Top 10 composities van de 20e eeuw

De 20e eeuw luidde een nieuwe wereld in, een met meer gedefinieerde naties, wetten en statuten. Het zag de uitvinding van vele geweldige dingen, die het leven voor de meesten van ons aanzienlijk gemakkelijker hebben gemaakt. Het is echter algemeen aanvaard dat de muziektraditie niet langer creatief is - dat we gestopt zijn met het creëren en net omarmd hebben met de werken van weleer. Deze lijst is bedoeld om dit te ontzenuwen en de vele relatief onbekende werken geciteerd die na 1900 zijn gecomponeerd.

10

Ionisatie Edgard Varèse (1933)

Varèse was een Franse componist van elektronische muziek, die de nieuwe timbres uitbracht die werden gecreëerd door de popularisering van elektriciteit. Hij verkende timbres, ritme en dynamiek en creëerde een nogal barbaars en vaak percussief geluid.

Geen compositie kan de stijl van Varèse even goed weergeven als Ionisatie, gecomposeerd voor 13 percussionisten. Onder de instrumenten bevinden zich conventionele orkest bassdrums en snaredrums, en ook unieke instrumenten zoals het gebrul van de leeuw en zelfs vuursirenes. Dit resulteert in een buitengewone geluidswereld, vol ongekende mogelijkheden en combinaties.

9

Zyklus Karlheinz Stockhausen (1959)

http://www.youtube.com/watch?v=VnXpsgAOcHk&feature=related

Stockhausen componeerde extreem op dezelfde manier als Varèse (iets dat ik me net realiseerde toen ik de stukken rangschikte). Hij flirtte echter ook met de ideeën van aleatorische muziek (zie Lutos? Awski) en serialisme (zie Berg).

Zyklus is ook een stuk voor percussie. De titel is Duits voor 'Circle', wat kwam van de interessante manier waarop de muziek gelezen moet worden. De score kan vanaf elke pagina worden gelezen, in elke richting en op elke manier waarop de pagina is ingesteld (u kunt deze op zijn kop lezen).

8

Rhapsody in Blue George Gershwin (1924)

http://www.youtube.com/watch?v=YQPDG-T7BVM

George Gershwin is een typisch Amerikaanse componist. Hij gebruikt vaak de schalen van Jazz en Blues in zijn muziek, in plaats van de diatonische toonladder die door de meeste componisten van de westerse klassieke traditie wordt gebruikt.

Zijn Rhapsody in Blue, een pianoconcert met backing van een jazzgroep, is zijn Magnum Opus, een werk waar hij voor altijd zal worden herinnerd. Het is vaak gebruikt als een verwijzing naar de jaren 1920, het Jazz-tijdperk, waar geld overvloedig was en het leven goed was. Dit stuk is nostalgisch van betere tijden voorbij.

7

Einstein on the Beach Philip Glass (1976)

Glas is waarschijnlijk de meest recente componist in deze lijst - hij blijft veel componeren. Zijn stijl is omschreven als minimalistisch en weerspiegelt het langzaam evoluerende ostinato in zijn muziek. Zijn muziek weerspiegelt ook een sterke basis in contrapunt in de stijl van Mozart en Bach.

Zijn opera Einstein on the Beach duurt 5 uur zonder pauze, zo lang dat het publiek vrij is om binnen te komen en te vertrekken wanneer ze willen. Deze opera onderscheidt zich doordat er geen verhaal is. In plaats daarvan worden verschillende scènes getoond, die allemaal verwijzen naar delen van Einsteins theorieën en leven. Toen deze in première ging, beloofde deze opera een revolutie teweeg te brengen in het gezicht van de opera, en dit deed het.

6

A Polish Requiem Krzysztof Penderecki (1984)

Penderecki is een componist die zich richt op uitgebreide technieken en unieke speelstijlen op conventionele instrumenten en structuren. Hij is mogelijk het best bekend om zijn verbazingwekkende 'Threnody to the Victims of Hiroshima'. Omdat dit echter al in een andere lijst werd genoemd, koos ik voor zijn Poolse Requiem.

Door een Requiem-mis te kiezen, voegt Penderecki een van de oudste vormen van muziek samen (het eerste Requiem was van Ockeghem in de Renaissance) met uitgebreide speeltechnieken. Hij gebruikt gejammer en korte ontploffingen van het koor en stemmen, in plaats van de traditionele SATB-refreinen. De toevoeging van een Poolse tekst zorgt er uiteindelijk voor dat dit een werkelijk unieke compositie is.

5

Wozzeck Alban Berg (1922)

In de late 19e eeuw bedacht Arnold Schönberg een nieuwe componeertechniek die eeuwen van harmonie en contrapunt - de stijl van de serialist - weggooide. Volgers werden bekend als de Second Weense School, met componisten als Anton Webern. Berg is echter de componist die het serialisme naar de populaire cultuur bracht.

Wozzeck is een opera gebaseerd op een verrassend onheroïsche plot. Wat dit tot een belangrijke opstap voor de muziekgeschiedenis maakt, is dat dit de eerste grote Opera uit de 20ste-eeuwse stijl is, een stijl die de voordelige ideeën van de periode incorporeert. De opera werd zo populair dat Berg zijn leven van royalty's kon leven.

4

Fanfare voor de gewone man Aaron Copland (1942)

Copland componeert in een aparte stijl van collega-Amerikaan George Gershwin. Terwijl Gershwin een stijl heeft die meer geschikt is voor steden en clubs, neemt Copland meer landelijk materiaal in zich, inclusief puur Amerikaanse factoren, zoals cowboys.

De Fanfare voor de gewone man werd geschreven toen Copland werd benaderd om een ​​fanfare te schrijven voor de opening van de radio. Toen hem om toewijding werd gevraagd, besloot Copland om dit op te dragen aan de gewone man, de meest drijvende factor voor de overwinning van Amerika in de Tweede Wereldoorlog.

3

4'33 "John Cage (1952)

http://www.youtube.com/watch?v=hUJagb7hL0E

Cage was een revolutionair - hij was pionier in het gebruik van onconventionele instrumenten zoals sleutels en papier. Een van zijn meest opvallende innovaties is de voorbereide piano, waarbij hij ringen en spijkers in de piano steekt, waardoor een droog en percussief geluid ontstaat.

4'33 "is in wezen wat het is, 4 minuten en 33 seconden muziek. De muziek die wordt gehoord, wordt echter niet gespeeld door de uitvoerder. In plaats daarvan gaat de uitvoerder het podium op en tijden de 4 minuten en 33 seconden. De luisteraar hoort de onopzettelijke geluiden in de concertzaal, of het nu de airconditioning of de auto's buiten zijn. Wat wordt gedacht om te zwijgen is niet langer stil, zoals weerspiegeld in de Zen-leringen die Cage inspireerden.

2

Concerto voor orkest Witold Lutos? Awski (1954)

Lutos? Awski was een van de grootste componisten van Polen, naast Chopin en Penderecki. Lutos? Awski was de eerste die de grootste eer van Polen kreeg, de Orde van de Witte Adelaar, na de onafhankelijkheid van het Sovjetregime. Hij is gespecialiseerd in aleatorische (toevallige) muziek, waarbij elke uitvoering anders zou zijn.

Het Concerto voor orkest is geïnspireerd op het eigen Concerto voor orkest van Belá Bártok. Hij bootst de barokke vorm Concerto Grosso, Poolse poëzie verweven. Het meest opvallende onderdeel van dit werk is de atonale aard ervan: het voldoet niet aan hoofd- of mineurtekens. Hij integreert deze nieuwe stijl met de oude vormen van Passacaglia en Toccata, en creëert zo een unieke klankwereld.

1

The Rite of Spring Igor Stravinsky (1913)

http://www.youtube.com/watch?v=hdoF2yJzr2I

Stravinsky is een van de meest invloedrijke componisten ooit, en wordt soms 'Bach op de verkeerde noten' genoemd. Hij werd verkozen als een van Times '100 mensen van de eeuw. Hij tekent stijlen en invloeden van een breed scala aan componisten, componerend in serialistische vormen, neoklassieke vormen en neo-barokke vormen. Stravinsky's sortering van timbres is ook interessant - zijn ballet Les Noces heeft een begeleiding van vier piano's.

The Rite of Spring is een archetypische voorstelling van Succès de scandale. Op de première stormde Camille Saint-Saëns weg na de eerste noot, daarbij verwijzend naar het hoge register van de fagot als een misbruik van het instrument. Tijdens de hele performance boeide het publiek de artiesten, met zijn primitieve ritme en schandalige outfits. De menigte viel later de artiesten aan. Dit stuk won echter snel aan populariteit en sprak het publiek aan, waardoor dit ballet een van de meest invloedrijke composities was.