Delen:
10 belachelijk dure wapens geannuleerd of nooit gebruikt
Moderne wapensystemen zijn verre van goedkoop, maar de kosten worden vaak vergeten als het systeem het goed doet in gevechtssituaties. Wanneer een wapensysteem wordt ontwikkeld maar nooit wordt ingezet, heeft het de neiging veel geld te verspillen, vaak tot de verlegenheid van politici en de mensen die verantwoordelijk zijn voor ontwikkeling. Hier zijn 10 van de duurste wapensystemen die zijn geannuleerd of nooit zijn gebruikt.
10 Multi-Mission Effects Voertuig
C $ 100 miljoen
Het Multi-Mission Effects Vehicle (MMEV) moest het antwoord zijn van Canada op zowel antitank- als grond-luchtbeschermende technologie aan boord van een 8 × 8-wielig LAV III-systeem dat wordt gebruikt voor bediening op afstand en besturing (C2). Het MMEV-programma werd in 2005 geïmplementeerd tegen een verwachte kostprijs van C $ 750 miljoen, maar werd pas twee jaar later geannuleerd.
De reden voor annulering was de diversiteit van het voertuig. De vernietiging van een operationeel C2 / anti-lucht / anti-tank voertuig op het slagveld zou de vermogens van de grondtroepen verminderen met 3: 1. De zorg was dat de integratie van alle drie de systemen in één voertuig een "onverstandige poging tot kostenbesparingen was ten koste van de veiligheid van soldaten en operationele effectiviteit."
9 XM29 Doel Individueel gevechtswapen
$ 100 miljoen
Het XM29-doelgericht individueel gevechtswapen was een serie prototype-wapens die ontworpen waren om de oorlogsjager op de grond betere controle over hun munitie met kleine wapens te geven. Het wapen was in staat om een 20 mm hoog explosief projectiel af te vuren dat in staat was tot programmeerbare luchtstoten - wat betekent dat de soldaat die het wapen afvuurde, de granaat kon programmeren om te ontploffen op een specifieke afstand en hoogte.
Als je wordt geschoten in de richting van een vijand die zich achter dekking bevindt, zou het schot exploderen over en achter het doelwit, waardoor ze effectief worden uitgeschakeld. Het programma begon in de jaren 90 met de ontwikkeling en werd in oktober 2005 afgeschaft vanwege een kostenpost per wapen van $ 35.000. Het totaal voor onderzoek en ontwikkeling van de XM29 bereikte $ 100 miljoen voor de annulering, maar de geest van het ontwerp kan het slagveld zien met de mogelijke inzet van de XM25.
8 B-70 Valkyrie
$ 1,5 miljard
Aan het einde van de jaren vijftig was het Strategic Air Command van de luchtmacht op zoek naar een nieuwe strategische bommenwerper die de B-52 kon vervangen. De Valkyrie zou zijn bewapend met nucleaire bommen en gebruikt voor deep-penetration missies.
Conceptueel was de B-70 een onkwetsbaar vliegtuig vanwege zijn vermogen om boven 21.000 meter (70.000 ft) te werken met een snelheid van Mach 3+, maar de uitvinding van grond-luchtraketten (SAM) maakte deze onkwetsbaarheid overbodig voordat was afgelegd. Om dit te bestrijden, werd het vliegtuig opnieuw bedacht om op veel lagere hoogten te vliegen om de zichtlijn van gestookte SAM's te vermijden.
Naarmate het decennium ten einde liep, verving de ontwikkeling en implementatie van intercontinentale ballistische raketten de verouderende strategische bommenwerpersvloot en was de B-70 niet langer nodig. Tegen de tijd dat het programma werd afgesloten in 1961, had de Amerikaanse luchtmacht $ 1,5 miljard uitgegeven, wat in 2015 ongeveer $ 12 miljard zou zijn.
7 A-12 Avenger II
$ 2,95 Miljard
De A-12 Avenger II was een geplande all-weather, carrier-based stealth-bommenwerper bedoeld om de verouderende A-6 Intruder voor de Amerikaanse marine en het marinekorps te vervangen. Het ontwerpconcept was dat van een enkele vleugel, vergelijkbaar met de B-2 stealth bommenwerper, maar bedoeld voor strategische marineoperaties.
Het programma, dat in 1990 werd gestart, werd in 1991 verlaagd, voordat de totale kosten van ten minste 57 miljard dollar werden uitgegeven door minister van Defensie Dick Cheney. Bij beëindiging hadden de VS al bijna $ 3 miljard van het contract met een vaste prijs van 4,8 miljard dollar betaald, maar er waren geen vliegtuigen gebouwd. Dus daagde het Amerikaanse ministerie van defensie de contractanten uit voor een teruggave van de kosten. In januari 2014 werd eindelijk een schikking bereikt, die $ 400 miljoen terugstuurde naar de Verenigde Staten.
6 Expeditie vechtvoertuig
$ 3 miljard
Het Expeditionary Fighting Vehicle (EFV) was een amfibisch aanvalsvoertuig ontwikkeld voor het Amerikaanse Korps Mariniers ter vervanging van het ouder wordende Assault Amphibious Vehicle, dat sinds 1972 in dienst was. Het EFV moest concurreren met de mobiliteit en manoeuvreerbaarheid van de M1 Abrams Main Battle Tank-systeem, maar opereren op zee en op het land als een cruciaal aanvalsvoertuig.
Het programma zou naar verwachting $ 15 miljard kosten, maar het werd in 2011 geannuleerd door minister van Defensie Robert Gates als gevolg van het verzoek van het Korps Mariniers om het leven van de Marine Personnel Carrier en Amfibious Combat Vehicle uit te breiden. De kosten van het voertuig stegen door R & D, wat het Korps dwong zijn oorspronkelijke bestelling terug te brengen van 1.013 voertuigen naar 573. Dit was een van de belangrijkste redenen waarom het programma uiteindelijk werd geannuleerd voor een totale kostprijs van $ 3 miljard.
5 YAL-1 laser in de lucht
$ 5 miljard
Het Boeing YAL-1 Airborne Laser Testbed was een wapensysteem dat ontworpen was om op een Boeing 747-400F te worden gemonteerd. De laser was een chemische zuurstofjodium-jodiumlaser van megawatt die tijdens de vlucht raketten kan onderscheppen en vernietigen. De YAL-1 was ontworpen om tactische ballistische raketten te onderscheppen en te vernietigen terwijl ze in de boostfase bleven (voorafgaand aan het bereiken van de pieksnelheid).
De laser is met succes getest maar nooit afgevuurd vanwege de onpraktischheid van het gebruik ervan in gevechten. Minister van Defensie Robert Gates sneed het programma vanwege de behoefte aan een aanzienlijk krachtigere laser met een groter bereik om doelen te raken die werden afgevuurd door een vijandige natie. Voor een bedrag van $ 1,5 miljard te bouwen en $ 100 miljoen per jaar om elk systeem te onderhouden, was het concept gewoon niet werkbaar.Het programma werd in 2011 na 16 jaar ontwikkeling verlaagd voor een totale kostprijs van $ 5 miljard.
4 RAH-66 Comanche
$ 7 miljard
De RAH-66 Comanche stealth-helikopter was bedoeld als vervanging voor bestaande helikopters in de inventaris van het Amerikaanse leger. Aanvankelijke plannen om 650 helikopters te kopen werden in 2004 gesloopt toen het leger alle financiering van onderzoek, ontwikkeling en productie annuleerde. De annulering was het gevolg van kostenoverschrijdingen en bezorgdheid over de veiligheidsfunctie als gevolg van de voortschrijdende oppervlaktetechnologie.
Het geld werd opnieuw toegewezen aan een ander programma, de Bell ARH-70, die vervolgens werd gesloopt. In de loop van de ontwikkeling van het project van 1991 tot de annulering in 2004, heeft het leger ongeveer $ 6,9 miljard uitgegeven. De resterende middelen werden opnieuw toegewezen voor het opknappen en bijwerken van de bestaande inventaris van het leger, die ze aanvankelijk hoopten te vermijden door de ontwikkeling van de Comanche.
3 XM2001 Crusader
$ 11 miljard
De XM2001 Crusader werd geconceptualiseerd als de zelfrijdende houwitser van het leger van de Verenigde Staten, maar werd zes jaar voorafgaand aan de inzet door minister van Defensie Donald Rumsfeld in 2002 geannuleerd. De kruisvaarders was bedoeld als vervanging van het verouderende Paladin-systeem, dat zich in het veld bevond sinds de jaren zestig als een meer manoeuvreerbaar en nauwkeurig pistool.
De kruisvaarders moesten iets sneller zijn dan de Paladin. Maar vanwege het gewicht en de kosten van elk systeem werd de Crusader niet als superieur aan de Paladin beschouwd en vervolgens geannuleerd. De oorspronkelijke bestelling van 800 voertuigen werd ingetrokken toen de financiering werd getrokken.
Het programma begon in 1995 en duurde tot het werd geannuleerd in 2002, nadat het een prototype had geproduceerd voor een totale kostprijs van $ 11 miljard. De enige voltooide XM2001 kan worden gezien als een pronkstuk in Fort Sill, Oklahoma.
2 toekomstige gevechtssystemen
$ 18.1 Miljard
Tussen 2003 en 2009 begon het leger van de Verenigde Staten met een moderniseringsprogramma dat snellere, meer manoeuvreerbare brigades met kleinere voertuigen voorzag die op zeer korte termijn over de hele wereld in een gevechtszone konden worden opgenomen. Het programma heette Future Combat Systems (FCS) en het projecteerde een totaal van $ 340 miljard tegen de tijd dat het werd geïmplementeerd.
FCS is nooit afgevlagd en het heeft geen deadlines gehaald voordat minister Robert Gates van Defensie opriep tot een herstructurering en definitieve annulering van het programma in 2009. Negen geplande bemande voertuigen werden gesloopt of opgerold in andere programma's na de bezuiniging. Het ministerie van Defensie spendeerde meer dan $ 18 miljard aan FCS tijdens de zesjarige ontwikkeling van het programma.
1 Trident Missile-programma
$ 40 miljard
We kunnen allemaal opgelucht ademhalen dat dit wapensysteem nooit is gebruikt, hoewel het veel geld kost om te ontwikkelen en te onderhouden. De verschillende vormen van de Trident-raket zijn ontwikkeld als onderzeeër gelanceerde ballistische raketten, die in staat zijn om meerdere onafhankelijk te bereiken terugkeervoertuigen te dragen, ook wel bekend als kernkoppen.
Trident-raketten worden zowel door de Amerikaanse marine als door de Britse Koninklijke Marine vervoerd voor een totale geschatte kostprijs van $ 40 miljard in 2011, met een geschatte kostprijs van $ 70 miljoen per raket. Het Trident-raketprogramma is sinds 1979 in gebruik en ontwikkelt en is gepland om in dienst te blijven tot 2042. De geschatte totale programmakost is $ 170,2 miljard, maar met enig geluk zullen de raketten nooit worden gebruikt.
Jonathan is een illustrator en game-ontwerper via zijn gamebedrijf TalkingBull Games. Hij is een actieve Duty Soldier en schrijft graag over geschiedenis, wetenschap, theologie en vele andere onderwerpen.