Delen:
10 dystopische boeken die u moet lezen om het hedendaagse Amerika te begrijpen
Al te vaak kan het leven aanvoelen als een dystopische roman. Eindeloze oorlogen overspoeld het Midden-Oosten, een semi-zombified bevolking gelijmd aan hun Twitter-feeds, een sluipende staatssurveillance ... je kent de oefening.
Maar het is een ding om te zeggen dat het leven aanvoelt als een generieke dystopie en een ander om een specifiek boek te kopen en de gruwelen van onze moderne wereld perfect beschreven te zien worden door iemand die al 20 jaar dood is.
Of je nu liberaal of conservatief bent, hieronder vind je 10 romans van 10 auteurs die samen alles uitleggen wat je moet weten over de malaise die het moderne Amerika treft. De boeken worden gerangschikt van de slechts goede (# 10) tot de overweldigende vooruitziende blik (# 1).
10 Kallocain
Karin Boye
Stel u een wereld voor waar uw woorden meer meetellen dan uw acties. Waar het niet langer uitmaakte wat je deed, maar of je het "juiste" ding zei en dacht. Een wereld waar het hebben van 'foute' ideeën je in het openbaar kan ruïneren. Klinkt bekend? Geschreven in 1940, Kallocain voorspelt moderne politieke correctheid met huiveringwekkende precisie.
Het werk van de Zweedse schrijver Karin Boye, Kallocain is een dystopie waar wetenschappers een waarheidsserum hebben gecreëerd dat je geheimen laat zien, zelfs als je niet wist dat je het had. De leiders van deze wereld beheren het voor iedereen. Als iemand toegeeft dat hij zelfs maar één 'verkeerde' gedachte heeft, worden ze gestraft. In plaats van acties, is het uw taal, uw onbewuste vooringenomenheid en uw persoonlijke ideeën die uw bestaansrecht zullen bepalen.
Kallocain werd geschreven in een tijd dat een nazi-invasie angstaanjagend mogelijk was, dus de dystopische regering is meer fascisme op steroïden dan boze campusactivisten. Maar als een strijdkreet voor de vrijheid van denken, hoe ongeautoriseerd of onjuist die gedachten ook mogen zijn, het blijft uiterst relevant.
9 Player Piano
Kurt Vonnegut
Player Piano is angstaanjagend, niet omdat het het hedendaagse Amerika beschrijft, maar omdat het een toekomst Amerika beschrijft waarvoor we misschien het punt van geen terugkeer zijn gepasseerd. In de super gemechaniseerde wereld van de roman zijn er voor niemand nog zinvolle banen te over.
Machines regelen alles. Het enige dat overblijft is een kleine, snel krimpende, superrijke elite en een enorme, depressieve massa van de mensheid zonder doel, geen geld en geen hoop.
Ja, dat klinkt voor ons ook heel erg als een mogelijk Amerika in 2020. En de parallellen stoppen daar niet. De wereld van Player Piano wordt voortgestuwd door een onverwachte innovatie die geen rekening houdt met ethiek, moraliteit of de mogelijke gevolgen van nieuwe technologie voor de rest van ons.
Net zoals we haasten naar het ontwikkelen van AI ondanks het feit dat jongens als Stephen Hawking en Elon Musk denken dat het ons allemaal kan doden, Player Piano speelt zich af in een wereld zonder remmen. Kurt Vonnegut zou daarna beter bekende romans schrijven, maar hij zou er nooit meer één schrijven die zo griezelig relevant was voor 2017.
8 Wij
Yevgeny Zamyatin
Als je ooit een dystopische roman hebt gelezen, heb je een glimp opgevangen van Wij. Gepubliceerd in 1924, Wij werd opgelicht door George Orwell, Aldous Huxley en Kurt Vonnegut. De ideeën worden herhaald door iedereen, van Ray Bradbury tot Ayn Rand. Maar Wij is meer dan alleen een soort van Ur-dystopie. Het is een van de meest schokkend vooruitziende boeken die ooit zijn geschreven.
In de 26e eeuw leeft menselijke drone D-503 op een planeet waar iedereen naar iedereen kijkt en gelijkheid koning is. Mooie mensen worden chirurgisch verminkt om de natuurlijke voordelen die hun uiterlijk met zich meebrengt te verwijderen. Kunst is ketterse omdat het individueel is.
Iedereen wordt gedwongen te leven in glazen appartementen, constant onder toezicht, terwijl machines en wiskunde alles doen. Voor moderne lezers heeft het griezelige gelijkenissen met alles, van big data en algoritmen die ons leven leiden tot het gevangen zitten in de gratie van een alziende NSA.
Zamyatin was een Russische socialist die was vervolgd door de Sovjet-Unie. Hoewel hij van plan was het leven onder Stalin te satiriëren, kreeg hij per ongeluk een glimp van de 21e eeuw.
7 The War With The Newts
Karel Capek
De Tsjechische schrijver Karel Capek was de man die het woord 'robot' uitvond. Dat zijn enkele indrukwekkende sci-fi-chops, maar zijn boek uit 1936, Oorlog met de Newts, echt cements zijn grootheid.
In de nabije toekomst zal de mensheid een soort intelligente salamanders ontdekken en tot slaaf maken. Mensen exploiteren ze, kijken op hen neer, beperken ze wettelijk ... totdat de newts eindelijk breken. De salamanders overspoelen de planeet en binnenkort is de mensheid de bedreigde klasse.
Het boek van Capek is opzettelijk gek, maar het is ook heel serieus. Het idee van een uitgebuite onderklasse die zich richt op zijn rijke, zelfgenoegzame meesters kan worden gelezen op manieren die het boek tegenwoordig een urgentie geven.
Wat stemden de Brexit en de Trump nog meer, maar een uitgebuite arbeidersklasse die "oorlog" uitsprak tegen een kleine, gelauwerde elite? Of, aan de andere kant van het politieke spectrum, je zou de newts als de Amerikaanse minderheden kunnen zien, nog steeds gedwongen om de erfenissen van slavernij en kolonialisme aan te pakken.
Capek schreef zijn roman als een dringende waarschuwing over de onderdrukte Weimar-Duitsers die een oorlog op het hele continent lanceren. Dankzij zijn genialiteit kunnen we het boek vandaag nog op nieuwe manieren interpreteren.
6 We amuseren ons aan de dood
Neil Postman
Eerste dingen eerst: dit boek is een essay, geen roman. Maar het is een essay dat we er vrij zeker van zijn dat onze lezers bizar bekend zullen zijn.
Geschreven in 1985, ziet het uit naar een nabije toekomst waar de behoefte om te worden vertroeteld al het andere is.Waar politiek, religie, onderwijs en het dagelijks leven allemaal vereenvoudigd zijn en gefilterd door een eindeloze reeks schermen om van een vreedzame bevolking gehouden of niet gehouden te worden. Een wereld waarin een beroemdheid zijn kennis van de showbizz zou kunnen gebruiken om de krachtigste persoon op aarde te worden.
Kortom, het lezen van het boek van Postman is als het lezen van een hete versie van 2017 die op een vrolijke manier concludeert "we zijn allemaal ten dode opgeschreven." Hij voorspelt een wereld waarin context zal verdwijnen, clickbait-krantenkoppen zullen ons manipuleren op een darmniveau en complexe beslissingen zullen worden gevormd op basis van hoe leuk of gemakkelijk om elke optie te begrijpen is.
We herhalen dat dit meer dan 30 jaar geleden werd geschreven. Dat het nog steeds veel te zeggen heeft over het moderne leven is angstaanjagend.
5 De Atrocity-tentoonstelling
J.G. Ballard
Britse schrijver J.G. Ballard was zo pessimistisch over de toekomst dat je hem een kop kon laten zien uit 2025 met de tekst "All Disease Cured!" En dat hij een boek zou schrijven over waarom dat verschrikkelijk was. Hij schreef dystopieën op het gebied van klimaatapocalyps, dystria's van consumenten en dystopieën, waar architectuur mensen oproept tijdens het doden van sprees. Hij schreef ook een lusachtige experimentele roman die bijna over het moderne Amerika kon gaan. Hij noemde het De Atrocity-tentoonstelling
Eigenlijk lezen De Atrocity-tentoonstelling is als het lezen van een verzameling korte verhalen die Frank Zappa zou afdoen als 'te ver weg', maar het centrale idee is nog steeds relevant. De hoofdpersoon (wiens naam blijft veranderen) leeft in een wereld waar geweld non-stop wordt gerapporteerd door de media. Al deze blootstelling aan eindeloze gruweldaden stuurt hem in de waanzin, waardoor hij zelf het meest extreme geweld in het echte leven herschept.
Als een schoolschutter of ISIS-jihadist die geïnspireerd is om te moorden door de gal en griezelig gieten van het internet, is de antiheld van Ballard een man die brutaliseerd is door de gewelddadige cultuur die hem voortdurend infiltreert. We willen niet zeggen dat dit de wereld is waarin we leven, maar dit is de wereld waarin we leven.
4 Fahrenheit 451
Ray Bradbury
Het is een wereld waarin ze boeken verbranden. Dat is alles dat de meesten van ons weten Fahrenheit 451. De hoofdpersoon is een brandweerman en in Bradbury's wereld is een brandweerman iemand die boeken verbrandt.
Hoewel dat inderdaad het uitgangspunt is, is er zoveel meer in de roman dan dat. Behalve dat het een strijdkreet is voor het vrije denken en een manier om tegen censuur op te boksen, is het ook een boek dat de tv- en popcultuur zo erg haat dat je je tablet wilt vernietigen.
Bradbury's roman heeft iets voor iedereen. Als je je zorgen maakt over het religieuze recht of de politiek correcte censuur van links en de verstikkende vrijheid van meningsuiting, zal de anti-censuurvibe van het boek je aanspreken. Als je bang bent dat hersenloze entertainment en politieke memes ons tot complexe argumenten verdoven, reageer je op de aanvallen op de kalmerende kracht van televisie.
Alles bij elkaar genomen, Fahrenheit 451 beeldt een wereld af waar angst voor het geven van aanstoot tot regelrechte censuur is geslopen, terwijl consumentisme en massamedia de bevolking zo compliant hebben gemaakt dat ze er niet eens genoeg om geven om terug te vechten. In veel opzichten is zo'n apathie zorgwekkender dan de wreedste totalitaire regering.
3 The Handmaid's Tale
Margaret Atwood
Gepubliceerd een jaar na de tijd waarin de dystopie van George Orwell was vastgesteld, The Handmaid's Tale neemt het idee van een nachtmerrieachtige toekomst en doet er iets nog enger mee. Het verhaal verbeeldt een wereld waarin de dingen voor de helft van de bevolking verschrikkelijk slecht zijn, maar voor de andere helft bijna utopisch.
Waar vrouwen al hun rechten hebben laten ontmantelen en niets anders dan eigendom worden, maar mannen hebben er baat bij gehad om de dominante klasse te worden. Niet alleen zijn de vrouwen van Amerika in wezen tot slaaf gemaakt, ze krijgen bijna geen sympathie van hun mannelijke tegenhangers.
Dat is allemaal spookachtig, maar het echt enge deel ervan The Handmaid's Tale is zijn wortels in de geschiedenis. Niets dat de vrouwen in de roman overkomt, is in geen enkele menselijke cultuur of een andere in het verleden gesanctioneerd, van vrouwen die het eigendom zijn van mannen tot het gedwongen zijn om de baby's van hun eigenaar te dragen in plaats van de mannenvrouwen.
Zoals de middeleeuwse gruweldaden zich in Syrië openbaren, als er eenmaal iets is gebeurd, kan het opnieuw gebeuren. The Handmaid's Tale angst voor een toekomst waarin de anti-vrouwengeweld inderdaad een heel donkere weg inslaat.
2 Dappere nieuwe wereld
Aldous Huxley
We hebben zojuist genoemd dat een dystopie waar de bevolking apathisch is, nog erger is dan een die een levende nachtmerrie is. Aldous Huxley's roman uit 1931 Dappere nieuwe wereld gaat nog verder. Het stelt een vreselijke toekomst voor vol met perversie, totalitaire controle en genetische manipulatie. Maar deze wereld maakt zijn burgers zo blij dat ze niet willen dat dingen veranderen. In feite houden de mensen de dingen actief zoals ze zijn.
Dit komt grotendeels door een medicijn genaamd Soma, dat bij elke gelegenheid bij de burgers wordt aangedaan. Tal van moderne critici hebben de overeenkomsten tussen Soma en het soort medicijnen opgemerkt dat Big Pharma onze kelen doorsnijdt, maar er zijn ook andere moderne parallellen.
Dappere nieuwe wereld is een cultuur waarin het denken is verworpen ten gunste van trash entertainment en je gedachten te verdoven met nieuwe producten of nieuwe ervaringen. Een cultuur waarin mensen meer geven om wat er in de filmseries gebeurt dan om hoe de overheid hun leven controleert en exploiteert.
1 Negentienvierentachtig
George Orwell
Het is een toekomst waarin feiten niets betekenen. Waar de geschiedenis is veranderd, afhankelijk van wat de heersende klasse wil zeggen.Waar elke beweging wordt bekeken door een onverklaarbare overheid die voor altijd bezig is met zinloze, oneindige oorlogen, een halve wereld verder. Feiten zijn leugens, censuur is vrijheid en surveillance is privacy. Welkom bij Negentienvierentachtig.
Sinds de inauguratie van president Donald Trump, Negentienvierentachtig is opnieuw een bestseller geworden, waarbij veel mensen de benadering van de administratie van "alternatieve feiten" als Orwellian beschouwden. Maar, het lezen van Orwell's roman, het is opmerkelijk hoe lang de parallellen duidelijk zijn geweest.
Wat waren de constante conflicten in het Midden-Oosten tussen George W. Bush en Barack Obama, zo niet een vervulling van de slogan van de partij "War is Peace"? Wat was de openbaring van het Obama-tijdperk dat de NSA ons allemaal bespioneerde, zo niet de ontdekking van Amerika's eigen Big Brother? Het is zelfs mogelijk om naar Guantanamo Bay te kijken en de creatie van Amerika's eigen Room 101 te zien.
De parallellen zijn niet perfect. Orwell stelde zich een Brit voor in de ban van het communisme, met een dictatuur die even wreed was als die van de USSR. Maar iedereen die de afgelopen decennia naar het nieuws heeft gekeken, vindt veel van de ideeën van de auteur griezelig bekend. We kunnen alleen maar hopen dat we de lessen van deze dystopieën leren voordat het te laat is.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.