10 Weirdly Famous People

In een tijd waarin online aandacht verrassende rijkdom en macht kan brengen, worden veel mensen boos over wat zij beschouwen als onverdiende roem. 'Beroemd om beroemd te zijn' is een belediging, en de erfgenamen en reality-televisiesterren die het doelwit zijn, worden opgehouden als bewijs van culturele achteruitgang. Maar het publiek is altijd gefascineerd geweest door nieuwe figuren met weinig waarde voor de samenleving; sommige reality-televisiesterren zijn in vergelijking daarmee pijlers van de maatschappij.

10 Pennennie Wingo

In 1931 was Plennie Wingo aan het rondhangen met een paar tieners in zijn restaurant en praatte over mogelijke publiciteitsstunts toen hij met een eenvoudig maar stom idee kwam: hij besloot achterwaarts de wereld rond te lopen.

Na wat eerste oefening, realiseerde hij zich dat hij een reflecterende bril nodig had om gestaag te kunnen lopen. Met een teken aan zijn jasje vastgemaakt waarin hij zijn bedoelingen aankondigde, vertrok hij. Hij maakte het ongeveer 13.000 kilometer (8.000 mijl) voordat een paspoortgeschil in Istanbul hem terugstuurde, maar tegen die tijd had de romanact hem een ​​begrip gemaakt.

In 1976 besloot Wingo opnieuw een massale achteruitgang te maken, een stuk van 634 kilometer (400 mijl) van San Francisco naar Santa Monica. Hoewel het veel minder ambitieus was dan zijn eerdere plot, had hij opnieuw zoveel publiciteit gekregen dat zijn wandeling eindigde met een optreden op De Tonight Show met Johnny Carson.

9Ikkyu Sojun

Gezien hoe bekend hij in zijn tijd was, had deze zenmonnik verrassend weinig op het gebied van aanspraken op roem. Nadat hij op jonge leeftijd in de 15e eeuw in de zen-zen was opgenomen, groeide hij uiteindelijk uit tot directeur van zijn school, maar stopte hij minder dan twee weken later. Na zijn aftreden verklaarde Ikkyu dat zijn collega's hypocrieten waren en het leven van een monnik beklaagden. Op weg naar buiten liet hij weten dat als iemand hem nodig had, hij zou drinken en hoereren.

Verrassend genoeg kreeg Ikkyu op 60-jarige leeftijd weer toegang tot zijn oorspronkelijke Zen-orde, maar hij creëerde al snel een schandaal toen hij zijn favoriete prostituée naar het klooster verplaatste. Uiteindelijk vond hij het evenwicht door zijn eigen school van zenfilosofie te leiden, bekend als "Rode draad", die een grotere nadruk op het erotische nastreeft.

8Bill Britt

In 1969 besloot een voormalig verzekeringsagent en familieman, Bill Organ, abrupt om Chestnut Hill, een welvarende buurt in Boston, te verlaten voor een geïmproviseerde ondersteuning van overheidsgebouwen. Hij werd uiteindelijk 16 jaar later door de staat verdreven en zijn afdankertje werd vernietigd. Als reactie daarop begon hij aan een gepassioneerde campagne om op staatseigendom te mogen blijven.

Omdat Britt al zijn geld verdiende in blikjes en flessen en weigerde om welzijn te accepteren, had hij duidelijk niet het geld om zijn campagne te financieren. Wat hij wel had, was verkoopvaardigheden, waardoor hij de media kon berechten en zichzelf aanpaste als slachtoffer van pesterijen door overheden. Hij was hier zo succesvol in dat "de kluizenaar van Chestnut Hill" verscheen De late show met David Letterman zoals zijn lean-to werd vernietigd en opnieuw en opnieuw opgebouwd.

Britt zag zeker geen praktische voordelen van zijn roem. Hij weigerde om alternatieve huisvesting of aanbiedingen van liefdadigheid te aanvaarden, zelfs van zijn dochter, die jarenlang de verblijfplaats van haar vader niet kende. Slechts drie jaar na de eerste vernietiging van zijn schuilplaats, bezweek hij aan talrijke strenge besmettingen die hij van zijn jammerlijk ontoereikende levensomstandigheden opliep. Zijn overlijdensadvertentie werd gepubliceerd in The New York Times, onder andere kranten.

7Margaret Lillian Adams

Video's kunnen om allerlei redenen viraal zijn: morbide fascinatie, seksuele inhoud, vernedering, etc. Margaret "Magibon" Adams slaagde er echter in om de aandacht van het internet te trekken door de minst interessante video's denkbaar te maken.

Haar eerste video om viral te worden, hierboven te zien, toont de 20-jarige die in haar camera staarde, even wegblikte en er daarna weer naar staarde. Zoals Adams uitlegde, was ze gewoon aan het rommelen met de nieuw gekochte camera zonder de verwachting dat de video zoveel weergaven zou krijgen. Adams video's waren zo populair dat de Amerikaanse expat op de Japanse televisie te zien was.

6David Allen Bawden

Ontelbare mensen beweren een reïncarnatie te zijn van Jezus Christus en andere goden, waardoor ze enorme macht hebben over hun gelovigen, en weinigen zijn productiever dan David Bawden. Geboren in Oklahoma City in 1960, sloot hij zich aan bij een zeer traditionalistische katholieke organisatie genaamd The Society of St. Pius toen hij 15 jaar oud was. In 1990 verklaarde Bawden, als gevolg van conflicten met de verkiezingsprocedure van het Vaticaan en de beslissingen van recente pausen, dat de verkiezing van de paus ongeldig was en in plaats daarvan zelf was verkozen. De "verkiezing" bestond uit zes stemmen, inclusief die uitgebracht door hemzelf en zijn ouders.

Bawden blijft zichzelf decennialang paus noemen en heeft in 2012 ongeveer 100 volgers verzameld. Zijn verhaal is door meerdere media gedekt en hij verdiende zelfs zijn eigen documentaire. Niet slecht voor een man met zulke beperkte middelen dat hij zijn boek zelf moest publiceren.

5David Johnson en Gregory Jacobs

David Johnson is op zijn zachtst gezegd een merkwaardige man die op een dag in de vroege jaren 80 besloot zich te vermommen als een struik bij Fisherman's Wharf in San Francisco en voorbijgangers bang maakte die zich niet bewust waren van zijn aanwezigheid. Hij is sindsdien altijd al een geliefd icoon van de stad geweest en zou naar verluidt zo'n 60.000 dollar per jaar verdienen met de tips van zijn 'klanten'. Hij huurde Gregory Jacobs in om te voorkomen dat geschrokken mensen hem aanvielen en hen intimideerden in fooien, die mogelijk meer hadden gekund dan een beetje invloed op zijn inkomen.

De enige hobbel op de weg kwam in 2004, toen de procureur van het plaatselijke district probeerde de daad van Johnson te onderbreken na het ontvangen van een groot aantal klachten.Gelukkig voor zijn fans won de openbare verdediger van Johnson de zaak en ging hij meteen weer aan het werk. Tragedie trof toen in 2014, toen Jacobs overleed. Zijn overlijdensbericht werd gedrukt in kranten overal in Californië, waaronder een uitzending op de plaatselijke NBC-gelieerde onderneming, terwijl lokaal nieuws de lezers verzekerde dat de 'oorspronkelijke Bosjesman' de daglichten uit hen zou blijven afschrikken.

4Robert 'Romeo' Coates

Ondanks dat hij de opvolger was van een fortuin voor suikerplantages, ging Coates in de 19e eeuw het toneel op in Groot-Brittannië. In februari 1810 debuteerde hij zijn unieke merkuitvoering in het Bath Theatre Royal. Ondanks een universeel negatieve reactie die letterlijke food-throwing omvatte, bleef Coates hardnekkig doorgaan met het financieren van ijdelheidsproducties van Shakespeare's klassiekers, naast andere hooggewaardeerde toneelstukken.

In de loop van zijn zesjarige carrière was Coates een schouwspel van slechte smaak. Hij droeg outfits van wild botsende kleuren, zoals een blauwe cape, zilveren zijde met roze voering en karmozijnrode pantalons. Hij brak regelmatig karakter tijdens zijn uitvoeringen, zoals de tijd dat hij het podium verliet om deel te nemen aan een publiekslid dat om een ​​snuifje snuiftabak had gevraagd. Voor de doodscènes plaatste hij zorgvuldig een zakdoek op het podium en plaatste zijn hoed erop voordat hij stierf. Op zijn minst één keer herhaalde hij zijn dood drie keer op rij.

Het tonen van die ironische waardering is niets nieuws, Coates werd een toneelpictogram dat lijkt op cultfilms als Tommy Wiseau en Ed Wood. Hij trad op voor hertogen, hertoginnen en zelfs de prins-regentes in die tijd. Hij omarmde zijn kampklacht niet tot zijn pensionering in 1816, toen speelde hij om uitverkochte mensen te verkopen met meer dan 1.000 meer afgewezen.

3Mr. Whipple

Vanaf 1964 produceerde het toiletpapierbedrijf Charmin een reeks commercials met in de hoofdrollen een personage genaamd Mr. Whipple, gespeeld door tekenacteur Dick Wilson van Bewitched roem. De commercials bevatten een variatie van de manager van de supermarkt die klanten bestelt om niet in het toiletpapier te knijpen voordat ze zelf in een knijpbeurt gaan zitten en als een hypocriet worden geroepen.

Hoewel dit concept even weggegooid klinkt als een vel toiletpapier zelf, heeft het de aandacht van het publiek in verbazingwekkende mate weten te vangen. Wilson speelde als Mr. Whipple in 500 commercials gedurende een periode van 21 jaar. Het personage werd de derde meest herkenbare man in Amerika genoemd in een peiling van 1978, achter alleen Richard Nixon en Billy Graham.

2Alvin Kelly

Alvin Kelly was een stuntman die in 1924 besloot een vlaggenmast te beklimmen en erop te gaan zitten om een ​​nabijgelegen Hollywood-theater te promoten. Hij verbleef daar voor een verbazingwekkende 13 uur en 13 minuten, waarbij hij een rage lanceerde die van hem vroeg dat hij herhaaldelijk zijn eigen record moest breken. Zijn uiteindelijke overwinning was een schijnbaar onmogelijke 49 dagen.

Kelly hield zijn evenwicht in evenwicht door zijn voeten in stijgbeugels te plaatsen terwijl hij op zijn stoel zat, die 33 centimeter (13 in) breed was. Hij verteerde alleen vloeibare voeding en urineerte door een buis in zijn broek, die de stroom langs de paal naar de grond beneden leidde. De stunt verdiende hem zes jaar lang $ 100 per uur, totdat de fad stierf aan het begin van de Grote Depressie.

1Ruthie Lucille Fontanini

Zelden heeft iemand zo weinig aandacht voor zo weinig gekregen en vervolgens zo volledig in de vergetelheid geraakt. Ruthie Lucille Fontanini was een 26-jarige herbergier in Des Moines, Iowa, die in 1953 twee problemen met de wet kreeg vanwege haar ongebruikelijke manier om bier te serveren: een mok op haar borsten leggen en deze naar de klant brengen. Nadat ze haar zaak beide keren met succes verdedigde, verdiende haar suggestieve gimmick haar een verrassend hoog profiel

Niet minder een beroemd figuur dan Cecille B. DeMille was gerapporteerd als een Ruthie-fan en leek haar meerdere keren te zien optreden. Ze werd zelfs de naamgever van een paar bergen, genaamd 'The Ruthies', tijdens het einde van de Koreaanse oorlog. Fontanini heeft nooit geprobeerd haar roem te verzilveren, maar lijkt ogenschijnlijk blij om rustig te trouwen en zich te vestigen in een huiselijk leven.