10 keer entertainment werd omgezet in een uithoudingsvermogenstest

Heb je ooit gemerkt dat je naar een liedje luisterde of naar een film keek en tegen jezelf zei: "Dit sleept voor altijd door"? Nou, je bent niet de enige in dat sentiment. Terwijl de meeste mensen ervoor kiezen om uit te schakelen wanneer hun entertainment begint te trillen, vinden sommige mensen zelfs troost en zelfs inspiratie om uiterste tijd en uithoudingsvermogen te nemen.

10 De driedaagse tennismatch

Volgens het officiële rulebook op Wimbledon heeft het tennisspel geen vaste tijdslimiet of tiebreaker om een ​​achterblijvende wedstrijd te stoppen. Dit betekent dat, onder de juiste omstandigheden, het spel kan doorgaan tot de spelers instorten of opgeven. Dit liet atleten John Isner en Nicolas Mahut gedurende meer dan 11 uur een wedstrijd spelen gedurende drie dagen, de vijfde en laatste set van ongeveer acht uur in de loop van twee dagen.

De eindscore na de vijfde set, die zelf het record versloeg voor het aantal wedstrijden in een hele wedstrijd, was 70-68 met Isner uitgeroepen tot winnaar. De marathoninspanning van een vijfde set alleen al vernietigde ook het vorige record voor de langste wedstrijd, een spel van 6,5 uur in 2004. Voor twee mannen die niets anders verwachtten dan een wedstrijd op Wimbledon, was het een inspanning die niet snel vergeten zal worden .

9 John Cage's langzaamste nummer

In 1987 creëerde de hedendaagse componist John Cage een muziekstuk dat bestaat uit acht delen zonder opgenomen tempo. Dit was geen fout; Cage, bedoeld voor elke uitvoering van het stuk dat gespeeld moet worden met het tempo dat de muzikant zo lang zou kunnen verduren, speelde het, wat leidde tot de naam van het stuk: "As Slow As Possible." Met dit in gedachten, een groep in Duitsland genaamd ASLSP gebouwd een uniek orgel om het stuk in het langzaamste tempo te spelen dat ze konden verzamelen ter ere van Cage. Dit instrument begon zijn prestaties in 2001 op de verjaardag van Cage, maar het is nog steeds niet klaar met de bouw. Sommige van de leidingen zijn al tientallen jaren niet meer nodig, dus de groep heeft besloten dat ze kunnen wachten. Verwacht wordt dat de prestatie ongeveer 639 jaar na het begin zal eindigen. Veranderingen in de notities zijn bijzonder opvallende gebeurtenissen, waarbij honderden reizigers en fanatici naar zich toe trekken om te luisteren terwijl het verandert. De volgende notawijziging zal naar verwachting plaatsvinden op 5 september 2020.

8 Shakespeare Marathon van Adrian Hilton

Een andere nieuwkomer uit 1987, Londen organiseerde zijn jaarlijkse Shakespeare-festival in South Bank op de plaats van het Globe Theatre op 16 en 21 juli. Tijdens dit evenement probeerde de latere Daily Mail-schrijver en bard-enthousiasteling Adrian Hilton het vorige record te verbreken voor de langste theatervoorstellingen. Ondanks het feit dat het vorige record werd gehouden door een groep van 10 personen, besloot Hilton toch om de proef alleen te doorstaan ​​als "niemand ooit de Complete Works non-stop had geclaimd in zijn eentje".

Al meer dan 110 uur achter elkaar deed Hilton het beste van het advies dat NASA hem had gegeven over het bestrijden van slapeloosheid en honger als voorbereiding op het recital, dat hij wel wist te halen. De poging werd geregistreerd als een Guinness-wereldrecord voor de langste theatervoorstelling aller tijden in 2002, 15 jaar later. Twee jaar na het recital zou Hilton lid worden van de Royal Shakespeare Company om een ​​meer grondige - als kortere - re-enactment van de werken van de bard uit te voeren.

7 The Cure For Insomnia

John Henry Timmis IV was altijd gedoemd om in de vergetelheid te raken. The Cure For Insomnia is bewijs. The Cure For Insomnia is een van de langste films die bestaat op 87 uur, meer dan 30 keer de lengte van een gemiddelde film. In plaats van kunst of entertainment, was het doel van de film een ​​praktische doelstelling: mensen die lijden aan slapeloosheid helpen verlichting en slaap te vinden.

De film bestaat grotendeels uit schrijver L.D. Groban las een dreunend, lijstachtig gedicht met dezelfde naam dat op 5.000 pagina's werd gekopieerd, afgewisseld met nieuwsbandmateriaal en heavy metal-muziekvideo's. De reden voor het gedicht is eenvoudig te verklaren: het lijstformaat geeft een natuurlijk ritme waardoor de lijder tijdens het luisteren in slaap valt. De heavy metal-video's en andere agressieve fragmenten zijn echter niet uitgelegd, hoewel Timmis volgens zijn vrienden wel van een liefde voor agressieve muziek hield. Helaas kan een volledige uitleg over waarom hij ze omvatte nooit worden verkregen als Timmis in 2002 stierf zonder het te vermelden. The Cure For Insomnia moet zijn dvd- of Blu-ray-release nog bereiken.

6 Merzbow's muziek

Masami Akita is een Japanse kunstenaar die sinds 1979 agressieve noise-muziek heeft geproduceerd en gemaakt, maar hij begon de moniker Merzbow in 1989 te gebruiken. De meeste van deze stukken bestaan ​​uit ongelooflijk harde geluiden, sommige missen zelfs de meest eenvoudige structuur. Merzbow is nog steeds bezig met het creëren van ongeveer 278 studioalbums alleen, exclusief singles.

Deze reputatie heeft geleid tot Merzbow's reis rond de wereld om zijn werk te exposeren met live uitvoeringen van originele stukken. Bovenop deze enorme stapel studio-albums, zijn er nog eens 78 live-albums toegevoegd aan de discografie van Merzbow. De kunstenaar is nog steeds zeer gewild voor experimentele en abstracte artistieke ondernemingen, evenals voor samenwerking met de meer alternatieve muziekscènes van metaal en elektronica. Voorbeelden hiervan zijn zijn samenwerking met de Japanse extreme metalacteur Boris en zijn optredens met drone-pioniers Sunn 0))).

5 De twee grootste drukte

Het idee om zoiets als een poging tot het langste pianorecital door te nemen (meer hierover in een minuut) lijkt te verkiezen boven het doorstaan ​​van de Rod Stewart-show in Rio de Janeiro in 1994, waar 3,5 miljoen mensen te gast waren. Wat even opmerkelijk is, is het feit dat dit een herhalend aantal is in gigantische concerten.

De show, die werd nagesynchroniseerd Zuurstof in Moskou, werd gespeeld door de Franse componist Jean Michel Jarre op de verjaardag van de 850e verjaardag van de Russische stad.Met een directe link naar het ruimtestation Mir en een synthesizer gespeeld door een laser samen met de al populaire massale laserlichtshow van Jarre, slaagden de prestaties buiten de Moscow State University erin om tot 3,5 miljoen fysieke kijkers lastig te vallen. De show, die plaatsvond op dezelfde dag als de begrafenis van prinses Diana van Wales (voor wie Jarre een moment van stilte op het podium had), duwde de legendarische componist in de Guinness Book of Records voor de vierde keer op rij in de klasse van concertbezoek.

4 De langste pianorecitals

De Canadese producer en muzikant Gonzales staat bekend om zowel zijn experimentele processen als zijn excentriciteit. Het zijn deze twee aspecten van zijn persoonlijkheid die hem ertoe hebben gebracht een team slaapspecialisten in dienst te nemen met als doel een solo pianoset voor 27 uur achter elkaar te spelen, een doel dat hij in 2009 volbracht. Tijdens deze periode speelde hij meer dan 300 liedjes, sommige van zijn eigen maken en sommige omslagen werken. Gonzales presteerde elke drie uur met pauze van 15 minuten en brak het vorige wereldrecord voor het langste soloconcert, ingesteld op 26 uur.

Helaas werd de titel in 2010 bij hem weggestolen door de Poolse pianist Romuald Koperski nadat hij een doorlopend recital had uitgevoerd met een tijd van 103 uur. Alleen toegestaan ​​om elk uur vijf minuten te breken, beëindigde Koperski zijn vierdaagse proef met een uitlevering van Frank Sinatra's Vlieg me naar de maan. Beelden van Koperski zijn niet beschikbaar, maar je kunt het recital van Gonzales hier bekijken.

3 longplayer

longplayer is een stuk met audio-uitvoeringen dat begon op 1 januari 2000 in Trinity Buoy Wharf, Londen. Sindsdien is het nummer niet gestopt met spelen en er wordt niet verwacht dat het binnenkort zal eindigen. De looptijd is 1000 jaar. Net als Zo traag als mogelijk, dit stuk wordt mechanisch uitgevoerd, maar in plaats van de illusie van lengte erin te laten indringen door het tempo te vertragen tot een onmogelijk lage waarde, heeft het hele stuk een regelmatig tempo. In plaats daarvan verzamelt het zijn lengte van het gebruik van een algoritme om ervoor te zorgen dat het nooit een enkele balk van muziek herhaalt gedurende zijn 1000-jarige prestatie.

Het concept van dit experimentele stuk is afgeleid en geconceptualiseerd door Jem Finer, oprichter van de Ierse punkact The Pouges. Je kunt luisteren longplayer live, hoewel je misschien een groot deel van je dag nodig hebt als je iets merkbaar anders wilt horen.

2 De Marathon-radioshow

Giel Beelen van het Nederlandse radiostation 3FM besloot om het 10-jarig jubileum van het bestaan ​​van het station te eren door de vorige wereldrecordpoging op zijn show door te voeren. Met het doel 'de beste radio ter wereld' te produceren, rekruteerde Beelen medische professionals, had hij speciaal ontworpen verlichting geïnstalleerd in de studio en viel hij zelfs andere hosts 'shows binnen als een co-host tot hij het vorige record versloeg.

Wegens de omstandigheden die de vorige recordhouder Belgian Lennart Creel gebruikte, was geen nummer van zes minuten toegestaan, of zoals Beelen het noemde: "Geen trap naar de hemel." Tegen de tijd dat hij klaar was, had hij het record van Creel verslagen met vijf uur met een full-time van 196 uur in de lucht. Dit is niet het eerste wereldrecord dat Beelen had gekregen. In 2011 brak hij het record voor de langste tijd doorgebracht met crowd-surfen met twee en een half uur in de lucht. Alle opbrengsten van deze prestatie zijn gedoneerd aan de Alzheimer Foundation.

1 De brieven van Utrecht

De Brieven van Utrecht is een sociale structuur gecreëerd door het dichtersgilde in de stad Utrecht, Nederland. Gestart op 2 juni 2012, bestaat het stuk uit grote, individuele letters van een gedicht dat één voor één in de versleten geplaveide stoep van de stad is gesneden. Het gedicht wordt elke zaterdag langzaam uitgebreid met een enkele letter uitgesneden op een enkel plein met keisteen. Soms kan een enkel woord maanden duren om te worden voltooid.

De reden voor deze stilistische keuze is dat het gedicht zijn huidige waarnemers inspireert om kritisch na te denken over de verre toekomst door hen een beeld te geven van iets tastbaars dat op dit moment bestaat en later in een veel grotere vorm zal bestaan. Het gedicht bevindt zich momenteel op zijn zesde dichter, Mark Boog, en heeft zijn pad in de stad gepland tot het jaar 2350.