10 muzikanten die het grootste deel van hun handicap hebben gemaakt

Muziek is een veeleisend beroep waarbij het op een of andere manier uitschakelen van een functie een vroegtijdig einde van je carrière kan betekenen. Niettemin zijn er mensen die hun beperkingen hebben overstegen door talent en hard werken. Sommigen van hen zijn zelfs verder gegaan en gebruikten hun lichamelijke verschillen of mentale problemen als een handelsmerkteken, vormgevend de stijl van hun volgers. Beethoven, Ray Charles en Stevie Wonder zijn algemeen bekend, maar andere muzikanten hebben vergelijkbare obstakels overwonnen.

10 Nick Drake

Nick Drake was een gezonde jongen tijdens de kindertijd, een ervaren atlete en aanvoerder van het rugbyteam in zijn middelbare schooljaren. Het was niet zijn lichaam dat problemen had, maar zijn hersenen. Nick Drake vocht gedurende zijn korte leven tegen depressie en uiteindelijk nam hij zijn eigen leven door op 26-jarige leeftijd antidepressiva te overdoseren. Hij liet een paar albums achter, waarvan geen enkele tijdens zijn leven meer dan 10.000 exemplaren verkocht en vol met etherische, treurige teksten gevoed door zijn depressieve toestand en wanhopige oproepen om hulp.

Somberheid terzijde, Drake was een uitstekende muzikant. Zijn gebrek aan succes was te wijten aan een combinatie van pech, slechte promotie en pathologische verlegenheid, niet door een gebrek aan kwaliteit in zijn muziek. Pas jaren na zijn vroegtijdige dood werd hij beroemd. Hij werd beïnvloed door zowel Bob Dylan als romantische dichters, en hij had geen van de brutale onbezonnenheden van de meeste Britse volksdaden van die tijd. Drake was een briljante muzikant, maar hij had nooit genoeg vertrouwen of charisma om de aandacht van het publiek te trekken. Niettemin liet hij een blijvende muzikale nalatenschap achter waar Kate Bush, REM en Paul Weller een eerbetoon aan hebben gegeven.

9 George Frideric Handel

https://www.youtube.com/watch?v=AZTZRtRFkvk
In 1737 ging het goed met George Frideric Handel. Een grote man met grote begeerten en luidruchtig gelach, hij had een trouw publiek in Groot-Brittannië gevonden voor zijn opera's. Maar beetje bij beetje vond hij het moeilijker om te componeren, en hij concentreerde zich op kortere oratoria met religieuze thema's. Toen kwam de ramp: een beroerte verliep verlamd en bijna stom. Volgens zijn arts: "We kunnen de man misschien redden, maar we zijn de muzikant kwijt."

Händel ging terug naar zijn geboorteland Duitsland om een ​​behandeling te starten in de spa van Aken. Langzaam herstelde hij zijn verstand en zijn mobiliteit, maar niemand durfde een nieuw stuk te bestellen, behalve zijn oude publiek in Dublin, dat een oratorium wilde. De titel was kort en duidelijk -De Messias. Vanaf de openingszin ("Comfort ye"), werkte Handel non-stop tot hij klaar was. Het resultaat was zijn magnum opus.

Er zouden meer slagen, roem, fortuin, fenomenale verliezen en uiteindelijk een dood in zijn bed komen, op 74-jarige leeftijd, blind en volledig verlamd. De moderne verklaring voor Händel's kwalen en wonderherstel is loodvergiftiging, omdat zijn gezondheid achteruitging toen hij werd blootgesteld aan loodhoudende voedsel en wijn en verbeterde toen hij werd weggehouden van het toxine.

8 Ian Dury

De man die de levensstijl van zijn hedendaagse zangers codeerde als "Sex & Drugs & Rock & Roll" moest al vanaf zeer jonge leeftijd de ziekte overwinnen. Als een kind contracteerde Ian Dury polio, wat zijn groei belemmerd en een van zijn armen atrofieerde. Hij vond het moeilijk om zonder hulp te lopen, dus leerde hij op een wandelstok te lopen. Dat zou hem ertoe aanzetten om een ​​van zijn beroemdste nummers, "Hit Me With Your Rhythm Stick", te schrijven. Na een niet bemoedigende start als Kilburn & the High Roads, hernoemde hij zijn band als Ian Dury en de Blockheads. De band was eind jaren zeventig zeer succesvol met een energieke, funky cockney-rock in een tijd waarin de punk Groot-Brittannië bestormde.

In zekere zin was Ian Dury punkser dan de meeste punkers: zijn gehandicapte persona, bovenop een microfoon (waarop hij leunde toen zijn zwakke benen wegvielen) met een oorhaakje met veiligheidsspelden en scheermes, beïnvloedde de Sex Pistols, de Clash en andere punk-acts uit die tijd. Na zijn dood in 2000 was Ian Dury het onderwerp van een film en zijn werk was de soundtrack van vele anderen.

7 Bedrich Smetana

De 19e eeuw was vol met nationalisme dat zich uitstrekte tot muziek. Na de renaissance-, barok- en verlichte tijdperken, die zich concentreerden op internationale humanistische idealen, benadrukte het nieuwe muzikale paradigma lokale componenten en tradities met romantische ijver. Componisten zoals Verdi of Wagner kwamen om het ideaal van hun naties te vertegenwoordigen.

Dit gold ook in kleinere landen, zoals Tsjechoslowakije, en toen onder Oostenrijkse heerschappij. Bedrich Smetana herstelde volksliederen en -verhalen en zorgde voor de muzikale score van een renaissance die culmineerde lang na zijn dood met de onafhankelijkheid van Tsjechoslowakije. In de tussentijd had hij deelgenomen aan de liberale revolutie van 1848, was in ballingschap in Zweden en Rusland geweest en had bitter gevochten tegen critici en politici over zijn muzikale stijl en thema's.

In 1874 werd hij volledig doof. Wat het einde van een muzikale carrière zou kunnen zijn, was slechts de aftrap voor een decennium waarin hij, van zijn officiële taken en kleine gevechten voor erkenning bevrijd, zich volledig aan het componeren kon wijden. Het resultaat was Ma Vlast ("My Homeland"), dat zijn kenmerkende stuk werd.

6 Franz Schubert

De belangrijkste componist van een soort muziek die bekend staat als lieders, waarin een solozanger wordt vergezeld door een piano, Franz Schubert had een kort maar intens leven. Hij was niet een erg knappe man en enorm getalenteerd, maar straatarm. Hij had een moeilijke tijd met betrekking tot vrouwen en hij nam zijn toevlucht tot het aannemen van prostituees. Dat gaf hem syfilis, die zijn lichaam en zijn geest beïnvloedde en zijn werk beïnvloedde. Hij zou enkele van zijn populairste stukken beginnen, zoals The Fair Miller in het ziekenhuis.Onbekwaam om een ​​populaire opera te beëindigen, bedacht hij zich op kortere stukken, die minder vermoeiend waren voor zijn koortsige geest, maar hem chronisch onderbenut en aan de rand van de hongerdood hielden.

Hij leed ook aan cyclothymie, een ziekte die lijkt op een bipolaire stoornis. Wanneer hij in zijn donkerste buien was, zou hij zulke griezelige stukken componeren als Der Erlkoenig ("The Elven King") of Dood en het meisje. Zijn talent zou pas worden herkend na zijn dood op de rijpe leeftijd van 31 vanwege kwikvergiftiging, omdat kwik de behandeling was voor syfilis. Het was een treurig einde voor de man wiens talent door Liszt en Beethoven werd geprezen.

5 Django Reinhardt

Django Reinhardt was een Belgische gitarist van Romani-afkomst die op 13-jarige leeftijd zijn professionele carrière begon om de eindjes aan elkaar te knopen. (Hij zou voor een groot deel van zijn volwassenheid analfabeet blijven.) Toen hij 18 was, werd hij zwaar verbrand in een vuur dat de caravan waarin hij leefde verwoestte. Zijn rechterbeen en linkerarm waren verwoest. Artsen wilden het been amputeren en verzekerden hem dat hij nooit meer gitaar kon spelen.

In een prachtige show van vastberadenheid, weigerde hij amputatie, vertelde hij opnieuw te lopen met de hulp van een wandelstok en sloot hij af door te leren gitaarspelen met de wijs- en middelvinger van zijn linkerhand, de enige vingers die niet verlamd waren . Het resultaat klonk niet alleen goed, het was baanbrekend in de creatie van 'hot jazz-gitaar', wat ook vandaag van invloed is. Zijn voorbeeld heeft andere mensen op deze lijst geïnspireerd en hij was erg invloedrijk.

4 Thomas Quasthoff

Thalidomide was een middel dat werd voorgeschreven aan zwangere vrouwen om ochtendmisselijkheid te voorkomen in de jaren vijftig en zestig. Helaas zou het een harde les zijn over de effecten van chiraliteit. Terwijl de helft van de moleculen volkomen veilig was, veroorzaakte de andere helft vreselijke geboorteafwijkingen bij baby's en de synthesemethode kon geen onderscheid maken tussen beide.

Thomas Quasthoff was een van de getroffenen, maar hij weigert als slachtoffer te worden geclassificeerd. Voor hem is zijn handicap een feit, geen probleem. Omdat hij werd geboren met drievingerige flippers in plaats van armen, was hij niet in staat om een ​​gemeenschappelijk instrument te bespelen, maar hij had muzikaal talent en een stem die hem in staat stelde om de meest populaire klassieke zanger in Duitsland te worden tegen zijn tijd van zijn pensionering. 2012. Hij kon geen enkele sport spelen zoals de meeste normale kinderen (zijn broer was een echte tafeltennisser), maar hij werd al vanaf zeer jonge leeftijd gezien als een geweldige zanger, zowel door zijn vader, die wilde dat hij een vorm van entertainment, en door pianist Sebastian Peschko, die hem verklaarde dat hij 'voor honderd procent uit muziek' bestond.

Quasthoff concentreerde zich op lieders. Deze kleine muzikale edelstenen, gepopulariseerd door Franz Schubert, hebben de neiging om kort en eenvoudig maar intens mooi te zijn. Gelukkig voor ons leeft Quasthoff nog steeds en verschijnt hij af en toe opnieuw op tv.

3 Paul Wittgenstein

De Wittgensteins waren een zeer invloedrijke familie in het Oostenrijks-Hongaarse intellectuele leven aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw. Paul's broer, Ludwig, was een invloedrijke filosoof die op dezelfde school als Hitler had gestudeerd. Ironisch genoeg waren de Wittgensteins joods.

Paul was een volleerde pianist die zwaar gewond was tijdens zijn dienst in de Eerste Wereldoorlog. Zijn rechterhand moest worden geamputeerd. Dat had het einde van zijn carrière kunnen zijn, maar Paul weigerde te stoppen. Hij had nog steeds een andere hand, waarin hij meer muzikaal vermogen had dan de meeste mensen. Onverschrokken gaf hij stukken voor de linkerhand in opdracht van zulke eersteklas componisten als Sergei Prokofiev, Benjamin Britten en Richard Strauss.

Het meest bekende stuk zou van hem zijn Pianoconcerto voor de linkerhand, gecomponeerd door de Fransman Maurice Ravel. Een symbool van naoorlogse verzoening, het zou helaas leiden tot het einde van de vriendschap tussen Wittgenstein en Ravel toen de eerste enkele herschikkingen maakte naar het stuk dat Ravel niet leuk vond. Paul Wittgenstein stierf in 1961 op 19-jarige leeftijd in een genaturaliseerde Amerikaanse staatsburger, na lovende kritieken.

2 Niccolo Paganini

https://www.youtube.com/watch?v=sSA94Bk6mdw
Net als Tony Iommi en Django Reinhardt, maakte Paganini een nieuwe muzikale stijl van wat leek op een handicap. Stel je hem voor als een van de eerste muzieksupersterren samen met Mozart of Beethoven, iemand die de viool speelde en die deelnam aan ongekende zelfpromotie en virtuoze capriolen. Maar het was niet allemaal hard werken en showmanship; hij was gezegend met een vloek, of vervloekt met een geschenk, afhankelijk van je waarneming.

Paganini was van een ongewoon slank uiterlijk omdat hij leed aan het Marfan syndroom of aan het Ehlers-Danlos-syndroom. Beide zijn bindweefselaandoeningen die gewrichten en pezen buitengewoon soepel en flexibel maken, maar ook het lichaam verzwakken. Als zodanig kon Paganini de viool spelen met een koortsachtige snelheid, met behulp van een aangepaste boog die veel langer dan gebruikelijk was.

Zijn hardwerkende en nog moeilijkere feestende levensstijl eiste ook een tol. Hij werd ervan verdacht last te hebben van syfilis door zijn vele rendez-vous, en hij werd ook minstens één keer behandeld voor tuberculose. Vanwege zijn originaliteit en het onvermogen van andere spelers om hem te evenaren (tenminste tot na zijn dood, toen zijn methoden en composities werden gepubliceerd), zou hij het gerucht hebben gemaakt dat hij een deal met de duivel had gesloten. Pas decennia na zijn dood mocht hij eindelijk begraven worden op een katholiek kerkhof.

1 Tony Iommi

https://www.youtube.com/watch?v=J4Eu6pFmXCg
Tony Iommi wordt algemeen beschouwd als een van de uitvinders van heavy metal. Hij kwam uit een arbeidersklasse familie van Italiaanse afkomst in Birmingham. Tijdens het werken bij een metaalbewerkingsfabriek sneed hij per ongeluk de toppen van zijn middel- en ringvinger aan zijn rechterhand af, een einde aan de carrière van een linkshandige gitarist zoals hij.

Op een dag speelde de ploegbaas een deel van de muziek van Django Reinhardt, waardoor Iommi's geest enigszins werd opgeheven. Toen ontdekte hij dat Reinhardt met slechts twee vingers speelde, waardoor hij opnieuw gitaar speelde. Zijn gewonde vingers doen pijn, dus hij moest de manier veranderen waarop hij zijn gitaar afstemde. Hij gebruikte dunne banjo-snaren, lager gestemd dan normaal omdat het ondraaglijk pijnlijk was om ze te strak aan te trekken na een paar liederen, zelfs met het gebruik van vingerhoedjes die zijn gevoeligheid elimineerden en hem te sterk deden drukken.

Het geluid dat resulteerde was geweldig. Het was iets nieuws, donker en dreunend, alsof het uit de diepten van de hel kwam. Zijn ongeluk veroorzaakte zijn band, Black Sabbath, om hun instrumenten lager te stemmen om hem te evenaren. Hun volgers en navolgers deden hetzelfde en creëerden zo heavy metal. Volgens Ian Anderson veranderde Iommi een handicap in een nieuw geluid.