Top 10 veranderingen komen naar de ruimte

Velen van ons zijn opgegroeid met het leren van "Mijn uitstekende moeder net serveerde ons nacho's" in onze lessen van elementaire wetenschap. Het letterwoord helpt kinderen de volgorde van de planeten te onthouden: "Mijn" voor Mercurius, "zeer" voor Venus, etc. Andere astronomische lessen omvatten het leren dat de Aarde rond de Zon draait, de Zon is een grote bal van heet gas, en dat we leven in het Melkwegstelsel. Sommigen van ons hebben misschien een aantal sterrenbeelden of de fasen van de maan geleerd.

Echter, een dezer dagen zullen veel van deze feiten, en de ruimte zoals we die kennen, veranderen. Sommige van deze veranderingen zullen een veel grotere impact hebben dan wanneer we Pluto als een planeet verloren. Of het nu totale vernietiging of gewoon iets is dat onze hemel verlicht, deze veranderingen komen eraan en zullen ons op aarde beïnvloeden, dus maak je klaar.

10 Dood van de zon

Sterren zijn als levende dingen: ze worden geboren, ze leven en dan sterven ze. Onze Zon is geen uitzondering op die regel. Dat betekent dat op een dag, minstens 5 miljard jaar vanaf nu, onze kostbare zon zal sterven, dus maak nu je plannen.

Een ster sterft wanneer de brandstof op is. Tijdens hun leven voeren sterren kernfusie uit. Dit is wanneer een ster de waterstof in de kern neemt, deze opwarmt tot extreme temperaturen en deze omzet in helium. Wanneer een ster al zijn waterstof opgebruikt, wordt het een rode reus. Dit betekent dat de buitenste lagen afkoelen en uitzetten, terwijl de kern, nu gemaakt van helium, opwarmt en het helium verbrandt in koolstof. Vanaf dit punt kan het proces op verschillende manieren worden uitgevoerd. Als het een zeer massieve ster is, zal het kernfusieproces doorgaan, waarbij zwaardere elementen worden gefuseerd totdat het ijzer bereikt en explodeert in een supernova. De supernova laat dan een neutronenster of een zwart gat achter.

Lagere massasterren, zoals onze zon, nemen een minder dramatische route. Ze breiden uit naar rode reuzen, maar in plaats van te exploderen, verdrijven ze hun buitenste lagen en laten ze hun kernen achter. Deze 'restjes' worden witte dwergen genoemd.

De gevolgen van de ondergang van de zon zullen eenvoudigweg de aarde verbranden. Hoewel de zon niet gewelddadig explodeert, zal de uitbreiding die het zal ondergaan in principe Mercurius, Venus en de Aarde "eten". Als de aarde in de hete, uitdijende lagen van de zon komt, gebeuren er een paar dingen. Eén, alle waterlichamen verdampen en breken uiteen in de kernelementen van het water, waterstof en zuurstof. De waterstof gaat verloren aan de atmosfeer en de zuurstof zal verloren gaan naar de grond. Twee, onze atmosfeer zal drastisch veranderen; het zal voornamelijk bestaan ​​uit stikstof en koolstofdioxide. Deze twee effecten, evenals het zinderende hart, zullen de planeet onleefbaar maken. Lang verhaal kort, wanneer de zon sterft, sterven we.

9 sterrenstelsels botsen

Voordat we ons zelfs zorgen maken over de dood van de zon, hebben we nog een ander, levensveranderend fenomeen om mee om te gaan. Ons huis, de Melkweg, zal niet altijd ons thuis zijn. In 4 miljard jaar, vóór de dood van de zon, zal het botsen met onze naaste buur, spiraalstelsel Andromeda.

Dit werd ontdekt toen wetenschappers de snelheid van Andromeda aan het meten waren en zich realiseerden dat in plaats van roodverschuivingen, of van ons weg te gaan, zoals voorspeld, het blauwverschuivend was. Deze kleuren hebben betrekking op de golflengten van het licht dat door het object wordt uitgezonden. Als een object van ons weg beweegt, worden de golflengten van het licht langer, waardoor het licht roder wordt. Blauwverschuiving is waar het tegenovergestelde gebeurt; naarmate het object dichterbij komt, worden de golflengten gecomprimeerd. Door verdere metingen en berekeningen konden wetenschappers de grootte, beweging en snelheid van Andromeda bepalen. Het blijkt dat de Melkweg en Andromeda samenkomen op een onvoorstelbare 402.000 kilometer per uur of ongeveer 250.000 mijl per uur.

Als het gaat om ons zonnestelsel, hoeven we ons geen zorgen te maken. De kans dat ons zonnestelsel en de zon worden uitgeworpen of vernietigd zijn erg klein, vanwege de aard van de botsing en de sterrenstelsels zelf. De botsing zelf zal niet zijn als twee auto's die elkaar op de snelweg dichtslaan. In plaats daarvan, zoals alles dat in de ruimte botst, zullen de twee samen spiraalvormig zijn, als dieren die elkaar omcirkelen in een gevecht en steeds dichter bij elkaar komen. Deze spiraal, zoals je je kunt voorstellen, zal ervoor zorgen dat de zijkanten van de sterrenstelsels het eerst raken. Deze veegbewegingen veroorzaken enige verstoring, maar de veranderingen in het zonnestelsel of de zon die verloren gaat, zijn erg klein met minder dan 15%. Deze veegbewegingen blijven plaatsvinden totdat alle sterren verslaafd raken aan één zwaartepunt tijdens de laatste fases van samenvoegen. Ten slotte zullen de twee supermassieve blackholes in het midden van elk melkwegstelsel samensmelten, wat een enorme warp in ruimte-tijd veroorzaakt, en omringende materie in het proces zal eten. Dit super-supermassieve zwarte gat zorgt ervoor dat de omringende sterren, inclusief de zon, naar buiten worden geduwd en een elliptisch stelsel vormen.

Omdat de aarde zal overleven en de zon nog niet aan ons is gestorven, zullen toekomstige aardbewoners werkelijk in staat zijn om getuige te zijn van de gebeurtenis, dus sterrenkijkers, markeer uw kalenders!

8 Betelgeuse Will Explode

Dit item op de lijst is niet catastrofaal, noch heeft het een enorm effect op het universum in het algemeen. Het zal echter onze nachtelijke hemel totaal veranderen en wetenschappers en stargazers hebben gelijk aan doodgaan van verwachting.

Betelgeuze (niet Beetlejuice) is een rode reus waarvan de roodachtige gloed zichtbaar is op het noordelijk halfrond. Het ligt in het sterrenbeeld Orion en vormt de "rechterschouder" van Orion, dus voor toeschouwers ligt het aan de linkerkant van het massieve sterrenbeeld, recht boven de gordel.

In tegenstelling tot onze zon is Betelgeuze een enorme ster en het is nu aan het einde van zijn levensduur. Als een rode reus verbrandt het helium in de schaal en verbrandt koolstof en andere zwaardere elementen in de kern. Uiteindelijk zal deze ster ontploffen in een supernova.Dit kan elk moment letterlijk gebeuren en we zullen het niet kunnen missen.

Betelgeuze, een lid van de Melkweg, is al de negende helderste ster in onze hemel, dus als het ontploft, zal het bijna net zo helder zijn als de maan. Niet alleen zal het de nacht in dag veranderen, maar het zal ook daadwerkelijk zichtbaar zijn tijdens daglichturen vanwege hoe helder het zal zijn. De supernova is een paar weken zichtbaar wanneer het object uitzet, de maximale helderheid bereikt en vervolgens weer wordt gedimd.

Sinds 1604 is er geen supernova meer in de Melkweg toen wetenschapper Johannes Kepler de supernova zag die zijn naam zou dragen. De laatste keer dat een supernova met een aanzienlijke helderheid voor ons op aarde zichtbaar was, was in 1987 toen supernova 1987a vertrok in de Grote Magelhaense Wolk, één van de galactische buren van de Melkweg. Er zijn sindsdien veel supernova's geweest, maar deze was de eerste keer dat een supernova werd gezien sinds de jaren 1600. Deze was echter alleen zichtbaar op het zuidelijk halfrond en was niet zo helder als Betelgeuse zal zijn.

7 uitgebreid zonnestelsel

Als je dacht dat het opslaan van de volgorde van 8 (of 9) planeten lastig was, probeer dan nog eens 100 toe te voegen.

Ja, een zonnestelsel van ongeveer 110 zou in orde kunnen zijn. Dit betekent niet dat er meer dan 100 planeten zijn ontdekt, maar dat de definitie van wat een planeet is kan worden gewijzigd om meer dan 100 lichamen, waaronder de maan en Pluto, te omvatten. Eerder dit jaar startten wetenschappers het debat over wat een planeet definieert, en zoals altijd werd het verwarmd.

De huidige definitie van een planeet is een lichaam dat een sterke zwaartekracht en een eigen domein heeft. De aarde is bijvoorbeeld een planeet omdat deze groot is en een eigen zwaartekrachtgebied heeft. De maan, die eens honderden jaren geleden als een planeet werd beschouwd, is vandaag geen planeet omdat deze zich in een baan rond de aarde bevindt en daarom niet dominant is. Deze definitie is in 2006 vastgesteld en is uiteindelijk wat Pluto heeft verdreven. De "nieuwe" definitie die dit jaar werd voorgesteld was minder over zwaartekracht en meer over de samenstelling van de planeet. De nieuwe definitie zegt dat een planeet elk lichaam is dat massief genoeg is om zijn eigen zwaartekracht te hebben, van welke schaal dan ook, maar niet zo massief dat het kernfusie begint te ondergaan en zichzelf opbrandt, als een ster. Dat zou objecten zoals de maan, Pluto, Pluto's "manen" en vele andere objecten in de Kuipergordelplaneten in ons zonnestelsel maken.

Hoewel de impact van deze definitie geen fysiek effect op de aarde heeft, is het belangrijk om je ervan bewust te zijn. Stel je eens voor hoeveel meer huiswerkkinderen door moeten gaan om meer dan 100 planetaire namen te leren!

6 Negende Planeet - Nogmaals

In tegenstelling tot het toevoegen van 100 planeten, hebben wetenschappers in Californië vorig jaar de mogelijke ontdekking aangekondigd van slechts één 'planeet' die voorbij Neptunus ligt. Dit gigantische ijzige lichaam is tien keer groter dan de aarde en heeft een sterk zwaartekrachtveld. Dit zou betekenen dat het past bij de huidige definitie van zwaartekrachtoverheersing, evenals de 'nieuwe' definitie over compositie.

De enige vangst is dat wetenschappers deze planeet nog niet echt hebben gezien. Ze weten niet eens zeker of het een planeet is, maar het bewijs is veelbelovend. Ze ontdekten het door het gedrag van omringende lichamen te observeren. Ze merkten dat de banen van sommige van deze buitenste objecten werden beïnvloed door een onzichtbare kracht. Die onzichtbare kracht zou heel goed een planeet kunnen zijn. Op dit moment zijn er twee telescopen op zoek naar. Zo ver weg als het object is, kan het licht van de zon het misschien niet bereiken, dus er zou dus geen licht worden gereflecteerd van de planeet.

Als deze planeet wordt ontdekt - als het zelfs een planeet is - zou het volledig veranderen wat we weten over het zonnestelsel, en misschien enige vertroosting brengen voor degenen die nog steeds om Pluto rouwen.

5 Vertrekkende maan

De maan, de constante metgezel van de aarde gedurende miljarden jaren, beweegt zich geleidelijk van de aarde af op 1,48 inch per jaar. Dit wordt veroorzaakt door getijdekrachten. De zwaartekracht en getijdekrachten die de maan en de aarde op elkaar uitoefenen, veroorzaken wrijving. Deze wrijving duwde de getijdebundel van de aarde voor de maan. Deze versnelling probeert de maan sneller rond te slingeren, maar wordt in plaats daarvan tegengewerkt. In plaats van toe te geven en te versnellen met de getijden van de aarde, verliest de maan energie en vertraagt ​​zichzelf in een baan, waardoor deze weg wegdrijft.

Deze subtiele verandering kan enorme gevolgen hebben voor de aarde, inclusief onze levens zoals we die kennen. Het grootste effect is de verandering in de lengte van onze dag. Toen de maan en de aarde 4,5 miljard jaar geleden werden gevormd, waren de dagen slechts ongeveer 5 uur lang. Dat is het equivalent van een winst van .0000152 seconden per jaar, wat niet veel klinkt, maar in de loop van de tijd optelt. In bijna 250.000.000 jaar hebben onze dagen 25 uur! Dat is geweldig nieuws voor degenen onder ons die wat extra tijd in onze dagen kunnen gebruiken, maar niet zo goed voor het milieu.

Als je de rotatiesnelheid van de aarde vertraagt, schommelt deze, zoals wanneer een tol vertraagt. Deze schommeling zal de seizoenen enorm beïnvloeden, en veroorzaakt extreme temperatuurschommelingen die veel dieren en planten niet snel genoeg kunnen aanpassen en overleven. Mensen zouden het waarschijnlijk wel aankunnen vanwege dergelijke geavanceerde technologie.

4 Martian Rings

Nogmaals, dit is niet catastrofaal of heeft een drastische impact op de aarde of op het onderwijssysteem van onze lagere school, maar, net als de onvermijdelijke supernova van Betelgeuse, zal dit veranderen wat we aan onze hemel zien.

We zullen ze waarschijnlijk niet met het blote oog zien, maar in ongeveer 70 miljoen jaar kan Mars ringen hebben. Een van Mars's manen, Phobos, is op weg naar de Rode Planeet.Zodra het een bepaald punt bereikt, zal de zwaartekracht van Mars het overnemen en de maan uiteenscheuren. Deze snippers worden gevangen in een baan rond de planeet en vormen ringen.

Ook al beïnvloedt dit ons op Aarde niet veel, het zal een goede reden zijn om de telescoop uit te schakelen!

3 Vernietiging van het zonnestelsel

Er is een kleine, maar nog steeds opmerkelijke, kans dat de banen van de vier binnenste planeten volledig grillig kunnen worden en destructieve botsingen kunnen veroorzaken. Het begint allemaal met de funky baan van Mercurius. Ten eerste draait het rond de zon met een veel meer excentrieke ellips. Dit betekent alleen dat zijn baan meer uitgerekt en ovaalachtig is. Ten tweede gaat de baan preciezer voor dan de andere planetaire banen. Precessie is wanneer de gegeven positie van een planeet, zoals het perihelium (het punt waarop het zich het dichtst bij de zon bevindt) verandert. Eén jaar is zijn perihelium op locatie A, dan gaat het naar locatie B, enzovoort.

Het deel van de baan dat er het meest toe doet, is de excentriciteit ervan. Wetenschappers hebben ontdekt dat de zwaartekracht van Jupiter Mercurius kon vangen en de langwerpige baan ervan kon gebruiken om het nog meer naar buiten te trekken, waardoor Venus mogelijk werd onderschept. Een ander mogelijk scenario is dat Mercurius verder dan de baan van Venus kan komen en tegen de aarde botst. Als de eerste van deze twee gebeurt, zou het de aarde niet kunnen beïnvloeden, dus het zou echt iets zijn om te zien! Als dat laatste gebeurt, gaan we dood.

Maar geen paniek. Hoewel deze scenario's niet onmogelijk zijn, is de kans dat dit gebeurt erg klein. Hoe dan ook, je hebt minstens 3 miljard jaar nodig om je voor te bereiden.

2 Earth's Core Cooling

De extreem hete gesmolten kern van de aarde koelt af en als deze een bepaalde temperatuur bereikt, kan deze uiteindelijk leiden tot de vernietiging van de aarde.

Momenteel is de kern zowel bevriezen als smelten. Terwijl de kern begint te koelen en bevriezen, geeft deze warmte-energie af in het metaalrijke gebied tussen de kern en de korst die de mantel wordt genoemd. Hierdoor ontstaat er convectie in de mantel, waar warmte stijgt en koele lucht wegzakt. Deze stromingen bewegen magnetisch ijzer rond, en dat genereert het magnetische veld van de aarde. Hoewel dit het "normale" proces is, zijn er enkele plaatsen langs de kernmantellijn waar de energie van de mantel teruggaat naar de kern en die vlekken smelt.

We zien dat de kern tegelijkertijd warmte verliest en wint, maar als de kern net volledig is afgekoeld, kunnen de effecten verwoestend zijn. Het grootste effect zou zijn op ons beschermend magnetisch veld. Als de kern bevriest, zou er geen convectie meer optreden en zou het magnetische veld niet langer worden gegenereerd. Het magnetisch veld beschermt de aarde tegen de gevaren van de ruimte. Zonder dit zou de planeet kunnen worden blootgesteld aan radioactieve golven en verzengende zonnewinden.

Hoewel het niet waarschijnlijk is dat dit gebeurt, is een dergelijke gebeurtenis niet volledig uitgesloten. We zijn waarschijnlijk beter af als we gewoon niet weten wat er gebeurt.

1 The Big Rip

Dit scenario is ook hypothetisch, net als de afkoelingskern van de aarde, maar komt voort uit een fenomeen dat zich definitief voordoet. Wetenschappers hebben bewezen dat het universum uitdijt en versnelt. Wat gebeurt als gevolg van deze versnelde expansie is volledig gebaseerd op wiskundige voorspellingen en een van die voorspellingen werpt licht op een niet-zo-aangenaam lot.

De 'Big Rip', zoals het wordt genoemd, is als het tegenovergestelde van de oerknal. In de oerknal werd het universum gevormd en alles erin vormde zich in latere stadia. The Big Rip is de vernietiging van al die creaties. De theorie is dat naarmate de expansie sneller wordt, de mysterieuze brandstof erachter, de donkere energie, sterker wordt. Als dat het geval is, zal de sterkte van die donkere energie uiteindelijk een punt bereiken dat andere objecten en krachten het niet kunnen weerstaan ​​en uit elkaar zullen worden gescheurd.
Waaronder ons.