredigend zijn. Maar soms kan het einde van een game zorgen dat je meer wilt of gewoon zin hebt om het verhaal op een zinvolle manier te sluiten.

Maar er zijn ook die zeldzame edelstenen die er absoluut achter blijven, waardoor het 60 uur slapeloze spelen de moeite waard is. Als je het nog niet wist, spoilers wachten op je hieronder.

10 Half Life 2

Half Life 2 was een van de grootste games die in de afgelopen 20 jaar werd uitgebracht, zoals blijkt uit de 39 'Game of the Year'-overwinningen en zelfs een' Game of The Decade'-overwinning in 2012. Het verhaal was vermakelijk en het laatste niveau zorgde er niet voor dat fans meer wilden was perfect.

Gordon bereikt het administratiekantoor en confronteert zowel Wallace Breen als de leiders van het verzet. Nadat Breen de Gravity Gun op Gordon gebruikt, wordt iedereen vrijgelaten.

Dan is het tijd om naar de hoogste niveaus van de citadel te rennen om Breen te stoppen de reactor te starten en de Combine Overworld in te gaan. Zodra je de top bereikt, zul je je oude vertrouwde Gravity Gun vinden, wat absoluut de kansen terugbrengt in het voordeel van Gordon.

De speler gaat vervolgens naar de kern om Breen te stoppen. Op dit punt heeft het verhaal een climax bereikt, wat echt heeft bijgedragen aan het creëren van een gevoel van onheil.

Breen speelt de klassieke Bond-schurk en begint zijn ultieme plan te onthullen over een luidsprekersysteem, aangezien de speler vallen en handlangers moet afweren. Het niveau is uitdagend, en het stelt de speler in staat om met de Gravity Gun naar de stad te gaan, wat erg leuk is.

Tegen de tijd dat je de laatste uitdaging voltooit, komt er een draai en draait het verhaal volledig rond. Wanneer het allemaal gezegd en gedaan is, eindigt je prestatie van het verslaan van Breen, die vast had moeten zitten aan het dreigen met het vermoorden van Mr. Bond in plaats van rotzooien met Gordon, perfect.

Nu is het tijd om het vervolg te pakken en erin te duiken. Wat bedoel je, ze hebben nog nooit een gemaakt Half-Leven 3???

9 Kingdom Hearts

Als je nog geen hebt gespeeld Kingdom Hearts spel ervoor, het is eigenlijk wat er gebeurt als Final Fantasy ontmoet bijna de hele bibliotheek van Disney-personages. De speler krijgt te zien hoe slecht Donald Duck en Goofy (de hond?) Werkelijk zijn terwijl ze door bekende locaties vechten om de dag te redden.

Dat klopt - je mag Goofy meenemen en een zeiler die nooit een broek draagt. Het einde van het spel brengt de speler helemaal terug naar het begin, en brengt hem terug naar Traverse Town en vervolgens door Deep Jungle, Agrabah, Atlantica, Halloween Town, Never Land en de 100 Acre Wood. Als je deze gebieden eenmaal hebt vrijgemaakt, kom je uiteindelijk bij het beste deel: de baasgevecht.

Je weet hoe in de meeste games je de baas ontmoet, het is een uitdaging, maar als je ze eenmaal hebt uitgeschakeld, is het een beetje over en klaar met? Kingdom Hearts rommelde niet rond met deze trope. In plaats daarvan sta je eerst voor de Chernabog, een smerig lijkende demon uit de film fantasie.

Dit is echter niet het einde van het spel, want nu is het tijd om af te dalen naar een vulkaan en tegenover Ansem te staan. Hij is de echte slechterik die alle problemen voor jou en je vrienden heeft veroorzaakt.

Het grote gevecht volgt, en net als je denkt dat je hem hebt verslagen, heb je dat niet, en dan heb je het echt niet, en dan ... nou, je snapt waar we naartoe gaan.

Als de uiteindelijke eindbaas eindelijk echt verslagen is, wordt de speler getrakteerd op een geweldige set tussenfilmpjes, die het allemaal op een bevredigende manier met elkaar verbinden. Dit is een van die zeldzame games die de speler het gevoel geeft dat al hun werk de tijd waard is die ze hebben doorgebracht weg van natuurlijk licht en andere mensen.

8 Bayonetta

Bayonetta was een andere populaire game met uitzonderlijke verhalen en ongelooflijke gameplay die spelers zeker niet teleur stelde. Het laatste niveau is opgesplitst in twee hoofdonderdelen: "Een toren naar waarheid" en de onvermijdelijke eindbazenstrijd.

"Een toren naar waarheid" begint met het exponentieel opvoeren van de moeilijkheid. Alles begint op dit punt: de moeilijkheid van de speler om vooruit te komen, de angst voor wat er in de verhaallijn aan de hand is en zowat alles wat je je maar kunt voorstellen. Wanneer het eerste deel besluit, bereikt de speler de eindbaas en komen er een paar Fameuse shenanigans aan de gang.

De baas strijd van Bayonetta begint met een filmpje waarin je de identiteit leert kennen van de mysterieuze stem die gedurende het spel met je heeft gesproken. Het blijkt pater Balder te zijn, de laatste van de Lumen Sages - oh, en je eigen vader om op te starten. Klinkt bekend?

Het gevecht is uitermate uitdagend en volgt de typische regel van drie voor videogames. Je bent verplicht om de baas een keer te verslaan, dan weer nadat hij harder is geworden, en tenslotte, een derde keer. En om te denken dat Luke maar twee keer tegen zijn vader moest vechten.

Dus de hele "Nee, ik ben je vader" trope Bayonetta op het einde uitwerpen kan als nog moeilijker worden beschouwd dan wat ole Skywalker moest doen om te sluiten Terugkeer van de Jedi.

7 BioShock Infinite

Het laatste niveau van BioShock Infinite bood spelers een prachtige, M. Night Shyamalaans aandoende draai aan een verbazingwekkend verhaal. Maar veel spelers wisten misschien niet wat er echt gaande was als ze niet de moeite namen om rond te blijven lopen voor de eindconclusie op de postcredits. Degenen die wel een geweldige verrassing en een ongelooflijk eindniveau genoten.

Terwijl het verhaal zich afspeelt voor de speler, maakt het met terugwerkende kracht de hele gameplay tot op dat moment nog beter. Er zijn een paar belangrijke onthullingen over wie de speler eigenlijk is, welke relaties er bestaan ​​waarvan je niet op de hoogte was en waar het hele spel over ging.

Het komt zelden voor dat het einde van een verhaal het effect heeft dat alles dat eraan voorafging volledig is veranderd, maar dat is precies wat er in deze game gebeurt. Kort gezegd: een spel dat zich als een film heeft afgespeeld, bedankt de speler door ze te dichten met een onthulling die alleen kan worden gevolgd door iemand die een controller neerlegt en "WTF" op hun tv zegt, gevolgd door het onvermijdelijke scannen via YouTube om erachter te komen wat is er zojuist gebeurd.

6 Mass Effect 2

De Massa-effect serie heeft een ongelooflijke gameplay en een meeslepend verhaal met een rijke geschiedenis. Het universum is aan jou om te verkennen, en elke duw naar voren is een openbaring. Het laatste niveau in Mass Effect 2 was de beste van de serie tot nu toe, en het had een onberispelijk einde om op te starten.

Net als de andere games in de serie, bepalen je keuzes hoe het spel eindigt. Dus het zal niet voor iedereen hetzelfde zijn, maar het doet er niet toe wanneer je er helemaal klaar voor bent. Of je nu iedereen opslaat of niet, je zult een wilde rit maken.

Het vergelijken van de Massa-effect games naar een andere franchise, waar deze bij zit Het rijk slaat terug niveau van awesomeness. Het einde van de derde game ... nou, het staat niet op deze lijst en als je het ooit hebt gespeeld, weet je waarom.

Voor veel spelers is het laatste gevecht een zelfmoordmissie en het hangt er echt van af of je genoeg van je kameraden kunt redden. De beslissing van Shepard, de beslissing van de speler, bepaalt de uitkomst.

Ondanks de gemaakte keuzes, worden de Reapers zich volledig bewust van de mensheid en hun plaats in de melkweg. Dit resulteert in hun ontwaken en zet de weg voor het laatste spel in de serie. Natuurlijk kun je de derde game overslaan omdat het einde niet zo goed is als deze. Maar je zou jezelf een slechte dienst bewijzen. Stel je voor dat je nooit de moeite had genomen om te kijken Terugkeer van de Jedi. Dat kan je niet, of wel?

5 De laatste van ons

Alles over De laatste van ons draait om een ​​meeslepende verhaallijn die de speler tijdens het spelen in wezen doorwaadt. Wanneer de speler het laatste niveau van het spel bereikt, wordt het verhaal intens, waardoor je op het puntje van je stoel blijft. Terwijl je het einde van het spel speelt, wordt het einde enigszins ambigu en open voor interpretatie.

Ben je in staat om Joel te vertrouwen en bij hem te blijven, of moet je voor jezelf zorgen en hem achterlaten? Bij de conclusie is je relatie enigszins vaag. Het laat de speler meer willen, wat ook de deur wijd open laat voor een vervolg.

Gezien de algehele intensiteit en angst die de game overbrengt terwijl je de afgelopen drie dagen hebt doorgebracht met het slachten van met schimmel besmette zombies, komt het allemaal samen op zo'n manier dat je vergeet Junior junior te trainen van voetbaltraining, zodat je moordenaar met paddestoelmonsters kunt verspillen. volledig vergeeflijke daad. Junior zal het begrijpen.

4 Fallout 3

De Fallout games geretourneerd als een third-person shooter met Fallout 3en fans gingen gewoon gek. Omdat de gameplay zo anders was dan de vorige titels in de serie (die boven RPG-achtige spellen waren), werden gamers als nooit eerder naar deze titel getrokken.

Het heeft gamen in de loop der jaren op een andere manier veranderd. Het verhaal is meeslepend en bevat een aantal nevenmissies die een speler maandenlang in de steek kunnen laten. Als je besluit om vast te houden aan de hoofdverhaallijn en door te gaan tot de ultieme conclusie, mag je iets heel cools doen dat we allemaal graag zouden doen: herbouw en activeer een gigantische nucleaire doom-robot.

Dat is zo ongeveer hoe het spel tot een einde komt, en het is best slecht. Je krijgt geen controle over de robot, die kleine nucleaire kernkoppen likt alsof hij voetbalt. Maar je mag hem volgen en genieten van zijn nucleaire capriolen terwijl je onderweg met de vijand in contact staat. (We weten wat je denkt, maar het is volkomen geloofwaardig).

Het is een leuke en bevredigende afsluiting van een geweldige en meeslepende game. Natuurlijk kun je niet zoveel zeggen over een robot die kogels op je vijanden werpt die de meeste gamers ervan weerhouden om deze game te spelen. Het is dus geen wonder dat ze de sequels voor de franchise blijven uitpuffen.

3 The Legend Of Zelda: Ocarina Of Time

The Legend Of Zelda: Ocarina of Time was een van de eerste spellen waarin een speler meerdere eindes heeft, afhankelijk van de keuzes die tijdens het spel zijn gemaakt. Hoewel het op geen enkele manier de eerste was, was het een van de eersten die een geweldig verhaal speelde, waardoor je terug wilde gaan om te zien wat er zou gebeuren als je iets anders zou proberen.

Het gaf spelers een enorme wereld om te verkennen, wat hielp om games zoals te inspireren Fallout 3 decennia later. In een RPG-game kan herspeelbaarheid soms een probleem zijn. Maar Ocarina of Time nooit geleden aan dit probleem, en het was volledig te wijten aan de manier waarop het uiteindelijk allemaal samen kwam.

Het einde van de game betekent niet alleen een meeslepende en uitdagende boss battle, het vervult ook het verhaal op zo'n bevredigende manier dat het voor iedereen werkt. Omdat je de tijd hebt veranderd door je recente avonturen, kun je eindigen met de tijdlijn Downfall, Child of Adult.

Elk is enorm verschillend, en het driemaal doorspelen van het spel is zeker de onthullingen van het laatste niveau waard. Het is een beetje zoals die oud Kies je eigen avontuur boeken, maar ze hebben het in een spel gecodeerd. Serieus, als je erover nadenkt, wie zou dat dan niet willen spelen?

2 Final Fantasy

Elk van de Final Fantasy games heeft een vrij verbluffend einde en sommige mensen geven de voorkeur boven de anderen. Hoewel dat zeker goed is voor persoonlijke smaak, het einde van Final Fantasy VI is objectief de grootste in de serie. Dus er. Nu we dat hebben opgelost, kunnen we verder gaan.

De gameplay die leidt naar het einde van het spel is intens en vereist dat je je feest opsplitst in drie. Je moet je dan een weg banen door een gigantisch doolhof dat helemaal uit afval is gemaakt - terwijl je tegelijkertijd vecht tegen letterlijke godinnen, die ongeveer net zo gemakkelijk te verslaan zijn als je zou denken.

Nadat je je een weg omhoog hebt geklommen door de toren van vuilnis en lijken, bereik je uiteindelijk Kefka, de grote slechterik die besloot zijn sterfelijke hofnar te verwerpen en een god te worden. Zodra je eindelijk de grote baas hebt verslagen en de game hebt beëindigd, word je getrakteerd op prachtige, geanimeerde tussenfilmpjes, waardoor het spel tot zijn epische conclusie komt.

Het is een leuke manier om een ​​game te sluiten die je genoodzaakt was om ontelbare uren door vuilnis en lijken te lopen om het einde te bereiken, zelfs als het je eraan herinnerde om het vuilnis buiten te zetten.

1 De legende van Zelda

De legende van Zelda werd een verslavende toevoeging aan de NES-bibliotheek toen het spelers introduceerde bij een van de eerste meeslepende RPG's waarmee je je voortgang kon opslaan.

Sparen was een groot probleem voor kinderen die eerder een van de twee dingen moesten doen. Je zou kunnen spelen totdat je duimen bloeden, ondertussen gillend naar je moeder dat je de afwas zou doen "in slechts een minuut !!!" Of je zou verkeerd het meest gecompliceerde wachtwoord kunnen opschrijven dat het spel zou kunnen leveren en nooit naar je terug kunnen keren laatste checkpoint, al je inspanningen gewoon verspilling van je tijd maken.

De legende van Zelda gaf spelers een gedetailleerde wereld om te verkennen met allerlei valstrikken, monsters en geheimen om te vinden. De hoofdwereld verborg erachter negen afzonderlijke kerkers, elk met een eigen baas.

Terwijl de speler door elke kerker ging, verhoogde hij zijn inventaris en kreeg hij nieuwe vaardigheden, zoals het aansteken van een kaars. (Waarom kon je aan het begin van het spel geen kaars aansteken?) Terwijl alle kerkers de speler een leuke ervaring aanboden, was de laatste kerker zeker de beste.

De laatste kerker, die de speler betreedt tijdens zijn zoektocht om Zelda te bevrijden en de Triforce te voltooien, heeft de vorm van een menselijke schedel. De schedel is in feite een doolhof. De meeste deuren zijn verborgen totdat je ze open bomt, de vijanden ongelooflijk moeilijk zijn, en het duurt gewoon lang, lang voor een speler (die niet de laatste uitgave van Nintendo Powerdat is) om zich een weg banen door dit alles om Ganon te ontmoeten voor het ultieme gevecht.

Er zijn maar weinig eindes die voldoening geven als het einde van De legende van Zelda wanneer Link eindelijk de voltooide Triforce heft en de dag redt. Dat klopt, de naam van het personage is Link, niet Zelda. Zij is de prinses die je moet redden. Waarom krijgt iedereen dat verkeerd?