Delen:
10 Nieuwe ruimte-ontdekkingen met gekke kosmische gevolgen
Ontdekkingen die voldoen aan kosmologische modellen zijn als een wetenschappelijk schouderklopje. Maar degenen die niet aan de vorige normen voldoen, prikkelen het meest tot de verbeelding, omdat ze een meer mysterieus, dynamisch en misschien nog meer enger universum impliceren.
Soms krijgen we een beetje te zeker van onze wetenschappelijke kennis. Deze nieuwste ontdekkingen laten ons zien hoeveel we niet weten en hoeveel we zullen moeten heroverwegen van onze eerdere theorieën over de laatste grens.
10 A Supernova Geboren in ons zonnestelsel
Elke kosmische catastrofe is slechts de geboorte van een ander fenomeen. Een supernova kan bijvoorbeeld een zonnestelsel in het leven brengen. Ons zonnestelsel.
Het zonnestelsel begon als een puinwolk, die samendrukte tot ontelbare lichamen die samen of uit elkaar dreven en de acht planeten en diverse rotsen vormden die we thuis noemen. Maar dat proces had een katalysator nodig.
Als een supernova. Het bewijs komt van isotopen in oude meteorieten. Een daarvan is ijzer-60, dat vervalt in nikkel-60 en wordt geproduceerd door bepaalde sterren en supernovae. De meteorieten bevatten dit veelbetekenende nikkel-60, wat suggereert dat een supernova-schokgolf het zonnestelsel tot leven bracht. Dit impliceert dat supernova's in het universum voortdurend nieuwe zonnestelsels kunnen vormen.
9 Proxima b is waarschijnlijk verschroeid en onvruchtbaar
Op slechts 4,2 lichtjaar afstand is de rode dwerg Proxima Centauri onze dichtstbijzijnde stellaire buurman. En het herbergt een aardachtige bewoonbare zone planeet, Proxima b.
Maar het is waarschijnlijk onvruchtbaar. In maart 2017 keken astronomen Proxima Centauri 1000 keer helderder groeien over een spanwijdte van 10 seconden, wat duidt op een catastrofale overstraling of het testen van buitenaardse wapens. Ondanks de kleine massa van de ster, was de uitbarsting 10 keer groter dan de machtigste uitbarstingen van de Zon.
Op 4.85 miljard jaar oud, heeft Proxima b waarschijnlijk al eeuwen dezelfde hits opgelopen. De atmosfeer en het water zouden al lang worden weggestript door de intense straling. Dus de relativistische probes van de toekomst zullen waarschijnlijk geen interessante biologie vinden op hun eerste bestemming.
8 super-gigantische sterren zijn verrassend overvloedig
Het universum lijkt veel meer bezaaid met massieve sterren (10 of meer zonnemassa's) dan eerder aangegeven.
Astronomen ondervroegen de 180.000 lichtjaar-verre Tarantula-nevel (alias 30 Doradus), een prominente stellaire kwekerij, en vonden 30 procent meer "extreem, extreem zware sterren" dan verwacht.
En de meest massieve sterren worden geüpgraded. Er werd aangenomen dat 200 zonnemassa's de bovengrens was, maar astronomen verhogen dat aantal tot 300 zonsmassa's. Dit impliceert een veel gewelddadiger universum met 70 procent meer supernova en een toename van 180 procent in de vorming van zwart gat.
7 Het universum zit vol met synestieen
Planetaire lichamen kwamen in ongeveer twee smaken, planeten en geringde planeten. Maar die familie breidde zich juist uit met de toevoeging van de synestia, een veel grotere wolk van verdampte rots in de vorm van een rode bloedcel.
Deze piekerige monsters zijn het resultaat van catastrofale crashes tussen twee snel draaiende, planeetgrote brokken. Het impulsmoment van elk lichaam wordt behouden en zwepen hun verbrijzelde resten op tot een wolk gesmolten afval "zonder vast of vloeibaar oppervlak".
Het is gek om te denken dat er een theoretisch super gemeenschappelijk, geheel nieuw type planetair lichaam is dat we nog niet direct hebben waargenomen. Waarschijnlijk omdat het niet erg lang duurt, misschien slechts 100 jaar, een hilarisch oneindig klein bereik in kosmische termen.
6 sterren kunnen kleiner zijn (en kouder) dan planeten
We stellen ons zelfs voor dat de meest wazige sterren veel substantiëler zijn dan bijvoorbeeld een planeet. Maar astronomen hebben net de leukste, kleinste ster ooit ontdekt, EBLM J0555-57Ab.
Het is slechts 600 lichtjaar verwijderd en zijn straal en massa zijn slechts ongeveer 8 procent van die van de zon. In feite is het zo klein dat het maar een haar groter is dan Saturnus. Het zou dus niet eens de grootste planeet in ons zonnestelsel zijn dankzij Jupiter. Het is zelfs kouder dan sommige excentrieke exoplaneten.
EBLM J0555-57Ab ligt echt op de drempel van de stellaire massa, maar nauwelijks genoeg om waterstof in helium te smelten en een lot van onwaardige bruine dwerggroei te vermijden.
5 TRAPPIST-1 is te oud voor het leven
Het zeven-planeet TRAPPIST-1 systeem ontdekt in februari 2017 is een hoofdverdachte in de zoektocht naar buitenaards leven, met meerdere potentieel bewoonbare planeten. Tenminste toen de leeftijd geschat werd op 500 miljoen jaar oud.
Maar nieuwe criteria, waaronder de snelheid van het systeem rond het centrum van de melkweg, het metaalgehalte van de ster en chemische absorptielijnen, suggereren dat de TRAPPIST-familie minstens zo oud is als ons zonnestelsel en mogelijk twee keer zo oud is op 9,8 miljard jaar.
Het is dus onwaarschijnlijk dat het leven zal hosten omdat het waarschijnlijk al lang geleden door fakkels is gesteriliseerd, een kosmische tragedie en een herinnering aan hoe zeldzaam het leven kan zijn.
4 Dark Matter Mayad Disappearing
Donkere materie lijkt onsterfelijk en altijd aanwezig, maar een nieuwe steeksleutel in de tandwielen schildert donkere materie als een onstabiele entiteit.
Fluctuaties gedetecteerd 300.000 jaar nadat de oerknal niet overeenkwam met de snelheid van uitzetting van het universum gegeven door modellen. Dit kan worden verklaard door het vervallen van donkere materie, die bestond aan het begin van de tijd, maar die sindsdien is vergaan tot neutrino's of hypothetische deeltjes.
De analyse zegt dat het huidige universum 5 procent armer is in donkere materie omdat een deel ervan wegsterft en een deel ervan niet.Deze onstabiele bestanddelen zijn misschien allemaal uitgestorven na de eerste paar honderdduizenden jaren. Nogmaals, misschien deden ze dat niet omdat ze nog steeds in verval raakten en constant de lay-out van het toekomstige universum veranderden.
3 De eerste Exomoon?
Het ruimtevaartuig Kepler heeft duizenden exoplaneten ontdekt, maar geen exomoons, misschien omdat ze zich verstoppen rond de planeten die het verst verwijderd zijn van hun sterren.
Onlangs brak Twitter het nieuws dat astronomen misschien de eerste extrasolar-maan hebben ontdekt. Ze ontdekten een planeetkandidaat, Kepler-1625 b, die een merkwaardige hoeveelheid licht van zijn ster verduistert.
De scheve lichtdip schetst de Kepler-1625 b als een deinende body van Jupiter-formaat met een Neptune-formaat begeleidende maan. Astronomie staat eindelijk aan de vooravond van een glimp van buitenaardse manen. Dit betekent een aanzienlijke impuls in het zoeken naar bewoonbare instanties, hoewel verdere beoordeling met Hubble noodzakelijk is om de claim te consolideren.
2 Dark Energy is acteren
Het universum breidt zich sneller uit dan zou moeten, en niemand weet waarom. Astronomen gebruiken de afgelopen zes jaar Hubble om de nauwkeurigheid van de uitbreidingsparameters te verbeteren. Ze berekenden dat het universum zich uitbreidt met een snelheid van 73 kilometer (45 mijl) per seconde per megaparsec. Dus twee sterrenstelsels die van elkaar worden gescheiden door 3,3 miljoen lichtjaren of één megaparsec, vliegen uiteen op 73 kilometer per seconde.
Dat is een onverzoenlijke 9 procent discrepantie in vergelijking met Planck satellietvoorspellingen, met slechts een kans van 1 op 5 op fouten.
De studie impliceert dat donkere energie zelfs nog meer in verwarring is dan eerder werd gedacht. Misschien wordt het sterker. Of misschien is het 'socialer' dan gedacht en heeft het op een nieuwe manier interactie met het universum. Of een geheel nieuw type deeltjes zou een fout kunnen zijn.
1 Alle Sunlike Stars hebben broers en zussen
Veel sterren hebben metgezellen, mogelijk zelfs de zon. Een nieuwe studie zegt dat dit gebeurt omdat alle Sunlike-sterren binair worden geboren.
Astronomen ondervroegen jonge single-sterren en binaries in het Perseus-sterrenbeeld op 600 lichtjaar afstand, maar de wiskunde is het meest logisch als alle Sunlike-sterren worden geboren als 'wide binaries' met ongeveer 500 astronomische eenheden uit elkaar (1 AU = 150 miljoen kilometer (93 miljoen) mi)).
Maar de partnerschappen krimpen of breken uit elkaar vroeg in hun leven, na slechts ongeveer een miljoen jaar. En een lang verloren broer of zus zou de huidige staat van ons eigen zonnestelsel beter kunnen verklaren.
Hoewel het universum nog steeds een overweldigend eenzame plek is en het model suggereert dat 60 procent van deze paren uiteindelijk uiteenvalt, krimpen de resterende sterren in 'strakke binaries'. Ondertussen kan de theoretische partner van onze Zon, Nemesis, verloren gaan tussen de andere sterren in onze melkweg.