Delen:
10 van de meest bizarre en macabere medische praktijken aller tijden
Gelukkig leven we in een wereld met moderne geneeskunde. Meestal kunnen we erop vertrouwen dat onze artsen ons goed maken of houden. Maar dit is niet altijd het geval geweest. Veel slechte ziekten en virussen hebben hele bevolkingsgroepen weggevaagd vóór de uitvinding van antibiotica, antiretrovirale medicijnen, uitgebreide medische en anatomische kennis en nog veel meer wonderen van vandaag.
Onderweg was er veel medische trial and error en veel mensen leden er last van. Deze behandelingen veroorzaakten vaak rampzalige resultaten die de mogelijke voordelen overstegen. Hier zijn 10 van de meest macabere medische behandelingen die de geschiedenis ooit heeft gekend.
10 Bloodletting
Bloodletting is een oude, macabere medische praktijk die al millennia bestaat. Een arts "laat het bloed uit" (riool) een levende patiënt om een kwaal of ziekte te genezen. Dit is meestal gebaseerd op volledig medische kennis.
Soms slaagde aderlating erin mensen te helpen met het strijden tegen verschillende ziekten, bijvoorbeeld zwaarlijvige mensen die met stofwisselingsproblemen te maken hebben. Meestal deed het echter meer pijn dan dat het hielp.
De procedure is redelijk rechtlijnig en eenvoudig, ook al maakt het je overgevoelig als je niet dol bent op het zien van bloed. U neemt een lancet, mes, scheermes of een scherp voorwerp en snijdt een ader open, meestal aan de arm van de patiënt.
De arts plaatst dan een opvangapparaat, zoals een emmer, onder de patiënt om het drainerende bloed op te vangen. Hoewel het de bedoeling was ziekteverwekkers, virussen, boze geesten en nog veel meer te onderscheiden, was de gebruikelijke consequentie simpelweg bloed af te tappen van het slachtoffer dat al leed en zijn reeds aangetaste immuunsysteem verder te verzwakken.
Je kunt je bijna een middeleeuwse scène voorstellen met een zieke die kreunt van de pijn, de arm uitgestrekt terwijl een arts een mes pakt en de persoon openmaakt om zijn bloed in een emmer onder hem te verzamelen.
9 Plastische chirurgie
In het Westen is plastische chirurgie een vrije middag en een kleine investering. Het is zo gewoon dat we het bijna beschouwen als een rite de passage, zelfs onder tieners en tieners. Een beetje verdovingsmiddel en een paar pijnstillers en je kunt kijken hoe je altijd al hebt gewild.
Maar zo'n operatie was niet altijd een gemakkelijke ervaring. Zelfs in de antieke geschiedenis hebben we bewijs van neuscorrectie (ook bekend als 'neuscorrecties') en andere vormen van plastische en cosmetische chirurgie om de mensen van de dag er scherp uit te laten zien.
De oude mensen in India waren vooral dol op verschillende plastische operaties, zelfs het aanbieden van borstverkleining. Dit alles zou gebeuren met de scherpste rotsen, messen of andere voorwerpen die het vlees van een levende, ademhalingspatiënt zouden kunnen verwijderen, natuurlijk zonder gebruik van moderne moderne pijnstillers.
De Sushruta Samhita, een oude Indiase tekst van ongeveer 600 voor Christus, beschrijft dergelijke praktijken en hoe ze gingen over hun oude versie van nip en plooi. Dus hoe zou u het vinden om vroeger tandheelkundige ingrepen te doen om niet-zo-mooie tanden te bedekken? Er is bewijs van plastische chirurgie en caviteit cover-ups zo ver terug als 7000 voor Christus, lang voordat de uitvinding van lokale anesthetica.
8 Trephination
Trephination is een van de oudste medische behandelingen aller tijden. Het is de eerste bekende operatie en zou een 20ste-eeuwse lobotomist doen blozen. Hoewel het woord 'trephinatie' leuk klinkt, is het eigenlijk alleen maar een code voor 'boor een gat in het hoofd van de man en controleer het'.
Deze praktijk begon al in de Neolithische periode, met bewijsmateriaal dat al in 7000 voor Christus verscheen. De oude Grieken vonden zelfs oefeningen uit die aan deze gewoonte waren gewijd. Een daarvan was de Terebra, wat een scherp punt was aan het uiteinde van een stokachtig apparaat dat was gewikkeld in een wondstring of touw.
Je windt het instrument op, plaatst het scherpe punt op het hoofd van de patiënt, plaatst je vinger op het afgeronde gedeelte aan het andere uiteinde, tegenover het hoofd, en laat het draaien.
Terwijl deze procedure vandaag voor ons huiveringwekkend is, waren de verwondingen op het slagveld in het oude Griekenland veel bruter. Dus de mogelijkheid om een stuk gebroken bot te verwijderen of overtollig bloed af te tappen, kan de patiënt echt helpen.
Later in de geschiedenis werd deze oefening gebruikt om demonen uit de hoofden van zogenaamd bezeten mensen te bevrijden door de demonen een vluchtroute te geven. Maar de vreemdste van alles is het overvloedige bewijs dat trephinatie een gebruikelijke praktijk was, zelfs in afwezigheid van hoofdletsel. De Ouden deden dit ook voor gezonde mensen.
7 Silphium-anticonceptie
Toen ze geen gaten in de hoofden van mensen boorden en de hele Middellandse Zee veroverden, hadden de Grieken andere medische problemen om mee om te gaan. Natuurlijk was een van de meest universele het vinden of uitvinden van voorbehoedmiddelen om zwangerschap te voorkomen.
De oude Grieken gebruikten een plant genaamd silphium, wat op dat moment een beetje genezend was. Silphium ziet eruit als een zonnebloem en produceert de onmiskenbare gele bloemen die we allemaal kennen en liefhebben.
Als anticonceptiemiddel werd silfium in de vagina geplaatst met een nogal vreemde applicator. De ouden weken een stuk wol in het sap van de plant, schoven het in de vagina en hopen het beste.
6 Besnijdenis bij de vrouw
Het is tragisch dat deze procedure nog steeds rond is, hoewel de Verenigde Naties heeft opgeroepen tot een nultolerantie voor vrouwelijke genitale verminking van vrouwen. Vrouwenbesnijdenis is al millennia wijdverspreid, terwijl Herodotus zijn praktijk in het oude Egypte al in 500 voor Christus beschreef.
Door de geschiedenis heen is deze barbaarse praktijk op verschillende manieren uitgevoerd om verschillende redenen.Methoden variëren van het scheren of afsnijden van de punt van de clitoris, het volledig verwijderen van de clitoris en de schaamlippen, en zelfs doen wat zij 'faraonische besnijdenis' noemen. Dit is wanneer de clitoris en de schaamlippen volledig zijn verwijderd en het resterende vlees aan beide zijden wordt uitgerekt over de vagina en aan elkaar genaaid. Een kleine opening wordt overgelaten voor urineren en het vrijkomen van menstruatiebloed.
De redenen voor dit soort operaties gaan van de religieuze tot veronderstelde overgangsriten. Vaak worden deze procedures vrouwen en meisjes opgedrongen als een manier om kuisheid te bewaren, maagdelijkheid te bepalen of seksueel genot voor mannen te intensiveren. In sommige culturen wordt deze praktijk gedaan om de wenselijkheid van een vrouw in het rijk van het huwelijk te vergroten.
5 Omgekeerde besnijdenis
Ja, je leest het goed. Omgekeerde besnijdenis bestaat al duizenden jaren en het klinkt absoluut angstaanjagend.
In het oude Rome was cosmetische chirurgie heel populair, inclusief het verwijderen van verschillende soorten huidafwijkingen en alles wat lelijk leek voor hun beeldgerichte cultuur. Veel van onze kennis komt van Aulus Cornelius Celsus. Hoewel hij uitgebreid heeft geschreven, overleven alleen zijn medische werken.
In de oude Griekse en Romeinse samenleving was besnijden ongebruikelijk en kon het je sociale relaties een flinke deuk geven. Maar Celsus zei tegen zijn lezers: "Als de eikel kaal is en de man wil dat alles er uitziet, dan kan dat."
Laten we er nu aan denken dat dit een dag vóór de moderne pijnstillers is. Celsus beschreef de operatie in zijn De medicina:
De voorhuid rond de eikel wordt in beslag genomen, uitgestrekt totdat deze de eikel bedekt en er vastgebonden. Vervolgens wordt de huid die de penis vlak voor de pubes bedekt, grondig in een cirkel gesneden tot de penis blootgelegd is, maar er wordt veel zorg besteed om niet in de urethra te snijden, noch in de bloedvaten aldaar. Dit gedaan, glijdt de voorhamer naar voren, in de richting van de das, en een soort van kleine ring wordt blootgelegd voor de schaamharen, tot welke limiet wordt toegepast zodat het vlees kan groeien en het opvullen.
Als dat niet angstaanjagend genoeg is, zegt Celcus verder: "Maar in iemand die besneden is, moet de voorhuid worden opgetild uit de onderliggende penisheuvel de omtrek van de eikel door middel van een scalpel. Dit is niet zo erg pijnlijk. "
4 Mercurius
De strijd om de wrede ziekte van syfilis te overwinnen, is al millennia lang aan de gang en heeft vele levens gekost. In de loop van deze tragische wapenwedloop tussen mens en bacterie werden veel verschillende wapens ingezet in een poging om deze wrede ziekte te overwinnen. Het veranderde de eens zo machtige gangster Al Capone in een fysiek zwakke en misleidende man, ook al was hij een van de eerste burgers die penicilline ontvingen. Voor Capone kwam het medicijn te laat.
Symptomen van syfilis zijn roodbruine zweren die het lichaam in een uitslag bedekken; zweren in de mond, anus of vagina; opgezwollen klieren; hoofdpijn; neurologische problemen; infectie in membranen die de hersenen omringen; doofheid; dementie; beroerte; en veel meer.
Mercury is een leuke kleine metal waar je niet bij in de buurt wilt komen, ook al is dit het enige metaal dat bij kamertemperatuur vloeibaar is. Wanneer een mens eraan wordt blootgesteld, valt kwik het centrale zenuwstelsel aan als een neurotoxine.
De brute effecten zijn vrijwel onmiddellijk en kunnen misselijkheid, braken, diarree, desoriëntatie, "tunnelvisie", ademhalingsproblemen, gevoelloosheid in de ledematen, onvermogen om te spreken of te horen, vervorming in spreken of horen, huiduitslag, angst, huidulcera, tandverlies, waanzin, verlamming en dood. De effecten op het menselijk lichaam zijn zowel onmiddellijk als meedogenloos.
Wat heeft syfilis met kwik te maken?
Tot de jaren 1920, was de martelende behandeling voor syfilis om de persoon in kwik te doven in een poging om hem te genezen, zelfs wetend dat pijn en vaak de dood zou resulteren. Dit gebeurde met lotions of andere mengsels die het schadelijke metaal bevatten.
Patiënten zeiden dat de "genezing" in dit geval erger was dan de ziekte. Tijdens de perioden dat syfilis met kwik werd behandeld, vertoonden Europese skeletten aanzienlijk meer schade dan andere overblijfselen die op zichzelf kwikvergiftiging of syfilis hadden geleden.
3 Het bloed van dode gladiatoren drinken
Rome was de gewaardeerde beschaving van de antieke wereld. Op een gegeven moment overspande het rijk de hele Middellandse Zee en daarbuiten. Rome had de modernste technologieën van de dag, evenals een niet te stoppen leger dat de wereld deed trillen.
We zouden verwachten dat zo'n eersteklas beschaving de voorlopers van de oude geneeskunde zou zijn, toch? Natuurlijk. Maar dit is hetzelfde Rome dat ons keizers zoals Caligula en Nero heeft gegeven, gladiatorenspellen en meer. Het is dus geen verrassing dat Rome met een aantal bizarre behandelingen voor verschillende ziekten kwam.
Epilepsie is een vreselijke ziekte die mensen wereldwijd heeft getroffen sinds de oudheid. Gelukkig heeft de moderne geneeskunde ons verschillende behandelingen gegeven, waaronder medicijnen. In het oude Rome was de behandeling het bloed drinken van een dode gladiator. Volgens Plinius de Oudere: "Ook het bloed van gladiatoren wordt door epileptici gedronken alsof het een levensrede is, hoewel we met afschuw huiveren als we in dezelfde arena kijken naar zelfs de beesten die hetzelfde doen."
Rome verbood later gladiatorengevechten en deze epilepsiebehandeling werd voortgezet met het bloed van geëxecuteerde personen, vooral onthoofden.
2 Kannibalisme
Bill Schutt, een zoöloog aan de Long Island University, zegt dat kannibalisme volkomen natuurlijk is. Hij is van mening dat dit soort gedrag begrijpelijk en voorspelbaar is wanneer de behoefte aan voedsel groter is dan hoeveel je geeft om het eten van een ander mens (en het risico op een volgende ziekte).
Nu weten we allemaal dat verschillende culturen kannibalisme hebben beoefend - sommige om religieuze redenen, anderen wanneer voedsel schaars wordt. Maar vele malen in de geschiedenis is kannibalisme gezien als medicinaal.
Zelfs na de Renaissance bleef kannibalisme als medicijn bestaan in het zogenaamd geciviliseerde Europa. Volgens het Smithsonian, dronk koning Karel II van Engeland "de druppels van de koning," een mengsel van verpulverde menselijke schedel en alcohol.
Tijdens de Renaissance zouden zogenaamde specialisten poeders malen die gemaakt zijn van (vaak gestolen) Egyptische mummies en die verkopen als een remedie tegen verschillende ziekten. De Duitse natuurkundige Johann Schroeder heeft ooit de volgende maaltijd als "vervangingsmiddel voor medische grondstof" voor gemalen mummie voorgeschreven:
Neem het frisse, onbesmette kadaver van een roodhoofdige man (want daarin is het bloed dunner en het vlees dus van meer excellente aard), ongeveer 24 jaar oud, die is geëxecuteerd en een gewelddadige dood is gestorven. Laat het lijk dag en nacht in de zon en de maan liggen, maar het weer moet goed zijn. Snijd het vlees in stukken en strooi het met mirre en een beetje aloë. Dompel het vervolgens enkele dagen in alcoholische dranken, hang het 6 tot 10 uur op, laat het opnieuw weken in sterke drank en laat de stukken drogen op een schaduwrijke plek. Zo zullen ze vergelijkbaar zijn met gerookt vlees en zullen ze niet stinken.
1 tabak rook enema's
De tabaksrookklysma was in de 17e en 18e eeuw een razend populaire medische behandeling om verschillende aandoeningen te genezen. Ze hadden veel kits en apparaten die speciaal voor deze oefening waren ontworpen, zodat artsen veilig en (zacht?) Tabaksrook in de anus van een patiënt konden blazen.
Aanvankelijk werd het gebruikt om slachtoffers van de verdrinking te doen herleven, maar werd het later uitgebreid om tyfeuze koorts, buikpijn en nog veel meer te behandelen. Een tabaksklysma was de eerste procedure bij het proberen de doden te redden of te sterven. Als dat niet lukte, zouden artsen hun toevlucht nemen tot kunstmatige beademing (nu bekend als CPR).
In eerste instantie had het klysma van de tabaksrook geen speciaal ontworpen machines om het proces te ondersteunen. Het werd over het algemeen uitgevoerd met een pijp of welk apparaat dan ook dat de arts bij de hand had. "Neem een trekje, steek pijp in en blaas" zou de originele methode zijn. Het doet ons echt afvragen wie dit heeft uitgevonden en waarom.