10 totaal vreemde voertuigen uit de 20e eeuw

In de loop der jaren hebben autofabrikanten aan het ontwerp van auto's gesleuteld om het perfecte motorvoertuig te ontwerpen. Dit resulteert vaak in totaal bizarre voertuigen die de gemiddelde persoon meer verbaasd dan ooit zouden laten.

10 Cybernetische antropomorfe machine

In de jaren zestig lanceerde het Amerikaanse leger een project om een ​​voertuig voor elk terrein te creëren dat mannen en materieel over extreme terreinen zou kunnen vervoeren. Het resultaat was de pedipulator, een bizar voertuig met vier poten dat eerder liep dan reed.

Verdere werkzaamheden aan de pedipulator leidden tot de creatie van een vergelijkbaar loopvoertuig, de Cybernetic Anthropomorphous Machine (CAM). Een bestuurder in de CAM controleerde de vier poten, die elk 4 meter lang waren. De achterpoten van de CAM bootsten de bewegingen van de benen van de bestuurder na, terwijl de voorpoten de beweging van de handen van de bestuurder nabootsten.

De CAM had geen passagiersstoel of kofferbak. In plaats daarvan werden mannen en apparatuur vervoerd op een brug die aan twee CAM's was bevestigd. Het CAM-project werd geannuleerd nadat het Amerikaanse leger overgeschakeld was op helikopters over ruw terrein.

Desondanks is het Amerikaanse leger duidelijk niet klaar met vierbenige wandelmachines. Samen met DARPA financiert het leger een kleiner project om een ​​vierpotige, all-terrain robothond te bouwen.

9 Dynasphere

De Dynasphere was een eenwielig voertuig uitgevonden in 1930 door John Archibald Purves. Het heette een Dynasphere omdat het als een bol werd gebouwd met de zijkanten afgesneden, waardoor het eruitzag als een enorme bewegende band met een bestuurder. Het voertuig was 3 meter (10 ft) breed.

De bestuurder zat direct in het midden van het voertuig terwijl de passagiers achterin zaten. De Dynasphere werd aangedreven door een 2,5 pk motor die op benzine liep. Later onthulde Purves een veel kleinere versie met één stoel die werd aangedreven door elektriciteit.

Purves geloofde dat zijn Dynasphere zou concurreren met auto's voor de wegen, net zoals de motorfietsen van tegenwoordig. Maar zijn idee is nooit gepakt. Bovendien was zijn Dynasphere niet het eerste dergelijke voertuig. Het behoort tot een hele klasse enkelwandige voertuigen, monowielen genaamd.

De geschiedenis van monowheels is moeilijk te traceren vanwege een gebrek aan records, hoewel het bekend is dat er veel zijn gemaakt vóór de Dynasphere. In feite kreeg Purves het idee voor de Dynasphere uit een van de schetsen van Leonardo da Vinci.

8 Constantini motorschaatsen

https://www.youtube.com/watch?v=MpUP8tqFAOE

Constantini motorskates werden in het begin van de 20e eeuw bedacht door M. Constantini. Ze keken en bedienden zich als normale rolschaatsen, behalve dat elke schaats een 1,5-pk motor, batterij, brandstoftank en ontsteking had.

Deze kleine motoren waren verbonden met een riem die om de taille van de rijder werd gedragen. De voorkant van de riem bevatte het contact om de motoren in of uit te schakelen. De achterkant van de riem bevatte een brandstoftank die minder dan een liter brandstof bevatte.

Constantini-motorskates gingen nooit massaproductie in en de uitvinding verdween langzaam uit het publieke bewustzijn. Een andere man, Mercier genaamd, maakte ook een gemotoriseerde rolschaats. Maar slechts één van Mercier's skates had een motor.

Hoewel er weinig bekend is over de schaatsen, beweerde Mercier dat ze ongeveer 30 kilometer per uur (20 mijl per uur) konden reizen voordat ze zonder brandstof kwamen te zitten.

7 Ford Soybean Car

Henry Ford was zo geïnteresseerd in het gebruik van planten, met name sojabonen, in de productie van motorvoertuigen, dat hij een laboratorium bouwde dat zich toelegde op soja-onderzoek. Eerst gebruikte hij sojabonen om onderdelen voor zijn auto's te maken, maar toen besloot hij om een ​​hele auto te maken van sojabonen. Hoewel de auto een stalen frame had, was deze bedekt met plastic dat was gemaakt van een mengsel van sojabonen, tarwe, hennep en andere planten.

Afgezien van zijn poging om de landbouw- en automobielindustrie te versmelten, werd Henry Ford gedwongen om een ​​auto te maken van sojabonen omdat er een tekort aan metalen was tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ford beweerde dat zijn auto met sojabonen sterker en steviger was dan een gewone stalen auto en een salto kon maken zonder te worden vernietigd. Het project werd echter geannuleerd terwijl het tweede prototype in aanbouw was.

6 Tucker Car

Beroemd werd de "Tucker Torpedo" genoemd, de Tucker-auto werd net na de Tweede Wereldoorlog gemaakt door Preston Tucker, een door politiemannen omgedraaide autofabrikant. Het had een aantal voorheen onzichtbare functies, waaronder een voorruit die werd uitgeworpen tijdens een ongeluk, een derde koplamp die draaide in de richting die de auto draaide, en een slank ontwerp waardoor het leek alsof de auto bewoog, zelfs wanneer deze was geparkeerd.

Vanwege de politiek van de dag werden slechts 51 eenheden van de auto gemaakt voordat de productie werd geannuleerd en het Tucker-autobedrijf werd geliquideerd. Het begon allemaal toen Preston Tucker een productiefaciliteit verhuurde van de War Assets Administration. Ze bevalen hem om voor een bepaalde datum een ​​bepaald bedrag aan kapitaal bijeen te brengen, anders zouden ze de voorziening van hem terugvorderen.

Tucker, die geen partners in zijn bedrijf wilde, haalde het geld op door dealerrechten te verkopen, hoewel de auto nog niet bestond. Dit zorgde ervoor dat de SEC een onderzoek naar zijn bedrijf begon. Tucker haalde de SEC van zijn rug en slaagde erin een onstabiel prototype te lanceren met de bijnaam "Tin Goose".

Daarna begon hij aandelen in zijn bedrijf te verkopen. Maar hij bracht niet genoeg geld bijeen om met de productie te beginnen, dus begon hij accessoires voor de auto te verkopen. Dit leidde tot een nieuwe reeks onderzoeken door de SEC en het ministerie van Justitie. Tucker, samen met een aantal van zijn partners, ging op proef voor fraude en overtreding van SEC-regels.

De proef richtte zich op het uiterst onstabiele Tin Goose-prototype, terwijl de 50 betere voertuigen die Tucker voor de markt had gemaakt, bewust werden genegeerd.Hoewel Tucker en zijn partners later onschuldig werden bevonden, was het te laat om de auto en het bedrijf te redden.

5 Schilovski Gyrocar

De Schilovski Gyrocar was een zeszitter die op twee wielen liep: één aan de voorkant en de andere aan de achterkant, net als een motorfiets. De zes stoelen waren gerangschikt in drie rijen en werden aangedreven door een motor met 16 of 20 pk.

Het was in staat om zijn evenwicht op twee wielen te behouden en kantelde niet toen het draaide, wanneer mensen erop leunden of wanneer mensen aan en uit gingen. Dat komt omdat de Schilovski Gyrocar een paar gyroscopen bevatte.

Hoewel deze auto nooit aansloot, was het niet de laatste tweewielige gyrocar ooit gemaakt. In 1967 kwam Gyro Transport Systems met een gyrocar voor één persoon, de Gyro-X genaamd. Maar de Gyro-X kwam nooit voorbij de prototypefase omdat het moederbedrijf failliet ging.

Hoewel gyrocars over het algemeen slanker en kleiner zijn dan normale voertuigen, zijn ze nog nooit op grote schaal toegepast, omdat de gyroscopen die nodig zijn voor stabiliteit duur en complex zijn om te bouwen en te onderhouden.

4 Prop Cars

Verschillende auto's met propellers werden gemaakt in de 20e eeuw, maar geen enkele ging massaproductie aan vanwege veiligheidsrisico's. Aan het begin van de 20ste eeuw werden de Helica en Helicron gemaakt in Frankrijk, het Maybach-experiment in Duitsland en de Aerocar in Argentinië.

De Franse Helica was behoorlijk populair. Aan de andere kant had de Argentijnse Aerocar versnellingsproblemen tot 65 kilometer per uur (40 mph). Toch wilde een Amerikaanse autofabrikant de Aerocar kopen om in de VS te produceren en verkopen.

Een groot voordeel van propellervoertuigen is hun gebrek aan versnellingen en remmen. Ze zijn ook stabieler dan gewone auto's en kunnen op vliegtuigmotoren rijden. Hun grootste nadeel is hun propellers, die elke ongelukkige mens of dier dat te dicht in de buurt komt, ernstig kan verminken of zelfs doden.

3 Dymaxion Car

De Dymaxion Car was een driewielige vliegauto met 11 zitplaatsen, gemaakt door Buckminster Fuller in 1933. De naam was een combinatie van de woorden "dynamisch", "maximum" en "ion". De Dymaxion-auto had de vorm van een zeppelin en had vleugels die automatisch opgeblazen werden, waardoor het voertuig op volle snelheid de lucht in ging. Het bleek echter zeer onpraktisch omdat het tijdens de lucht moeilijk te controleren was.

De Dymaxion Car was ook onstabiel op de grond, zelfs met de bovenste vin op zijn derde prototype voor stabiliteit. Aanvankelijk wilden investeerders het voertuig voor massaproductie financieren, maar ze steunden nadat een prototype bij een dodelijk ongeval was betrokken. Verdere ontwikkeling van het voertuig stopte en het heeft momenteel een plaats op Tijd magazine's lijst met slechtste voertuigen ooit gemaakt.

2 Pininfarina X

https://www.youtube.com/watch?v=hnO9okZfKaw

De Pininfarina X (met de codenaam "Pf-X") was een van de eerste aërodynamische auto's ooit gemaakt. Hoewel Batista 'Pinin' Farina vaak de eer krijgt voor het ontwerpen van deze auto, namen verschillende andere opmerkelijke mensen deel aan de ontwikkeling ervan.

De Pf-X, gebouwd op een Fiat 1100-chassis, had een diamantbandenarrangement: één band vooraan, twee in het midden en één aan de achterkant. De motor was ook aan de achterkant bevestigd, waar hij het achterwiel aandreef, waardoor de auto feitelijk een eenwielaangedreven voertuig werd.

De auto bereikte een gemiddelde snelheid van 145 kilometer per uur (90 mph), waardoor het 20 procent sneller is dan het Fiat 1100-chassis waarop het was gebaseerd. Farina had een ontmoeting met verschillende autofabrikanten, maar niemand was geïnteresseerd in de productie van de auto voor de consumentenmarkt.

Later ontwikkelde Farina de Pininfarina Y, die de vorm van het X-prototype behield maar een normale indeling met vier wielen had.

1 OctoAuto

De Overland Autocar is gemaakt door Milton Reeves in 1911. Hij had acht banden: vier vooraan en vier achteraan. De auto was niet helemaal nieuw, want Reeves had een gewone auto genomen en de extra wielen toegevoegd.

Het voertuig had een tweewielaandrijving met vermogen geleverd aan de tweede set wielen aan de voorkant. Alle vier de voorwielen werden echter gebruikt om bochten te maken. Reeves beweerde dat zijn acht-wielige voertuig beter was dan vierwielige voertuigen omdat de banden niet zo gemakkelijk droegen en het voertuig een betere stabiliteit had.

De auto kon investeerders niet lokken, maar dat ontmoedigde Reeves niet. Hij snoeit de acht banden simpelweg tot zes: twee aan de voorkant en vier aan de achterkant. Hij noemde de nieuwe auto de SextoAuto. Maar de SextoAuto had niets nieuws te bieden. Net als de Dymaxion Car van Fuller verdiende Overland OctoAuto van Reeves een plaats op Tijd magazine's lijst van 50 slechtste voertuigen ooit.