Delen:
10 ontaarde geheimen van Salvador Dali
"Het enige verschil tussen mij en een gek is dat ik niet boos ben."
-Salvador Dali
Salvador Felipe Jacinto Dali wordt zowel voor zijn flamboyantie als voor zijn surrealistische kunst herinnerd. Het is altijd moeilijk geweest om te vertellen hoeveel van wat Dali de wereld presenteerde echt was en hoeveel er zorgvuldig werd vervaardigd als onderdeel van het Dali-merk. Maar één ding is zeker: Dali had een smerige kant en seksuele problemen die meer dan alleen maar een act waren.
10De familie van de familie Dali
In 1886, op 36-jarige leeftijd, pleegde Dalí's vaderlijke grootvader, Gal Josep Salvador, zelfmoord. Hij had last van depressies en vervolging, met de neiging om bevelen te neerslaan tegen mensen van wie hij dacht dat ze achter hem aan zaten.
In 1886 verscheen de "ongelukkige gek" op het balkon op de derde verdieping van zijn gehuurde appartement, schreeuwend dat dieven probeerden zijn geld te stelen en hem te vermoorden. Alleen de tijdige verschijning van de politie weerhield hem ervan zich naar de straat beneden te slingeren. Zes dagen later slaagde hij er echter in om van het balkon te springen en op zijn hoofd te landen op de binnenpatio, waar hij onmiddellijk stierf. Volgens een later krantenbericht zou hij die dag nog in een gekkennis worden geïnterneerd.
De Dali-familie was destijds geheimzinnig. De zelfmoord werd verzwegen en de naam van Gal verscheen niet in krantenberichten over het incident. Het officiële overlijdensakte - gebaseerd op een verklaring van Gal's schoonzoon van de advocaat - stelde dat Gal stierf aan een 'hersentrauma' en dat Gal een katholieke begrafenis ontving.
De zelfmoord werd gehouden van de kleinkinderen van Gal, evenals de geboorte van Dali's vader buiten het huwelijk. Ondanks de beste pogingen van de familie Dali om zijn geheimen verborgen te houden, ontdekte Dali uiteindelijk de waarheid.
9 Verslavingsverslaving
Toen Dali een kind was, vergeleek hij zijn penis met die van zijn klasgenoten en vond hij het "klein, zielig en zacht." Zijn gevoel van ontoereikendheid werd alleen maar verdiept nadat hij een pornoverslag las waarin de hoofdpersoon opschepte dat hij "vrouwen maken" leuk vond kraak als een watermeloen. "Dali vreesde dat hij nooit hetzelfde zou kunnen doen.
"Lange tijd heb ik de ellende meegemaakt om te geloven dat ik impotent was", schreef Dali in zijn autobiografie, Onuitsprekelijke bekentenissen. Zoals veel jongens van zijn leeftijd, wendde hij zich tot de geneugten van zelfbevrediging. In het geval van Dali echter, werd masturbatie de primaire - en misschien zelfs enige - seksuele activiteit die hij gedurende zijn hele leven genoot.
In zijn autobiografie beweerde hij dat hij de beoefening tot ver in het volwassen leven volgehouden heeft, vaak voor een spiegel. Masturbatie vervulde Dali desalniettemin met angst omdat het in die tijd was verondersteld impotentie, homoseksualiteit en waanzin te veroorzaken.
8Dali Associated Sex With Decay
Toevoegen aan Dali's ellende waren de pogingen van zijn vader om hem te informeren over seks. Dit omvatte het weglaten van een boek met expliciete foto's van mensen die lijden aan gevorderde, onbehandelde geslachtsziekten. De foto's van grotesquely ziek genitaliën zowel gefascineerd en met afschuw vervuld de jonge Dali. Hij begon seks te associëren met verrotting en verval, thema's die later in veel van zijn beroemdste werken zouden verschijnen.
Dali's verbeeldingskracht was zo intens dat hij zei dat hij zelfs intra-uteriene beelden kon herinneren, die hij beschrijft als "de kleur van de hel." Het is dus echt geen verrassing dat Dali tijdens zijn jeugd een pathologische angst voor castratie ontwikkelde. Deze angsten en obsessies - samen met een levenslange fascinatie voor mieren - werden terugkerende motieven in zijn schilderijen.
In "The Great Masturbator", Dali's eerste belangrijke werk, rijst een vrouw die vermoedelijk Dali's toekomstige vrouw Gala is, uit een naar beneden gericht hoofd, dat hangt boven een sprinkhanenzwerm met mieren. De positionering van de mond van de vrouw naast een dun gekleed mannelijk kruis suggereert fellatio, terwijl het sijpeltje van bloed op de dijen van de mannelijke figuur Dali's castratieangst weerspiegelt.
7 Ontvankelijke seksualiteit
Als een jonge man, was Dali extreem dichtbij met de Spaanse dichter Federico Garcia Lorca. Lorca probeerde naar verluidt tweemaal Dali te verleiden om met hem te slapen, hoewel Dali dit later ontkende. Toen Lorca vernam dat Dali zijn muze en de liefde van zijn leven had gevonden - Helena Deluvina Diakonoff, beter bekend als 'Gala' - was de dichter geschokt. Hij was ervan overtuigd dat de schilder alleen met een vinger in zijn anus een erectie kon krijgen. Ondanks deze aantijgingen is de precieze aard van Dali's relatie met Lorca nooit bevestigd.
Meer algemeen is echter overeengekomen dat Dali maagd is geweest toen hij Gala ontmoette. Het getrouwde Gala was 10 jaar Dali's oudste en al berucht vanwege haar lange lijst van geliefden. Dali werd door haar geslagen, hoewel ze niet zo geliefd was bij degenen die het paar kenden. Kunsthistorica John Richardson noemde Gala "een van de smerigste echtgenotes die een belangrijke moderne kunstenaar ooit heeft opgezadeld. Haar kennen was een hekel aan haar hebben. '
Bij het ontmoeten van Gala vroeg Dali haar wat ze van hem wilde. Ze antwoordde naar verluidt: "Ik wil dat je me vermoordt." Dali's aantrekkingskracht op haar was onmiddellijk.
Dali's dominante vader had echter een hekel aan Gala. Hij nam ten onrechte aan dat ze een drugsverslaafde was die van Salvador een dope-venter was geworden. Toen Dali erop stond de relatie voort te zetten, onterfde zijn vader hem. In een symbolisch gebaar voordat hij naar Parijs verhuisde om bij Gala te zijn, schoor Dali zijn hoofd en begroef zijn haar op het strand.
6Dali The Voyeur
Er wordt algemeen aangenomen dat Dali seksuele bevrediging heeft verkregen door naar anderen te kijken, inclusief Gala, om seks te hebben. Hij voelde zich aangetrokken tot androgyne lichamen - vrouwen met kleine borsten en mannen met vrouwelijke lijnen. Dali schreef over zijn "indringende voyeur-ervaringen" tijdens de kindertijd en noemde zelfs een van zijn vroege schilderijen "Voyeur."
Dali zou wekelijks orgieën hebben gehouden, hoewel Dali zelf in alle opzichten niet heeft deelgenomen, behalve om te kijken. Kunstcriticus Brian Sewell zei dat Dali hem eens vroeg zijn kleren uit te trekken, voor een standbeeld van Christus in de tuin van Dali te gaan liggen en te masturberen terwijl hij in een foetushouding krulde. Sewell zegt dat hij ervan overtuigd is dat hij niet de eerste was die deze bizarre instructies volgde.
Toen Cher en Sonny Bono Dali ooit ontmoetten in zijn appartement, was hij net uit een orgie in een andere kamer gekomen. Cher was aan het spelen met een mooie, geverfde rubberen vis met een afstandsbediening terwijl ze wachtte, maar werd slechts gewaarschuwd door een vrolijke Dali dat het een vibrator was.
5Orwell vond hem 'ziek en walgelijk'
In 1944 schreef George Orwell een essay getiteld "Benefit of Clergy: Some Notes on Salvador Dali." De titel verwees naar Orwell's perceptie dat Dali's talent ervoor zorgde dat mensen hem ten onrechte als verwijt beschouwden. Orwell uitgelegd:
"Als Shakespeare morgen naar de aarde zou terugkeren, en als zou blijken dat zijn favoriete recreatie verkrachting van meisjes in treinwagons was, dan zouden we hem niet moeten zeggen ermee door te gaan, op de grond dat hij misschien een nieuwe zou schrijven Koning Lear... Men zou in staat moeten zijn om tegelijkertijd de twee feiten vast te houden dat Dali een goede tekenaar en een walgelijke mens is. "
Orwell ging ook in op de obsessie van Dali met necrofilie en met het 'goed gemarkeerde uitscheidingsmotief' in schilderijen zoals 'Le Jeu Lugubre' ('The Lugubrious Game'), hierboven afgebeeld. Dat werk kenmerkt zich onder andere door een mannelijke figuur die ondergoed draagt dat met uitwerpselen is gekleurd, een afbeelding die in verschillende latere werken van Dali wordt herhaald.
Uiteindelijk concludeerde Orwell dat mensen zoals Dali 'ongewenst zijn en dat een samenleving waarin ze kunnen floreren er iets mee mis heeft'.
4His 'Psychotic Mess' Of A Novel
In 1943 schreef Dali in ballingschap in de Verenigde Staten zijn enige fictie, Verborgen gezichten. Het boek behandelde de capriolen van een groep excentrieke aristocraten tijdens de Tweede Wereldoorlog en was, in de woorden van de uitgever ervan, 'een epitaph van het vooroorlogse Europa'.
Dali zei in typische, zelfgenoegzame stijl dat hij 'vier onverbiddelijke uren per dag' vier maanden wijdde aan het schrijven van de roman 'omdat, als ik het niet had geschreven, een ander het zou hebben gedaan ... en slecht.' Terwijl Dali's autobiografie fictie was met masquerading als waarheid, Verborgen gezichten was waarheid vermomd als fictie. In een profetische scène zit een verslagen Hitler alleen in het Adelaarsnest van Berchtesgaden, omringd door 'de grootste kunstschatten ter wereld', luisterend naar Wagner en razend over de Joden en Jezus Christus.
Beoordelingen voor de roman waren echter over het algemeen gunstig De tijden kritiek op het adjectief-beladen proza, meanderende stijl en extravagante sentiment. Zelfs Haakon Chevalier, die de roman in het Engels vertaalde, schreef in zijn voorwoord dat Dali "uitgebreide festons van overbodigheid" en "schitterend vuurwerk van hyperbolen" gebruikte. Kirkus Reviews noemde het echter "oogverblindend", terwijl The Spectator- het opscheppen van de algemene consensus - schreef: "Het is een psychotische puinhoop, en ik heb ervan genoten.
3He Beat zijn vrouw
In 1980, op 76-jarige leeftijd, werd Dali gedwongen om met pensioen te gaan vanwege verlamming. Door de motorische stoornis kon hij geen penseel vasthouden en naarmate zijn toestand verslechterde, werd hij minder tolerant ten opzichte van Gala's aanhoudende zaken. Gala gebruikte ook het inkomen van de kunst van Dali om geld en geschenken te spekken aan haar geliefden, die meestal jonge mannelijke kunstenaars waren. En in plaats van bij hem in zijn studio te blijven, zoals ze ooit had gedaan, zou Gala Dali alleen achterlaten voor uren of dagen achtereen.
De onoplettendheid kwam uiteindelijk bij Dali. Hij versloeg Gala zo erg dat hij twee van haar ribben brak. Om hem te kalmeren, gaf Gala hem naar verluidt grote doses valium en andere sedativa, wat hem lusteloos maakte. Ze gaf hem vervolgens 'onbekende hoeveelheden van een of meer soorten amfetamine', wat 'onomkeerbare neurale schade' veroorzaakte.
Dali's kennissen vormden een "Comité van Vrienden om Dali te redden" en plaatsten hem in Incosol Clinic. Maar tegen die tijd was Dali al een bevende, gekrompen wrak, levend in eeuwige angst dat het tachtigjarige Gala hem zou achterlaten voor haar geliefde, Jezus Christus superster acteur Jeff Fenholt.
2Dali propped het lijf van zijn vrouw in een auto
Gala verliet Dali, maar niet voor een andere man. Op 10 juni 1982 stierf Gala op 87-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Barcelona. Omdat het haar wens was om begraven te worden in Pubol Castle, moest Dali een manier vinden om haar terug naar Pubol te krijgen terwijl ze juridische complicaties vermeed. Uiteindelijk bracht de entourage van Dali het lichaam van Gala achter in haar Cadillac, gestut met een verpleegster ernaast alsof ze nog leefde.
Dali bracht artsen uit Barcelona om Gala te embalmmen, die toen gekleed was in haar favoriete rode Dior-jurk en begraven in een graf in de crypte van het kasteel. Een paar nachten na de begrafenis werd Dali op zijn knieën gevonden voor het graf van Gala, schuddend van angst. Hoewel hij Gala verachtte, kon hij amper zonder haar functioneren.Hij koos ervoor om bij Pubol te blijven, hoewel hij voortdurend snikte en urenlang dierengeluiden maakte. Hij leed aan hallucinaties en drong er op een gegeven moment op aan dat hij een slak was.
1'An Invalid From Hell '
Op 30 augustus 1984 vloog het 80-jarige Dali's bed in brand. Hij leed aan eerste- en tweedegraads brandwonden van meer dan 18 procent van zijn lichaam, inclusief op beide benen, zijn rechterarm en zijn kruis. Het vuur werd veroorzaakt door een kortsluiting in het elektrische systeem van Pubol, mogelijk het gevolg van Dali's onophoudelijke gebruik van een verouderde belknop die aan zijn pyjama was bevestigd. Een verpleegster vond hem halfbewust op de grond en gaf hem mond-op-mond-reanimatie, ook al noemde hij haar altijd "Bitch! Crimineel! Moordenaar!"
Na het vuur werd Dali, in de woorden van een schrijver uit Vanity Fair, "Een invalide uit de hel." Hij heeft zijn bed met opzet vervuild. Hij schreeuwde naar zijn verpleegsters en spuugde naar hen en krabde op hun gezichten met zijn lange, onverzorgde nagels. Soms weigerde hij een pil te nemen, tenzij ze er ook een meenamen.
Na zijn herstel trok Dali naar het Theater-Museum Dali, dat hij in het nabijgelegen Figueres had gesticht. Toen hij weigerde te eten, staken artsen een sonde in zijn keel en in zijn maag. Hij werd uitgemergeld en de buis maakte zijn spraak nog minder coherent. Hij stierf op 23 januari 1989 aan hartfalen veroorzaakt door longontsteking.
Dali had ooit gezegd dat hij zijn lichaam zou laten koelen in de hoop op de opstanding. In plaats daarvan werd hij gebalsemd en begraven in het Theater-Museum Dali, waar je vandaag zijn crypte kunt bezoeken.