Delen:
10 Bizarre leestekens die niet bleven plakken
De zoektocht naar effectieve interpunctie is een van de meest interessante ontwikkelingen in de geschiedenis. In de loop van de tijd hebben vernieuwers en linguïsten geprobeerd om mensen te helpen zich schriftelijk uit te drukken, waardoor een verscheidenheid aan tekens ontstond die niet aansloegen.
10 Interrobang
De meeste mensen hebben aan het einde van een zin een vraagteken en een uitroepteken gecombineerd om zowel verwarring als opwinding uit te drukken. Hoewel de meeste mensen slechts twee markeringen naast elkaar schrijven (?!), Hebben visionaire visionairen geprobeerd een nieuw teken te maken om hetzelfde idee uit te drukken. Uitgevonden in 1962 door reclameman Martin K. Speckter, was de interrobang bedoeld om hetzelfde idee als schrijven op schrift te stellen ?! maar met betere esthetiek.
Zijn interrobang plaatste het vraagteken en het uitroepteken op elkaar. Speckter's hoofddoel bij het maken van de interrobang was het stellen van retorische vragen in de reclame genuanceerder en gemakkelijk te begrijpen. De interrobang kan bijvoorbeeld worden gebruikt in de volgende reclamezin: "Wat? Een koelkast die zijn eigen ijsblokjes maakt? "Door de interrobang in plaats van de vraagtekens te gebruiken, geloofde Speckter dat mensen beter zouden begrijpen dat deze vragen retorisch waren en bedoeld om opwinding uit te drukken.
Interesse in de interrobangeprikkelden zodra Speckter het onthulde. Aangezien typemachines het merkteken niet normaal hadden, werden vroege bewerkingen met de hand gedaan. Sommige nieuwere schrijfmachines hadden de interrobang als een optie, maar aangezien er een beperkt aantal toetsen was, gaven de meeste typisten er de voorkeur aan om dit ongebruikelijke teken te laten staan. Hoewel de interpunctie speciaal is ontworpen voor adverteerders, hebben de meeste bureaus deze niet gebruikt, waardoor de interrobang in de vergetelheid geraakt. Het bestaat echter nog steeds als een speciaal teken in de besturingssystemen van Apple en Microsoft, dus de kans is klein dat de interrobang weer in gebruik zal worden genomen.
9 Leestekens van Herve-Bazin
Een andere vernieuwer van nieuwe interpunctiepunten in de jaren '60 was Jean-Pierre Marie Herve-Bazin, een Franse auteur die ook in grafisch ontwerp heeft gelet. In 1966 publiceerde Bazin een serie essays onder een nepnaam waarin zes nieuwe leestekens besproken werden die schrijvers konden gebruiken om hun tekst genuanceerder te maken. De interpunctie van Bazin concentreerde zich op emotionele ideeën en omvatte symbolen die liefde, zekerheid, autoriteit, ironie, acclamatie en twijfel uitdrukken.
Het liefdespunt is een van de interessantste en gebruikt twee tegenovergestelde vraagtekens om een hartvorm te creëren. In feite was het de vroege voorloper van de hartemoji. Hoewel zijn essays slechts over zes leestekens spraken, ontwierp hij er veel meer in zijn vrije tijd. Hoewel de essays een duidelijke tongue-in-cheek-tone hadden, moedigden ze schrijvers aan om het teken te gebruiken om de nuance in schrijven te vergroten. Echter, deze treffers waren vanaf het begin gedoemd. Niemand zou schrijfmachines herontwerpen om interpunctie te gebruiken die alleen in literaire kringen werd herkend. De tekens vielen in de vergetelheid, alleen geliefd bij mensen met een passie voor interpunctie.
8 Fleuron (of Hedera)
De fleuron, ook bekend als een hedera, is een antiek leesteken dat voor de moderne tijd is uitgestorven maar nog steeds een beetje obscuur wordt gebruikt. De fleuron is een van de oudste leestekens, die teruggaat tot oude Latijnse en Griekse teksten. In veel opzichten was de fleuron een decoratief element, waardoor de pagina er mooi uitzag met het bladontwerp. Het had echter ook een praktisch gebruik. Voordat de moderne typografie van start ging, gebruikten sommige schrijvers de fleuron om breuken te tonen tussen de alinea's op de pagina.
Het gebruik van de fleuron was belangrijk in de oudheid, omdat de tekst over het algemeen in een tekstblok zonder alinea-einden werd afgedrukt. Toen moderne typografie van start ging en modern drukwerk wijdverspreid werd, stierf de fleuron, zelfs in zijn decoratieve rol. Sommige lettertypen hebben nog steeds de fleuron gecodeerd, maar het blijft relatief ongebruikt, behalve door een select aantal ontwerpers die het voor lange lijsten gebruiken. Vreemd genoeg komt de fleuron vooral voor in de restaurantbusiness, waar menu-ontwerpers nog steeds worden aangemoedigd om het symbool als een puur decoratief element te gebruiken.
7Asterism
Een moderner merk dat wordt gebruikt om alinea-einden aan te duiden, is het asterisme. Het asterisme, vernoemd naar de astronomieterm voor een hechte groep sterren, is een driehoek van drie sterretjes die prominent aanwezig was in de 19e eeuw. Ook wel bekend als de drievoudige asterisk, deze markering toonde breuken en paragrafen en liet zien wanneer een subhoofdstuk begon in een tekst. Voor de meeste toepassingen werkte het asterisme om de aandacht te vestigen op de tekst die erop volgde en om de lezer te laten weten dat het belangrijk was.
Naast het typografische gebruik, had het asterisme in de negentiende eeuw ook nog grimmiger gebruik. Schrijvers gebruikten soms het asterisme om aan te tonen dat tekst was weggelaten of anderszins verborgen. De Russische componist-criticus Cesar Cui was een groot fan van het asterisme. In plaats van zijn namen op artikelen of stukken te schrijven, schreef Cui gewoon een asterisme, waarmee hij zijn doelgroepen liet zien dat de naam werd onthouden. De Duitse componist Robert Schumann instrueerde zijn uitgever om alle titels van zijn werk te vervangen door een asterisme, waarbij hij de betekenis van zijn muziek liever verdoezelde. Terwijl het asterisme populair was in de 19e eeuw voor typografie en artistieke pretentie, stierf het in de loop van de tijd uit, maar het is nog steeds geprogrammeerd in tekstverwerkers.
6 Leestekens van de apostrof
Moderne interpunctie is zo gewoon dat de meeste mensen niet te lang nadenken over hoe het zich eigenlijk heeft ontwikkeld. Vroeger was interpunctie ongebruikelijk. De meeste teksten waren slechts snaren van woorden. Lezers moesten de pauzes zelf uitvinden terwijl ze de tekst lazen. Dit was een frustrerend proces dat alleen in de handen van alleen de meest geschoolden bleef.
Rond 400 voor Christus probeerde de Griekse toneelschrijver Aristophanes tekens te vinden die de lezer zouden helpen de tekst te begrijpen. Aristophanes gebruikte drie stippen op verschillende hoogten na een zin. Elke stip betekende een andere pauze, waarbij de hoogste stip de langste pauze betekende, terwijl de middelste punt de kortste pauze betekende. Dit was een eenvoudig systeem om te gebruiken, maar het klikte niet tijdens zijn leven.
Moderne interpunctie begon in het Romeinse rijk ingang te vinden toen schrijvers interpunctie begonnen te gebruiken. Na verloop van tijd veranderden de tekens van Aristophanes in de tekens die we vandaag gebruiken. De punten verschoven op de pagina en sommige kregen extra ontwerpelementen, en werden uiteindelijk de moderne periode, dubbele punt en komma.
5 Uitroep Comma
Begin jaren negentig kwamen verschillende grammaticale uitvinders aan de slag met nieuwe leestekens om gaten in de Engelse taal op te vullen. Een van de eerste was de uitroepteken, uitgevonden in 1992 door drie Amerikanen die in Canada woonden. Zoals de naam al doet vermoeden, combineert dit merk een uitroepteken en een komma. Het toont opwinding en enthousiasme midden in de zin in plaats van aan het einde.
De uitvinders van de uitroepcomma beseften dat een probleem, vooral in het Engels, was dat zinnen de toon halverwege kunnen veranderen. Wanneer dit gebeurt, kan het voor de schrijver moeilijk zijn om te beslissen welk type interpunctie aan het einde moet worden gebruikt. In de zin "Die velociraptor is zo angstaanjagend, maar maak je geen zorgen, hij zal je niet opeten", een uitroepteken zou na de eerste zin kunnen worden gebruikt, met uitroep voor het idee dat een velociraptor eng is terwijl hij de zin toestaat ga door met een andere emotionele toon.
Terwijl de uitvinders hard hebben gelobbyd voor hun nieuwe interpunctie, slaagde het er niet in om aan te slaan. Hun patent liep in 1995 af. De laatste jaren is de belangstelling voor de uitroep komma opnieuw naar voren gekomen, dus misschien kan dit obscure merk nog steeds invloed hebben op de geschreven taal.
4 ElRey Mark
Zoals we hebben gezien, worstelt de moderne interpunctie soms om nuancering op schrift te zetten. Een van de grootste hiaten is het bereik van mogelijke emoties die ergens tussen een punt en een uitroepteken liggen. Perioden hebben de neiging om een gebrek aan emotie of platte, niveau-emoties te impliceren, terwijl uitroeptekens te veel emotie kunnen impliceren. Hoe zit het met de tussenruimte? Er is geen interpunctie om een gemiddeld niveau van opwinding af te beelden, bijvoorbeeld.
Interpunctie-uitvinder Ellen Susan bedacht het ElRey-teken om normale hoeveelheden opwinding of zelfverzekerd optimisme uit te drukken. De interpunctie van Susan is speciaal ontworpen voor het bedrijfsleven, waar zakenmensen een professionele sfeer willen behouden terwijl ze nog steeds positivistisch schrijven. Het ElRey-teken zou hen in staat stellen om een positieve kijk te tonen zonder dat hun teksten er uitzien als middelbare schoolkinderen op Facebook, bezaaid met uitroeptekens.
De naam voor het ElRey-teken komt van de Spaanse woorden voor 'de koning'. Volgens journalist Rob Walker suggereert 'Het gebruik van de Spaanse woorden voor' de koning 'ook dat een ElRey een comfortabele beheersing van protocol en politites betekent, verweven met een standvastige weigering om je stem te verheffen tenzij er iets in brand staat. '
3 Interpunct
Hoewel de interpunctie van Aristophanes een tijdje duurde om aan te vangen in de antieke wereld, werd zijn idee van de middelste punt uiteindelijk gewoon in het Romeinse rijk. Bekend als de interpunct, oudere teksten gebruikt het om een pauze in de middles van zinnen of tussen woorden te laten zien. Hoewel het bekend was door het Romeinse rijk, daalde het interpunctue in de loop van de tijd, omdat het zeer frequent was in slechts enkele teksten.
Gebruik van de interpunctie in het oude tijdperk was op zijn best lukraak. Schrijvers gebruikten het soms tussen elk woord in een zin en soms zelfs in het midden van samengestelde woorden. Tegen de tijd dat het Romeinse rijk uit elkaar viel, was het woord een archaïsch leesteken. Het is echter nog steeds overeind in sommige vormen vandaag. In de wiskunde werd het woord een ander symbool voor vermenigvuldiging. Het overleeft ook in woordenboeken als een uitspraakgids en in de Catalaanse taal als een diakritisch teken, hoewel het in de meeste talen veranderde in meer gebruikelijke vormen van interpunctie.
2 Irony Mark
De kunst van ironie kwam goed van pas toen Griekse toneelschrijvers ernaar streefden om alle verschillende soorten ironie in hun schrijven op te nemen. Ze vertrouwden op de intelligentie van het publiek om ironie te boven te komen, wat een van de belangrijkste bezwaren was van de Griekse toneelstukken. Maar naarmate de beschaving vorderde, veranderde de smaak van het publiek. Tegen de tijd van de Renaissance vond het publiek niet langer plezier in ironie in toneelstukken en boeken; in plaats daarvan schreeuwden ze om een manier om ironie aan te wijzen. Ze hadden een nieuw leesteken nodig.
Engelse predikant John Wilkins voerde de uitdaging aan in 1668. Hij stelde voor om een omgekeerd uitroepteken te gebruiken aan het einde van ironische zinnen. Wilkins deed zijn uiterste best in de natuurlijke filosofie en omarmde het idee dat het universum kon worden gerangschikt door complexe taxonomieën, wat van invloed was op zijn uitvinding van de ironie. Maar de uitvinding bleef niet hangen. Tegen de tijd dat de 19e eeuw ontstond, probeerden verschillende Franse schrijvers een ironisch merkteken te verzinnen. De meest populaire was Alcanter de Brahm's point d'ironie, een zweepachtig vraagteken.
Maar niemand kon een ironisch merkteken plakken. In de jaren zestig probeerde de voornoemde Herve-Bazin de Griekse letter phi te gebruiken als een ironisch teken, maar net als zijn andere leestekens, kon dit geen effect hebben. De zoektocht om een ironie te verzinnen overleefde de 21ste eeuw. De Nederlandse literaire stichting CPNB heeft hun stempel gedrukt op de loopwedstrijden in 2007. Alleen de tijd zal uitwijzen of hun stempel blijft hangen na 400 jaar pogingen om deze nieuwe interpunctie uit te vinden.(Maar eerlijk gezegd ziet het er tot nu toe niet geweldig uit.)
1 SarcMark
Iedereen die enige tijd online heeft doorgebracht, is zich ervan bewust dat sarcasme een van de moeilijkste dingen is om schriftelijk te communiceren. Ontelbare argumenten en misverstanden zijn naar voren gekomen als gevolg van verkeerd begrepen sarcasme. Innovator Douglas Sak besefte dat de wereld in 2006 een leesteken nodig had om sarcasme te tonen en Sarcasm, Inc. oprichtte om zijn SarcMark naar de wereld te brengen.
Sak's bedrijf registreerde snel het copyright voor hun nieuwe grillige leesteken en begon het te verkopen als een softwarepakket voor een paar dollars. Verschillende persbureaus pakte het idee snel op en schreef verhalen over de SarcMark. Ondanks aanvankelijk enthousiasme werd Sak geconfronteerd met een zware strijd.
Ten eerste waren internetgebruikers er al achter hoe ze sarcasme konden aanduiden door emoji's te gebruiken of door aan het einde van zinnen de Reddit-populaire tag of / s toe te voegen. Bovendien voelden veel mensen dat schaamteloos tonen van sarcasme het plezier van het gebruik van sarcasme wegneemt. Anderen wezen erop dat het onvermogen om sarcasme uit te pluizen niet een tekortkoming is in de taal, maar een tekortschiet in lezerintelligentie en schrijververmogen. Het idee van Sak is uitgestorven en blijft een obscuur stuk internetcultuur. Jammer, want het was zo'n goed idee.