Delen:
10 intense buitenaardse stormen
Veel mensen praten over het woeste en extreme weer dat over het oppervlak van onze nederige planeet zwerft, en ze hebben gelijk; het kan behoorlijk destructief en ontzagwekkend zijn. Onze zogenaamde stormen verbleken echter in vergelijking met de cataclysmische cyclonen die door de dichte atmosferen van de gasreuzen scheuren of over het oppervlak van Mars zwerven.
Dankzij geavanceerde satellietbeelden en een aantal moeizame reizen door het zonnestelsel, hebben astronomen de woeste orkanen die uit de wervelende atmosferen voortkomen kunnen observeren en bestuderen, adembenemende beelden kunnen vastleggen en onze kennis van deze ongelooflijke planeten voor altijd kunnen uitbreiden.
10 Saturnus Rose-getint Storm
Wanneer je denkt aan orkanen in de ruimte, zal je geest onmiddellijk worden aangetrokken door Jupiter's machtige Grote Rode Vlek, en terecht; die storm is monumentaal. De atmosfeer van Jupiter wordt geplaagd door honderden stormen in een overvloed van maten. Het is echter Saturn's cloud-buitenkant die oneindig fascinerender is en visueel verbluffender. Een van de meest iconische beelden van Saturnus is de Grote Witte Vlek, een storm die woedt over zijn bovenste atmosfeer en een pad van vernietiging achter zich laat.
Hoewel het misschien onmogelijk lijkt, is er een andere, meer verbluffende beeld-Saturnus noordpool vortex. Gevangen in een verwarrende, zeshoekige wolkenformatie (waarover we later praten) en met een oog van 2.010 kilometer (1.250 mijl), genereert deze prachtige orkaan windsnelheden van meer dan 540 kilometer per uur (330 mph).
Het adembenemende beeld hierboven werd genomen door de Cassini-missie in 2013 nadat het een aantal jaren in een baan om de gasreus draaide en is slechts een van de vele ongelooflijke foto's van de zeer succesvolle missie.
9 De onbreekbare Venusian Dual Vortices
Tijdens een missie naar de zusterplaneet van de aarde in 2006, observeerde de Venus Express-satelliet van het Europees Ruimteagentschap wat leek op een cycloon die boven de zuidpool van Venus weg wervelde. Wat ook fascinerend is, is dat in 1979 een soortgelijke storm werd waargenomen over de noordpool van Venus door de Pioneer-missie van NASA.
Volgens planetaire wetenschapper Itziar Garate-Lopez van de Universiteit van het Baskenland in Spanje: "Beide draaikolken zijn waarschijnlijk permanente kenmerken in de atmosfeer van Venus." Verdere observaties toonden aan dat de vortex constant uiteen viel en zich hervormde, ongeveer elke 2,2 dagen: "De vortex wordt nooit vernietigd, maar evolueert voortdurend tussen morfologieën. "
De storm over de zuidpool is vier keer groter dan alles wat je op aarde ziet en meet maar liefst 20 kilometer (12 mijl) hoog. (Dat is meer dan het dubbele van de Mount Everest.) Ervan uitgaande dat je op de een of andere manier onverwoestbaar was en kon overleven onder de wolken op de zuidpool van Venus, voelde je geen regen of wind van deze ongelooflijke storm. Dit komt omdat de cycloon zich op 42 kilometer (26 mijl) boven het Venusiaanse oppervlak bevindt, en als gevolg van de waanzinnige hitte van de planeet kan regen slechts binnen 35 kilometer (22 mijl) van de grond komen voordat het verdampt is. Dus in plaats van te worden verdronken of vernietigd door deze cataclysmische cycloon, zou je alleen gigantische, wervelende wolken boven je hoofd zien.
8 Neptune's Sporadic Great Dark Spots
Net als een tiener wordt het oppervlak van Neptunus af en toe geplaagd door Great Dark Spots (GDS). Voor het eerst waargenomen in 1989 door de Voyager 2 ruimtesonde van de NASA, was de eerste GDS een cycloon ter grootte van de aarde woedend op het zuidelijk halfrond van Neptunus met winden van 2.400 kilometer per uur (1.500 mph), de snelste winden die tot nu toe in het zonnesysteem zijn opgetekend.
In tegenstelling tot sommige buitenaardse stormen zijn Great Dark Spots niet permanent, zoals de Hubble-telescoop opmerkte in 1994 toen het simpelweg de legendarische GDS niet kon vinden die Voyager 2 had gebroken. Alles was echter niet verloren, omdat Hubble een afzonderlijke GDS op Neptune observeerde. Deze keer was het op het noordelijk halfrond.
Deze stormen zijn enigszins verwarrend, omdat ze in de tegenovergestelde richting van de axiale spin van Neptunus reizen. Net als bij andere cyclonen, worden deze "vlekken" veroorzaakt door grote temperatuurgradiënten door de atmosfeer van de planeet, maar de belachelijk hoge windsnelheden op Neptunus moeten nog worden verklaard.
7 Saturnus Dragon Storm
Gelegen op het zuidelijk halfrond, diep in Storm Alley (duidelijk de coolste van alle steegjes), ligt de verwoestende Dragon Storm. Gefotografeerd door de Cassini-missie in 2004, bestrijkt deze verbazingwekkende onweersbui ruim 3.200 kilometer (2.000 mijl) (groter dan de continentale Verenigde Staten) en produceert bliksemschichten die duizend keer krachtiger zijn dan die op aarde worden gezien. Deze bliksemschichten zijn niet direct waargenomen, maar werden in plaats daarvan gedetecteerd door intense radiosignalen.
Cassini was echter niet de eerste die de storm observeerde, aangezien beide ruimtevaartuigen van de Voyager ook heftig radiogeluid oppikten boven de Storm Alley, wat betekent dat deze storm constant onder de atmosfeer van Saturnus heeft gebroeid, af en toe oplaaiend in een dramatische onweersbui.
Naast deze spectaculaire beelden, zag Cassini ook een aantal donkere vlekken uit de Storm Alley toen de Dragon Storm oplaaide. Deze vlekken doorkruisten het oppervlak van Saturnus, ofwel samenvoegend of dissiperend in de atmosfeer. Beide uitkomsten laten zien dat intense stormen de intense atmosferische kenmerken voeden die te vinden zijn op de gasreuzen, de immense stroming handhaven en de verbluffende wolkenweergave genereren die we vandaag waarnemen.
6 The Rare Martian Spiral Storms
In 1999 werd een kolossale storm waargenomen boven de poolkappen van Mars.Ondanks dat hij meer dan vier keer zo groot was als Texas en de hele noordpool van Mars overspoelde, duurde het maar één dag voordat hij volledig verdween. Stormen zoals deze zijn zeldzaam op Mars, maar ze zijn al eerder betrapt op camera, eens in 1978 door Viking I, hoewel ze niet zo groot waren als die gezien door Hubble.
De storm gedetecteerd door Hubble wordt verondersteld ten minste drie banden van wolken te hebben ingepakt die tegen de klok in zijn verpakt in een spiraalvormige structuur en een orkaan-achtig oog cirkelen ter grootte van het Ontariomeer. Beide waargenomen stormen op Mars deden zich voor tijdens het zomerseizoen van het noordelijke halfrond van Mars. Dit is een belangrijke tijd voor Mars, omdat de seizoensgebonden koolstofdioxide-poolkap volledig gesublimeerd (gesmolten) is en een bevroren waterkap achterlaat. Soortgelijke stormen die te vinden zijn boven de poolkappen van Mars komen hier precies voor in onze eigen poolgebieden; sommige zijn zelfs vergelijkbaar in grootte.
5 Titan's Mysterious Soot Storms
Titan is de grootste maan van Saturnus en qua weer is het een van de meest intrigerende manen in ons zonnestelsel. Met een dikke atmosfeer die bijna volledig bestaat uit stikstof met een beetje methaan, lijkt het bijna op dat van de aarde, als je het feit negeert dat het totaal onmogelijk is om op het oppervlak te ademen. Titan is bezaaid met methaanrivieren en meren die worden bewaakt door majestueuze bergen en omringd door duinen. Het zijn deze duinen die voor astronomen een beetje mysterie hebben opgeroepen.
Simulaties van Titan's oppervlaktewinden zijn het er allemaal over eens dat de duinen van Titan naar het westen moeten wijzen, maar dat ze naar het oosten gericht zijn. Sommigen suggereren dat de intense zwaartekracht van Saturnus de winden doet draaien, maar dat verklaart nog steeds niet waarom ze naar het oosten kijken.
Van winden is bekend dat ze naar het oosten waaien tijdens de hevige methaanstormen in de bovenste atmosfeer van Titan. Deze oostwaartse windstoten domineren de algemene windpatronen en beheersen zo de duinrichtingen. Verder bewijs hiervan is gevonden in het zand zelf, waar een vreemde, roetachtige substantie is gevonden als gevolg van de ontleding van methaan in de bovenste atmosfeer. Dit betekent dat deze stormen zo vluchtig en intens waren dat ze roet op de grond beneden regenden. Dit geeft een heel nieuw niveau aan de zin: "Het regent katten en honden daarbuiten."
4 Het mysterieuze oog van Saturnus
Met twee derde van de diameter van de aarde die 32 kilometer (20 mijl) boven de zuidpool van Saturn zweeft, vertoont deze reusachtige draaikolk een griezelige gelijkenis met een donker, mysterieus oog. Hoewel deze storm er misschien uitziet als een typische, zij het grotere, orkaan, is zijn gedrag duidelijk anders dan bij een orkaan.
Zoals vele weerrapporten uit Florida aangeven, zwaaien orkanen op aarde over de oceaan, maar op Saturnus is deze specifieke storm stationair, afgesloten rond de zuidpool. Ook heeft Saturnus geen oceanen.
Alsof deze storm niet fascinerend genoeg was, heeft hij astronomen ook meer aanwijzingen gegeven over wat er onder de wolken van Saturnus ligt. Net als op aarde heeft het oog van de storm geen wolken, waardoor visuele en infrarode mapping twee keer zo diep doordringen als voorheen. Daarom detecteerden infraroodbeelden van de Keck I-telescoop in Mauna Kea, Hawaii, een vreemde warmte over de zuidpool van Saturnus. Cassini zweefde boven het oog van de storm en was in staat om een kleinere maar significante temperatuurstijging van 2 graden Celsius (4 ° F) te bevestigen. Dr. Richard Achterberg van NASA legt uit dat de temperatuurstijging te wijten is aan "de wind neemt af met de hoogte en de atmosfeer zakt, comprimeert en verwarmt over de Zuidpool."
Cassini blijft boven de zuidpool van Saturnus en observeert de storm en hoe deze zich tijdens verschillende seizoenen op deze majestueuze geringde planeet gedraagt.
3 Oval Ba, Jupiter's Little Red Spot
We kennen allemaal de grote rode stip van Jupiter, maar weet u van Red Spot Jr.? Wat nog belangrijker was, wist je dat astronomen de formatie in 2000 hebben waargenomen? In de loop van enkele jaren zijn drie kleinere witte vlekken, die al tientallen jaren oud waren, langzaam overgegaan in twee vlekken en vervolgens in één, en vormden een enkele, gigantische storm, hoewel niet zo gigantisch als de Grote Rode Vlek.
Na enkele jaren begon de mindere witte vlek van kleur te veranderen. In de loop van een maand veranderde het van wit (november 2005) in een saai bruin (december 2005). Na enkele maanden ging het volledig over in de bekende tint baksteenrood. Hoewel het nog niet precies bekend is hoe de vlekken van kleur veranderen, postuleren astronomen dat deze stormen materiaal van de wolkenlagen eronder naar de hogere atmosfeer slepen, waar ze reageren met ultraviolette straling van de zon en een soort chemische reactie ondergaan om de kleur te produceren die we vandaag zien.
Hoewel er al eerder kleurveranderingen zijn opgetreden in Joviaanse witte vlekken, heeft geen enkele zo lang geduurd als Oval Ba, wat betekent dat we een echte kanshebber zouden kunnen zijn voor een nieuwe Grote Rode Vlek, die al meer dan 300 jaar bestaat. We hebben dus niet alleen de ongelooflijke vorming van Jupiter's Little Red Spot gezien, maar ook de kleurverandering en de voortdurende groei naar wat misschien ooit Jupiter's Greater Red Spot zou zijn.
2 De betoverende zeshoek van Saturnus
Misschien wel de meest verbluffende en mysterieuze draaikolk in het zonnestelsel, Saturnus 'zeshoek slaagt er nooit in om ontzag te wekken bij degenen die naar zijn majesteit staren. Groot genoeg om vier aardes te overspoelen en het duurt meer dan 10 uur voor één rotatie, deze enorme storm en zijn ongewone vorm vragen om een verklaring.
Gelukkig heeft de wetenschap het antwoord en is het ook gelukt om de zeshoekige verschijnselen in een laboratorium na te bootsen.Dus hoe is deze verbazingwekkende storm gevormd en onderhouden? De storm ligt op een mooie plek in de atmosfeer van Saturnus, waar er een enorm verschil is in de snelheid van de atmosferische wind. De zeshoek van Saturnus werd gevormd in een gebied met turbulente stroming, waar het vastzat tussen twee roterende lichamen van wind, die beide op verschillende snelheden rond de planeet draaiden. De vortex bovenaan de noordpool van Saturnus (en binnen de zeshoek) draait met een andere snelheid dan de wind buiten de zeshoek, waardoor deze prachtige stormformatie ontstaat.
Aangezien de zeshoek in de jaren tachtig werd waargenomen en later opnieuw werd bekeken in 2006, is het een veilige veronderstelling dat deze al honderden jaren bestaat, waardoor dit een werkelijk spectaculaire storm wordt.
1 The Dust Devils Roaming Mars
De kleinere, veiligere en vriendelijker broertje van de tornado, stof duivels zijn alledaags in de woestijnachtige gebieden van onze planeet, maar ze zijn ook te vinden op Mars. Het is volkomen logisch als je erover nadenkt. Immers, stof duivels vormen in warme, rustige en droge omgevingen wanneer een klein stuk grond sneller opwarmt dan de omgeving, waardoor Mars een ideale kandidaat is voor stofstormen.
Deze Martiaanse stofduivels zijn tot 10 keer groter dan onze zielige terrestrische equivalenten, en sommige zijn zelfs 50 keer zo breed, wat een bedreiging zou kunnen vormen voor alle dure rovers en sondes die we constant daarheen sturen. In een penseelstreek bleken deze stofduivels echter meer hulp dan hinder te zijn, toen een nabijgelegen stofduivel in 2005 een overmatige hoeveelheid stof en puin van de zonnepanelen van de Spirit Rover blies, waardoor de kracht ervan onmiddellijk werd versterkt en het laten doorgaan met zijn missie.
Verschillende Martiaanse stofduivels zijn zowel gefotografeerd als gefilmd.
+ Neptune's Scooter
Met een waanzinnig 1.900 kilometer per uur racen over het oppervlak van Neptunia, is deze whippet van een storm perfect Scooter genoemd en voltooit een circuit van de omtrek van de planeet in slechts 16 uur. Als je bedenkt dat Neptunus vier keer groter is dan de aarde, is dat behoorlijk indrukwekkend. Net als de voornoemde Great Dark Spots werd Scooter in 1989 waargenomen door de Voyager-missies en wordt gefotografeerd in de verbluffende afbeelding hierboven. De foto toont drie verschillende afbeeldingen van de Great Dark Spot, The Wizard's Eye en Scooter. Astronomen hebben echt geluk gehad met deze snap, omdat alle drie de functies op verschillende snelheden rond de planeet cirkelen. Om ze allemaal in dezelfde foto te hebben is een echte jackpot.
De oorsprong van Scooter en waarom het zo snel is, blijft op dit moment een raadsel, hoewel astronomen speculeren dat de storm een opkomende pluim uit de lagere atmosfeer is.