Delen:
10 dieren kunnen zich via 'onbevlekte ontvangenis' vermenigvuldigen
Onbevlekte opvattingen zijn niets bijzonders van aard. Nou niet echt. Het vermogen om zich te vermenigvuldigen zonder dat een man deelneemt aan bevruchting, parthenogenese genaamd, komt echter vaker voor dan je zou denken.
Verrassend is dat het bekend is dat veel soorten aseksueel voortplanten, en we praten niet alleen over eencellige organismen. Een aantal planten en zelfs dieren kunnen dit doen. Hier zijn tien van de meest intrigerende dieren die zich zonder seks kunnen voortplanten.
10 The Cape Honey Bee
Er zijn 20.000 soorten honingbijen over de hele planeet, maar slechts één die het vermogen heeft zich voort te planten zonder de noodzaak van mannelijke bijen. De Kaapse honingbij, of Kaapbij, (Apis mellifera capensis) is een Zuid-Afrikaanse soort die zich kan voortplanten via een proces dat thelytoky heet. Thelytoky is een vorm van parthenogenese die het voor bijen mogelijk maakt om diploïde, vrouwelijke eieren te leggen. De resulterende bij zal altijd vrouwelijk zijn en wordt geboren zonder dat het ei bevrucht hoeft te worden.
Slechts een klein aantal Kaapse bijenarbeiders geeft het thetetoky fenotype weer om aseksueel te reproduceren, maar ze kunnen populatie heterozygositeit behouden, wat betekent dat de nieuw uitgekomen bijen geen directe klonen van de ouder zijn. In plaats daarvan bevatten ze varianten van chromosomen, waardoor ze nieuwe, unieke individuen in de korf worden. De bijen leggen vaak eieren wanneer nieuwe werkers nodig zijn of wanneer het nodig is om een nieuwe koningin uit te komen.
9 Watervlo
De meest voorkomende soorten watervlo, Daphnia pulex, gevonden in de wateren in heel Amerika, Australië en Europa, heeft een paar opvallende verschillen in mariene wetenschap. Het is een "modelsoort" en het was de eerste schaaldier waarvan het gehele genoom werd gesequenced. Het heeft ook het vermogen om zich te reproduceren door middel van een proces dat cyclische parthenogenese wordt genoemd, waardoor het kan afwisselen tussen zowel seksuele als aseksuele reproductie.
Waarnemingen van Daphnia pulex aangeven dat de soort deel zal nemen aan cyclische parthenogenese wanneer de omstandigheden gunstig zijn in het water. Als een persoon toevallig een lid van het andere geslacht ontmoet, krijgen ze het druk, maar als dat niet het geval is, doet het er niet toe. Een watervlo die beslist om nakomelingen te maken, doet dit door een genetisch identieke koppeling van eieren te produceren die volledig bestaat uit vrouwtjes. Hoewel de genetische code hetzelfde blijft, biedt dit een grotere populatie van vrouwtjes om die genen door de omgeving te verspreiden, resulterend in een exponentiële groei van de totale populatie.
8 Goblin Spiders
Als je nachtmerries al niet al erg genoeg waren, is hier een soort spin die zichzelf kan reproduceren! Ga nog niet op pad om een vlammenwerper te kopen - Oonopidae, ook wel bekend als goblin spiders, zijn een familie van ongeveer 1300 soorten die slechts tussen 1 en 3 millimeter meten. Parthenogenese is waargenomen bij slechts enkele van de soorten, waaronder Triaeris stenaspis, die zijn oorsprong heeft in Iran maar zich in heel Europa heeft verspreid. Ze zijn slechts 2 millimeter groot, dus ze vormen niet echt een bedreiging voor mensen ... als ze ze zelfs kunnen zien. Interessant is dat er nooit ergens mannelijke mannen zijn gevonden. Daarom geloven wetenschappers dat ze zich volledig aseksueel voortplanten.
Vrouwelijke leden van T. stenaspis reproduceren op dezelfde manier als de Kaapse honingbij: thelytokous parthenogenesis. Ze leggen een vrouwelijk diploïde ei, dat een nieuw vrouwelijk individu afzet. Elke volgende generatie vertoont lagere vruchtbaarheidscijfers, maar de soort blijft zich op deze manier voortplanten met voldoende genetische diversiteit in hun nakomelingenpopulaties.
7 De gewatteerde Melania
Voor iedereen die ooit een aquarium heeft gehad en een onwelkome bezoeker heeft gezien in de vorm van een kleine slak, hebben ze waarschijnlijk geleden in de handen van Tarebia granifera, gewoonlijk de gewatteerde melania genoemd. Deze kleine zoetwaterslakken zijn oorspronkelijk afkomstig uit Zuidoost-Azië, maar zijn over de hele wereld een invasieve soort geworden. Ze zijn te vinden in warme wateren op plaatsen als Hawaii, Cuba, de Dominicaanse Republiek, Zuid-Afrika, Texas, Idaho, Florida en andere Caribische eilanden.
Deze slakken reproduceren op twee manieren: parthenogenetisch en ovoviviparous, wat betekent dat hun embryo's het vrouwtje niet verlaten voordat ze klaar zijn om uit te komen. Het resultaat komt vaak tot uiting in een slak die zichzelf reproduceert, met zijn kloon nakomelingen in staat om snel te reproduceren, zodat ze een bevolkingsexplosie kunnen hebben in een klein gebied ... zoals een aquarium. Deze kenmerken maken de slak tot een effectieve invasieve soort. Er zijn mannetjes gevonden in populaties, maar veel van hen hebben niet-functionele genitaliën. Dit suggereert dat parthenogenese hun voornaamste reproductiemiddel is.
6 Marmerkreeften
Het meest interessante van de gemarmerde rivierkreeft is niet dat het zichzelf aseksueel reproduceert; het is dat de soort pas ergens aan het eind van de jaren negentig bestond. Het bestaat alleen nu dankzij een enkele mutatie in een oudersoort die resulteerde in de speciatie van een gloednieuw type rivierkreeft. Deze kleine beestjes zijn tamelijk mooi en hebben hun weg gevonden naar de huisdierenmarkt in Duitsland, maar dat leverde een klein probleem op: gemarmerde rivierkreeften kloon zich bij honderden!
Een enkele vrouwelijke gemarmerde rivierkreeft kan in één keer honderden eieren leggen, dus mensen die er een in een aquarium plaatsen, zijn snel in het bezit van meer dan ze aankunnen. Als gevolg hiervan is de soort over de hele wereld invasief geworden, met vooral schadelijke gevolgen in plaatsen zoals Madagaskar, waar miljoenen klonen het inheemse wild bedreigen. Ze zijn vergeleken met Star Trek 's tribbles, die ongecontroleerd reproduceren, en hoewel ze interessant zijn, vormen ze een gevaarlijke bedreiging voor een aantal ecosystemen.
5 New Mexico Whiptail
Van de ongeveer 1.500 bekende soorten die in staat zijn om te reproduceren via parthenogenese, zijn de meeste planten, insecten en geleedpotigen. Het vermogen om zich voort te planten zonder een ei te bevruchten is zeldzaam bij gewervelde soorten, maar het is waargenomen in een klein aantal reptielen. De Whiptail uit New Mexico is een interessant voorbeeld omdat de hele soort volledig verstoken is van mannetjes. New Mexico-zweepstaarten zijn gehybridiseerde nakomelingen van twee andere soorten waar mannetjes aanwezig zijn: de gestreepte zweepstaart en de westerse zweepstaart.
De hybridisatie van deze hagedissoorten zorgt niet voor de vorming van gezonde mannelijke nakomelingen, maar dat weerhoudt de Whiptail van New Mexico ervan om door te marcheren en zijn eigen soort te vormen, die zelfs wordt erkend als het staatreptiel van New Mexico. De vrouwelijke nakomelingen die deel uitmaken van de populatie New Yorkse zweepstaarten, kunnen in de zomer vier onbevruchte eieren leggen. Deze komen vervolgens ongeveer twee maanden later uit bij nieuwe vrouwelijke leden van de bevolking.
4 De eetbare kikker
De toepasselijk genaamde eetbare kikker (Pelophylax esculentus) is een veel voorkomende Europese soort water of groene kikker. Het is de belangrijkste soort die in Frankrijk wordt gebruikt voor voedsel, omdat de poten vrij lekker zijn als ze goed worden bereid. Deze kikkers reproduceren door een proces van hybridogenese, dat werkt op een manier die vergelijkbaar is met parthenogenese. Vrouwtjes creëren hybride hybriden, die de helft van de ouderlijke genen uitsluiten om een nieuwe generatie nakomelingen te creëren met de helft van de genen die klonaal worden geproduceerd en de andere helft seksueel wordt gepasseerd.
Dit reproductieproces neemt het genetische materiaal van de kant van de vader en hercombineert het tot iets geheel nieuws. Hoewel dit niet bepaald parthenogenese of aseksuele reproductie is, maar een subklasse van het proces, staat het op deze lijst vanwege de aard van het nageslacht. Elke volgende generatie draagt het DNA van de moeder terwijl ze alleen een gehybridiseerd genoom van de vader draagt. De volgende generatie kan mannetjes produceren, maar hun DNA is in zekere zin een kloon van hun moeder en hun vader is teruggevonden in iets dat de moeder voor haar nakomelingen heeft gemaakt. Het is een rare manier om baby's te maken, maar ze smaken in ieder geval goed.
3 Komodo Dragons
Komodovaranen hebben mensen al lang gefascineerd vanwege hun ongelooflijke omvang en vergelijking met oude reptielen die lang uitgestorven waren vanaf de aarde. Ze zijn de grootste levende soort van hagedissen en kunnen tot 3 meter lang worden en wegen maar liefst 70 kilo (154 lb). Ze jagen op grote dieren zoals herten en varkens, maar konden waarschijnlijk een mens uitschakelen als ze er zin in hadden, dankzij de gifstoffen in hun beten. Het is niet bekend dat deze reptielen parthenogenetisch tot 2005 voortplanten, toen een exemplaar in de London Zoo eieren legde na meer dan twee jaar geen contact te hebben gehad met mannen. Aanvankelijk werd vermoed dat ze sperma had bewaard totdat het nodig was voor gebruik, maar dit werd niet juist bevonden toen door genetische testen werd bevestigd dat er geen bijkomend genetisch materiaal aanwezig was.
Hetzelfde is gebeurd met verschillende andere vrouwelijke Komodo-draken in gevangenschap over de hele wereld. Veel van de eieren die uitkomen, zijn mannelijk, wat ongebruikelijk is voor een ongeslachtelijk voortplantend dier. Ze bereiken dit via hun ZW-chromosomale seksbepalingssysteem, dat verschilt van het zoogdiersysteem van XY-chromosomen. Wanneer een Komodovaraan in een geïsoleerd gebied als een eiland (of terrarium) komt, kan ze mannelijke nakomelingen produceren om mee te paren. Hoewel dit niet iets is wat mensen ooit zouden moeten doen, creëert het voor de draken een levensvatbare populatie die ervoor zorgt dat de soort door kan gaan, hoewel het de genetische diversiteit doet afnemen.
2 kalkoenen
De meeste mensen denken niet vaak aan kalkoenen, hoewel ze hun vlees het hele jaar door eten. Kalkoenen zijn in staat te reproduceren via parthenogenese wanneer vrouwtjes worden gescheiden van een mannelijke populatie. Interessant is dat een vrouwelijke kalkoen die binnen gehoorsafstand van mannetjes wordt geplaatst, zich vaker ongeslachtelijk voortplant dan wanneer ze voor hen wordt weggehouden. Het proces is zeldzaam bij wilde kalkoenen, maar er is vastgesteld dat het in verschillende populaties voorkomt en komt veel vaker voor bij gedomesticeerde populaties op boerderijen.
Wanneer een ei uitkomt zonder het voordeel van een man, wordt het altijd als een man geboren. Terwijl een vrouwtje de eieren legde, zijn de mannelijke kuikens die ze uitbroedt allemaal genetische klonen van haar, met als enig verschil de seks. Turkse fokkers hebben hier kennis van genomen en hebben gewerkt om parthenogenese bij vrouwen te forceren, zodat verschillende genetische eigenschappen zoals grotere borsten worden doorgegeven aan haar nakomelingen.
1 Zebra Shark
Het lijkt hoe ingewikkelder het organisme, hoe minder waarschijnlijk het zal zijn om zich aseksueel te kunnen voortplanten. Haaien zijn zeker complex, maar er zijn voorbeelden gevonden van reproductie van zebra haaien zonder de moeite te nemen om dat vervelende DNA van een mannelijke tegenhanger te krijgen. Zebra haaien zijn volgzame nachtelijke vissen die lang geïnteresseerde mensen hebben, maar het is pas recent dat we parthenogenese in de soort waargenomen hebben.
De eerste keer was met een haai genaamd Leonie, die al enkele jaren in een aquarium woonde, afgezien van alle mannetjes. Na vier jaar van scheiding legde ze eieren die drie nakomelingen produceerden. Sinds die eerste waarneming is aangetoond dat andere zebrahaaien nakomelingen voortbrengen zonder een partner. Het lijkt erop dat ze dit kunnen doen ongeacht hun paringsvoorwaarden. Het is vastgesteld dat verschillende exemplaren nakomelingen produceren die alleen hun genetische code bevatten, zelfs wanneer ze in de aanwezigheid van mannetjes in hun habitat zijn.
Jonathan is een illustrator en game-ontwerper via zijn gamebedrijf TalkingBull Games. Hij is een actieve Duty Soldier en schrijft graag over geschiedenis, wetenschap, theologie en vele andere onderwerpen.