Delen:
10 Vreemde pogingen om een Real-Life Gaydar te maken
In de jaren vijftig was er een reëel gevaar. De communisten, zoals onze dappere senatoren ons hadden gewaarschuwd, waren geïnfiltreerd in de regeringen van de democratische wereld. En ze hadden hun krachtigste wapen meegebracht: de homo's.
Zoals Senator Kenneth Wherry tegen het Amerikaanse volk zei: "Alleen de meest naïeve mensen zouden kunnen geloven dat de vijfde kolom van de communisten in de Verenigde Staten nalaat om homoseksuelen te verspreiden en te gebruiken om hun verraderlijke doelen te bereiken." We hadden een apparaat nodig dat deze sluwe kon verwijderen homo's van hun patriottische heteromeren. Onze missie was duidelijk: we hadden een echte, volledig functionerende gaydar nodig.
De beste geesten ter wereld gingen aan de slag. En ze stopten niet in Amerika in de jaren vijftig - in veel delen van de wereld, onze beste en slimste zijn om er vandaag een te bouwen.
10 Onderzoekstechnieken van de Hoey-commissie
In 1950 werden de beste en slimste koppen van de Amerikaanse Senaat georganiseerd in een speciale taskforce, de commissie Hoey. Hun missie: de verraderlijke homo's identificeren die zich in heel Amerika verbergen.
Het zou niet zo gemakkelijk zijn als ze zich dachten, zoals ze snel leerden. Senator Margaret Smith vroeg tijdens een ontmoeting met Amerika's top medische geest, teleurgesteld: "Er is geen snelle test zoals een röntgenfoto die deze dingen onthult?"
Tot haar liefdesverdriet legde de chirurg-generaal uit dat homoseksualiteit niet op de meeste röntgenfoto's te zien was. Hij beantwoordde tenminste hun vragen. De meeste medische deskundigen redeneerden om de een of andere reden met enige onzin over seksualiteit als 'gecompliceerd' en 'vloeiend' en weigerden de machine over te dragen waarvan de senatoren blijkbaar hadden gehoopt dat alle homomannen in Amerika zouden gloeien met een neonrood licht.
Na twee jaar onderzoek identificeerde de commissie Hoey echter enkele onfeilbare feiten over homoseksuelen. Homo's, zo kondigden ze aan, konden geïdentificeerd worden aan de hand van enkele belangrijke aanwijzingen: ze waren ongehuwd, 'zelden weigeren ze over zichzelf te praten', en ze hadden de neiging om te hebben wat de raad 'pruis gewoonten' noemde.
Ze startten een complex systeem voor het volgen, elimineren en vernietigen van het leven van homoseksuele mannen, vaak zo verpletterend dat ze hen tot zelfmoord dwongen.
En geen moment te snel. Zoals hun rapport waarschuwde, was gay besmettelijk: "Een homoseksueel kan een overheidskantoor verontreinigen."
9 De fruitmachine van de Canadese overheid
Ten noorden van de grens waren de Canadezen hard aan het werk aan een speciale machine waarvan ze overtuigd waren dat ze een homoseksuele man zouden kunnen identificeren. Ze noemden het de 'fruitmachine', wat in de jaren zestig iets was dat je een machine kon noemen, en niemand zou iets zeggen. In feite zou de regering je $ 10.000 betalen, en alles zou in orde zijn.
Het was een gigantisch apparaat, beschreven door degenen die het zagen als "er uit science fiction uitzien". Het had meerdere camera's, gigantische stalen liggers en een speciaal scherm ontworpen om gay porno te projecteren.
Een verdachte homoseksueel zou naar het kantoor van de beveiligingsofficier worden geroepen en zei: "We hebben bewijs dat je een homoseksueel bent. Wat heb je hier te zeggen over? "
Als ze het ontkennen, zou de Fruitmachine hun rechter zijn. Ze zouden vastzitten in en een reeks alledaagse afbeeldingen laten zien die af en toe werden opgefleurd met het vreemde beeld van homoporno. Terwijl ze toekeken, maten de onderzoekers hun hartslag, huidreflexen, ademhaling en pupilreactie.
Als je leerlingen uitgebreid zijn met het zien van gay porno, betekende dit dat de foto's van naakte mannen je enthousiast maakten. Of dat de foto iets te donker voor je was. Of misschien was je verrast. Of waarschijnlijk helemaal niets, omdat de meeste tests aantoonden dat de fruitmachine enorm ineffectief was.
Toch was de Canadese regering niets zo niet voorzichtig. Zelfs als de machine niet werkte, dwongen ze iedereen die zijn test niet had afgelegd om hun baan op te zeggen, waardoor Canada werd gered van de gruwelen dat homoseksuelen door de straten liepen om een normaal, gezond leven te leiden.
8 De pervertrecords van de Park Police
De Amerikaanse parkpolitie speelde een speciale rol in de Amerikaanse missie om homoseksuelen uit de regering te wieden. Ze werden op een speciale taakgroep gezet toen de regering een kostbare informatie ontving die inzicht gaf in de geest van de homoseksuele man: homoseksuele mannen houden van parken.
De parkpolitie werd uitgebreid en er werden talloze officieren aangesteld om hen te helpen met hun missies, inclusief het verwijderen van 'sekspervertors'. Parken, zo had de regering geleerd, waren 'populaire cruisepunten voor homoseksuele mannen'. Ze hadden een team nodig om te bekijken hen.
Een groep Parkpolitie bracht 12 uur door, van zonsopgang tot zonsondergang, en staarde naar de badkamer in Lafayette Park en wedde of de bezoekers homo waren of niet. In hun rapport aan het Congres verklaarden ze: "Ik geloof niet dat een half dozijn legitieme personen naar binnen gaan om de oproep van de Natuur te beantwoorden."
Dankzij hun onvermoeibare werk kwam de Amerikaanse regering tot een belangrijke conclusie: vrijwel iedereen die naar de wc gaat in een openbaar park kan als een homoseksueel worden beschouwd. En ze namen die informatie serieus, zelfs een medewerker van de CIA ontslagen op beschuldiging dat hij was opgemerkt 'rondhangen in de herentoilettenkamer in Lafayette Park'.
7 Het Sex Deviates-programma van J. Edgar Hoover
J. Edgar Hoover duwde de FBI persoonlijk in het leiden van wat hij het programma "Sex Deviates" noemde. Al tientallen jaren zouden ze stoppen met het verspillen van zoveel tijd aan het opsporen van georganiseerde misdaad en binnenlandse terroristen en in plaats daarvan hun middelen richten op de echte dreiging van Amerika: de homo-dreiging.
Iedereen die ervan werd beschuldigd homoseksueel te zijn geweest, moest op bevel van de FBI onmiddellijk worden gerapporteerd aan het hoofd van het onderzoek. De FBI zou het van daar overnemen en ze zouden alle middelen ter beschikking stellen om te werken. FBI-agenten zouden mannen naar hun huizen volgen, bijhouden van welke bars en restaurants ze aten, en professionele psychologen gedetailleerde details van hun gewoonten laten onderzoeken, op zoek naar die veelbetekenende patronen van homoseksualiteit.
Dan zouden ze toeslaan. Sommige enthousiaste FBI-agenten zouden de verdachte homoseksuelen vroeg naar huis trekken, terwijl ze nog steeds gewoon rondliepen buiten die beruchte parkbadkamers. De echt ijverige, echter, zou wachten totdat ze waren in het midden van wat ze noemden "een daad van perversie" en totdat ze echt goede foto's van de handeling kregen gekregen voordat ze in te brengen.
Het was hard werken, of werk dat ze hard maakte, of een van die twee, maar het moest gedaan worden. Niemand begreep dat meer dan J. Edgar Hoover. Immers, als de geruchten over Hoover waar zijn, had hij de ongelukkige gewoonte om naar homosexuele orgieën te komen - een duidelijk bewijs dat die besmettelijke homo's hoesten over hem heen.
6 De homoseksualiteittest van de Gulf Cooperation Council
De zoektocht naar een waterdichte manier om homo's te spotten, eindigde niet bij de jaren vijftig en bleef niet beperkt tot de Verenigde Staten. Decennia later, in 2013, nam Koeweits directeur volksgezondheid, Yousuf Mindkar, de zaak zelf op zich.
Mindkar beloofde zijn volk dat hij ingrijpende hervormingen zou doorvoeren om de homodar van de natie te verbeteren en aan de wereld verklaarde: "We zullen striktere maatregelen nemen die ons zullen helpen homo's te ontdekken."
Zijn plan was om de visumbepalingen van Koeweit te herzien om dokters te verplichten om inkomende bezoekers als heteroseksueel te certificeren alvorens ze het land in te laten. Mindkar was niet helemaal duidelijk over hoe de artsen hun patiënten zouden testen op homoseksualiteit, maar hij was ervan overtuigd dat het een eenvoudige procedure zou zijn. Hij verzekerde de pers dat elke arts in welk land dan ook in staat zou zijn om een grondige test uit te voeren voor de veelzeggende fysieke markeringen van homoseksualiteit.
Mindkar steunde vanwege kritiek in de internationale gemeenschap. De FIFA uitte zijn bezorgdheid over het feit dat zijn plan sommige fans ervan zou weerhouden naar de Wereldbeker 2022 te kijken. De bezorgdheid werd herhaald door velen in de VS, die suggereerden dat het plan iedereen die van voetbal houdt zou beletten om Koeweit binnen te gaan en elkaar dan high-fived.
5 De Maleisische gids voor het spotten van een homo
Een uitgave van 2018 van Sinar Harian, een Maleisische krant, kwam met een handige checklist om lezers te leren 'hoe ze een homo kunnen spotten'.
Het artikel kwam met een checklist van de klassieke veelbetekenende markeringen van homoseksualiteit. Homo's, legde het uit, liefdes baarden. Ze houden ook van merkkleding, staan dicht bij de familie en gaan graag naar de sportschool. Maar eenmaal in de sportschool waarschuwde het, dat de homoseksuele man niet traint. In plaats daarvan zal hij alleen de andere mannen lonken, terwijl zijn ogen met blijdschap oplichten als hij een bijzonder knappe ziet.
Lesbiennes, zo zei hij, konden worden opgespoord door hun giftige houding ten opzichte van mannen. Naar vrouwen toe, verklaarde het artikel, zijn lesbiennes open en zorgeloos. Ze zullen elkaars handen vasthouden en elkaar openlijk omhelzen. Maar ze gedragen zich heel anders rond mannen. Lesbiennes, het artikel uitgelegd, haten mannen. Welke kleine vreugde halen ze uit het leven, ze krijgen het door ze te kleineren.
4 De wetenschappelijke studie naar homoseksuelen
In 2008 voerden Nicholas Rule en Nalini Ambady van Tufts University een experiment uit in een van de grote vragen die wetenschappers al eeuwenlang hebben geteisterd: hebben homo's homo-gezichten?
Ze namen foto's van heteroseksuele en homoseksuele mensen, zorgvuldig uitgekozen om het effect van wat ze 'zelfpresentatie' noemden te elimineren. Ze fotografeerden zelfs hun haar en plakten ze op een witte achtergrond, in een poging niets anders achter te laten dan hun jukbeenderen en wenkbrauwen als hints naar hun seksualiteit. Daarna toonden ze de foto's aan een groep van 90 mensen en vroegen ze welke gezichten homo waren.
De deelnemers, zo stelde Rule en Ambady, kregen vaker het juiste antwoord dan niet, daarmee bewijzend dat iedereen je homo kan zeggen door naar je te kijken (zelfs als ze het niet weten). Blijkbaar hou je niemand voor de gek, en je kunt net zo goed de daad laten vallen.
3 Gaydar Machine van Stanford University
In 2017 nam Stanford-professor Michael Kosinski gay-mensen in de gaten door naar hun gezichten te kijken naar het volgende tijdperk. Hij veranderde dat idee in wat volgens hem een werkende "gaydar" -machine is.
Kosinski en zijn co-auteur, Yilun Wang, hadden een programma voor gezichtsherkenning, waarbij 75.000 online datingprofielen werden gescand, georganiseerd in groepen van 'homo' en 'straight'. Hun AI was geprogrammeerd om patronen te identificeren in 'homo gezichtseigenschappen', op zoek naar de unieke eigenaardigheden die alle homoseksuele mannen verenigt. Daarna plaatsten ze hun machine tegen mensen om te zien wie er beter was in het identificeren van homoseksuelen.
De mensen waren niet veel beter in het vertellen als iemand homo was door naar hun gezicht te kijken dan een coin flip, wat het hele punt van de studie in dat laatste item ruïneert, maar hoe dan ook, het punt is dat de machine het goed deed 81 procent van de tijd voor homoseksuele mannen en 74 procent voor lesbiennes. Eindelijk hadden ze een effectieve gaydar gemaakt.
Of, het was tenminste een effectieve gaydar toen het naar de Tinder-profielfoto's van mensen keek. Toen ze het op foto's probeerden te gebruiken dat mensen geen dating-apps hadden opgezet, was het aanzienlijk minder effectief. Toch hadden ze eindelijk een machine ontwikkeld die de seksualiteit van mensen kon identificeren die actief en opzettelijk proberen hun oriëntaties zo zichtbaar mogelijk te maken.
2 De poging om het homo-gen te isoleren
Tijdens de 2015 conferentie van de American Society of Human Genetics, deed een onderzoeker van de Universiteit van Californië, genaamd Tuck Ngun, een gewaagde verklaring af aan de wereld: hij had het homogene gen geïsoleerd.
Specifiek had Ngun 'methyleringsmerktekens' gevonden waarvan hij geloofde dat deze verband hielden met homoseksualiteit. Zijn studie had gekeken naar 37 paar identieke mannelijke tweelingen die uit één homoseksuele broer en één heteroseksuele broer bestonden en identificeerde vijf methylatiemerken waarvan hij beweerde dat deze duidelijke biologische indicatoren van homoseksualiteit waren.
Soort van. De wetenschappelijke gemeenschap was niet bepaald ondersteunend. Ze wezen erop dat hij naar 6000 methyleringsmarkeringen keek in slechts 37 sets van een tweeling, waardoor het vrijwel onvermijdelijk was dat hij een soort patroon tussen hen kon vinden, gewoon door de wet van gemiddelden. En in dit geval had Ngun zelfs geen bijzonder goed patroon gevonden - zelfs in zijn proefpersonen kwam het 'homo-gen' dat hij had geïdentificeerd pas in 67 procent van de tijd op.
1 penisplethysmograaf
Sommige apparaten die als gaydars zijn gebruikt, zien tegenwoordig nog steeds vrij algemeen verspreid, zoals de penisplethysmograaf. Het Tsjechoslowaakse leger gebruikte het ooit om te bepalen of mannen die beweren homo te zijn om te voorkomen dat ze worden opgeroepen de waarheid vertellen.
Hier is hoe het werkt: ten eerste, een wetenschapper hecht een apparaat in de vorm van een dunne strook metaal aan de penis. Vervolgens trekt hij verschillende homoporno aan (of wat ze ook proberen te achterhalen) en gebruikt het apparaat om te meten hoe rechtop de man naar elk beeld kijkt.
Toegegeven, er zijn waarschijnlijk gemakkelijker manieren om iemands seksualiteit te achterhalen, bijvoorbeeld als een man een dunne strook metaal aan de penissen van mensen hecht, ze gay-porno laat zien, en dan zorgvuldig aantekeningen maakt over hoe rechtopstaand ze worden, kan het zijn een aanwijzing dat hij zelf homo is - maar op de een of andere manier heeft deze vastgehouden aan en wordt hij nog steeds gebruikt in verschillende wetenschappelijke studies van vandaag.
Het is geprezen als de meest nauwkeurige seksualiteitstest die de mens kent - en met goede reden. Deze test heeft bewezen 32 procent van de tijd een accurate bepalende factor te zijn voor de seksuele voorkeuren van de man, waardoor het de meest effectieve, bewezen manier is om iemands seksualiteit te vertellen, behalve het omdraaien van een munt.
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.