Delen:
10 Interessante Viking-rituelen
De Vikingen staan bekend om vechten en verkennen, maar religie en rituele praktijken waren een groot deel van hun cultuur en het dagelijks leven. Hun religieuze overtuigingen omvatten veel verschillende goden en godinnen, zelfs zo dat het wordt beschouwd als een 'niet-doctrinaire gemeenschapsreligie'. Dit betekent dat hun overtuigingen en rituelen onder mensen uiteenliepen.
Hoewel ze allemaal dezelfde goden en overtuigingen hadden, waren er geen vaste praktijken die moesten worden gevolgd en mensen aanbaden alleen de goden die relevant waren voor hun leven. Vikingen aanbaden ook hun overleden voorouders, communiceerden met geesten, beoefenden waarzeggerij en tovenarij en hadden een grote verscheidenheid aan begraafpraktijken. Dit resulteerde in een breed scala aan rituele praktijken, zowel binnen als tussen gemeenschappen.
De Vikingen hebben kennis doorgegeven via mondelinge geschiedenis in plaats van dingen op te schrijven. Aldus werden de verslagen uit de Vikingtijd ofwel door buitenstaanders geschreven, die misschien niet volledig begrepen hebben wat ze zagen of werden verteld, of geschreven lang nadat de Viking-periode voorbij was.
Beschrijvingen van rituelen zijn soms tegenstrijdig, mogelijk onnauwkeurig of verzonnen, om Vikingen in een kwaad daglicht te stellen of om een meer verleidelijk verhaal te vertellen. Toch zijn hier 10 rituelen die algemeen worden beschouwd als door de Vikingen beoefend.
Uitgelicht beeldtegoed: Live Science10 Blot Sacrifice
De vlek was een offer dat werd beoefend om de goede wil van de goden te verwerven. Deze rituelen werden in grote groepen uitgevoerd op het landgoed van de plaatselijke chef, die tijdens de ceremonie als priester fungeerde. Ze waren beiden een manier voor mensen om de goden te eren en voor de leiders om hun rijkdom te tonen.
Een vlek gebeurde zogenaamd op vier vaste tijden per jaar, dicht bij de winterzonnewende, lente-equinox, zomerzonnewende en herfstnachtevening. Ze zouden ook extra hebben als ze problemen hadden, zoals een slechte oogst.
In de 13e eeuw schreef Snorri Sturluson een gedetailleerde beschrijving van een blot uitgevoerd door Sigurd Hakonsson. Hij zei dat alle lokale boeren bijeenkwamen in de tempel. Daar hebben ze veel dieren geofferd, voornamelijk paarden, en het vlees gekookt. Twijgen werden gebruikt om bloed van de dieren rond de tempel en de deelnemers te spuiten.
Het gekookte vlees en de glazen bier werden gezegend door het opperhoofd. Terwijl ze het bier dronken, toostten ze naar Odin en andere goden. Ten slotte geroosterd aan hun overleden voorouders.
Een ander verhaal werd verteld door de Arabische al-Tartuchi die Hedeby, Duitsland, bezocht tijdens de winterzonnewende. Hij zei dat mensen uit het hele gebied samen kwamen om te smullen en iedereen die een dier offerde, zette het op staken voor hun boerderij.
9 Menselijk offer
Hoewel het geen gewoon onderdeel was van het Viking-leven, werd soms menselijk offer gebracht. Zoals gezegd, verhalen uit de Viking-periode zijn niet altijd betrouwbaar, maar archeologische overblijfselen wijzen erop dat mensenoffers af en toe gebeurden.
In de 11e eeuw schreef Adam van Bremen over de Vikingen op basis van tweedehands rekeningen. Hij sprak over een traditie die wordt beoefend in Uppsala, Zweden, om de negen jaar aan het begin van de lente. Dit ritueel duurde negen dagen, met elke dag een feest en een offer. Er werden elke dag negen offers gebracht voor een totaal van 81 offers.
Elke dag werden er mannelijke mannelijke en acht mannelijke dieren geofferd. De lichamen werden opgehangen aan bomen in een heilig bos dat naast de tempel lag waar het ritueel werd uitgevoerd. Deze traditie werd geoefend om Odin te eren en de overwinning veilig te stellen in het komende jaar. Hoewel ze normaal misdadigers of slaven hebben geofferd, hebben ze ooit een koning in Uppsala tijdens een extreme hongersnood geofferd.
In de sage van Snorri Sturluson zegt hij dat ze de goden kalmeerden door een groot aantal ossen één val in de zevende eeuw op te offeren. Toen dat niet werkte, offerden ze een groep mannen het volgende jaar. Het volgende jaar gaven ze de koning de schuld voor de aanhoudende hongersnood en offerden hem het altaar in zijn bloed.
8 Yule-vieringen
Yule, gespeld als "Jol" in het Oud-Noors, was de naam voor de periode tussen de winterzonnewende en de bijbehorende blot, waarvan wordt gespeculeerd dat deze is gebeurd op 12 januari. Het is onzeker waarom precies Yule werd gevierd, hoewel het misschien is om de doden te eren, om veel geluk te ontvangen in het nieuwe jaar, om de zon en het licht te vieren als de dagen langer werden, of om Thor te eren omdat hij de god was die de wereld tegen de duisternis beschermde.
De precieze rituelen die gevolgd zijn, zijn ook onduidelijk, maar de teksten verwijzen ernaar "Jol drinken". Alcohol drinken was dus waarschijnlijk een groot deel van de viering. Er was ook een feest dat drie dagen en nachten duurde met spelen en zingen.
Vikingen zouden een groot zonnewiel maken (een cirkelvormig symbool met een kruis in het midden), het in brand steken en het van een heuvel afrollen om de zon terug te krijgen. Ze maakten Yule-stammen van grote stukken eikenhout, versierden ze met taxus, hulst of sparren en sneden runen erin. Dit was hun manier om de goden om bescherming te vragen, en een klein stukje werd bewaard tot de volgende Yule om het gezin te beschermen en het eerste vuur van het nieuwe jaar te beginnen.
Ze versierden groenblijvende bomen met voedsel, kleding en houtsnijwerk van runen en goden om de boomgeesten in het voorjaar te laten terugkeren. Jonge mensen kleedden zich in geitenhuiden om de geiten weer te geven die de wagen hadden getrokken die Thor door de lucht reed. Daarna zouden ze van huis tot huis gaan om te zingen en toneelstukken te geven in ruil voor eten en drinken.
7 Berserkers En Ulfhednar
Vikingen staan bekend om hun strijdwoede, en er was niets meer angstaanjagend dan hun berserkers en ulfhednar. Beiden waren het resultaat van sjamanistische oorlogsrituelen, maar ze namen verschillende totemdieren aan. Berserkers ("bear-shirts") waren degenen die beer-mannen werden en ulfhednar ("Wolf-huiden") werden wolvenmannen.
Soms droegen ze alleen maar dierenvachten en -koppen, maar deze mannen zouden ten strijde trekken met hun blote handen en tanden om te vechten in plaats van wapens en schilden. Anderen zouden het zo opknappen dat ze op hun eigen schilden zouden gaan bijten. Volgens legenden voelden ze ook geen pijn en bleven ze vechten ondanks dat ze zwaar gewond waren.
Om deze staat in de strijd te bereiken, moesten ze eerst in de gelederen van hun medestrijders komen. Om dit te doen, zouden ze in het wild leven als hun totemdier. Dit zou hen van hun menselijkheid ontdoen en hen toestaan de kracht van hun dier te aanvaarden.
Er werden waarschijnlijk veel technieken gebruikt om de waanzinnige staat te bereiken waarvoor ze beroemd waren op het slagveld, inclusief blootstelling aan extreme hitte, rituele wapenendansen en vasten. Dit kan een zelf veroorzaakte hypnotische trance veroorzaken, waardoor ze hun pijngevoel en bewuste controle over hun bewegingen verliezen.
Er is ook getheoretiseerd dat ze psychedelische paddenstoelen of een giftige schimmel gebruikten om een staat van delirium te bereiken voor de strijd. Nochtans zijn deze nooit genoemd in sagen en verschillende van de voorgestelde soorten zouden ofwel te giftig zijn geweest of zouden hebben geresulteerd in apathie en depressie, het tegenovergestelde van een strijdwaanzin.
6 Tandmodificatie
Vikingen hebben veel aandacht besteed aan hun uiterlijk met praktijken zoals het bleken van hun haar met loog, het vaak kammen en het strijken van hun kleding met hete stenen. Archeologen hebben echter vrij recent ontdekt dat Vikingen ook hun tanden hebben aangepast.
Skeletten vertonen tekenen van opzettelijke veranderingen in de vorm van horizontale lijnen die in de bovenste voortanden zijn gesneden. De onderzoekers geloven dat de groeven waren opgevuld met kleurstof, waarschijnlijk rood. Deze praktijk werd in die tijd nergens anders in Europa gezien.
Dit kan een ritueel zijn geweest dat door strijders werd uitgevoerd om angst aan te wakkeren in degenen die ze wilden aanvallen of als een symbool van een prestatie. Er zijn echter geen schriftelijke gegevens over deze praktijk. Als gevolg hiervan is verdere informatie over dit ritueel en eventuele bijbehorende tradities nog onbekend.
5 crematierituelen
De Vikingen hadden veel verschillende manieren om de doden te verwijderen, waaronder crematie. De as kan begraven worden in graven, onder bergen stenen, of soms met grafgoederen. De as kon ook met een schip worden verbrand, hoewel dit was voorbehouden aan hoge leden van de samenleving omdat schepen duur waren.
Een beschrijving van een viking-schip-crematie werd geschreven door de Arabier Ahmad Ibn Fadlan in de 10e eeuw. Hij vertelde over de behandeling van een chef van de Rus Vikings.
Na zijn dood werd het lichaam van het opperhoofd tien dagen in een graf achtergelaten terwijl ze nieuwe kleren voor hem maakten. Een slavenmeisje werd uitgekozen om met hem te worden opgeofferd en werd vervolgens dronken gehouden en gekleed in mooie kleding.
Op de tiende dag werd het schip van de chef op het land getrokken en gevuld met dure meubels, drankjes, eten, wapens en dieren. Het slavin moest naar elke tent in hun nederzetting en moest seks hebben met de man die de leiding had. Daarna zei hij tegen haar: "Zeg tegen je heer dat ik dit uit liefde voor hem heb gedaan."
Toen het meisje klaar was om op het schip te gaan, hielden de mannen die met haar hadden geslapen hun handen bij elkaar en vormden een soort loopbrug waar ze overheen kon lopen. Het opperhoofd was al op het schip.
Ze ging zijn kamer binnen, waar zes mannen volgden en weer seks met haar hadden. Daarna legden ze haar naast haar meester neer en kwam er een vrouw binnen, die de mannen een touw gaf waarmee ze het meisje kon wurgen. Ondertussen heeft de vrouw herhaaldelijk het meisje in de ribben gestoken. Het schip werd vervolgens in brand gestoken.
4 Afweren Draugr
Draugr (aka aptrgangr) en haugbui waren de versies van de Vikingen van moderne zombies. Zodra een persoon begraven was, geloofde men dat zijn lijk weer geanimeerd zou worden. De haugbui zou onschuldig in zijn kruiwagen leven en zijn ernstige goederen beschermen tegen grafrovers. Echter, een Draugr zou uit zijn kruiwagen afdwalen en alle mensen die het kon beschadigen.
Om dit te voorkomen, zijn veel voorzorgsmaatregelen genomen bij het begraven van een lichaam. Stukken stro zouden in kruisen onder de lijkwade worden geplaatst, terwijl een open schaar over de borst werd geplaatst. De grote tenen van de overledene waren samengebonden zodat het niet kon lopen, en spijkers werden in de voetzolen gedrukt.
Toen de kist het huis uit werd gedragen, stopten de dragers voordat ze de deur uit liepen om de kist drie keer in verschillende richtingen omhoog te brengen en de kist de vorm van een kruis te geven. Soms werd de dode door een speciale "lijkdeur" uit een huis gehaald, een gat in de muur bedekt met bakstenen. Het zou worden opengescheurd om de overledenen te verwijderen en vervolgens weer in elkaar te zetten.
Vikingen dachten dat de doden alleen konden terugkeren zoals ze kwamen. Als gevolg hiervan zou de overledene niet in staat zijn om het huis binnen te gaan. Het lichaam zou ook eerst voeten worden uitgevoerd, zodat het niet goed kon zien welke route ze naar de grafheuvel namen.
Toen de kist het huis uit was, werden alle potten, pannen en stoelen en krukken die eerder door de overledene waren gebruikt op zijn kop gezet. Als de doden begraven werden op een kerkhof, moest de dominee de doden met magische woorden aan hun graf binden.
3 huwelijksceremonieën
Vóór een bruiloft zou de bruid haar verwijderen Kransen, een vergulde circlet gedragen door ongehuwde vrouwen met hun haar los. Ze zou dit waarschijnlijk vervangen door een trouwkroon en haar Kransen zou worden bewaard voor haar toekomstige dochter.
De bruidegom zou een zwaard moeten kopen van een van zijn voorouders. Het is niet zeker of dit is gebeurd door in het graf van een overleden voorouder te breken en het zwaard te pakken, in een nepgraf te breken dat voor deze gelegenheid is voorbereid, of een levend familielid om zijn zwaard te vragen. Tijdens de ceremonie zou de bruidegom zijn zwaard dragen en mogelijk een hamer of een bijl om Thor te symboliseren. Noch de bruid, noch de bruidegom droeg speciale bruidskleren.
De bruiloft zou op een vrijdag worden gehouden, want het was de dag van Frigg. (Frigg was een godin van de vruchtbaarheid.) De ceremonie zou beginnen door de aandacht van de goden te trekken, mogelijk door een dier aan een van de goden te offeren of te wijden.
Tijdens de ceremonie zou de bruidegom het zwaard van zijn voorouder aan de bruid geven, zodat ze het voor hun toekomstige zoon kon houden. Op haar beurt zou ze de bruidegom een zwaard geven. Ze zouden dan ringen en geloften uitwisselen.
Na de ceremonie zouden ze naar een feestzaal gaan. Hier zou de bruidegom zijn bruid over de drempel helpen voordat hij zijn zwaard in een pilaar stak. Hoe dieper het ging, hoe meer geluk en kinderen ze zouden hebben. Het paar moest die nacht en voor de volgende maand wat bruids ale (gewoonlijk mede) delen.
Aan het einde van het feest zou het echtpaar naar bed worden gebracht, zodat getuigen konden getuigen dat hun verbintenis was voltrokken. De volgende ochtend werd het haar van de bruid vastgebonden en bedekt met een doek om haar status als echtgenote te tonen. De bruidegom gaf haar dan de sleutels van zijn huis.
2 baby-rituelen
Toen een baby werd geboren, waren een paar rituelen nodig om de baby als een echte persoon te beschouwen. Voordien werd de baby nog niet als een mens beschouwd, waarschijnlijk als een manier voor mensen om zichzelf emotioneel te beschermen, omdat de kindersterfte zo hoog was.
Toen de baby werd geboren, werd hij op de grond geplaatst totdat de vader het kind oppikte en hem in de vacht van de vader legde. Dit symboliseerde dat de vader accepteerde dat de baby zijn kind was.
Hij zou dan het kind inspecteren. Als de baby problemen had, zou hij worden blootgesteld om te sterven. Als hij gezond was, zouden ze een ceremonie uitvoeren genaamd ausa vatni waarin ze water over de baby sprenkelden.
Op dit punt zou het kind worden genoemd in een ceremonie genaamd nafnfesti. Hiervoor zou de vader de naam van het kind vermelden en hem een geschenk geven. De geschenken bestonden meestal uit dingen zoals een ring, wapen of een boerderij- of grondakte. Hierna zou het kind niet langer blootgesteld kunnen worden omdat het dan als moord zou worden beschouwd.
1 The Blood Eagle
Gepopulariseerd door het tv-programma VikingenDeze bloederige methode van executie is mogelijk ook in het echte leven begaan. De bloedadelaar bestond uit het slachtoffer dat met zijn gezicht naar beneden en terughoudend werd geplaatst. Een adelaar werd in zijn rug gesneden en vervolgens werden de ribben van de ruggengraat gescheiden met een bijl.
De ribben en de huid eromheen werden naar buiten getrokken om de vleugels van de adelaar weer te geven. Vervolgens werd zout in de wond gewreven. (Het slachtoffer leefde nog op dit punt.) Toen werden de longen uit het lichaam getrokken en over de ribben gespannen.
Toen het slachtoffer stierf, fladderden de longen in de wind, die deed denken aan de vleugels van een vogel. Dit is naar verluidt de methode die werd gebruikt om koning Aella van Northumbria te doden in 867 na Chr.