Delen:
10 Works Of Art The Nazis Deemed 'Degenerate'
Hitler's overname van Duitsland en de omliggende landen was niet alleen een militaire of genocidale prestatie. Hij wilde het culturele weefsel van Germania volledig vernieuwen. Dat gold ook voor schilderijen. Er was een bepaalde stijl van Duitse kunst waarvan hij geloofde dat die superieur was, zoals het werk van de "oude meesters" of realistische schilderijen van gezonde gebeurtenissen.
Met name wilde Hitler moderne kunst uitroeien. Volgens het Reich was moderne kunst verdorven en irrationeel. Dadaïsme, Impressionisme, Kubisme, Expressionisme en Surrealisme waren allemaal verboten, en deze schilderijen werden allemaal uit musea gehaald. Hitler verklaarde zelfs: "De dadaïsten, kubisten en die futuristische expressieve en die objectieve chatteraars zullen onder geen beding deelnemen aan onze culturele renaissance."
In juli 1937 werden meer dan 650 werken tentoongesteld in het Instituut voor Archeologie in de Hofgarten in München. De stukken werden weergegeven onder de titel van Entartete Kunst ("Gedegenereerde kunst"). Geschilderd op de muur waren bijschriften, waaronder de bijschriften die luidden: "Onschuldige spot van het goddelijke onder de heerschappij van de Centrist", "Een belediging voor de Duitse vrouwelijkheid" en "Openbaring van de Joodse rassenziel".
Op 20 maart 1939 werden rond 5.000 schilderijen, tekeningen en sculpturen in een vreugdevuur gegooid onder toezicht van de Berlijnse brandweer. In juli 1942 werden er meer in Parijs verwoest.
Gelukkig zagen veel museumcuratoren en gewone burgers de wreedheid van het Rijk voor wat het was. Veel werken werden uit bezette landen gesmokkeld of verborgen in desolate boerderijen of grotten. Hier zijn de verhalen van 10 kunstwerken die zijn veroordeeld door de nazi's en de mensen die ze hebben gemaakt.
Foto credit: CBS Sunday Morning via YouTube10 Moon Over A Mountain Lake
Max Beckmann
Max Beckmann (foto hierboven) concentreerde zich op overdreven, vertekende, figuratieve tekeningen, waardoor hij tot de expressionistische kunstenaars behoort. Na zijn traumatische ervaringen in de Eerste Wereldoorlog, probeerde hij spirituele en politieke thema's in zijn kunst te verkennen. Beckmanns werk werd goed ontvangen in het naoorlogse Duitsland en hij ontving zelfs prijzen voor zijn schilderijen.
Nadat Hitler echter aan de macht was, werd hij ontslagen als docent aan de Stadel Art School in Frankfurt. Meer dan 500 van zijn werken werden datzelfde jaar uit musea gehaald. Beckmann vluchtte naar Amsterdam, waar hij de oorlog afwachtte voordat hij naar de Verenigde Staten emigreerde.
Sommige stukken van Beckmann waren te zien in de tentoonstelling Degenerate Art uit 1937. In 2012 werden enkele van zijn belangrijke stukken ontdekt in een appartement dat eigendom was van een kunstverzamelaar die honderden werken van de nazi's had geplunderd. De aquarel Maan boven een bergmeer lijkt niet een van die schilderijen te zijn geweest, maar het werd tijdens de oorlog in beslag genomen door de National Gallery in Berlijn en het is nu tentoongesteld in de Beierse Staatsschilderijen in München.
9 Zwemmers met een schildpad
Henri Matisse
Henri Matisse was de pionier van de stijl van het fauvisme, een stijl van brede, zichtbare penseelstreken en sterke, onrealistische kleuren die botsten met Hitlers visie op het juiste artwork. Als zodanig liepen de werken van Matisse een groot risico.
De nazi's waren een praktisch regime. Ze vernietigden niet alleen kunstwerken die ze niet leuk vonden. Ze zouden het vaak goedkoop verkopen om vreemde valuta's voor het Reich op te halen. In 1939 was Joseph Pulitzer Jr. op zijn huwelijksreis toen hij een van deze veilingen tegenkwam die plaatsvond in Luzern, Zwitserland. Na overleg met Pierre Matisse, zoon van Henri, slaagde hij erin het schilderij te redden voor slechts $ 2.400. Pulitzer beschreef het te koop aangeboden kunstwerk als 'het meest creatieve werk van toen bestaande kunstenaars uit die periode'.
Matisse mocht doorgaan met het tentoonstellen van zijn werken in Parijs, in de veronderstelling dat hij een eed had ondertekend waarin hij zijn "Arische" status verklaarde. Hij deed dat door aan zijn zoon te schrijven dat hij dacht dat hij zijn thuisland zou 'verlaten' als hij zou vluchten.
8 The Absinthe Drinker
Pablo Picasso
De abstractie en het kubisme van de schilderijen van Pablo Picasso maakten duidelijk dat hij een doelwit was voor nazi-spot. Terwijl Picasso tijdens de Duitse bezetting in Parijs bleef, exposeerde hij zijn werk in deze periode niet. Zijn beroemd Guernica toonde zijn haat tegen zowel de oorlogvoering als het Derde Rijk, en de nazi's waren zich er zeker van bewust.
Echter, The Absinthe Drinker werd geproduceerd vóór de opkomst van de nazi's, tijdens Picasso's 'Blauwe Periode'. Ook bekend als Portret van Angel Fernandez de Soto, beeldt het de jonge kunstenaar af die een glas absinthe drinkt voor een donkere achtergrond. Het schilderij werd controversieel in 2006 toen toenmalig eigenaar Andrew Lloyd Webber zijn voornemen bekendmaakte om het schilderij te veilen voor het goede doel. Afstammelingen van de vorige eigenaar, Paul von Mendelssohn-Bartholdy, protesteerden dat het schilderij oorspronkelijk onder dwang van de nazi's was verkocht.
Inderdaad, de Mendelssohns (afstammelingen van de beroemde componist Felix Mendelssohn) hebben geprobeerd een aantal schilderijen terug te eisen, waaronder werken van Picasso en van Gogh. Toen Mendelssohn-Bartholdy, een Duitse Jood met een Arische vrouw, besefte dat de nazi's zouden proberen alle Joodse eigendommen in beslag te nemen, probeerde hij zijn wil in orde te brengen zodat zijn vrouw zijn ongelooflijke verzameling zou 'overerven'. Zijn dochters zouden dan de werken ontvangen na het overlijden van zijn vrouw. Na zijn dood heeft zijn weduwe echter een aantal kostbare schilderijen verkocht, hoewel de vraag of de veiling door de nazi's werd gedwongen of niet, onderwerp van debat lijkt te zijn.
Uiteindelijk werd de zaak buiten rechte geregeld, waarbij Lloyd Webber eigenaar bleef. Het schilderij werd in 2010 verkocht aan een anonieme bieder.
7 Naakt leunen
Gustav Klimt
De abstracte en erotische focus van het werk van Gustav Klimt maakte hem tot een bloedvloeiing voor de nazi's, hoewel Klimt in 1918 was overleden. Twee van zijn tekeningen, beide vrouwelijke naakten die in het museum Kunsthalle Mannheim werden gegrepen, zijn opgenomen in de database van Freie Universitat Berlin. Helaas zijn hun huidige locaties onbekend, verloren aan de annalen van de tijd.
De specifieke tragedie van Klimt's werk concentreert zich rond een vrouw genaamd Adele Bloch-Bauer. Adele en haar man, Ferdinand, waren leden van de high society van Wenen. Adele poseerde voor twee portretten van Klimt en mogelijk nog meer schilderijen, waaronder zijn meest beroemde werk, De kus. Toen Adele op 43-jarige leeftijd stierf, creëerde haar man een gedenkteken in hun huis met behulp van Klimts kunstwerken. Toen de oorlog echter begon, werd de Joodse Bloch-Bauer gedwongen zijn huis te ontvluchten en al zijn bezittingen in de steek te laten. Hij stierf in ballingschap in 1945.
Zijn nicht Maria Altman kreeg echter enige rechtvaardigheid voor haar overleden tante en oom. In 2006 gaf een Oostenrijkse arbitragecommissie opdracht om vijf schilderijen, waaronder de twee portretten van Adele, terug te brengen naar het bezit van Maria Altman. De schilderijen worden geschat op $ 150 miljoen. Men hangt nu in de Neue Galerie in New York en de andere in het Museum of Modern Art.
6 Zelfportret toegewijd aan Paul Gaugin
Vincent van Gogh
Het werk van Vincent van Gogh bevond zich onder nazi-controle vanwege zijn expressionistische invloeden. De vervormde wervelingen en trapsgewijze kleuren waren te modern, waardoor ze te gedegenereerd waren.
Het zelfportret van Van Gogh met een prachtige seafoam-achtergrond werd in 1919 geschonken aan de Neue Staatsgalerie in München, maar slechts 20 jaar later werd het door de nazi's doelwit genoemd. Op een bepaald moment tussen 1937 en 1938 werd het portret van de muren van het museum gehaald en geveild voor geld in Luzern.
De van Gogh werd vervolgens voor een flink bedrag gekocht door Maurice Wertheim, die het schilderij aan de kunstmusea van Harvard naliet. Heel erg zoals Joseph Pulitzer Jr., Wertheim leek "te geloven dat om te steunen wat de Nazis verafschuwden gerechtvaardigd was." In tegenstelling tot veel andere werken op deze lijst, werd het schilderen genomen uit een door de staat gerund museum, en daarom, is het niet juridisch vereist wordt teruggestuurd.
Ironisch genoeg kan het feit dat het in beslag werd genomen, de reden zijn waarom het schilderij heeft overleefd. Toen de Tweede Wereldoorlog escaleerde, sloot de Neue Staatsgalerie. Om zijn schilderijen te beschermen, werden sommigen buiten München verscheept. Anderen werden ondergebracht in de kelder van het museum. Helaas werd de structuur gebombardeerd en veel werken werden vernietigd. Maar gelukkig was deze van Gogh gered.
5 The War Cripples
Otto Dix
Van alle kunststijlen die Hitler haatte, had hij het Dadaïsme misschien het meest gehaat. Hij schold tegen de stijl in mijn kamp, bewerend dat het dadaïsme 'de gedegenereerde overmaat aan krankzinnige en verdorven mensen' was. Verder verklaarde hij dat de dadaïsten 'de uitingen van het nationale sentiment tot spijt weerzinten en de concepten van het sublieme en het schone, het waardige en het goede ten val brachten, eindelijk slepen de mensen naar het niveau van [hun] eigen lage mentaliteit. "
De dadaïsten zouden waarschijnlijk gevleid zijn door deze afbeelding. Het vroege dadaïsme begon als een soort 'anti-kunst'-beweging, een satirische aanval op het kapitalisme en de bourgeoisie waarvan vele Dadaïsten geloofden dat ze hun naties naar de Eerste Wereldoorlog hadden getrokken. Volgens kunstenaar Hans Richter:
"Voor alles waar kunst voor stond, moest Dada het tegenovergestelde vertegenwoordigen. Waar de kunst zich bezighield met de traditionele esthetiek, negeerde Dada de esthetiek. Als de kunst een beroep zou doen op gevoeligheden, was het de bedoeling dat Dada beledigde. '
Het is daarom geen wonder dat Otto Dix hard slaat The War Cripples blijft verloren. Hoewel het een schilderij is, lijkt de stijl bijna een collage gemaakt van tijdschriften. Het schilderij maakt iedereen beledigd, inclusief het leger voor het verlammen van arme mannen, het publiek voor hun vreemde fascinatie voor gehandicapten, en de gewonden zelf voor het behoud van trots in een land dat hen naar de oorlog stuurde. Het schilderij was te zien in de tentoonstelling over gedegenereerde kunst en werd waarschijnlijk vernietigd.
4 Kleur volgorde
Hans Richter
https://www.youtube.com/watch?v=FYPb8uIQENs
Hans Richter was een andere dadaïst die zich onbeschaamd verzette tegen de nazi's. Richter, die in de Eerste Wereldoorlog had gediend en gedeeltelijk verlamd was geraakt, geloofde er heilig in dat het de plicht was van kunstenaars om oorlog te voeren en revolutie te steunen. Hij sloeg het militaristische Duitsland in zijn pen-en-inkttekeningen en bestudeerde kleur en compositie in zijn abstracte schilderijen. Richter was ook een pionier in abstracte film, met de zijne Rhythmus 21 extreem belangrijk zijn in de beweging.
Het is duidelijk dat noch zijn zware satire, noch overmatig gebruik van abstracte lijnen en kleuren in de culturele visie van het Reich kon blijven.
Farbenordnung, wat zich vertaalt in Kleur volgorde, lijkt een van de abstracte kleurstudies van Richter te zijn. Eenmaal gehuisvest in het Provinciaal Museum in Hannover, werd het in beslag genomen en geëxposeerd in Entartete Kunst voordat het uiteindelijk werd verwoest. Wat Richter zelf betreft, emigreerde hij in 1941 naar de VS.
3 Wintertuin
Paul Klee, 1925
Paul Klee heeft het onsmakelijke onderscheid dat hij een zeldzame joodse kunstenaar was in de tijd van de nazi's. Naast deze 'vreselijke misdaad' was Klee een moderne kunstenaar.Hoewel moeilijk te classificeren, overspande zijn schilderij de gebieden van het expressionisme, kubisme, surrealisme en abstractie.
Van 1931 tot 1933 doceerde Klee aan de Academie van Düsseldorf. Zijn carrière werd echter afgebroken door een onderzoeksjournalist van de nazi's. 'Hij vertelt iedereen dat hij een volbloed-Arabier is,' meldde de vod, 'maar hij is een typische Galicische Jood.' De Gestapo doorzocht zijn huis en Klee werd ontslagen.
Om dit evenement aan te pakken, heeft Klee gemaakt Geslagen uit de lijst, een schilderij waarin een monochromatisch, abstract persoon wordt gezien die huilt terwijl een zwarte "X" zijn (of haar) gezicht bedekt. Klee en zijn familie vluchtten kort daarna naar Zwitserland. Wat zijn werk betreft WintertuinHet werd in beslag genomen door het Stedelijk Museum voor Kunsten en Ambachten in Halle, samen met honderden andere werken. Tragisch genoeg werden 17 van zijn schilderijen tentoongesteld in Entartete Kunst, en dit specifieke stuk werd vernietigd.
2 La Belle Jardiniere
Max Ernst
Max Ernst was alweer een dadaïst en toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, raakte Ernst vastgebonden in Parijs als een 'ongewenste buitenlander', hoewel hij een autochtone Duitser was. Na de voorspraak van enkele beroemde vrienden werd Ernst vrijgelaten, om later door de Gestapo te worden gearresteerd toen de Duitsers Parijs binnenvielen. Vervolgens slaagde hij erin om naar Amerika te ontsnappen met de hulp van Peggy Guggenheim, een rijke beschermheer van de kunsten.
Ernst was niet bang voor het aanpakken van gevoelige onderwerpen in zijn kunstwerken. In één beroemd schilderij beeldt Ernst de Maagd Maria af terwijl hij een jonge Christus slaat terwijl drie beroemde schilders, waaronder Ernst, vanuit een raam kijken. In La Belle Jardiniere (Oprichting van Eva), Schildert Ernst een naakt Eva, compleet met een schandalig geplaatste duif. Achter Eva is een lijntekening van een vrouw gemaakt van fruit.
Tenminste twee van Ernst's werken werden getoond in Entartete Kunst. Interessant is dat op een foto die op de tentoonstelling is genomen Hitler voorbijloopt La Belle Jardiniere. Helaas zijn records van dit schilderij verloren gegaan na de gebeurtenis en het is mogelijk vernietigd door de nazi's.
1 Zelfportret als soldaat
Ernst Ludwig Kirchner, 1915
Ernst Ludwig Kirchner leidde een onrustig maar invloedrijk leven. Hij werd geplaagd door lichamelijke en geestelijke ziekten, beide verergerd door zijn tijd als soldaat uit de Eerste Wereldoorlog. Hij was echter ook het oprichtende lid van 'The Bridge', een groep die hoopte te vormen, nou ja, een brug tussen oude en nieuwe kunststijlen. Dankzij Kirchner waren deze kunstenaars zeer invloedrijk in de periode die leidde tot de komst van het expressionisme.
Zelfportret als soldaat is waarschijnlijk een van de belangrijkste stukken die Kirchner ooit heeft gemaakt. Op de voorgrond zien we Kirchner in militair uniform, terwijl hij een boomstronk omhoog houdt waar zijn rechterhand ooit was. Zijn gezicht is zeer gestileerd. Op de achtergrond zien we de atelier van de kunstenaar, compleet met een naaktmodel. De kleuren zijn helder, maar ze zijn ook verdrietig. Het brengt de complexiteit samen waar Kirchner in deze tijd van zijn leven mee te maken had.
In 1933 kwamen de nazi's aan de macht, waardoor de abstracte stijl van Kirchner werd verdraaid en het hem onmogelijk werd gemaakt om zijn schilderijen te verkopen. Hij werd gedwongen af te treden als lid van de Pruisische kunstacademie. In 1937 werden meer dan 600 van zijn werken verwijderd uit musea in Duitsland, en ten minste 32 werden tentoongesteld op de tentoonstelling Degenerate Arts. Tragisch genoeg nam Kirchner in 1938 zijn eigen leven.