Delen:
10 dingen die hun eigen museum niet zouden moeten hebben, maar wel doen
Er zijn veel dingen die we in musea verwachten te zien. Dinosaurusbeenderen, beeldende kunst, historische documenten - dit zijn allemaal mooie dingen die mensen kunnen laten zien. Dan zijn er nog andere dingen, dingen die u vaker in uw koelkast vindt, in de bodem van uw rommellade of in de vuilnisbak. Soms is alles wat nodig is een speciaal soort persoon om buiten de kaders te denken en te beseffen dat wat deze wereld mist, een museum is dat verwant is aan, bijvoorbeeld, alle dingen urine.
10Toasters
Als je dacht dat broodroosters gewoon achtergrond keukenapparatuur waren die gebruikt werd om brood en bagels te roosteren, mis je de interessante geschiedenis en variëteit die broodroosters kunnen bieden. The Toaster Museum Foundation is een kleine non-profitorganisatie die zich toelegt op het behoud van de geschiedenis van broodroosters. Helaas is hun fysieke museum gesloten, maar er is nog steeds de mogelijkheid dat het opnieuw wordt geopend. Dit liefdeswerk begon met het idee van een uniek café-idee dat broodroosters op alle tafels zette en klanten liet toosten op precies de manier waarop ze het wilden. De stichtende leden beschouwen hun museum niet alleen als een plek waar mensen verschillende soorten broodroosters kunnen zien, maar als een studie van design en kunst in de decennia die hun collectie overspannen.
Toastermuseum.com is een andere online bibliotheek gewijd aan het behoud van het geheugen van deze langlevende apparaten voor het roosteren. Hier kunnen bezoekers meer dan 600 verschillende broodroosters zien tijdens het verkennen van de diepgaande geschiedenis van toasten en de grondbeginselen van de constructie van broodroosters. Er is ook een vrij interessant gedeelte over de prijzen van sommige broodroosters. Hoeveel duizenden dollars zou je aan een broodrooster uitgeven?
9Bunnies
Geen konijnen, let wel, maar konijntjes. Konijntjes zijn schattig en allemaal, maar een echtpaar heeft het tot het extreme doorgevoerd, met meer dan 28.000 bunny-gerelateerde items die allemaal in hun huis in Californië zijn verpakt. Er is konijntje keukengerei, opgezette konijntjes, konijnenstandbeelden, konijnen verzamelobjecten ... vrijwel al het konijn dat je ooit zou willen zien op één plek, inclusief een paar levende huisdier konijntjes van hun eigen land. Hun website instrueert bezoekers om geen levende konijnen of wortels mee te nemen, maar alcohol is een perfect acceptabel geschenk.
Ze scheppen op dat duizenden mensen het museum hebben bezocht, en ze zijn altijd open. Het is natuurlijk altijd op afspraak, want het is ook hun thuis. Of, zoals ze het noemen, een levend museum. Maar het meest epische deel van dit museum zijn niet de duizenden en duizenden kleine konijntjesogen die naar iedereen staren die binnenwandelt, het zijn de serie reclames die gemaakt zijn om het museum te promoten - en ze spelen een ster met Elijah Wood. Ja, Frodo is de woordvoerder van het Bunny Museum.
8Hair
Er is niet veel dat meer walgelijk is dan een grote, harige drain-klomp, maar als je geïnteresseerd bent in haar, kun je een museum bezoeken dat eraan is gewijd. Je kunt eigenlijk een paar musea bezoeken. Als je naar Turkije gaat, bezoek dan de Chez Galip Pottery studio, waar de meesterpotter al tientallen jaren stukken van het haar van zijn vrouwelijke bezoekers verzamelt en opslaat. Hij heeft meer dan 16.000 monsters verzameld. Het begon echter niet als een museum en er zijn twee verhalen achter hoe het allemaal begon. Volgens iemand verliet een vriend die het gebied verliet een stuk haar voor de meesterkruiker om haar aan haar te herinneren, en anderen begonnen aan de collectie toe te voegen toen ze erachter kwamen. Het andere verhaal zegt dat het iets van een publiciteitsstunt voor het museum is, omdat de studio elk jaar vakantie weggeeft aan degenen die een haarlok hebben geschonken.
Er is ook Leila's Hair Museum in Independence, Missouri. Dit museum heeft duizenden sieraden en kunstwerken gemaakt van mensenhaar, waaronder het haar van mensen zoals Queen Victoria en Michael Jackson. Er zijn haarkransen (wat net zo raar is als het klinkt) en schilderijen waarbij de verf is gemaakt van fijngemaakt mensenhaar. En als historisch haar meer jouw ding is, is er ook het Japanse Coiffure Museum, dat miniatuurreplica's van Japanse haarstijlen uit de oudheid herbergt.
7Ramen
In de Verenigde Staten is Ramen niet meer dan een dinertje voor een student op een budget. In Japan nemen ze hun Ramen echter heel serieus - zo serieus dat je niet één, maar twee Ramen-musea kunt bezoeken. In het Momofuku Ando Instant Ramen Museum kunt u meer te weten komen over de geschiedenis van Ramen (kip was de eerste), creëer uw eigen smaak door noedels en bouillon te mengen en kook zelfs enkele echte Ramen-noedels, te beginnen met hun basisingrediënten.
Om niet te worden overtroffen, is het Shin-Yokohama Ramen Museum niet alleen een museum voor de smakelijke noedels, het heeft ook een winkel, een café in oude stijl, een snoepwinkel en slot-car racing. Ze scheppen op dat het de enige plek is waar je elk type Ramen in de wereld kunt proberen zonder in het vliegtuig te stappen, en de verschillende restaurants in het museum serveren verschillende soorten Ramen-noedels met verschillende toppings; Blijkbaar kunnen sommige soorten Ramen tot 45 verschillende ingrediënten bevatten. We hadden geen idee dat het allemaal zo ingewikkeld was. En verrassend genoeg verspreidde Ramen zich pas in 1859 naar Japan, toen Chinese restaurants overal in het land opdoken.
6 Halsbanden
Op het eerste gezicht lijkt het idee van een hondenhalsmuseum een beetje gek, maar het is echt heel fascinerend voor degenen onder ons die geobsedeerd zijn door onze viervoeters. Gelegen op het terrein van Leeds Castle, is de naam van Dog Collar Museum misleidend simplistisch. Sommige stukken dateren uit de middeleeuwen, toen kragen meestal een zeer utilistisch ontwerp vormden dat de halzen beschermde van honden die de opdracht hadden om op jacht te gaan en het vee te beschermen tegen roofdieren.Latere voorbeelden zijn evenzeer een fashion statement als elk kledingstuk uit de tijd van toen. Halsbanden uit de 18e eeuw waren even decoratief als de kleding van hun eigenaar, met veel zilver of fluweel en geëtst met de naam van de hond en informatie van de eigenaar. Sommige hondenhalsbanden waren zelfs versierd met het familiewapen.
Mensen zijn lange tijd extreem toegewijd geweest aan hun hondenvrienden en het is een fascinerende kijk op hoe serieus we zijn met onze honden. En blijkbaar zijn we nog steeds behoorlijk serieus over hen; het museum krijgt elk jaar ongeveer een half miljoen bezoekers. Het museum zelf werd oorspronkelijk opgericht door een geleerde in de middeleeuwse geschiedenis en werd na zijn dood aan Leeds Castle gepresenteerd.
5Menstruation
Dit is een online museum dat vreemd vermakelijk is, met name enkele reacties van haatmails die ze met trots plaatsen. Als je neerslachtig bent, wil je misschien niet naar het Museum voor menstruatie en de gezondheid van vrouwen, maar degenen die wel een kijkje nemen, zullen aangenaam verrast zijn door de schat aan informatie. Het is niet alleen een blik op de wetenschap achter de maandelijkse cyclus, het is ook een interessante kijk op de sociale en culturele gevolgen van het vrouw zijn. Het museum heeft oude gravures met kostuums gedragen door meisjes die hun eerste menstruatie begonnen, en er zijn foto's van hutten waar vrouwen gedurende een paar dagen per maand werden verbannen.
Het museum biedt ook interessante legendes over menstruatie: in het oude Griekenland werd gedacht dat honden gek zouden worden als ze in de buurt van een menstruerende vrouw zouden zijn, terwijl orthodoxe joden een traditie hadden van ritueel baden en - onofficieel - van moeders die hun dochters slaan tijdens hun eerste periode. Er zijn ook een heleboel vintage advertenties van over de hele wereld.
4Urology
Het William P. Didusch Centrum voor urologische geschiedenis is een must-see voor iedereen die geïnteresseerd is in urologie, urine, blaasstenen en katheters. Opgericht in 1971 en geëxploiteerd in samenwerking met de American Urological Association in Maryland, heeft het museum alles wat je ooit zou willen zien om meer over urologie te leren. Hun voortdurende (en steeds groeiende) collecties omvatten medische handboeken en illustraties, zowel moderne als historische, samen met medische hulpmiddelen zoals laparoscopen (gebruikt om kleine operaties uit te voeren) en katheters.
Het blijkt dat katheters interessanter zijn dan je zou denken. De eerste werden gemaakt van materialen zoals hout en edelmetalen, terwijl mensen in de negentiende eeuw hun katheters met zich meedroegen, verborgen in verschillende kledingaccessoires. Er zijn speciale tentoonstellingen die jaarlijks worden gerouleerd, en het museum heeft ook secties over urologiegerelateerde specialiteiten zoals onvruchtbaarheid en incontinentiebehandelingen. Ze zijn altijd op zoek naar vrijwilligers en bijdragen.
3Mustard
Omdat er te veel mosterd in de wereld is voor slechts één mosterdmuseum, hebben we een paar gekregen. Colman's Mustard Shop & Museum bevindt zich in Norfolk, Engeland en is een eerbetoon aan misschien wel de belangrijkste mosterd die er is. Colman's bestaat al bijna 200 jaar en hun museum is een eerbetoon aan tientallen mosterdgeschiedenis, met blikken en mosterdpotjes waarvan de stijlen net zo veranderen als de kunst van de decennia. Je kunt ook alles leren over hoe mosterd wordt gemaakt en hoe het bedrijf uitgroeide tot het mosterdimperium dat het nu is.
Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan is een ander, nog meer bizar mosterdmuseum. Het National Mustard Museum werd in 1992 opgericht door een ex-assistent procureur-generaal die zijn baan verliet om een mosterdmuseum te openen na het doorbladeren van het mosterdpad in de supermarkt tijdens een late shoppingtrip. Hij heeft meer dan 5.600 verschillende soorten mosterd te zien. Hij zegt dat hij wist dat hij was voorbestemd om een museum te openen met 's werelds grootste verzameling mosterd toen hij voor het Amerikaanse Hooggerechtshof verscheen om een zaak te bepleiten en won met een pot mosterd in zijn zak. Nu organiseert zijn museum elk jaar de nationale Mosterd-vieringen.
2Pencils
Het Cumberland Pencil Museum zegt dat ze het huis van 's werelds eerste potlood zijn, maar dat hield ze nog steeds niet tegen De Telegraafde lijst met de slechtste manieren om een dag in Groot-Brittannië door te brengen. Als je wilt weten hoe potloden worden gemaakt, van de ontdekking van grafietafzettingen in Borrowdale tot de uitvinding van de machine die die houten groeven in potloden maakt, helemaal tot aan de baanbrekende ontwikkeling van kleurpotloden, dan is dit de plek voor jou . Het is een ogenschijnlijk ingewikkeld proces dat veel houtbewerking, het afkrabben van grafiet, lijmen, schuren, afwerken, belettering en boksen met zich meebracht.
Het is veel om op te nemen, maar ze zetten hun tijdlijn in perspectief temidden van andere evenementen waar je misschien meer bekend mee bent, zoals het begin van de Eerste Wereldoorlog en de opklimming van Koningin Victoria. Doe mee aan een wedstrijd om een kermis te ontwerpen (alleen tekeningen in grafiet), volg het activiteitenpad voor kunstnijverheid en vergeet vooral niet de tentoonstelling Tweede Wereldoorlog Geheim Potlood te bekijken. Ze bieden ook gezinspretdagen, groepskunstdemonstraties, tekenwedstrijden en een coffeeshop.
1Leftovers
De meeste mensen gooien de kleine stukjes weg die na het eten op de plaat blijven liggen. In het beste geval bewaren we ze voor de volgende dag. Maar in het Museum van Celebrity Leftovers zijn restjes niet alleen maar afval - ze zijn een herinnering aan de beroemde lippen die ooit het zilverwerk van dit café aan zee raakten. Het museum wordt misschien meer toepasselijk een presentatiestand genoemd, en het bevat meerdere rijen minerale specimenpotten. Elke pot bevat een aantal restjes en is zorgvuldig gelabeld met de naam van de beroemdheid die langs kwam voor een hapje.Je ziet een beetje overgebleven fruitcake van admiraal Sir Jonathon Band, een beetje Cornetto-omhulsel van de snack van acteur Eddie Marsan en een suikerpakket dat acteur Mark McGann in zijn koffie gebruikte. Het display met de kroon? Dat is een stukje overgebleven broodpudding van de Prins van Wales.
Het geheel begon toen de eigenaren van The Old Boatstore Cafe, Michael en Francesca Bennett, werden bezocht door fotograaf David Bailey en op de een of andere manier de gebeurtenis wilden herdenken. Helaas is dit een museum dat er niet meer is, maar niet omdat het niet populair was. De eigenaren van het café en het museum besloten de focus van hun werk te verleggen van het café naar hun kunst.
Na een aantal klusjes gedaan te hebben van schuur-schilder tot grafdelver, houdt Debra van schrijven over de dingen die geen geschiedenisles zal leren. Ze brengt veel van haar tijd door, afgeleid door haar twee veedrijvershonden.