Delen:
10 Beleefde dingen Zwarte gaten Doe (anders dan sucks)
We weten allemaal dat zwarte gaten dingen opslokken als niets anders in het universum. Maar de wetenschap heeft een ongelooflijk arsenaal aan trucs onthuld in het playbook van de zwarte gaten.
Van bijna onmogelijk-klinkende snelheden tot zelfbeschadiging en zelfs een beetje banditisme, deze hemelse objecten zijn veel veelzijdiger dan waar we hun erkenning voor geven.
10 Draai echt, echt snel
Voor het eerst hebben wetenschappers nauwkeurig de spin van een supermassief zwart gat gemeten. En het is een doozy: 84 procent van de lichtsnelheid.
Het centrale zwarte gat van de NGC 1365, 60 miljoen lichtjaren van ons verwijderd, is geestverlammend snel en enorm. Het is 3,2 miljoen kilometer (2 miljoen mijl) breed en heeft een aantal miljoen zonsmassa's.
Terwijl het ronddraait, sleept het ruimte-tijd mee, en creëert een brandende maalstroom van röntgenstralen-spuwend gas en stof dat door de afvoer stroomt. De materie viel waarschijnlijk uit een enkele richting, waardoor deze de constante eenrichtingsdruk kreeg die nodig was om dergelijke snelheden te bereiken.
9 Prowl in packs
De grootste sterrenstelsels die vandaag worden gezien, zijn bezaaid met superzware zwarte gaten zo immens dat ze niet het product van een enkele ster kunnen zijn. Wetenschappers denken dus dat 'cusps', zoals sterclusters, groepen stervende dubbelsterren of talloze kleinere zwarte gaten, samen smakken om de mysterieuze supermassieven te laten ontstaan.
Nu is daar direct bewijs voor. Röntgenanalyse onthult dat het centrum van de Melkweg een dichtheidsgrens, een "stroomgebied" van 12 potentiële zwarte gaten rond de rand van ons centrale superzware zwarte gat, Boogschutter A *, omgeeft.
Het suggereert dat er maar liefst 20.000 extra zwarte gaten rond het galactische centrum kunnen draaien.
8 Chuck Jupiter-Sized 'Spitballs' (soms in onze richting)
Volgens theorie en simulaties, dwaalt een ster te dicht bij de slapende Boogschutter A * en wordt elke 10.000 jaar in spaghetti-draden getrokken.
Het monster verslindt de helft van het materiaal en gooit de andere helft de ruimte in. Maar een deel van het onfeilbare materiaal blijft op zo'n afstand dat het kan samensmelten tot fragmenten van planeetformaat.
Het enge deel? Deze fragmenten, die zo groot kunnen zijn als Neptunus en zelfs groter dan Jupiter, worden met een snelheid van 3,2-32,2 miljoen kilometer per uur (2-20 miljoen mph) in de galactische ruimte geworpen.
Er wordt aangenomen dat deze, Äútidal disruption events ', 100 miljoen van dergelijke lichamen zullen uitwerpen, mogelijk bij ons, tijdens het leven van de Melkweg.
7 Onthul het galactische verleden
De Atacama Large Millimeter / submillimeter Array (ALMA) heeft het eerste beeld opgeleverd van de torus van een zwart gat, de gasachtige, stoffige donut van puin dat rond zijn zwarte muil wervelt.
De historische torus bevindt zich op 47 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Cetus. En met slechts 20 lichte lichtjaren toont het ALMA's acute gevoeligheid. Vanaf de torus kunnen astronomen het verleden van de melkweg lezen, afleidend van de asymmetrie en beweging die het lang geleden heeft samengevoegd met een andere melkweg.
6 Propel Matter Bij Mind-Boggling Snelheden
Op een miljard lichtjaar afstand is de Galaxy PG211 + 143 een schattig astronomisch doelwit omdat het ultrabright is dankzij een zwart gat in het midden. Onderzoekers observeerden een aardachtige klonter van puin toen het in de richting van het zwarte gat viel en het met 30 procent van de snelheid van het licht klokt. Veel sneller dan alles wat nog wordt waargenomen.
Veel lichamen in de ruimte zijn op één lijn met elkaar, zoals planeten die in dezelfde richting cirkelen, maar dat is blijkbaar niet waar dat materie in een zwart gat valt.
Deze ringen van materie zijn ongeordend. Ze botsen tegen elkaar in, negeren de rotatiesnelheid en behalen daarmee snelheden van 100.000 kilometer per seconde (62.000 mps).
5 Breek jezelf uit
Astronomen theoretiseren dat zwarte gaten soms worden uitgeworpen uit hun sterrenstelsels, en het sterkste bewijsmateriaal komt toch van acht miljard lichtjaar verwijderd.
De quasar wordt 3C 186 genoemd en het is verbazingwekkend een miljard zonsmassa's. Verrassend genoeg maakt het een snelle exit van zijn cluster van gastheercellen. Onderzoekers maten de gaswolk die met 7,6 miljoen kilometer per uur (4,7 miljoen km / u) inzoomt. Dat betekent dat het binnen drie minuten van de aarde naar de maan zou kunnen reizen.
Gravitatiegolven, het product van twee gigantische zwarte gaten die samenvloeien, zijn verantwoordelijk. Ze schoven het resulterende mega-gigantische zwarte gat van zijn plek met de kracht van 100 miljoen gelijktijdig exploderende supernova's.
4 Steel uit grotere zwarte gaten
Astronomen hebben vijf gevallen bevestigd van samenvoeging van zwarte gaten die zwaartekrachtgolven produceren, maar een zeker twee zwarte gaten waren blijkbaar te massief. In plaats van de verwachte 10-15 zonsmassa's, hebben onderzoekers ze gemeten op ongeveer 20 zonsmassa's elk. En dat komt omdat ze voedsel stelen van het veel grotere, gemenere zwarte gat in het centrum van de melkweg.
De dieven waren grote sterren die in zwarte gaten instortten en afdwaalden naar het chaotische galactische centrum waar gas en stof in het centrale supermassieve zwarte gat terechtkwamen. Ze stalen het materiaal en groeiden bijna drie keer zo massief voordat ze samensmolten.
3 Gebruik magnetische velden om te feesten
Een belangrijke factor die de massa van een zwart gat dicteert, kan een magnetisch veld zijn. Wetenschappers bestudeerden de dichtstbijzijnde actieve melkweg, de Cygnus A met een levensduur van 600 miljoen jaar, en vonden een sterk magnetisch veld rond zijn energieke, Äúradio-luide 'kern.
Het zwarte gat van Cygnus A is actief en blaast gecollimeerde stralen stralen uit zijn polen.En het krijgt hulp van het magnetische veld eromheen. Het veld houdt het materiaal vast in een ring of torus rond het zwarte gat en duwt het puin in zijn gapende mond.
Onderzoekers zeggen dat het verschil tussen actieve sterrenstelsels zoals Cygnus A en inactieve degenen zoals de onze, de aanwezigheid van zo'n magnetisch veld kan zijn.
2 Hide In Tiny Galaxies
Fornax UCD3 heeft slechts 100 miljoen sterren in vergelijking met de honderden miljard in onze melkweg, en ze bezetten allemaal slechts 300 lichtjaar ruimte-tijd. Dus ook al is UCD3 nietig, het is een van de dichtste sterrenstelsels, die tot een familie van 'ultracompact dwergen' behoren.
In het diepste hart loert een supermassief zwart gat van 3,5 miljoen zonne-energie. Het is bijna net zo fors als de Boogschutter A * van de Melkweg, hoewel onze melkweg 150.000 lichtjaar over is.
Het is het vierde superzware zwarte gat ontdekt in een ultracompacte dwerg. Het vormt 4 procent van de totale galactische massa, hoewel de normale waarden ongeveer 0,3 procent zijn.
Het is waarschijnlijk dat UCD3 ooit groter was, maar een nabije ontmoeting met een meer massieve melkweg heeft zijn sterren ontmanteld.
1 Wist onze zon in twee dagen
Astronomen hebben een geestverruimend (en mysterieus) vraatzuchtig zwart gat gevonden in het relatief kale, kalmere vroege universum van 12 miljard jaar geleden. Het is een quasar die om de twee dagen het equivalent van de zon verbruikt. Het boert en zwepen zo veel ultraverwarmd gas en stof dat het duizendmaal briljanter schittert dan zijn gastheerstelsel.
Het is onbekend hoe het tijdens de 'donkere eeuwen' van het universum zo vet is geworden, maar wat bekend is, is de onbewerkte kracht ervan.
Indien getransplanteerd naar het centrum van de Melkweg (25.000 lichtjaar van ons verwijderd), zou het de sterren verduisteren, 10 keer helderder dan een volle maan schijnen en ons waarschijnlijk met röntgenstralen doden.