10 Insane Sci-Fi-vragen waaraan we momenteel werken

Na de recente verticale raketlanding van Space X, voelt het alsof we eindelijk in de toekomst leven. De mensheid zal binnenkort voet aan de grond krijgen op Mars, bedrijven zullen asteroïden gaan mijnen, en we zullen aardachtige planeten vinden met een tiental. Hoera voor vooruitgang!

Maar het leven in de toekomst komt met een eigen reeks vragen die we nog moeten beantwoorden voordat ze zich voordoen. Hier zijn enkele van de gekste sci-fi-problemen waar onze experts momenteel aan werken.

10 De grondwet van Mars schrijven

Wie wil er op Mars wonen? Ruwweg 90 procent van je riep gewoon: "Ik doe het!" Wonen op de rode planeet is al decennialang de droom van elke ruimte-nerd. Maar het opzetten van een menselijke kolonie op Mars is niet alleen een logistieke nachtmerrie. Het heeft ook het potentieel om een ​​politieke te zijn.

Denk aan de slechterik Total Recall wie heeft de zuurstof afgesneden van door rebellen vastgehouden delen van Mars? Blijkt dat dit een echt probleem is. De in Londen gevestigde International Extraterrestrial Liberty Conference (ELC) denkt dat er een kans is dat een hongerige kolonist op een dag de zuurstofvoorraad op Mars zou grijpen en zichzelf een onbeperkte macht zou geven.

Er zijn ook andere zorgen. Wat als uw bedrijf u ontslaat terwijl u vastzit op Mars? Hoe houden organisatoren politieke apathie op afstand? De ELC denkt dat het de oplossing heeft: een Mars-grondwet.

Voor het eerst opgesteld in de zomer van 2014 door een verzameling van 30 wetenschappers, filosofen en advocaten, probeert de sjabloongrondwet voor Mars al deze kwesties en meer aan te pakken. In grote lijnen gebaseerd op de Amerikaanse grondwet (met hints van de IJslandse, Mongoolse en Japanse), worden beginselen als een recht op zuurstof en een "recht op verlof" uiteengezet.

Het suggereert ook een politieke klasse gemodelleerd naar het oude Griekenland, waar een deel van de regering wordt gekozen en een deel wordt gekozen door loterij. Dit is bedoeld om politieke apathie op een afstand te houden en te voorkomen dat gevestigde belangen het overnemen.

Hoewel hun huidige ontwerp geen enkel juridisch gewicht draagt, is de ELC van plan het een mogelijk sjabloon voor een echte Martiaanse grondwet te maken. Hun hoop is dat het regeringen zou kunnen inspireren om de kwestie zelf te overwegen.

9 Hoe om te gaan met een Marsrevolutie

De grondwet van Mars is niet het enige gebied waarin de ELC geïnteresseerd is. In de zomer van 2015 kwamen ze bij de British Interplanetary Society bijeen om een ​​verontrustend scenario te bespreken: wat zou er gebeuren als Mars een dictatuur zou worden?

Een dictatuur van Mars heeft het potentieel om nog erger te zijn dan een op aarde. Een tiran kan mensen bedreigen door water of zuurstof in te houden. Een Marsrevolutie kan ook catastrofaal zijn. Slechts één gekwetste burger kan de muren van de kolonie inslaan of de watervoorziening opblazen, en iedereen binnen kan worden gedood. Op een afstand van 225 miljoen kilometer van de aarde zou de kans op humanitaire interventie minimaal zijn, zo niet onbestaand.

Onwaarschijnlijk dat dit misschien klinkt, het is niet onmogelijk. Daarom publiceerde de ELC wetenschappelijke boeken over dit onderwerp. Afgezien van een sterke grondwet, hebben ze praktische ideeën gesuggereerd, zoals een kolonie met overtollige water-, lucht- en energiesystemen op meerdere locaties.

Er zijn ook andere overwegingen, zoals hoe sterk een marsregering zou moeten zijn. Niemand wil vastzitten met een overheersende staat, maar het vijandige klimaat van Mars zou geen libertaire utopie ondersteunen. Als je er niet in slaagt om het juiste evenwicht te krijgen, zul je waarschijnlijk wrok en revolutie voortbrengen.

8 Hoe kunt u een ernstige operatie in de ruimte uitvoeren?

Hoeveel van jullie die dit lezen hebben ooit een ledemaat gebroken? Je herinnert je de ervaring waarschijnlijk als intense pijn, kort daarna gevolgd door de zoete omhelzing van verdoving en mogelijk een dag of twee in het ziekenhuis. In de ruimte zou het anders zijn. Breek daar een been en je zou een meedogenloze nachtmerrie van bloed en pijn ervaren.

Op dit moment is er niemand diep genoeg in de ruimte om dit een probleem te maken. Op het internationale ruimtestation IS de procedure in feite: "zorg dat die persoon zo snel mogelijk naar de aarde komt." Voor toekomstige deep-space missies is dat echter geen optie. Sinds 1991 probeert NASA te achterhalen hoe een reddingsoperatie zonder zwaartekracht kan worden uitgevoerd. De experimenten zijn op zijn zachtst gezegd bloederig.

Tests uitgevoerd op konijnen tijdens zero-g vliegtuigvluchten hebben aangetoond dat bloed de neiging heeft zich aan het operatievlak te hechten in plaats van uit te barsten, wat chirurgie bemoeilijkt. Het snijden van een slagader kan ervoor zorgen dat er bloed in de lucht spuit en blijft hangen, waardoor ieders zicht wordt verdoezeld. Dan is er het enorm verhoogde risico op infectie. Omdat deeltjes niet kunnen bezinken, krioelt de lucht in een ruimtestation met bacteriën.

Eén methode kan het werken met een patiënt via een kleine, met vloeistof gevulde koepel zijn, het bloed vasthouden en de wond schoon houden. Maar er zijn nog steeds problemen. Gewichtsproblemen betekenen dat chirurgische sets waarschijnlijk eenvoudig zijn en dat er misschien geen gespecialiseerde chirurg bij de bemanning is. Het uitzoeken van work-arounds kan nu levens redden in de toekomst.

7 Asteroid Property Law

In november 2015 heeft de Amerikaanse Senaat gestemd om de asteroïde mijnbouw te legaliseren. Dit was een massale afwijking van de vorige ruimtewetgeving, die suggereerde dat hemellichamen van iedereen op aarde waren. Hoewel Amerikaanse burgers nog steeds geen asteroïde kunnen bezitten, kunnen ze nu een claim opleggen om ze te delven en dan te behouden wat ze extraheren. Of je het hiermee eens bent of niet, het heeft zeker een aantal interessante vragen opgeleverd.

Wat gebeurt er bijvoorbeeld als twee concurrerende bedrijven een claim indienen op dezelfde asteroïde? Als beide Amerikaanse bedrijven zijn, zou een reis naar de Amerikaanse rechtbanken moeten volstaan.Maar wat als één bedrijf in de VS is gevestigd en de andere in China is gevestigd? Aangezien de wet van de Senaat de huidige ruimtewet mogelijk al overschrijft, is er geen internationaal juridisch kader voor de behandeling van dergelijke geschillen.

Er zijn ook vragen over hoe je een asteroïde "verkrijgt". Moet je er fysiek op landen, of is het voldoende om de asteroïde van een afstand te bekijken? Als dat laatste het geval is, zijn sommige advocaten in de ruimte bang dat dit zou kunnen leiden tot een tsunami van ongebruikelijke claims inzake intellectuele eigendom, aangezien bedrijven hun rechten op asteroïden opleggen, maar ze hebben geen fysiek vermogen om zichzelf te ontginnen.

6 Hoe maak je een waarschuwing Laatste 100.000 jaar

https://vimeo.com/111398583

Diep in het bevroren hart van Finland herbergt de ondergrondse Onkalo-afvalfabriek een dodelijk geheim. Als eindbestemming voor het gevaarlijkste nucleaire afval van het land, slaat het radioactief materiaal op dat nog 100.000 jaar niet veilig is. In 2010 was Onkalo het onderwerp van de Deense documentaire Into Eternity, wat een intrigerende vraag opriep: hoe zorg je ervoor dat mensen 100.000 jaar wegblijven van een plek?

Het klinkt misschien simpel, maar de oude Egyptenaren probeerden dat te doen met de graven van bepaalde farao's door ze te bedekken met grimmige waarschuwingen. Ze duurden ergens van vier jaar tot 2000 jaar voordat we ze opengegooid hadden, en we konden hiërogliefen lezen.

Er is geen garantie dat onze nakomelingen een van onze talen zullen spreken. Pak een kopie van op Beowulf, en probeer de Angelsaksisch te lezen. Dat is hoeveel Engels er in 1000 jaar is geëvolueerd. Vermenigvuldig dat met een factor 100, en je kunt het probleem beginnen te zien.

Zoals de documentaire aantekeningen, is er geen reden om aan te nemen dat internationale tekens zoals ons symbool voor straling er nog steeds zullen zijn. Meer gerichte aanwijzingen met betrekking tot schedels en beelden van de dood kunnen misschien een verdere verkenning aanmoedigen. Voor de teams die belast zijn met het ontwerpen van een "Keep Away" -teken dat eeuwig kan duren, zijn dit fascinerende en misschien zelfs onbeantwoordbare vragen die we zo snel mogelijk moeten oplossen.

5 Hoe onze cultuur te behouden voor de toekomst

Digitale cultuur is verre van onsterfelijk. Systemen worden geüpgraded, gegevensrotatie, koppelingen worden verbroken en websites gaan offline. Op een dag zal alles van uw digitale foto's tot uw favoriete op lijsten gebaseerde website waarschijnlijk voorgoed verloren zijn. Voor toekomstige archeologen zal dit een probleem zijn. Als gevolg hiervan proberen moderne wetenschappers een manier te vinden om onze digitale gegevens honderdduizenden jaren te bewaren.

Een oplossing zou kunnen zijn om het in DNA te bewaren. In 2012 hebben wetenschappers bewezen dat je een megabyte aan gegevens kunt nemen, deze kunt omzetten naar DNA, deze kunt lezen en de originele gegevens opnieuw kunt maken. Omdat DNA zo belangrijk is, spreekt het vanzelf dat een toekomstige beschaving nog steeds weet hoe het moet worden gelezen. Maar we moeten ervoor zorgen dat het zo lang overleeft, omdat DNA doorgaans snel sterft. Zoals de BBC onlangs aangaf, is het huidige plan om het in fossielen te plaatsen.

We hebben al DNA gelezen van fossielen die meer dan 700.000 jaar oud zijn. Hoewel oud bot voordelen heeft, is glas nog beter voor het behoud van DNA. Op dit moment maakt Robert Grass in Zwitserland een bibliotheek van 'synthetische glasfossielen' om zoveel mogelijk van onze cultuur op te slaan.

Er blijven echter nog vragen over. Hoe laten we bijvoorbeeld instructies voor toekomstige beschavingen over hoe het DNA te extraheren? Nog fundamenteler, hoe laten we ze weten hoe waardevol het is? Er is een kans buiten dat zelfs als het voor de volgende 700.000 jaar zal overleven, een toekomstige archivaris het voor rommel kan verwarren en de hele boel weggooit.

4 De vlaggen van Mars en de aarde

Fotocredit: Anakin

Vergis u niet, wij mensen waarderen onze vlaggen. Ze zijn een symbool van alles waar we van houden over onze landen. Als u ons niet gelooft, kunt u proberen de vlag van uw land in brand te steken in het midden van de stad. We zorgen ervoor dat we je in het ziekenhuis komen bezoeken.

Terwijl onze soort zich voorbereidt op het leven in de ruimte, is het idee dat we misschien een vlag nodig hebben voor gebruik op een schaal van wereldformaat, meer mainstream geworden. Dientengevolge hebben tientallen gerespecteerde mensen ontelbare uren besteed aan het maken van de vlaggen voor de aarde en Mars.

De beroemdste hiervan is waarschijnlijk de vlag van Mars, ontworpen door Pascal Lee. Een wetenschapper die werkte aan het Haughton Mars Project (HMP) van de NASA in Antarctica, ontwierp lollig een vlag voor een Mars in de vorm van een Mars, gebaseerd op de Franse driekleur. Tot zijn verbazing raakte het over en werd het van de HMP-basis gevlogen. In december 1999 nam astronaut John Grunsfeld hem zelfs mee de ruimte in, waardoor hij het dichtst bij een officiële marsvlag staat.

Anderen hebben geprobeerd hetzelfde met de aarde te doen. In de jaren 1970 creëerde James Cadle zijn vlag van de aarde. Het werd zwaar geassocieerd met de zoektocht naar buitenaardse intelligentie (SETI) en vliegt nog steeds op SETI-locaties wereldwijd. Meer recent heeft een Zweeds team een ​​Earth-vlag ontworpen met de specifieke bedoeling om het op Mars te laten planten. Het team heeft hoge verwachtingen dat het in de 2030s op de rode planeet zal vliegen.

3 Londen in een stadstaat veranderen

Niet alle grote vragen van de toekomst behoren tot de rijken van de ruimte. Sommigen zijn stevig geworteld in de nabije toekomst van de Aarde. In het VK is een dergelijke vraag of Londen moet worden gescheiden van het Verenigd Koninkrijk en het in een stadstaat moet veranderen.

Het idee trapt al rond 2012 op toen Londen op hoge snelheid uit de recessie ontsnapte, waardoor de rest van Groot-Brittannië zich in de armen van de aarde wurmde. Hoewel het niet snel zou gebeuren, hebben verkooppunten die zo respectabel zijn als de BBC, het overwogen en in sommige kringen is het een populair gesprekspunt.

Het basisplan zou zijn om Groot-Londen opnieuw te definiëren als een soort Europees Singapore.De rest van Engeland zou een afzonderlijke natie zijn en Londen zou bevrijd worden (zoals sommige Londenaren het zien) van het subsidiëren van de rest van het land.

Interessant is dat veel Britse analisten serieus hebben nagedacht. Hun ideeën omvatten het stimuleren van de Engelse productielocatie om de economische schok van het verlies van de hoofdstad en de invoering van een 'Londen-pond' te compenseren. Hoewel er geen serieuze plannen zijn in de regering om van Londen een modern Venetië te maken, is het interessant om te speculeren over de toekomst. zou kunnen leiden.

2 De ethiek van het opvoeden van kinderen in de ruimte

In november 1620 werd Peregrine White het eerste Engelse kind dat aan de pelgrims in Amerika werd geboren. Het is waarschijnlijk dat we het eerste off-world kind in de nabije toekomst zullen zien, hetzij op Mars, of op een multigenerieel ruimteschip dat op weg gaat om een ​​nieuwe aarde te stichten. Hoewel dat moment waarschijnlijk nog tientallen jaren verwijderd is, werpt het een aantal lastige vragen op die mensen al proberen te beantwoorden.

Eén kwestie concentreert zich rond toestemming. Een kind dat op een werkruimteschip is geboren, zou daar bijvoorbeeld niets te zeggen hebben gehad over zijn leven. Net zoals Peregrine White niet zelf kon beslissen om naar Engeland terug te keren, zal de eerste 'stermens' niet de vrijheid hebben om te kiezen om naar de aarde terug te keren. Natuurlijk is het grote verschil dat thuiskomen bij onze dichtstbijzijnde aardse buur veel moeilijker is dan om van Amerika naar Engeland te gaan.

Een andere vraag is hoeveel vrijheid deze kinderen in hun leven zullen hebben. Gevangen in een kolonie die uit een bestaan ​​op de stoffige vlaktes van Mars lijkt, zou de meeste levenskeuzes van een kind effectief verwijderen. De kansen om naar een fatsoenlijke school te gaan, om te studeren wat ze willen, om een ​​job te doen die ze willen, en zelfs om weg te gaan, zouden allemaal niet bestaan.

Andere vragen zijn minder ethisch en meer antropologisch. Stel dat een multigenerationaal ruimteschip 500 jaar nodig heeft om een ​​planeet te bereiken voor kolonisatie. Wat voor soort mensen zouden er aan de andere kant uitkomen? Zouden de kleinkinderen van de kleinkinderen van de oorspronkelijke bemanning zich verbonden voelen met de aarde? Zouden ze nog steeds de nieuwe planeet willen koloniseren? Zo nee, wat gebeurt er dan? Deze vragen worden belangrijk genoeg gevonden om academische aandacht te krijgen. Mars One heeft zelfs een regel opgesteld om te voorkomen dat de eerste kolonisten zich voortplanten.

1 De onafhankelijkheid van Mars

Laten we aannemen dat er in onze levens een Marskolonie zal plaatsvinden en groot genoeg zal worden om zichzelf in stand te houden, met een permanente bevolking in plaats van een roterend team van wetenschappers. Op dat moment moeten we de vraag stellen: "Aan wie geeft Mars antwoord?"

Dit is een belangrijk punt. De geschiedenis laat zien dat kolonies na een paar generaties hun eigenaren beginnen kwalijk te nemen en vaak tot een revolutie leiden. Het is hetzelfde proces dat ons de VS heeft gegeven, India onafhankelijk heeft gemaakt en de Spaanse kroon heeft gedwongen om de controle over 90 procent van Latijns-Amerika te behouden. Als dit proces vaak op aarde gebeurt, is er geen reden om aan te nemen dat dit ook in de ruimte niet zal gebeuren. Tenzij we een manier kunnen vinden om het te vermijden.

Sommige academici nemen al stappen in die richting. Jacob Haqq-Misra van het Blue Marble Space Institute of Science heeft gesuggereerd dat Mars vanaf de eerste dag onafhankelijk moet zijn. Zijn plan is dat kolonisten hun aardburgerschap opgeven op het moment dat ze op Mars landen. Ze zouden hun apparatuur behouden, de controle over Mars overnemen en met rust worden gelaten door de Aarde totdat hun samenleving is opgebouwd tot het punt dat ze besluiten een handelsrelatie met de Aarde tot stand te brengen.

Dit komt echter met zijn eigen problemen. De muiters op de HMS gave werden aan hun lot overgelaten nadat ze in 1789 stiekem op Pitcairn Island landden en bijna allemaal stierven in bloedige onderlinge strijd. Gegeven wat we van de menselijke natuur weten, kun je je gemakkelijk voorstellen dat er iets soortgelijks gebeurt op Mars.

Morris M.

Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.