10 Bizarre Martian-rapporten uit het verleden

Het lijkt misschien dat de hele UFO-rage begon met de crash bij Roswell, maar kranten hebben het al lang eerder gehad over de mogelijkheid van buitenaardse wezens, met name marsmannetjes. Mensen in de vroege jaren 1900 begonnen te speculeren over contact met onze buurplaneet en probeerden te bepalen hoe marsmannetjes er eigenlijk uit zouden kunnen zien, gezien de aanwijzingen die wetenschappers hadden over de atmosfeer en de omstandigheden van Mars. In de jaren vijftig van de vorige eeuw veranderde het geloof in marsmannetjes in werkelijke waarnemingen en interacties met deze wezens, waardoor mensen nieuwsgierig, opgewonden en bovenal uit hun verstand werden verjaagd.

10 De marsboodschap

In december 1900 werd een lichtstraal gezien vanaf de planeet Mars. Het licht werd waargenomen door het Lowell Observatorium in de VS en kranten over de hele wereld begonnen verslag uit te brengen over de mogelijkheid van contact met Mars.

Nikola Tesla zelf geloofde dat communicatie met marsmannetjes mogelijk was en wijdde 50 jaar van zijn leven aan het streven. Wat hem betrof, bewees deze specifieke lichtstraal dat er inderdaad leven was op Mars. Bovendien voelden veel mensen dat de balk een uitnodiging was om mee te doen aan wat 'interplanetaire telegrafie'.

9 intelligente marsmannetjes

Tegen 1906 maakten de mensen op aarde al grimmig gissingen over hoe de mensen van Mars eruit moeten zien. Eerst en vooral namen wetenschappers automatisch aan dat de Marsbewoners intelligent moeten zijn. Sommigen gingen zelfs zo ver dat ze suggereerden dat hun intelligentie veel groter was dan die van louter mensen, vanwege het feit dat we niet weten hoe we onszelf moeten beheersen.

Wetenschappers leken het ook eens te zijn dat marsmannetjes twee keer zo lang leefden als mensen, waardoor de marsmannetjes meer kennis konden vergaren dan die van ons op aarde. Hun kracht werd ook gerapporteerd als groter dan de eenvoudige aardbewoners. Dit nieuws bracht ongetwijfeld de angst voor God in een groot aantal mensen die de marsmannetjes zagen als een bedreiging en niet als vriendelijke buren.

8 Ruil met Mars

Over onszelf praten. Tegen 1909 was er sprake van handel met de marsmannetjes, hoewel er geen direct contact met hen was gemaakt. Volgens een krantenbericht dachten de Duitsers al over manieren waarop handel mogelijk zou zijn.

Een futuristisch plan voor handel met de marsmannetjes betrof het fotograferen van een hermetisch afgesloten aluminium cilinder in de ruimte en direct richting Mars. De cilinder zou gevuld zijn met handelsitems van de aarde, en de marsmannetjes zouden natuurlijk iets terug moeten schieten.

Tegelijkertijd werd er ook gesproken over het doorboren van een gat direct door de aarde zodat zonlicht er doorheen zou schijnen en op Mars zou worden gezien. Dan zouden wij mensen op de een of andere manier Morse de marsmannetjes coderen door het gat te bedekken en bloot te leggen.

7 Optredens

Natuurlijk was er een aantal wilde speculaties over hoe deze marsmannetjes eruit zagen. In 1912 meldde een krantenartikel dat M. Edmond Perrier, de directeur van de Franse botanische vereniging, geloofde dat de marsmannetjes een grotendeels Scandinavische uitstraling hadden.

Volgens hem waren de marsmannetjes extreem lang vanwege het gebrek aan zwaartekracht op hun planeet. Ze hadden grote, blauwe ogen en bijna wit haar. Hun oren en neuzen zouden groot zijn. Om een ​​of andere reden zouden ze geen nek of middel hebben en hun benen zouden extreem dun zijn en hun voeten erg klein.

Perrier geloofde ook dat het plantenleven op Mars erg weelderig was. Door het gebrek aan atmosfeer kunnen de planten vrij groeien zonder het gewicht van de zwaartekracht.

6 Die vervelende grachten

Er was veel nieuwsgierigheid naar de "kanalen" op Mars, zoals astronomen bijna dagelijks naar ze keken om tekenen van activiteit te ontdekken. In 1912 werd gemeld dat een van de grachten in de loop van enkele weken in de breedte was verdubbeld, wat verder het bewijs leverde dat er intelligent leven was op Mars.

In 1927 verscheen in een krantenbericht dat Professor Lowell, 'de grootste student van Mars die ooit heeft geleefd', geloofde dat Mars opdroogde. De marsmannetjes creëerden deze ingewikkelde kanalen om water te verzamelen uit de bevroren palen en de rest van het land te irrigeren. In een nogal romantische opvatting geloofde de professor dat tijdens deze periode van ernstige droogte "alle naties op Mars zich voor dit doel zouden hebben verenigd. We zien ze als wanhopig vechten, inch voor inch, een verloren strijd tegen het grimmige spook van de dorst. "

5 Invasie Paniek

De 1938 uitzending van De oorlog van de werelden op Amerikaanse radiostations stuurde paniek door het hele land, maar in 1949 werd een "gelokaliseerde versie" van het verhaal uitgezonden in Ecuador. De vertelling van het verhaal liet de buitenaardse wezens in Cotocollao landen en sommigen gingen rechtstreeks naar Quito. Luisteraars waren bang en dachten dat het verhaal echt was. Er kwamen mensen op straat en er ontstond paniek.

Toen ze zich realiseerden wat er aan de hand was, maakten de radio-directeuren een openbare aankondiging en verzekerden mensen dat dit slechts een verhaal was en geen echte verslaglegging. Dit tikte mensen nog meer af, en ze gingen regelrecht naar het krantengebouw waaruit het verhaal werd uitgezonden. De menigte begon het gebouw te stenigen, waardoor de arbeiders naar de bovenverdiepingen werden afgeschrikt. Iemand begon een vuurtje en toen het gebouw in brand stak, sprongen mensen uit de ramen om te ontsnappen aan de dood.

Troepen werden ingestuurd, samen met tanks. Traangas werd gebruikt om de woedende bevolking te kalmeren. Volgens een krantenbericht stierven 15 mensen en minstens 15 anderen raakten gewond.

4 After The Roswell UFO Incident

Het beroemde Roswell-incident vond plaats in 1947, maar er gebeurde nog steeds rare dingen in de staat New Mexico in 1950. In één geval ontdekte een groep hertenjagers een metalen bol gemaakt van duraluminium.De jongens dachten dat ze een kleine vliegende schotel van Mars hadden ontdekt. In plaats daarvan werd door topambtenaren gemeld dat in de bol iets 'leek op een plastic bloempot met nylon snippers, een goedkope wekker en drie pakketten van het soort film dat wordt gebruikt in atoomonderzoek.'

Een officiële verklaring van Washington kondigde aan dat er absoluut niets was om je zorgen over te maken over indringers uit de ruimte, en de marine verzekerde de mensen dat de bol waarschijnlijk een apparaat was dat ze naar de stratosfeer hadden gestuurd om kosmische straling te onderzoeken.

Niets te zien hier, mensen.

3 Welkom bij Australië

1954 was een druk jaar voor onze Marsbewoners. In januari werden "Marsschotels" overal in Australië gezien. Verveeld met bezoeken aan de VS besloten ze om Australië te gaan verkennen. Duizenden rapporten kwamen over vreemde voorwerpen in de lucht.

Volgens zowel astronomen als de "schotel" van de Royal Australian Air Force konden deze objecten maar van één planeet komen: het "slechts één lid van het zonnestelsel naast de aarde [dat] in staat is om het leven te ondersteunen, en dat is Mars. "Volgens één berekening waren de inwoners van Mars zo ver gevorderd dat het slechts vier minuten zou kosten om de aarde vanaf hun planeet te bereiken.

2 A Martian In France

Terwijl de marsmannetjes boven in Australië zoemden, besloot een marsman in 1954 met een boer in Frankrijk te rommelen.

Volgens het verslag van de boer werd hij plotseling over de weg geblazen en tien minuten verlamd gelaten. Terwijl hij zich niet kon bewegen of schreeuwen, kwamen er twee lichtblauwe lichten naar beneden en een vreemd wezen met groene lichten aan weerszijden van het hoofd keek hem aan. Even later gingen de lichten uit en het korte wezen met een strak pak ging de weg over en verdween. Toen de boer zijn ledematen terug kreeg, deden zijn benen en handen pijn.

De politie bezocht het gebied van de ontmoeting en ontdekte dat de grond was verstoord, maar ze vonden geen Martiaanse voetafdrukken.

1 De Schotse ontmoeting

Een andere ontmoeting met Mars vond plaats in 1954 in Schotland. Ditmaal ontmoette een Britse schrijver Cedric Allingham 'een man van Mars'.

In het geval van Cedric landde een schotel en een marsman sprong eruit en begroette hem. Hij zei dat de Martian bruin haar en een kleurtje had. (Misschien door te genieten van de Australische stranden?) De marsman droeg een nauwsluitend pak dat leek op maliënkolder.

Op de een of andere manier hadden de twee een gesprek, en Cedric ontdekte dat interplanetaire reizen behoorlijk populair was bij de mensen van Mars en Venus, wat geen verrassing is, omdat er ook verhalen uit de eerste hand waren over bezoeken van Venusians in de jaren vijftig.