Delen:
10 Veel verkeerd geïnterpreteerde kunstwerken
In de kunstwereld doet niets pijn aan een carrière of verbrijzelt het ego als een verkeerd geïnterpreteerd kunstwerk. Daarom is het zo jammer dat enkele honderden jaren na hun concept en creatie enkele van 's werelds meest gerenommeerde artistieke stukken nog vaak verkeerd geïnterpreteerd of verkeerd begrepen worden.
Deze lijst kijkt naar tien van de meest vaak verkeerd geïnterpreteerde werken in de kunstgeschiedenis. In sommige gevallen konden kijkers niet anders dan afgeleid worden door een specifiek aspect. Andere keren gingen mensen ervan uit dat een kunstwerk een diepere betekenis had dan het deed. En soms lijkt een beslist riskant kunstwerk tam voor degenen die onbekend zijn met het tijdperk van het schilderij.
10 De schommel
Jean-Honore Fragonard
Dit beroemde rococo schilderij, ook wel bekend als The Happy Accidents of the Swing, is zeker een luidruchtig en gemoedelijk beeld. Het is zelfs gelukt om kort in Disney's te verschijnen Bevroren tijdens een bijzonder gelukkige scène. Fragonard had echter een meer volwassen betekenis voor zijn werk dan Disney misschien zou willen ontlokken. Dat klopt: dit prachtige kunstwerk gaat over seks.
Het schilderij toont een jonge vrouw die zorgeloos slentert in een romantische tuin, genietend van het gezelschap van haar jonge minnaar terwijl haar man met de hoorndrager in de verte staat, zich totaal niet bewust van de aanwezigheid van de andere man. Als het niet genoeg is dat de jongeman recht omhoog in haar jurk kijkt, staat het beeld vol met rozenstruiken, die in rococo-kunst een klassiek symbool van vrouwelijke seksualiteit waren. Ook heeft de jonge minnaar zijn pet in de struiken gestoken. Het lijkt misschien vreemd, maar in die tijd werd een mannenpet vaak gebruikt om een erectie te verbergen. De hoed in de bush is daarom een vrij flagrante grappenmaker. Een andere aanwijzing is de damesschoen, die is afgelegd in haar slingerende beweging. Er is geen geleerde voor nodig om de traditionele, lang verlaten connectie tussen blootgestelde voeten of enkels en seksuele verlangens te kennen.
Terwijl De schommel is onmiskenbaar een prachtig beeld, we wensen allemaal dat iemand ons het verhaal achter deze had geleerd voordat we het in kinderfilms begonnen uit te zenden.
9 De verkrachting van de dochters van Leucippus
Peter Paul Rubens
Deze volgende heeft eigenlijk de gewoonte om dubbel verkeerd geïnterpreteerd te worden. Ten eerste kwam het schilderij in het openbaar toen kunstenaar Thomas Kucerovsky een strip getiteld 'Wrong Century' op zijn privéwebsite plaatste. Het stripverhaal bevat een grotere vrouw die het werk van Rubens bewondert, gecharmeerd van de onbeschaamde naaktheid en de volle schoonheid van de twee vrouwen die op het schilderij te zien zijn. De titel verwijst uiteraard naar de diepe wens van de toeschouwer om te hebben bestaan in een periode waarin grotere vrouwen zoals zijzelf werden gewaardeerd.
Na het maken van de rondes op sites zoals Twitter en Tumblr, echter, werd de strip snel met kritiek geslagen. Rubens 'schilderij, zoals de titel suggereert, is zeker niet het lichaam-positieve beeld dat Kucerovsky naar voren bracht. Het werk toont Phoebe en Hilaeira, dochters van de Griekse figuur Leucippus van Messenia, die gewelddadig zijn ontvoerd door Castor en Pollux om later hun terughoudende bruiden te worden.
De tweede misvatting is echter iets meer opbeurend. Om voor de hand liggende redenen wordt algemeen aangenomen dat de titel verwijst naar verkrachting zoals het nu bekend is. Gelukkig voor Phoebe en Hilaeira is het woord in deze context gerelateerd aan de Latijnse oorsprong, rapere, wat betekende om te grissen of te ontvoeren. Dat is beter, toch?
8 Lunch op het gras
Edouard Manet
Als je ooit een kunstacademie op de middelbare school hebt gevolgd, ben je dit beeld waarschijnlijk eerder tegengekomen. Vrouwelijke naaktheid kwam steeds vaker voor in de klassieke kunst, hoewel het nooit bijzonder werd geaccepteerd, maar we moeten tot op zekere hoogte ongevoelig worden voor beroemde naakten. Maar zelfs in een tijd waarin risicokunstenaars vrouwen in al hun naakte glorie durfden te verven, onderscheidde Manets werk zich van de rest.
Het impressionistische stuk beeldt een picknick uit met een naakte vrouw die naar de toeschouwer staart terwijl twee mannen uit de Bourgeoisie naast haar praten en een volledig aangeklede vrouw op de achtergrond staat. Het beeld was uniek in die zin dat tot nu toe geschilderde naakten de neiging hadden om godinnen als Venus of Aphrodite af te beelden. Het onderwerp van Manet is een gewone vrouw - eigenlijk een prostituee - en hij probeerde vrouwen af te schilderen als niet als onsterfelijke figuren, maar als sterfelijke en tastbare wezens. Het schilderij kan mogelijk ook verwijzen naar het ongebreidelde prostitutieprobleem waarmee Frankrijk op dat moment te maken had gehad.
Toen het stuk werd gepresenteerd aan de jury van de Parijse Salon in 1863, werd het onmiddellijk opgewekt en met veel kritiek ontvangen. Het schilderij werd afgewezen en Manet kreeg het gevoel dat zijn werk volledig verkeerd was geïnterpreteerd en verkeerd begrepen. Arme kerel; we weten hoe het voelt.
7 Olympia
Edouard Manet
Zeer vergelijkbaar met Lunch op het gras, Manet's Olympia beeldt ook een naakte prostituee af, en daarvoor ontving het onmiddellijke kritiek en pure afkeer van de kunstgemeenschap. De vrouw staart recht op de toeschouwer, op een manier die zowel inherent seksueel als humaniserend is.
Critici gooiden het concept dicht en kozen ervoor om volledig voorbij te zien aan de zeer reële thema's die Manet blootlegde door realistische Parijse scènes te schilderen. Sterker nog, ze waren zo verdiept in het negeren van Manets bedoelingen dat ze weinig tot geen opmerkingen maakten over de aanwezigheid van de donkere bediende, die in moderne tijden wordt verondersteld een scheiding van licht en donker tussen de twee figuren te creëren. Manet kon gewoon geen pauze nemen, maar dat weerhield hem er nooit van zijn afkeer uit te drukken in de moderne maatschappij.
6 De persistentie van het geheugen
Salvador Dali
The Persistence of Memory, ook wel bekend als "Melting Clocks," is een surrealistische schilderij die we allemaal kennen en waar we van houden. De populariteit is zo wijdverspreid dat het er in is verschenen The Simpsonsen sinds kort zijn bedrijven zelfs begonnen met het op de markt brengen van uurwerken met Dali-thema's!
Ongeacht de populariteit werd het werk van Salvador Dali nog steeds verkeerd geïnterpreteerd door menig kunstcriticus toen het beroemde schilderij in 1932 werd onthuld. Velen geloofden dat de zachte, eivormige zakhorloges een weergave waren van de vloeibaarheid en maakbaarheid van ons concept van tijd en ruimte. Deze interpretatie leidde tot de overtuiging dat Dali een Einstein-niveau van begrip van de relativiteitstheorie bezat.
Toen hem werd gevraagd waarom hij zijn beroemde klokken wilde schilderen, antwoordde de kunstenaar dat hij geïnspireerd was door het beeld van camembert kaas die in de zon smelt. Het is niet echt wat we verwachtten, maar het is zeer passend Dali's stijl toch.
5 Cafe terras 's nachts
Vincent van Gogh
Deze is meer een theorie, maar het heeft een aantal behoorlijk overtuigende argumenten. Caféterras 's nachts is een van die schilderijen van Van Gogh die je waarschijnlijk op een dokterspraktijk hebt zien hangen of die over een puzzel van $ 2,99 is gespreid. Er wordt echter gespeculeerd dat het stuk eigenlijk een visuele recreatie van Da Vinci's is Het laatste Avondmaal.
Van Gogh, de zoon van een prediker, was een diep religieus man, dus het is niet zo vergezocht om te geloven dat hij sommige religieuze beelden in zijn kunst zou kunnen verstoppen. Het schilderij toont een eenvoudig uitzicht op de straat van een café, waar 12 figuren zitten, met een schimmig figuur dat uit het zicht glijdt. De staande centrale figuur is in het wit gekleed, terwijl de anderen in rood of zwart zijn gekleed. Van de witte figuur wordt aangenomen dat hij Jezus en de schimmige figuur Judas vertegenwoordigt. De theorie is gesteund door verschillende geleerden en moet nog worden ontkracht. Het lijkt aannemelijk, vind je niet?
4 Portret van Theo van Gogh
Vincent van Gogh
Het lijkt alleen passend dat een van de meest onbegrepen kunstenaars in de geschiedenis twee plaatsen op deze lijst krijgt. Portret van Theo van Gogh, een klein schilderij met een bedroefde man, werd jarenlang beschouwd als een zelfportret van Vincent van Gogh zelf.
Echter, in een ontdekking die kunsthistorici over de hele wereld choqueerde, werd meer dan 120 jaar na de oprichting onthuld dat het schilderij geen beeld van Vincent was, maar eerder een portret van de broer van de kunstenaar, Theo, die een opvallende sterke gelijkenis vertoonde met Vincent. Het laat alleen maar zien dat zelfs professionele historici soms ongelijk hebben.
3 Nighthawks
Edward Hopper
Hoppers beroemdste werk, Nighthawks beeldt verschillende eenzame figuren uit die 's avonds in een eet- of melkbar zitten. Een lege straat ligt net buiten en een sterk gevoel van eenzaamheid straalt gewoon uit het stuk. Het vergroten van dit gevoel van isolatie is het ontbreken van een zichtbare uitgang uit het gebouw, die zowel de esthetiek van het beeld stroomlijnt en het gevoel van opsluiting en hulpeloosheid creëert.
Wat echter zeker niet wordt gesuggereerd door de afwezigheid van een deur, is een Tumblr-post die dateert uit 2013 en luidt:
24 februari 1942: Edward Hopper voltooit zijn bekendste schilderij, de baanbrekende Nighthawks. Op de vraag van een Chicago Tribute verslaggever over de filosofische betekenis achter het diner met geen duidelijk zichtbare uitgangen antwoordde Hopper, "S-t. F-k. Ik heb het weer gedaan. God-it. F-k. Niet weer. Ik heb het weer gedaan. S-t. "En sloeg zijn hoed tegen zijn been.
Ondanks het feit dat het honderdduizenden keren gedeeld en geliked is sinds de oprichting ervan, blijft de post volledig ongeschoold en, hoe leuk het ook mag zijn, gewoon niet waar. We moeten allemaal vertrouwen dat Hopper een professional was en precies wist wat hij deed.
2 Natuur Smeden een baby
Van Le Roman De La Rose
Er is niet veel bekend over dit schilderij, dat afkomstig is van een manuscript van een 13e-eeuws gedicht van Guillaume de Lorris en Jean de Meun, waardoor het beeld vaak uit de context werd getoond.
Eerlijk gezegd kunnen we niemand de schuld geven van het verkeerd interpreteren van deze. Het schilderij toont duidelijk een vrouw die een kind slaat met een hamer, met verschillende grijze, dood ogende baby's aan de zijkant. Zoals de titel doet vermoeden, is de vrouw echter geen baby-moordenaar. Ze is eigenlijk een weergave van Moeder Natuur, die haar plicht vervult door kinderen te maken met een hamer en een aambeeld. Vreemd, we weten het.
1 Black Iris
Georgia O'Keeffe
O'Keeffe is waarschijnlijk de meest verkeerd geïnterpreteerde kunstenaar op deze lijst, uitsluitend voor de reactie van het publiek op haar grote bloemenschilderijen. Black Iris, zoals alle andere bloemen die O'Keeffe creëerde, beroemd werden verondersteld om een vertegenwoordiging van de vrouwelijke genitaliën te zijn.
Het is geen vergezochte veronderstelling, gezien de geschiedenis van de kunst vrouwen te associëren met bloemen en andere zachte beelden, maar O'Keeffe weerlegde heftig alle beweringen dat haar kunstwerk op een of andere manier bedoeld was om seksueel te zijn. Ze probeerde zelfs de geruchten de wereld uit te helpen door het detailniveau in haar werk te verhogen, maar dat bracht alleen maar het vuur aan. Helaas voor de overleden artiest zal O'Keeffe hoogstwaarschijnlijk nooit deze bijzondere misvatting over haar aangrijpende kunstwerken laten varen.