Delen:
10 soorten neerslag die niet van deze wereld zijn
Regen, sneeuw, natte sneeuw en hagel zijn gebruikelijke vormen van neerslag. Het type dat je gewend bent en hoe vaak je het ziet, varieert op basis van het klimaat waarin je leeft. Maar ongeacht de vorm, de neerslag die we hier op aarde tegenkomen, bestaat uit water.
Andere planeten en manen ervaren ook gevarieerde vormen van neerslag. Regenstormen en sneeuwval die elders in het universum voorkomen, bestaan uit verschillende elementen dan wat we op aarde ervaren. Dit resulteert in een aantal zeer interessante verschijnselen, van robijnbuien tot stortbuien van benzine.
10 Rock Rain
Voor het eerst waargenomen in februari 2009, is COROT-7b een exoplaneet bijna tweemaal zo groot als de aarde. De dichtheid is vergelijkbaar met onze thuisplaneet, hoewel de omstandigheden lang niet zo gastvrij zijn. COROT-7b ligt ongeveer 2,5 miljoen kilometer (1,5 miljoen mijl) van zijn ster. Ter vergelijking: Mercury ligt ongeveer 47 miljoen kilometer (29 miljoen mijl) van onze zon op het dichtstbijzijnde punt.
Vanwege de nabijheid van de COROT-7b tot de zon is de rotsachtige planeet door zwaartekracht geblokkeerd, met dezelfde zijde altijd naar de bovenliggende ster gericht. De zonzijde van de planeet ervaart temperaturen van ongeveer 2.327 graden Celsius (4.220 ° F). De broeierige omstandigheden zijn in staat om rotsen te smelten en te verdampen, wat de unieke vorm van neerslag van de planeet creëert.
COROT-7b is bedekt met oceanen en meren van lava. Het gesmolten gesteente verdampt en stijgt op in de atmosfeer, waar het condenseert om rotswolken te vormen. De rotswolken laten kleine, hete kiezelstenen terugstromen in de lava-oceanen. De cyclus herhaalt zich dan, vergelijkbaar met de waterkringloop op aarde.
9 glazen regen
Een exoplaneet genaamd HD 189733b werd gespot door de Hubble Space Telescope in 2005. De blauwe reus valt in een categorie exoplaneten bekend als "hete Jupiters." Hot Jupiters zijn grote, gasvormige planeten die heel dicht rond hun zon draaien, wat resulteert in extreem hete oppervlaktetemperaturen. HD 189733b ervaart overdag temperaturen tot 930 graden Celsius (1.700 ° F). Ter vergelijking: de gemiddelde temperatuur op Jupiter is min 148 graden Celsius (-234 ° F).
HD 189733b bevindt zich op 63 lichtjaar van de aarde. Net als de aarde lijkt de planeet van veraf blauw, maar daar eindigen de overeenkomsten. HD 189733b krijgt kleur door de felle glasregen die rond de planeet zweeft. Windsnelheden op HD 189733b reiken tot zeven keer de snelheid van het geluid, met een snelheid van 8.700 kilometer per uur (5.400 mph). De atmosfeer van HD 189733b bevat wolken die zijn geregen met silicaatdeeltjes. Wanneer deze hoge wolken de silicaatdeeltjes afgeven, zorgt de extreme hitte ervoor dat het glas wordt gesmolten en de harde wind veroorzaakt dat de regen zijwaarts valt.
8 Droge ijssneeuw
Mars heeft enkele ernstige sneeuwstormen die zich in het midden van de nacht voordoen.
Onze planeet in de buurt heeft wolken van water en ijs die extreem laag zijn, slechts 1 of 2 kilometer (0,6-1,2 mi) boven het oppervlak van de planeet. Eerder werd gedacht dat neerslag vanuit deze wolken lui naar het oppervlak van de planeet zou afdrijven, uren of dagen duren om de grond te bereiken. Informatie verzameld door de Mars Global Surveyor en de Mars Reconnaissance Orbiter bewijzen anders. Sneeuwval kan in minder dan tien minuten het oppervlak van de planeet bereiken.
De temperatuur daalt aanzienlijk als de zon ondergaat op Mars en krachtige wind een sneeuwstorm-achtige sneeuwstorm veroorzaakt. Deze nachtelijke stormen worden "ijs microbursts" genoemd en zijn vergelijkbaar met kleine, gelokaliseerde stormen die op aarde voorkomen.
Sommige van de sneeuwstormen op Mars zijn gemaakt van droog ijs, met name die nabij de zuidpool. Wolken vormen van bevroren koolstofdioxide. Vlokken uit deze wolken vallen dik genoeg om zich op te hopen en dragen bij aan de kooldioxide-ijskap die de zuidpool van de planeet bedekt.
7 edelsteenregen
HAT-P-7b is een exoplaneet op 1000 lichtjaar van de aarde. De planeet is 40 procent groter dan Jupiter en draait om een ster die twee keer zo groot is als onze zon. HAT-P-7b is heel dicht bij zijn massieve ster en op slot. De zonzijde van de planeet ervaart gemiddelde temperaturen van 2.586 graden Celsius (4.687 ° F). De donkere kant van HAT-P-7b is drastisch koeler en het verschil in temperatuur tussen de twee zijden zorgt voor intense winden die de planeet omcirkelen.
Wolken vormen aan de koelere donkere kant van HAT-P-7b. Sterke windvlagen blazen de wolken naar de naar de zon gerichte kant, hoewel deze wolken niet lang aan de dag van de planeet blijven bestaan voordat ze verdampen in de extreme hitte.
De wolken van HAT-P-7b zijn prachtig. Ze bevatten korund, het mineraal dat saffieren en robijnen op aarde produceert. Regen uit korundwolken is ongetwijfeld ook verblindend, maar astronomen moeten meer leren over de atmosfeer van HAT-P-7b om te bepalen hoe korund neerslag optreedt wanneer ze reageren met andere chemische verbindingen op weg naar het oppervlak van de planeet.
6 Zonnebrandcrème sneeuw
Kepler-13Ab is een ongelooflijk hete planeet op 1730 lichtjaar van de aarde. De exoplanet sneeuwt titaniumdioxide, een actief ingrediënt in zonnebrandmiddelen. Ironisch genoeg komt de zonneschermsneeuw alleen voor aan de donkere kant van de planeet.
Kepler-13Ab is een andere hete Jupiter, die in een nauwe baan rond zijn gastheerster staat en netjes vergrendeld is. Temperaturen aan de dagkant van de planeet bereiken 2.760 graden Celsius (5.000 ° F), waardoor Kepler-13Ab een van de meest bekende exoplaneten is.
De meeste hete Jupiters stralen warmte uit, waardoor hun bovenste atmosfeer warmer wordt dan hun lagere atmosfeer.Kepler-13Ab is uniek omdat het de enige hete Jupiter is waar het tegenovergestelde waar is. Dit komt omdat aan de dag van de planeet titaniumoxide ontbreekt, de verbinding die verantwoordelijk is voor het absorberen en uitstoten van warmte op andere hete Jupiters.
Wetenschappers ontdekten dat titaniumoxide alleen bestaat aan de donkere kant van de planeet. Er wordt aangenomen dat sterke wind de compound van de dag aan de nachtzijde bracht, waar het afkoelde en tot wolken condenseerde. De wolken laten titanium-sneeuw vrij, die door de sterke zwaartekracht van Kepler-13Ab in de lagere atmosfeer wordt getrokken.
5 hemelregen
Enceladus, de op zes na grootste maan van Saturnus, creëerde een 14-jarig mysterie voor wetenschappers. Het bestaan van waterdamp werd ontdekt in de bovenste atmosfeer van Saturnus, maar het was onbekend waar het vandaan kwam. Het Herschel Space Observatory van het Europees Ruimtevaartagentschap, de grootste infraroodruimtetelescoop ooit gelanceerd, bood het antwoord in 2011.
Geisers bevinden zich op de zuidpool van Enceladus. De geisers barsten regelmatig uit met ijzig water en zenden elke seconde ongeveer 250 kilo in de ruimte. Veel ervan valt terug op het oppervlak van de maan. Sommigen zijn verloren in de ruimte, sommigen raken de ringen van Saturnus en een beetje maakt het tot de atmosfeer van de planeet.
Enceladus regent drie tot vijf procent van zijn water in de atmosfeer van Saturnus. Dit creëert een waterdampring rond Saturnus die de maan voortdurend aanvult tijdens een baan.
Enceladus is de enige maan in ons zonnestelsel die de chemie van de ouderplaneet beïnvloedt. Het water dat Enceladus introduceert in de atmosfeer van Saturnus, creëert andere verbindingen die zuurstof bevatten, zoals koolstofdioxide, en daalt uiteindelijk dieper af naar de planeet, waar het kleine wolken vormt.
4 zure regen
Men dacht ooit dat metaal sneeuwde op Venus. De bergen van de planeet zijn bedekt met wat lijkt op een laag bevroren sneeuw, hoewel de verzengende temperaturen op Venus dat nooit zouden toestaan. Bij nadere inspectie van de bergkappen bleek dat ze waren gemaakt van galena en bismutiniet, twee soorten metaal. Maar het metaal vormt deze doppen niet door van bovenaf te vallen. Venus heeft valleien waar de metalen verdampen en een nevel worden. De mist stijgt op en gaat zitten op de toppen van bergen, waar het condenseert. De metaalvorst wordt gevormd door een stijgende mist in plaats van een vallende sneeuw.
Maar Venus ervaart wel een unieke vorm van neerslag. Regenbuien van zwavelzuur komen regelmatig voor.
De bovenste atmosfeer van Venus bevat sporen water. Het water combineert met zwaveldioxide om zwavelzuurwolken te vormen. Deze wolken barsten los bij frequente stormen, hoewel de zure regen verdampt voordat deze het oppervlak van de planeet bereikt. Wanneer de zwavelzuurregen verdampt, stijgt deze in de atmosfeer om opnieuw zwavelzuurwolken te vormen die de cyclus opnieuw beginnen.
3 Methaan Monsoons
Titan, de grootste maan van Saturnus, is de enige andere plaats in ons zonnestelsel naast de aarde waar de vloeistof op een stevig oppervlak regent. Maar op Titan valt regen in de vorm van vloeibaar methaan.
Het oppervlak van Titan bevat meren en zeeën van aardgas. Koolwaterstofwolken zorgen voor de inhoud van de meren en zeeën in de vorm van stortbuien die grote hoeveelheden methaanregen in zeer korte tijd vrijgeven. Titan's regenval is verspreid in intensiteit, dus sommige delen van de maan ervaren erosie en nieuwe meerformaties, terwijl andere gebieden eenvoudig een paar nieuwe duinen krijgen.
De moessonstormen van Titan zijn extreem maar komen maar één keer per Titanjaar voor. Een Titan-jaar komt overeen met ongeveer 30 aardse jaren, dus het is veilig om te zeggen dat de maan droge spells heeft. Wanneer het op Titan regent, is de hoeveelheid vloeibaar methaan die in één keer valt vergelijkbaar met de hoeveelheid water die orkaan Harvey in 2017 in Houston heeft gedumpt.
2 Diamond Rain
Neptunus en Uranus hebben misschien de rijkste regen van allemaal. Hun unieke neerslag vindt plaats ongeveer 10.000 kilometer (6200 mijl) onder het oppervlak. Het is hier dat regenbuien van diamanten naar de kernen van deze ijsreuzen regenen, en diamant-ijsbergen vormen die drijven op oceanen van vloeibare koolstof.
Wetenschappers reconstrueerden het effect in een laboratorium op aarde. In plaats van de verbindingen gevormd uit methaan die bestaan op Neptunus en Uranus, hebben onderzoekers polystyreen vervangen, een geschikt chemisch alternatief. Een instrument met de naam Materie in extreme omstandigheden werd gebruikt om de intense hitte en druk te simuleren die ervoor zorgt dat koolstofatomen diep in deze planeten diamanten vormen. Toen het instrument temperaturen rond 4,727 graden Celsius (8,540 ° F) en drukken genereerde die vermoedelijk onder het oppervlak van Neptunus en Uranus bestonden, vormden zich kleine diamanten.
De diamanten waren slechts enkele nanometers breed omdat de omstandigheden die in het lab werden gecreëerd slechts een zeer korte tijd in beslag namen. De diamanten die zich vormen en vervolgens accumuleren in de buurt van de kernen Neptunus en Uranus, waar de condities continu zijn, zouden veel groter zijn - tot miljoenen karaten in gewicht.
1 Plasma regen
Zelfs de zon ervaart neerslag in de vorm van plasma-regen.
NASA's Interface Region Imaging Spectrograph, of IRIS, is een solaire satelliet die het gedrag van onze zon observeert. IRIS heeft beelden van zonnevlammen en het daaruit voortvloeiende fenomeen dat bekend staat als post-flare-loops of coronaire regen sinds 2013 kunnen vastleggen.
Een zonnevlam is een krachtige explosie van straling. Er komt een grote hoeveelheid magnetische energie vrij, die de atmosfeer van de Zon verwarmt en energieke deeltjes in de ruimte stuwt.Het zonnemateriaal druppelt terug op het oppervlak van de zon als plasma, een gas met gescheiden positieve en negatieve ionen dat wordt bestuurd door complexe magnetische krachten.
Interessant is dat de plasmaregen snel afkoelt wanneer deze het oppervlak van de zon nadert. De buitenatmosfeer van de zon, de corona, is veel heter dan zijn oppervlak. Wetenschappers proberen nog steeds de exacte reden hiervoor te achterhalen.