10 Bizarre projecten die kunst en wetenschap combineren

We hebben eerder besproken hoe het overbruggen van kunst en wetenschap enkele rare maar interessante kunstwerken kan inspireren, van kleding gemaakt van bacteriën tot een vrouw die een haai baart. Toch zijn er steeds meer van deze bizarre kunstwerken die ons eraan herinneren dat de grenzen tussen kunst en wetenschap alleen in onze geest bestaan.

Bron van de afbeelding: Space / Sara Medina Lind

10Paper Beeldhouwkunst

http://www.youtube.com/watch?v=yycrty8oOPA

Om hun vormen te behouden, zijn sculpturen meestal gesneden uit harde materialen zoals steen, metaal of keramiek. De Chinese kunstenaar Li Hongbo gaat echter voor het tegenovergestelde door zijn werken te baseren op onconventioneel materiaal: papier. Op het eerste gezicht lijken de sculpturen van Hongbo op die van keramiek of steen. Wanneer de artiest echter een van de twee grijpt en uit elkaar trekt, wordt hij draaien, langwerpig en trekt hij zich terug alsof het een gigantische slinger is.

De sculpturen zijn te zien in de Klein Sun Gallery in New York en bestaan ​​uit 7.000 - 8.000 gelaagde papieren op elkaar. Hongbo heeft een verscheidenheid aan figuren geproduceerd, waaronder het hoofd van de Griekse godin Athena en die van Michelangelo David. Ongeacht de figuren die hij kiest, behouden de sculpturen van Hongbo hun verborgen verrassingselement dat wordt losgelaten terwijl ze zich in verschillende vormen uitstrekken.

9Het strandbeest

De wind is een grote energiebron die huizen kan aandrijven of vernietigen. Maar voor de Nederlandse kunstenaar, Theo Jansen, is de wind meer een ziel die zijn kinetische sculpturen tot leven brengt. Sinds 1990 is Jansen druk bezig met het maken van zijn beroemdste kunstwerken: het Strandbeest. Door zowel kunst als techniek in te zetten, transformeert Jansen zijn Strandbeest (Nederlands voor 'strandbeest') in levensechte wezens die alleen kunnen bewegen en reageren op hun omgeving.

Een Strandbeest-sculptuur bestaat uit een ingewikkelde verzameling van plastic buizen, flessen en winglike zeilen. Zodra de sculptuur wind opvangt, beginnen zijn vleugels te klapperen, waardoor speciale pompen worden aangedreven die de flessen met perslucht vullen. Nadat de flessen vol zijn geworden, is het zaak om een ​​dop te verwijderen voordat de lucht met hoge snelheid uit de flessen stroomt, waardoor het beeld een dierlijke beweging krijgt. Jansen heeft verschillende Strandbeest-projecten in verschillende grootten en vormen gemaakt. Bijna allemaal zijn ze gemaakt van goedkope gerecycleerde materialen die in elke container te vinden zijn.

8 Paddenstoelburiaal

Je zou kunnen denken dat onze gulle bijdragen aan het vervuilen van onze planeet eindigen als we sterven. Maar helaas is dat niet het geval. Onze lichamen zijn namelijk een tijdelijke opslagplaats voor verschillende milieutoxines. De meeste van deze gifstoffen blijven in ons lichaam totdat we sterven. Traditionele begraafmethoden brengen deze gifstoffen terug in het milieu. Jae Rhim Lee is een creatieve bio-kunstenaar die met een oplossing voor dit probleem kwam.

Via haar Infinity Burial Project stelde Lee een alternatieve, milieuvriendelijke manier voor om menselijke lichamen na de dood te behandelen. Het project omvat de ontwikkeling van een grafkledij, die een paddestoel bevat die de ontbinding van het menselijk lichaam na de dood versnelt. Het prototype van het grafpak, dat Lee voor de grap 'Ninja pyjama's' noemt, is bedekt met sporen van paddenstoelensporen in een patroon dat lijkt op dat van de dendritische groei van een mycelium. Om het pak te activeren, wordt speciale make-up aangebracht op het lichaam, bestaande uit een mengsel van droge minerale make-up en gedroogde paddestoelsporen. De make-up is nodig om de groei van de paddenstoel te stimuleren en de decompositie te versnellen.

Het idee om onze lijken te gebruiken als voedsel voor paddenstoelen, trekt misschien niet veel mensen aan, maar Lee heeft een heel ander perspectief. Volgens haar zal het dodenpakket niet alleen onze last op de planeet verminderen, maar ons ook helpen beseffen dat de dood slechts het begin is van onze langetermijninvloed op het milieu.

7Het Moon House-project

Het Moon House Project omvat het bouwen van een rood huis in Zweedse stijl dat het barre landschap van de maan tot leven zal wekken. Het project werd geïnitieerd door een Zweedse kunstenaar genaamd Mikael Genberg. Genberg zag de haalbaarheid van het project nadat hij had gehoord dat de Zweedse ruimtevaartorganisatie van plan was een satelliet te lanceren om rond de maan te draaien. De berekende kosten voor het vervoer van het huis naar de maan kwamen echter in de buurt van $ 15 miljoen. Maar voor Genberg lijkt er hoop te zijn aan de horizon. Het internet heeft veel kansen gecreëerd voor het project om mensen van over de hele wereld te bereiken. Genberg hoopt dat met een wereldwijde crowdfunding van het Moon House mensen en niet regeringen voor het eerst in de geschiedenis een missie naar de maan zullen financieren.

Een huis op de maan is een cool idee, maar waarom moet het een huis in Zweedse stijl zijn? Welnu, de crowdfunding van het project wordt georganiseerd door Falu Rodfarg, de fabrikant van de Falu rode verf die wordt gebruikt op traditionele Zweedse huizen. Rodfarg eert degenen die $ 50 bijdragen door hun namen in het Moon House te laten graveren.

6Het grote werk van The Metal Lover

Sinds de oudheid streven scheikundigen de droom na om basismetalen, zoals ijzer en lood, om te zetten in goud. Voor zover wij weten is geen van hen ooit geslaagd. Niettemin zijn twee onderzoekers van de Michigan State University erin geslaagd om die droom waar te maken.

De onderzoekers, Adam Brown en Kazem Kashefi, hebben biotechnologie, kunst en alchemie gecombineerd om oplosbaar goud (goud opgelost in chlooraurisch zuur) om te zetten in vast 24-karaats goud. Hun onderzoek is gebaseerd op het feit dat een groot deel van het goud van de aarde niet alleen wordt gevormd door hitte, druk en geochemische processen, maar ook door micro-organismen. Daarom kan goudproductie in een laboratorium worden bereikt door deze micro-organismen in een speciale bioreactor te verzamelen.Door de atmosfeer in de reactor te veranderen, kunnen de bacteriën worden gedwongen om geconcentreerde hoeveelheden goudchloride te metaboliseren, die vervolgens gemakkelijk in kleine afzettingen van 99 procent zuiver goud kunnen worden omgezet.

Brown en Kashefi noemden hun kunstwerken Het grote werk van de Metal Lover. Het bestaat uit speciale laboratoriumapparatuur die een glazen bioreactor bevat om de bacteriën te bevatten en een gastank gevuld met waterstof en koolstofdioxide. Het goudproductieproces wordt gedocumenteerd door een microscoop en een camera die close-upfoto's van het geproduceerde goud maakt.

5Sap gemaakt van humaan vet

Als je ooit een liposuctie gehad hebt, is waarschijnlijk het laatste dat je zou willen zien de vetklomp waardoor je er minder sexy uitziet. U kunt uw arts vertellen om het weg te gooien of gewoon te weigeren het te zien. Maar dat was niet het geval voor de in Miami gevestigde performancekunstenaar Orestes de la Paz. Orestes onderging een liposuctieprocedure om overtollig vet uit zijn lichaam te verwijderen. Aanvankelijk dacht Orestes de blubber in een soort van acryl memoires te maken. Zijn arts vertelde hem echter dat de enige manier om de blubber te houden was door het in iets anders om te zetten.

Van de biologielessen die hij op de universiteit had gevolgd, herinnerde Orestes zich dat zeep gemaakt was van vet. Op dat moment kwam het idee om zijn blubber in zeep te veranderen hem ter harte, een vies en weerzinwekkend ding transformerend in iets dat schoon en zuiverend is. Orestes toonde zijn werk in Miami's Frost Museum, waar aanwezigen hun handen met zijn "lipo-soap" gingen wassen. Verrassend genoeg leek geen van de bezoekers walg van de zeep, zelfs na het bekijken van de video in de galerij van hoe het gemaakt was.

4Roomruimte

Stel je voor dat je op een regenachtige dag op straat zou kunnen lopen zonder een druppel regen op je te laten vallen. Zo voelt het als je de Rain Room in The Curve gallery in het Barbican Centre in Londen binnenloopt. De Rain Room is ontwikkeld door Random International en bestaat uit een veld met vallend water van 100 vierkante meter, waar bezoekers doorheen kunnen wandelen. Zodra de bezoekers het veld betreden, stopt de regen om hen heen, waardoor ze ervaren hoe het voelt om het weer te beheersen.

The Rain Room is een zeer geavanceerde integratie van kunst en technologie. Het wordt bestuurd door een aantal camera's die de posities van de bezoekers op het veld in kaart brengen. Deze gegevens worden vervolgens ingevoerd in een raster van vierkante panelen, die elk meerdere uitgangen besturen die in totaal 2500 liter (660 gal) vallend water uitwerpen. Gebruikt water wordt dan gefilterd, behandeld en teruggepompt in de installatie.

3The Treachery Of Sanctuary

De esthetische waarde van gewone schilderijen of sculpturen is misschien niet voor iedereen zichtbaar. Maar dat is zelden het geval met interactieve kunst die vaak zelfs tot de minst verbeeldingskracht van ons fascineert. Over interactieve kunst gesproken, Het verraad van heiligdom is er een die de aandacht heeft verdiend in verschillende tentoonstellingen over de hele wereld. Deze interactieve installatie bevat drie panelen die de schaduw van de persoon die ervoor staat vastleggen, digitaal wijzigen en weergeven. Gemaakt door Chris Milk, is het werk bedoeld om een ​​verhaal van geboorte, dood en transfiguratie te delen waarin de kijkers kunnen participeren door alleen de schaduwen van hun eigen lichaam te gebruiken.

Hangend aan het plafond bestaat de installatie uit drie 9 meter hoge (30 ft) witte panelen waarop digitaal gemanipuleerde schaduwen worden geprojecteerd. De schaduwen en bewegingen van de kijker worden vastgelegd met behulp van drie verborgen Kinecten. De gegevens worden vervolgens verwerkt met behulp van 3D-software die speciale effecten aan de schaduwen toevoegt. Elk van de drie panelen is bedoeld om een ​​ander verhaal te vertellen. In het eerste paneel desintegreert het lichaam van de toeschouwer in vliegende vogels, het moment van geboorte van zowel de menselijke als de artistieke inspiratie. In het tweede paneel worden de vogels die bedoeld waren om conceptie weer te geven, bruut en viel de kijker met zijn snavels aan. In het derde paneel groeit de schaduw van de kijker met gigantische vleugels die de dood voorstellen, het einde van de menselijke reis.

2The Poop-Making Machine

Wim Delvoye is een Belgische kunstenaar die bekend staat om zijn abnormale en vaak schokkende kunstprojecten. Alle werken van Delvoye hebben een gemeenschappelijk thema dat het aantrekkelijke met het weerzinwekkende associeert. De beroemdste onder hen is 'Cloaca', een grote spijsverteringsmachine die voedsel in uitwerpselen omzet. Cloaca bestaat uit een ingewikkelde combinatie van apparatuur met een computergestuurde reactor, een elektrisch systeem, pompen en glazen potten met zuren en bacteriën. Al deze componenten werken samen om het menselijke spijsverteringsstelsel na te bootsen.

Cloaca werd geïnstalleerd in het Nieuwe Museum voor Hedendaagse Kunst in SoHo, waar Delvoye heeft laten zien hoe het werkt. Eerst wordt voedsel in kleine stukjes gesneden en in Cloaca's "mond" gegooid. De machine spoelt het voedsel vervolgens af met een drankje (een Belgisch biertje, bij één gelegenheid). Zodra de maaltijd voorbij is, gaat het verder met het verteren van het voedsel, een proces dat 22 uur duurt. Cloaca voltooit vervolgens zijn verteringscyclus met zijn primaire functionaliteit-poepen. De (afstotende) uitvoer is vergelijkbaar met het menselijk equivalent in kleur, vorm en geur.

1MEART: The Semi-Living Artist

Wanneer het woord 'kunst' in onze gedachten komt, hebben we de neiging om het alleen met mensen te associëren. Immers, creativiteit is wat volgens ons ons onderscheidt van andere wezens. Echter, een project van een onderzoeksgroep in Atlanta heeft ons ongelijk bewezen. Multi-Electrode Array art, of MEART, brengt techniek, biotechnologie en kunst samen om een ​​kunstenaar te creëren die allesbehalve menselijk is.

MEART bestaat uit een brein en een lichaam dat geografisch onthecht is. De hersenen, die zich in Atlanta bevinden, zijn gemaakt van rattenneuronen in een kweek die in een laboratorium wordt gekweekt.Het lichaam, aan de andere kant, is gemaakt van robotarmen die markeringen vasthouden en bevindt zich in Perth. De hersenen en het lichaam communiceren via internet in een real-time communicatielus. De semi-levende kunstenaar toont zijn creativiteit door op papier te tekenen met behulp van zowel zijn hersenen als robotarmen. Er wordt een camera boven de werkruimte geplaatst om de voortgang van de tekening vast te leggen. De geproduceerde tekeningen lijken misschien niet zo luxe als de Mona Lisa, maar ze zijn niettemin indrukwekkend als je bedenkt dat ze gemaakt zijn door een "niet-menselijke" kunstinstallatie.