Delen:
10 hartverscheurende verhalen over trouwe honden
Honden staan bekend als de beste vriend van een mens. Sommige mensen geven de voorkeur aan katten, maar als u een huisdier wilt dat u genegenheid en zorgzaamheid zal betonen, of u nu leeft of sterft, dan is een hond het huisdier voor u.
De loyaliteit die honden zulke toegewijde vrienden maakt, is zo sterk dat het tot de dood en daarna kan duren. Hier zijn 10 verhalen van trouwe honden die ervoor zorgen dat je je beste vriend extra stevig wilt knuffelen.
10 Shep
In 1936 werd een herder in Montana ziek in het veld en moest met spoed naar het ziekenhuis worden gebracht. Zijn hond, Shep, weigerde te worden gescheiden van zijn eigenaar en volgde de man, wiens identiteit onbekend is, naar het ziekenhuis. Terwijl Shep wachtte op zijn meester aan de deuren van het ziekenhuis, werd hij gevoed door een plaatselijke non. Helaas stierf de herder.
Toen het lichaam van de man naar het plaatselijke treinstation werd vervoerd om naar huis te worden vervoerd, volgde Shep. Werknemers op het station herinneren zich de hond die zeurde toen de kist op de trein werd geladen en wegreed van de trouwe hond.
De komende vijf jaar bleef Shep bij de treinrails. Toen elke trein arriveerde (ongeveer vier treinen per dag), onderzocht hij zorgvuldig elke persoon die afstapte alsof hij op zoek was naar zijn meester. Shep werd beroemd vanwege zijn lange wake en werd gevoed door het personeel van het station. Toen hij ouder werd, werd hij doof en kon hij een naderende trein niet horen. Het sloeg toe en doodde de trouwe hond.
Shep heeft nu een bronzen standbeeld in Fort Benton om zijn patiënt te zien wachten tot hij wordt herenigd met een vriend die nooit meer terug zou komen.
9 Capitan
Toen Manuel Guzman in 2006 stierf, verdween zijn geliefde hond Capitan uit het ouderlijk huis. Niemand zag de hond een week totdat hij naar het graf van zijn meester kwam. De familie had Capitan nooit naar de site gebracht, dus het is een raadsel hoe hij Guzmans graf heeft gevonden.
Als de Guzman-familie elke zondag het kerkhof bezoekt, gaan ze naar Martin's rustplaats en kijken ze of Capitan het goed doet. Ze hadden geprobeerd om Capitan meerdere malen mee naar huis te nemen nadat hij eerst naar het graf was gegaan, maar hij ontsnapte om terug te keren naar de kant van zijn eigenaar.
Soms zal de hond het kerkhof verlaten om naar het ouderlijk huis te gaan. Maar hij keert altijd 's nachts terug om naast zijn meester te rusten. Het personeel op de begraafplaats heeft de taak op zich genomen om de trouwe hond te voeden. Ze zeggen dat hij overdag rond de site zal ronddwalen, maar om 18:00 uur op zijn graf gaat liggen. Vanaf vandaag wacht Capitan nog steeds op zijn meester.
8 Gelert
In de 13e eeuw, legende is het dat Prins Llywelyn de Grote van Wales een trouwe hond genaamd Gelert had, die zijn favoriet was in zijn hele pakket jachthonden. Toen de prins op een dag zijn jachthoorn klonk, verschenen al zijn honden, behalve Gelert.
De prins ging op jacht en liet zijn hond achter. Bij de terugkeer van de prins begroette Gelert zijn heer vreugdevol. Maar er was iets mis. De hond was bedekt met bloed. Meteen dacht Llywelyn na over zijn jonge zoon, die thuis was gebleven.
Er was chaos in het paleis. De wieg van het kind was omgestoten en er spat meer bloed door de kamer. Veronderstellend het slechtste, nam de prins zijn zwaard en doodde Gelert.
Pas toen begon zijn zoontje te huilen. Hij lag onder de wieg en daarachter was een enorme dode wolf. Gelert had het kind gered en het gevaarlijke beest gedood dat hem aanviel. De prins eerde zijn dode hond voor zijn heldendom door Gelert een openbare begrafenis te geven.
Vreemd genoeg is er een bijna identiek verhaal uit Frankrijk. In dat verhaal werd de hond Guinefort genoemd en het werd te laat ontdekt dat de hond een baby van een slang had gered. Guinefort ontving meer dan alleen een begrafenis. Honderden jaren lang werd de hond vereerd als een heilige plaatselijk, hoewel de katholieke kerk het afkeurde.
7 Waghya
In India, in de 17e eeuw, was Chhatrapati Shivaji Maharaj een krijger die streed tegen koning en oprichter van het Maratha-rijk. Hoewel Shivaji door sommigen werd gerespecteerd als een held van het Indiase nationalisme, zijn er legendes dat hij niet alleen al zijn prestaties heeft volbracht.
Waghya, zijn hond, lijkt jaren naast Shivaji te hebben doorgebracht. Toen Shivaji stierf, onderging de koning een traditionele crematie op een brandstapel. Waghya was niet tevreden om naast het graf van zijn meester te blijven. Terwijl de brandstapel werd aangestoken, sprong de hond in de vlammen en stierf. Toen een gedenkteken werd gebouwd voor de grote Shivaji, werd er ook een gebouwd voor zijn trouwe hond.
Tot 2012 was Waghya's monument een populaire site met de meeste inwoners. Sommige mensen maakten echter bezwaar. Ze beweerden dat het verhaal van Waghya's offer slechts een legende was en beledigend was voor Shivaji. Een grote groep mensen verzamelde zich, trok Waghya's standbeeld naar beneden en gooide het in een naburig dal. Drieënzeventig mensen werden gearresteerd en het monument van Waghya is nog niet hersteld.
6 Fido
Veel honden die trouw blijven aan hun dode meesters, krijgen pas volledige erkenning voor hun loyaliteit na de dood. Fido, een Italiaanse hond wiens naam "Faithful" betekent, was een van de weinigen geëerd tijdens zijn leven. Foto's overleven van Fido wordt getoond het bronzen beeld opgericht ter ere van hem.
Het leven begon als een verdwaalde op straat, Fido werd geadopteerd door Carlo Soriani in 1941. Soriani ontdekte Fido als een puppy gevangen in een kleine geul en redde hem. Fido was trouw aan zijn naam en volgde overal Soriani. Elke ochtend volgde hij zijn meester naar de halte waar Soriani zijn bus naar zijn werk bracht. Toen wachtte Fido af tot Soriani terugkwam van zijn werk in de fabriek.
Alles ging goed tot december 1943, toen een geallieerde bombardementster Soriani in zijn fabriek doodde.Fido wachtte die avond op de bus, maar zijn meester keerde nooit terug. Fido ging uiteindelijk naar huis naar Soriani's weduwe. Maar elke avond voor de volgende 14 jaar, zou de hond terugkeren naar de bushalte en wachten op zijn meester.
Om de trouw van de hond te eren, beloonde de stad hem een gouden medaille, vrijheid van belasting betalen en een standbeeld.
5 De schoothondje van Maria, koningin van Schotland
Mary, Queen of Scots, leidde een turbulent leven. Ze werd koningin van Schotland op slechts zes dagen oud, was kort de koningin-gemalin van Frankrijk en verloor haar eigen troon nadat ze terugkeerde naar Schotland. Op de vlucht naar Engeland werd ze gevangen gehouden door haar neef, koningin Elizabeth I, omdat Maria's katholicisme een bedreiging vormde voor Elizabeth's bewind.
Een van de weinige constanten in Mary's leven was de verzameling kleine schoothondjes die ze in Frankrijk had opgedaan. Tijdens de lange jaren van haar gevangenschap werd er gezegd dat Maria met haar honden zou spreken om haar eenzaamheid af te wenden.
Uiteindelijk ondertekende koningin Elizabeth het doodvonnis van Maria omdat er plannen opdoken om Maria op de Engelse troon te plaatsen. Toen Mary naar het blok van de axeman werd geleid, merkte niemand dat ze niet alleen was. Ze verstopte zich onder haar rokken en was een van haar honden.
Toen Mary's hoofd werd afgesneden, zagen ze haar rokken bewegen en de kleine hond kroop naar buiten. Bedekt met bloed, hurkte het schoothondje in de opening tussen het lichaam van de koningin en haar hoofd. Volgens de legende werd de hond alleen met moeite verwijderd en zichzelf uitgehongerd.
4 Ruswarp
Toen Graham Nuttall niet terugkwam van zijn dag wandelen in de bergen van Wales, wekten zijn vrienden alarm. Het was januari 1990 en het weer was hevig. Zoekfeestjes hebben een week rondgekeken, maar ze hebben geen enkel teken van Nuttall of zijn hond, Ruswarp, gevonden.
Uiteindelijk werd de zoekopdracht afgeblazen. Elf weken later struikelde een andere wandelaar over het lichaam van Nuttall naast een stroompje. Ruswarp, zwak en uitgehongerd, werd naast hem gevonden. Na 11 weken in de sneeuw en regen terwijl hij waakzaam was naast zijn eigenaar, was Ruswarp zo zwak dat hij de berg moest worden afgevoerd. Hij leefde lang genoeg om de begrafenis van Nuttall bij te wonen, maar stierf kort daarna.
In 2009 werd een bronzen standbeeld van Ruswarp onthuld op een treinstation waarvan Nuttall een belangrijke rol speelde bij de heropening. Ruswarp had zijn stem toegevoegd aan een petitie die het treinstation redde door zijn pootafdruk naast de duizenden menselijke handtekeningen te plaatsen.
3 Kostya
In de Russische stad Tolyatti stond een hond de hele dag naast een drukke weg te wachten. Ondanks de inspanningen van de lokale bevolking om een nieuw tehuis voor de hond te vinden, zou hij altijd terugkeren naar zijn plek naast de weg. Toen ze begonnen te onderzoeken, ontdekten ze dat de hond een tragisch verleden had.
De hond wachtte op de plaats van een auto-ongeluk. Een jong meisje was onmiddellijk gedood en haar vader was in het ziekenhuis omgekomen door zijn verwondingen. De enige overlevende van de crash was hun hond. Voor de loyaliteit van de hond aan zijn eigenaar begonnen de inwoners van Tolyatti hem Kostya te noemen ('Loyal').
Kostya bleef zeven jaar op zijn post, op zoek naar de terugkeer van zijn familie. Toen hij dood in de bossen in de buurt werd gevonden, rouwde de lokale bevolking. De stad richtte een standbeeld van Kostya op met de naam 'Loyaliteit'. Nu wrijven jonggehuwde paren de neus van het standbeeld in de hoop dat de echtgenoten net zo trouw zijn als Kostya voor zijn familie.
2 Hachiko
Hidesaburo Ueno was een professor in landbouwstudies in Japan die een zeldzame Akita-hond wilde. Uiteindelijk vond hij er een, hij adopteerde de hond in 1924 en noemde hem Hachiko. De twee werden al snel onafscheidelijk.
Elke dag zou Hachiko met Ueno naar het treinstation lopen. Dan keerde de hond 's avonds terug om geduldig op zijn meester te wachten. Slechts een jaar nadat ze elkaar hadden ontmoet, stierf Ueno plotseling tijdens het lesgeven. Hachiko wachtte tevergeefs naast het station op zijn eigenaar.
Mensen begonnen deze trouwe hond al snel te merken en zouden Hachiko eten en traktaties nalaten als beloningen voor zijn loyaliteit. Het verhaal van Hachiko verspreidde zich, en zijn voorbeeld van toewijding werd alom geprezen in Japan. Met Hachiko aanwezig, werd in 1934 een standbeeld aan de hond onthuld.
Toen hij stierf in 1935, werd Hachiko geroepen. Een foto toont mensen die zich droevig rond zijn lichaam verzameld hebben. Het standbeeld van Hachiko is een populair monument in Tokio. Degenen die nog dichter bij de hond willen komen, kunnen dat doen in het Nationaal Museum voor Natuur en Wetenschap in Tokio, waar Hachiko is gevuld en te zien is.
1 Greyfriars Bobby
Op de hoek van Candlemaker Row in Edinburgh verdringen toeristen zich rond een klein bronzen standbeeld van een hond om er een foto van te maken. Aan de overkant van de weg is Greyfriars Kirkyard, waar de legende van Greyfriars Bobby ontstond.
Het traditionele verhaal is dat John Gray, een politieagent uit Edinburgh, een terriër had die Bobby heette en die hem vergezelde tijdens zijn rondes. Toen Gray stierf, werd hij begraven in Greyfriars Kirkyard. Bobby zou echter niet gescheiden zijn van zijn meester.
Ondanks de inspanningen van de begraafman, zou de hond niet vertrekken. Uiteindelijk kwamen mensen specifiek om Bobby in de gaten te houden naast Gray's graf. Toen Bobby stierf na een wake van 14 jaar, werd hij vlakbij zijn meester in de kirkyard begraven en kreeg hij een grafsteen die luidde: "Greyfriars Bobby stierf op 14 januari 1872 - 16 jaar oud - Laat zijn loyaliteit en toewijding een les voor ons zijn allemaal."
Natuurlijk zijn er mensen die het verhaal in twijfel trekken. Een onderzoeker beweerde dat het personeel dat het kerkhof verzorgde een hond naar het graf lokte met voedsel en het gerucht verspreidde over zijn loyaliteit om bezoekers aan te moedigen. Pubs in de buurt van het kerkhof profiteerden van de toegenomen aandacht.
Er is zelfs gesuggereerd dat wanneer een "Bobby" stierf, deze werd vervangen door een soortgelijke hond om de Bobby-onderneming draaiende te houden. Maar dat is een deprimerend idee. De meeste mensen geloven liever in het idee van de trouwe hond.