Delen:
10 dieren leven gelukkig op onverwachte plaatsen
Mensen ontwikkelen verwachtingen over dieren en waar ze wonen; misschien is voorschoolse leren de schuld. Maar wat als uw vooropgezette ideeën over waar u wilde dieren kunt vinden, niet kloppen?
We hebben de neiging om te denken dat je olifanten vindt in Afrika en Azië, koala's in Australië, enzovoort. Buiten dierentuinen en privécollecties zijn dieren die zich buiten hun plaats van herkomst bevinden vaak plagen en irritant of een beetje saai. Denk aan konijnen, wilde katten en zwerfhonden die halfwild zijn geworden - niets om over naar huis te schrijven in termen van interessante of exotische waarnemingen.
Er zijn echter fokpopulaties van dieren op veel plaatsen die je gewoon niet zou verwachten dergelijke beestjes te zien. En toch gedijen ze, groeien ze, overleven ze en verhogen ze hun kleine critter-families in deze vreemde omgevingen. Hier zijn tien afwijkende dieren die een vreemd land als hun thuis hebben aangemerkt en lijken te zijn gevestigd, ongeacht hoeveel de lokale bevolking hen daar wil.
10 De wilde genetten van Europa
Het genet is een heel mooi klein beestje dat een vrij brede verspreiding heeft in veel Afrikaanse landen. Op het Afrikaanse continent zijn geneten vrij algemeen vanwege hun veelzijdigheid en kunnen ze in een grote verscheidenheid aan omgevingen leven. Er zijn meerdere soorten genet, maar er zijn slechts twee soorten in Europa.
Het genet werd gekocht in Zuid-Europa in de 12e eeuw door de Saracenen, die ze gebruikten voor knaagdiercontrole voordat gedomesticeerde katten de baan kregen. De genen waren semidomesticated. Nu leven er geneten in het wild in Frankrijk, Italië en Spanje. Ze worden niet als een plaagdier beschouwd en zijn nog steeds nuttig om knaagdierenpopulaties onder controle te houden.
Ze zijn niet zo zeldzaam als ze lijken. Genets zijn nachtelijk en moeilijk te vinden, dus ze hebben zich mogelijk verder verspreid dan de gebieden waar ze officieel worden gevonden. Alleen omdat je je lokale genet niet hebt gezien, wil dat nog niet zeggen dat het er niet is.
9 De wilde Wallabies van Schotland
Hou je van wallaby's, maar wil je niet helemaal naar Australië gaan? Nou, je hebt geluk, want er is een eiland in Schotland met een gevestigde groep wallaby's die mooi hebben gewend aan het stevige Schotse weer. De schattige kleine jongens leven in wallaby-harmonie op het eiland Inchconnachan, dat zich in Loch Lomond bevindt.
De wallabies zwommen niet helemaal vanuit Australië, wat schattig maar onmogelijk zou zijn geweest - ze werden er in de jaren veertig door Lady Arran Colquhoun neergelegd. Ze had een zomerhuis op het eiland en was gewoon dol op de wallaby's die over haar huppelden terwijl ze rijkelijk zomerte.
Er is een beetje controverse rond de wallaby's geweest en of hun aanwezigheid schadelijk is voor de inheemse populatie korhoen. Over het algemeen zijn mensen echter blij met de wallaby's en velen bezoeken ze per boot op hun eiland.
8 The Wild Chamois And Tahr Of New Zealand
Een zeem (links boven), als het geen reinigingsdoekje voor je auto is, is een Europese geiten-antilope die rondspringt op bergen. Ze zijn aan de kleine kant, variërend van 25 tot 60 kilogram (55-132 lb), waarbij de mannetjes over het algemeen groter zijn dan de vrouwtjes. In hun geboortedorp van Europa, helemaal tot aan Turkije, is de gems een overvloedig dier dat niet echt veel problemen veroorzaakt. Ze doen gewoon hun bergdingen.
Een tahr (ook wel thar genoemd) is een grote Aziatische berggeit. De Himalayaanse tahr (rechts boven) is, verrassend, uit de Himalaya en is de veiligste van de drie soorten tahr met betrekking tot de bevolking. Ze variëren tussen 36 en 73 kilogram (79-161 lb), waarbij de mannetjes ook groter zijn dan de vrouwtjes. Het zijn grote, donzige ogende goa's met kleine hoofden.
De gems en de tahr werden begin 20e eeuw op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland geïntroduceerd om blanke mensen iets te laten jagen. Er zijn geen jachtbare zoogdieren inheems in Nieuw-Zeeland, dus deze twee soorten werden geïntroduceerd in de bergachtige regio's van het eiland en ze werden goed ingeburgerd. Je kunt op ze jagen. In feite wordt het aangemoedigd om op hen te jagen om te proberen de bevolking laag te houden.
7 The Wild Mongooses Of The Caribbean
Terwijl "wilde Caribische mangoest" klinkt als iets waar Jack Sparrow af en toe een slokje van heeft, is het eigenlijk een klein wezen. De mangoeste is een kleine, vleesetende tandling die voorkomt in Rudyard Kipling's "Rikki-Tikki-Tavi," een kort verhaal van Het Jungle Boek over een kleine mangoeste die een eerste verdedigingslinie is voor een koloniaal Brits gezin tegen cobra's, en inderdaad, de felle mangoeste zal vechten en een cobra of een andere slang verslaan.
"Mongoose" is de algemene naam voor 29 verschillende soorten uit de familie Herpestidae, die stoere kleine jagers zijn die van nature voorkomen in Eurazië en Afrika. Ze hebben een zeer wijd verspreid thuisland en zijn sterke wezens die zichzelf uitstekend beschermen tegen roofdieren. Als je ze ergens neerzet, zullen ze waarschijnlijk overleven.
In het midden van de negentiende eeuw begonnen kolonialisten de mangoest aan veel van de Caribische eilanden te introduceren in een poging om rattenpopulaties op hun suikerrietplantages te controleren. Dit leek te werken, maar helaas hielpen de mangoesten (niet mongeese) zich ook aan vogel- en zeeschildpadden en worden nu beschouwd als meer een ecologisch probleem dan een oplossing.
6 The Wild Chitals Of The US
De chital (ook wel asherten of gevlekte herten genoemd) is een prachtig, gespikkeld hert dat afkomstig is uit het Indiase subcontinent. Ze kunnen meer dan 100 kilo wegen, en de mannetjes hebben een groot gewei, wat ze aantrekkelijk maakt voor trofeejagers.
Chitals werden in 1932 in Texas geïntroduceerd voor jachtdoeleinden. Ze waren oorspronkelijk ingesloten en beheerd, maar uiteindelijk ontsnapten ze en begonnen ze te fokken in het wild. Er zijn nu meer dan 6000 wilde chitals die concurreren met het inheemse witstaarthert.
De chitals lijken meer winterhard dan het witstaarthert, en hun populatie groeit zelfs terwijl de hertenbevolking met de witte staart afneemt. Jagers worden aangemoedigd om achter het kastje aan te gaan, want er is geen jachtseizoen of een limiet voor het aantal dat je kunt pakken.
5 The Wild Coatis Of England
Veel mensen weten niet wat een coati is, maar ze zijn lid van de wasbeerfamilie die inheems is in Noord- en Zuid-Amerika. Ze hebben een duidelijke, snuitachtige neus. Het zijn boomachtige, intelligente alleseters die ook goed zijn in het opgraven van voedsel.
Er zijn meldingen geweest van een broedkolonie van neusbeertjes in Cumbria in Engeland. Er zijn er niet veel, en een klein aantal zeer intelligente klimatiserende klimmende bomen zullen niet veel effect op het milieu hebben. Als de populatie echter groeit, kan er een probleem zijn met de buitenlandse wezens die de inheemse fauna buitensluiten voor hulpbronnen en habitat. Er wordt aangenomen dat de neusbeertjes in Cumbria afstammelingen zijn van exotische huisdieren die zijn ontsnapt.
4 De wilde Zebras van de VS.
Als de beroemde vertegenwoordiger van de letter "z" in kinderalfabetten, vereist de zebra geen introductie. Koppig en moeilijk te trainen, zeldzaam is de zebra die gedomesticeerd kan worden en de wilde zebra's van Californië zijn geen uitzondering.
Natuurlijk waren ze niet altijd wild. Ze waren het eigendom van de beroemde excentrieke miljonair uitgever William Randolph Hearst en ze leefden op het terrein van Hearst Castle. Na de dood van Heart zijn de meeste van zijn exotische huisdieren onder de dierentuinen verdeeld, en sommige werden bevrijd. De huidige kudde zebra's zijn de afstammelingen van degenen die in de jaren vijftig werden bevrijd.
Ze zijn "wild", maar ze leven op een boerderij van 82.000 hectare, dus ze zijn niet helemaal wild. Maar ze zijn nog steeds cool.
3 De wilde noordelijke palmekhoorns van Australië
Witte kolonisten hebben echt een nummer gedaan in de Australische omgeving.
In de jaren veertig besloot de West-Australische Acclimatisatiecommissie om heel wat vertrouwde dieren in West-Australië te introduceren, zodat ze gelukkige gevoelens konden hebben. Een daarvan was de noordelijke palmekhoorn. De eekhoorns ontsnapten uit hun dierentuin en hebben nooit meer achterom gekeken.
Ondanks het feit dat ze lijden aan een ernstig tekort aan voedsel in een gebied buiten hun oorspronkelijke omgeving, overleven de eekhoorns in de voorsteden van Perth. Biosecurity officers proberen de eekhoorns binnen een gebied van 30 vierkante kilometer (12 mi) te houden en hun tamelijk gevaarlijke leven te laten leven (alles van vogels tot ratten prooien op de arme eekhoorns), maar ze worden angstig ver weg gevonden van dat Gebied.
In de afgelopen paar jaar is een inperkingsinspanning succesvol gebleken en heeft het aantal eekhoorns in Perth drastisch verminderd.
2 Het wilde rendier van Schotland
Rendieren zijn niet alleen het eigendom van Santa en bewoners van de Noordpool; een kudde van hen leeft ook in de bergen Cairngorm van Schotland.
De rendieren die in het land van de kilt leven zijn niet echt wild, hoewel ze vrij rondlopen. Ze zijn tam en vriendelijk en de mannetjes kunnen karren trekken. Je kunt zelfs een rondleiding volgen om deze prachtige wezens te ontmoeten en te voeden.
Rendieren kunnen ziek worden in gevangenschap, daarom zijn ze er beter aan vrij rond te dwalen in de bergen. Ze wonen er sinds 1952 en hebben 10.000 hectare om hun eigen te noemen. Er is een secundaire kudde in de Cromdale-heuvels, waardoor de genetische diversiteit van het Schotse rendier wordt gewaarborgd.
1 De wilde wasbeerhonden van Europa
De wasbeerhond (ook wel de mangut of de tanuki genoemd) is een interessante hond. Ze hebben niet echt iets te maken met wasberen - ze lijken toevallig op hen. Ze zijn een gewone beest uit Oost-Azië en hebben meer te maken met honden en vossen dan met wasberen.
Wasbeerhonden verspreiden zich wild door Europa omdat ze erg taai en aanpasbaar zijn. Ze kunnen van rotzooi leven en overwinteren in de winter. Ze stelen vaak badger-zetels om in te slapen. Ze kunnen zelfs snel, hun stofwisseling vertragen en niet eten, zelfs als ze niet in winterslaap zijn. Ze zijn als schattige, harige kakkerlakken.
Wasbeerhonden werden in de 20e eeuw voor het eerst naar de Sovjet-Unie gebracht om hun dikke vacht te fokken, en van daaruit verspreidden ze zich als een lopend vuurtje en werden ze in sommige gebieden ongedierte, zoals in Denemarken, waar ze op vogels en kleine inheemse dieren jagen. Ze dragen ook hondsdolheid en andere ziekten die gevaarlijk kunnen zijn voor mensen, ondanks dat ze schattige pluisballen zijn.