Delen:
10 middeleeuwse verhalen van de duivel
Voor Europeanen in de Middeleeuwen was de Duivel een zeer reële aanwezigheid in de wereld. Elke week zouden ze horen dat de hel een mogelijke eeuwige bestemming voor hun ziel was en dat de duivel niets zou willen doen om hen in de put te krijgen.
Verhalen over het gedrag van de vijand verspreidden zich zodat mensen zijn listen beter zouden kunnen bestrijden. Hier zijn 10 van de meest duivelse satanische verhalen uit middeleeuws Europa.
Aanbevolen afbeelding credit: realworldfatos.blogspot.com10 De duivel en de springende jongens
In het Engelse dorp Marston Moretaine bevindt zich een mysterieuze staande steen die plaatselijk bekend staat als de duivelse steen. De oorsprong van de steen gaat verloren voor de geschiedenis, maar folklore geeft ons het verhaal van hoe het zijn naam kreeg.
De dorpskerk heeft een eigenaardige structuur met de klokkentoren op een kleine afstand van het hoofdlichaam van de kerk. Deze ongewone situatie deed zich voor toen de Duivel om onbekende reden probeerde de toren af te voeren.
Omdat hij het te zwaar vond, liet hij de toren op de huidige locatie vallen. Ongelukkig dat zijn onheil voor de dag was verpest, wierp hij zijn ogen op wat nieuwe sport en vond het in de vorm van drie jongens die een honkbalspel speelden. Omdat het de sabbat was, waren al dergelijke sporten verboden. Dus besloot de duivel zijn schuld op te eisen.
De jongens slingerden om beurten over een staande steen - de steen die spoedig de steen van de duivel zou worden. De duivel daagde de jongens uit om over hem heen te springen terwijl hij op de steen stond. Omdat ze hun bekwaamheid wilden bewijzen, sprongen de roekeloze jongens elk over de duivel zonder te wachten om te zien hoe de anderen hadden gedaan.
Aan de andere kant van de duivel en de steen was een gat in de grond dat recht naar de hel leidde. De jongens waren in dit gat gestort. Oude kaarten laten zien dat gebouwen bij de steen de naam "The Three Jumps" kregen als herinnering aan de ongelukkige sprongen van de drie jongens.
9 St. Anthony vs. The Devil
St. Antonius werd geboren bij rijke ouders. Maar hij besloot alles op te geven wat hij had en zich terug te trekken in de woestijn om een leven van heilige contemplatie te leiden. De duivel was niet van plan om St. Antonius te laten ontsnappen aan de verleidingen van de wereld.
De duivel plaagde de zogenaamde heilige met luiheid, verveling en de verleidelijke beelden van vrouwen. St. Anthony vocht deze met steeds intenser gebed. Geërgerd door hoe resistent zijn tegenstander was voor mentale aanvallen, wendde de duivel zich tot het fysiek mishandelen van Anthony met een regiment van kleinere demonen totdat hij bewusteloos raakte.
St. Antonius werd gered door een vriend en keerde terug naar gezondheid voordat hij opnieuw afzondering zocht. De duivel zag dat fysieke bedreigingen niet zouden werken, dus stuurde hij legioenen van geesten in de vorm van wilde beesten die deden alsof ze de heilige uit elkaar wilden scheuren. Hij hoopte dat de angst Anthony terug de stad zou binnenrijden.
St. Anthony lachte slechts om de duivel en zijn vele enge geesten. "Als iemand van jullie enige autoriteit over mij heeft, zou er maar één voldoende zijn geweest om tegen me te vechten", verklaarde St. Anthony.
8 Jack O'Kent
Fictie is altijd snel om erop te wijzen dat een deal met de duivel meestal een vreselijk idee is. Niet alle volksvertegenwoordigers kunnen dit echter beamen. Jack O'Kent is een man die altijd in het oog leek te springen in zijn omgang met Beëlzebub.
Blijkbaar maakte reizende magiër Jack O'Kent verschillende duivelse deals. In één avontuur bood hij de duivel een deel van een kudde varkens aan. Om te bepalen wie welke varkens kreeg, splitsten ze de dieren volgens hun staart. Jack pakte de varkens met gekrulde staarten en de duivel nam die met rechte staarten.
Blij met de verdeling wachtte de Duivel op zijn bevalling, maar hij ontdekte dat Jack de varkens had gemarcheerd door een stroom waarvan het koude water alle staarten van de varkens verdraaide. In een ander verhaal wilde de duivel de helft van Jack's oogst tarwe. Jack betaalde zijn schuld met de onderste helft en liet het graan voor zichzelf achter. Woedend eiste de duivel de bovenste helft van de oogst van volgend jaar. Jack plaatste prompt rapen.
Na jaren geslagen te zijn, had de Duivel genoeg gehad. Hij vloekte om Jack naar de hel te brengen "of hij binnen of buiten de kerk was begraven." Jack lachte het laatst door in de muur van de kerk te worden dichtgemetseld om niet binnen of buiten de kerk te zijn.
7 Gerard vervoeren
De ridder Gerard was een man die speciaal gewijd was aan de aanbidding van St. Thomas. Gerard weigerde niets aan iemand die naar zijn deur kwam en smeekte om een gunst in de naam van die heilige. Ondanks Gerard's heilige manieren, gaf God de duivel toestemming om met Gerard te spelen. Dit klinkt misschien pervers voor de kant van de Almachtige, maar het boek Job in de Bijbel vertelt een soortgelijk verhaal.
De Duivel kwam aan Gerard's deur in de vorm van een bedelaar en vroeg om een mantel in de naam van St. Thomas. Gerard gaf de man zijn eigen dure mantel. De duivel en de mantel verdwenen en leidden Gerard's vrouw om hem uit te schelden vanwege zijn domheid om een kostbaar kledingstuk weg te geven aan een bedelaar.
In plaats van ervoor te zorgen dat de ridder zijn vertrouwen in zijn beschermheilige opgeeft, vertrouwde Gerard eenvoudigweg dat alles goed zou komen. "Wees niet gestoord, St. Thomas zal dit verlies zeker voor ons goedmaken", zei Gerard. De reactie van zijn lankmoedige vrouw is niet vastgelegd.
6 St. Benedict en de doornstruik
St. Benedictus was ook een rijke jongeman die de attributen van zijn vorige leven weggaf voor een van religieuze soberheid. Benedictus trok zich terug van Rome naar een afgelegen grot. Net als bij andere pogingen om de wereld te ontvluchten, was de duivel niet tevreden om Benedictus uit zijn greep te laten ontsnappen.
De eerste, enigszins verbijsterende poging van de Duivel was om Benedictus te bezoeken in de vorm van een merel en irritant dicht bij zijn gezicht te fladderen. Benedictus zond hem met een zegening.
De volgende poging van de duivel was subtieler. Hij nam de vorm aan van een mooie dame aan wie Benedictus al lang werd aangetrokken. Het visioen was zo aanlokkelijk dat Benedictus bijna zijn grot verliet om de geneugten van het vlees te achtervolgen.
Hij redde echter zijn ziel toen hij zichzelf in een stuk doornstruik wierp en rond rolde om zijn vlees te doden. Dit lijkt nog beter te hebben gewerkt dan een koude douche, en Benedictus werd de vader van het westerse monnikendom.
5 St. Catherine van Siena
St. Catherine wordt door de katholieken erkend als een van de artsen van de kerk - heiligen die belangrijk zijn voor de vorming van de theologie van de katholieke kerk. Om deze positie te bereiken, moest ze eerst met Christus trouwen en zich een weg vechten langs de Duivel. Catherine vormde haar huwelijk met Christus om de vrijers te vermijden die haar familie op haar aan het voorbereiden was.
De duivel was niet tevreden om Catherine een gemakkelijke rit naar heiligheid te laten maken. Hij overweldigde haar met walgelijke beelden en vleselijke hallucinaties die dagen duurden. Gedurende deze tijd kon ze niet communiceren met God. Uiteindelijk werden de visioenen verdreven door het gebeden van Catherine.
Haar ervaringen met visioenen leidden haar ertoe dialogen te dicteren die ze met God had terwijl ze in extase waren. In één legde God haar uit waarom hij de duivel toestond mensen te verleiden. "Ik heb hem in dit leven gesteld om Mijn schepselen te verleiden en te molesteren, niet om Mijn schepselen te overwinnen, maar dat zij mogen overwinnen, hun deugd bewijzen, en van Mij de glorie van de overwinning ontvangen."
Dit idee is vermoedelijk koude troost voor die zondaars die eeuwig in de hel roosteren.
4 De duivel en de schildermonnik
Middeleeuwse kerken waren vaak rijkelijk versierd met schilderijen om diegenen te helpen die het Latijn niet konden verstaan om de dienst te volgen. Een veel voorkomend motief was een "doemschildering", die het Laatste Oordeel toont met het lijden van zondaars in de hel. Een middeleeuws verhaal laat zien wat de duivel dacht van de meeste van zijn afbeeldingen.
Een man die zijn brood verdiende als beeldhouwer en schilder trad toe tot de abdij van Auxerre in Frankrijk. Een blote muur was op het gebouw gelaten omdat de abdij geen monniken had die bekwaam genoeg waren om het te vullen.
Al snel begon deze nieuwe monnik aan het werk beelden van Jezus en de Maagd Maria te maken. Hij schilderde ook de geneugten van het paradijs. Elk van deze maakte hij zo glorieus als zijn vaardigheid zou toestaan.
Toen wendde hij zich tot zijn afbeelding van de hel als een waarschuwing voor de goddelozen. Hier schilderde hij een duivel zo lelijk als zijn verbeelding durfde te creëren. De duivel werd gestoken door deze aanval op zijn trots en verscheen aan de monnik. Hij suggereerde dat de monnik al zijn vorige werk had verpest door iets toe te voegen dat zo lelijk was. Waarom schilder je de duivel niet als een knappe jongeman?
Maar de monnik was blij dat zijn duivel zo afschuwelijk was. De Duivel werd boos, openbaarde zich en sloeg de monnik van de ladder waarop hij stond. Alleen de tussenkomst van de Maagd redde de monnik.
3 St. Wolfgang en de Duivelskerk
St. Wolfgang besloot om een kerk te bouwen. Om te bepalen waar hij het moest bouwen, klom hij op een berg, gooide een bijl en keek waar hij belandde. Stedenbouw was in het verleden een veel opwindender activiteit. Toen hij eenmaal de plek had bereikt waar de bijl was, besloot hij dat hij wat hulp nodig had bij de bouw.
De duivel verscheen aan St. Wolfgang en bood zijn hulp aan. De prijs: de duivel zou de ziel van het eerste levende wezen dat de kerk die hij hielp te bouwen, konden binnenhalen. Wolfgang was het daarmee eens.
Hoewel de kerk er prachtig uitzag, konden de inwoners vertellen dat het door de duivel was gemaakt, omdat geen van de lijnen regelmatig of passend was. De duivel hield Wolfgang op zijn hand.
Wolfgang begon de prijs te vrezen waarop hij had toegestemd. Op dat moment rende een wolf achtervolgd door jagers naar de kerk. Wolfgang gooide de deur open en de wolf stormde naar binnen. Wolfgang wees naar de wolf en zei tegen de duivel dat hij de ziel van het eerste levende wezen naar de kerk moest brengen.
2 Bridge Building
Wolfgang's lastige gebruik van vasthouden aan de letter van een deal is een veel voorkomende in verhalen over koopjes met de duivel. Andere verhalen hebben ook dat de duivel iets bouwt. Overal in Europa zijn bruggen te vinden waarvan wordt gezegd dat ze door de duivel zijn gemaakt.
Veel van de Devil-bruggen hebben verhalen over dierentrucage in verband met hen. De legende gaat zoiets als dit. De lokale bevolking heeft een brug nodig om een gevaarlijke rivier of kloof over te steken, maar ontdek dat deze te ver gaat. Ze roepen de duivel op om om hulp te vragen.
Hij is het ermee eens - dat de prijs van de ziel van het eerste ding het overstijgt. De lokale bevolking accepteert en de duivel maakt een brug. Ze rijden dan een dier (hond, geit of kip - lijkt niet uit te maken) aan de overkant, en de duivel vertrekt zonder zijn beoogde prijs.
Er zijn echter variaties. In sommige verhalen wil de duivel de ziel van de architect. Wanneer hij daardoor wordt misleid, weigert hij toe te staan dat de brug wordt voltooid. Eén blok ontbreekt altijd en de duivel steelt elk blok dat op zijn plaats wordt gelegd.
1 St. Dunstan
St. Dunstan was een adviseur van een Engelse Angelsaksische koning, maar werd beschuldigd van hekserij en verbannen van de rechtbank. Hij nam het heilige leven van een kluizenaar op zich, ondersteunde zichzelf door op de harp te spelen en als smid te werken. Zoals altijd zou de Duivel niemand toestaan een eenvoudig, heilig leven te leiden.
Op een dag terwijl Dunstan in zijn smederij werkte, nam de duivel de vorm aan van een jonge vrouw en danste om Dunstan te verleiden tot zonde. Hij negeerde de indringer en ging verder met zijn werk. De dans van de duivel werd wilder en zijn rokken trokken op toen hij ronddraaide en de hoeven daaronder onthulde.
Dunstan greep de duivel met de gloeiend hete tang uit zijn smederij en dreef hem naar buiten. Dunstan dwong de duivel te beloven hem nooit meer lastig te vallen door hoefijzers in de hoeven van de duivel te slaan.
Het rode, zwavelhoudende water van de bron bij Tunbridge Wells zou zijn verwend door de duivel die zijn verbrande neus erin had geblust.