Delen:
10 ontdekkingen die de obsessie van onze voorouders met de astronomie laten zien
Onze voorouders waren ongelooflijk intelligent en vele ontdekkingen hebben de afgelopen jaren bewijs opgeleverd van wat ze hebben bestudeerd en waargenomen. Een onderwerp waarop ze zich vooral concentreerden, was astronomie. Enkele van de meest indrukwekkende prestaties van onze voorouders waren gerelateerd aan wat ze in de hemel zagen.
10 De Dresden Codex
De Dresden Codex is een Maya-manuscript dat ooit in de jaren 1730 aan de Koninklijke Bibliotheek in Dresden, Duitsland werd gegeven. Het manuscript kreeg pas echt aandacht aan het einde van de 19e eeuw toen Ernst Forstemann, een Duitse wiskundige, tot de conclusie kwam dat een groot deel van het boek verwant was aan de planeet Venus, hoewel niemand de Maya hiërogliefen in die tijd kon lezen. Eindelijk, in de jaren 1920, zei John Teeple, een chemisch ingenieur, dat de tekst een complex systeem was dat de bewegingen van Venus volgde.
Het manuscript dateert uit de tiende eeuw en werd geschreven door een astronoom die plichtsgetrouw Venus volgde gedurende een periode van 25 jaar. Dit alles gebeurde 500 jaar voordat Copernicus de bewegingen van de planeten vastlegde. Het pad van Venus werd gevolgd en gemeten omdat de Maya's bepaalde grootschalige ceremonies naar de planeet bepaalden.
9 De seizoensgebonden monoliet
Gelegen op een heuvelrug die bekend staat als Gardom's Edge in Manchester, Engeland, staat een 2,1-meter-lange (7 ft), 4000 jaar oude monoliet. De monoliet heeft een driehoekige vorm en de noordzijde is vlak. Andere nabijgelegen ontdekkingen uit het Neolithicum suggereren dat de site een speciale betekenis had.
Hoewel we de betekenis van het gebied voor oude volken niet kennen, weten we dat de monoliet een ingenieus gebruik had en de seizoenen markeerde. Gebaseerd op hoe de monoliet werd verlicht, konden de seizoenen worden onderscheiden. Tijdens de winter zou de schuine kant van de monoliet een schaduw werpen. Tijdens de zomer zouden er alleen 's morgens en' s middags schaduwen zijn. In de zomer zou de steen de hele dag helder schijnen.
8 Babylonische astronomische meetkunde
De astronomische geometrie, het berekeningssysteem dat wordt gebruikt om de bewegingen van hemellichamen te voorspellen, werd lang verondersteld eerst te zijn ontwikkeld door middeleeuwse wiskundigen aan de universiteit van Oxford in de 14e eeuw. Een Babylonische kleitablet met bijna ononderscheidende tekens weerlegt dat begrip echter. De ontcijferde tablet toont wat wordt verondersteld het vroegste systeem van astronomische berekening te zijn en dateert van minstens 1400 jaar eerder dan de ontwikkelingen in Oxford.
Het Babylonische systeem werd ergens tussen 350 en 50 v.Chr. Ontwikkeld en werd gebruikt om de bewegingen van Jupiter, of de 'witte ster', zoals ze ernaar verwezen, te volgen. De tablet was een van de vier anderen waarvan bekend was dat ze met geometrie te maken hadden, maar ze konden niet worden gelezen tot 2015, toen een soort van Babylonische Rosetta-steen werd ontdekt, waardoor de tabletten konden worden begrepen. Alle tablets waren complexe sets berekeningen die zelf waren afgekort van een andere, completere tabel met geometrische formuleringen.
7 Het Antikythera-mechanisme
Het Antikythera Mechanisme, vernoemd naar het Griekse eiland waar het dichtbij werd ontdekt, werd in 1901 gevonden in het wrak van een schip dat dateert uit de eerste eeuw voor Christus. In de loop der jaren hebben historici zich verbaasd over het gebruik van het voorwerp, en het werd al snel ontdekt dat het een mechanisch apparaat was dat diende als een kalender om de posities van de zon, maan, sterren en planeten te meten. We hebben echter pas onlangs ontdekt voor wie het apparaat is bedoeld, filosofen en studenten.
Volgens een 3.500-letterig fragment (slechts een kwart van de originele tekst) gevonden in het apparaat, was het niet bedoeld om te worden gebruikt als een onderzoekstool of voor berekeningen maar voor het onderwijzen van filosofiestudenten over de kosmos en de plaats van de mens in het universum . Het was een soort leerboek dat leerde wat de Ouden wisten over astronomie en de implicaties daarvan voor hun leven.
6 The Stargazing Tombs
In Portugal werden 6000 jaar oude graven gemaakt van stenen platen ontdekt in 2016. De graven hebben mogelijk een aanzienlijke gebruiksvisie gehad op Aldebaran, de rode ster die het helderst is in het sterrenbeeld Taurus. Net als een telescoop zonder lens, zijn veel van de tunnels erop gericht om een onbelemmerd zicht op Aldebaran te geven dat wordt versterkt door de structuren.
De ster was misschien belangrijk voor herders, die hun kuddes naar zomerweiden in de bergen leidden. Het bekijken van Aldebaran zou een belangrijke gebeurtenis zijn geweest die samenviel met zijn verschijning in de ochtendschemering. De graven waren niet alleen voor begrafenis; ze waren voor overgangsriten. Veel van dergelijke ceremonies hadden betrekking op het toevertrouwen van een astronomisch geheim aan ingewijden, in dit geval Aldebaran.
5 De 'Demon Star'-kalender
De Cairo-kalender, ook bekend als de "Demon Star" -kalender, dateert van 1237 tot 1163 voor Christus. De "demonenster" is een flikkerende ster bekend als Algol, een van de focussen van de kalender. De Cairo-kalender vertelt welke dagen 'gelukkig' of 'ongelukkig' zouden moeten zijn, en astronomen begonnen een patroon in de kalender op te merken. Dit patroon werd elke 2.85 dagen gedetecteerd, wat overeenkomt met de normale dimming van Algol.
"Algol" komt van de Arabische uitdrukking Ra's al Ghulwat 'het hoofd van de demon' betekent, maar de Egyptenaren noemden het Wadjet of het 'Oog van Horus'. Voor de Egyptenaren, toen het Oog van Horus helder was, betekende het dat Horus woedend en boos was, maar toen het gesloten was, het betekende dat hij gepacificeerd was.
Het belang voor ons van de Egyptenaren om Algol te volgen komt echter voort uit het feit dat het het eerste geregistreerde geval van observaties over een variabele ster is. Vóór de ontdekking van de Cairo-kalender, vond het eerste exemplaar van iemand die een variabele ster volgde pas drieduizend jaar later plaats.
4 De Griekse constellatie wijnbeker
Vele jaren dachten historici dat een oude Griekse Griekse wijnbeker met twee handvatten, die nu in het Archeologisch Museum Lamia in Griekenland wordt gehouden, met niets meer dan onschuldige afbeeldingen van dieren is versierd. Na nader onderzoek bleek de beker mogelijk echter afbeeldingen van sterrenconstellaties te illustreren.
Het werkelijke artefact dateert uit 625 voor Christus en kreeg geen echte aandacht toen het voor het eerst werd ontdekt. Hoewel veel Griekse objecten versierd waren met jachttaferelen, was deze wijnbeker anders: verschillende diersoorten waren niet op hun plaats. Zo worden dolfijnen naast landdieren afgebeeld, terwijl schorpioenen prominent aanwezig zijn in een tijd dat ze zelden naast andere dieren werden getoond.
Waarom zouden de Grieken zo'n eigenaardig artefact maken? Om als een kalender te dienen. De beker was een eenvoudige weergave van constellatieposities gedurende de seizoenen, een onderwerp dat de oude Grieken serieus namen en plichtsgetrouw studeerden. Dergelijke afbeeldingen op de beker zetten was een manier om de sterrenbeelden bij te brengen in degene die het gebruikte.
3 De grote cirkels in Orkney
'The Great Circles' is de naam die wordt gegeven aan een uitgebreide site uit het Neolithicum, de oudste groep staande stenen in Groot-Brittannië, die 5000 jaar oud is. Jarenlang geloofde men dat de Grote Cirkels op de een of andere manier overeenkwamen met de Zon en de Maan; wat we niet wisten, is hoe ingewikkeld de cirkels eigenlijk zijn. Met behulp van geavanceerde 2D- en 3D-constructiemodellen konden onderzoekers de precieze relatie tussen de Grote Cirkels en de lucht zien.
Het lijkt erop dat niet alleen de Grote Cirkels in overeenstemming waren met verschillende configuraties van de Zon en de Maan, maar ze waren ook in lijn met het landschap en de horizon en de bewegingen van de Zon en de Maan in dat gebied. Het lijkt erop dat de bouwers van de Cirkels wisten van de verbinding tussen de lucht en de Aarde en zouden doorgaan met het oefenen van het uitlijnen van staande stenen voor de komende 2000 jaar.
2 De oudste Maya-kalender
In 2012 onthulde een opgraving van de Xultun-ruïnes in de XIIIe eeuw in Guatemala een afbrokkelende muur met een muurschildering. Toen de muurschildering werd onderzocht, bleek een kamer, gedeeltelijk blootgelegd door plunderaars, cijfers, figuratieve schilderijen te dragen en, het belangrijkst, maan-glyphs. De aanwezigheid van maanglyphs suggereerde dat de muren op de een of andere manier met astronomie te maken hadden.
Het was bekend dat de Maya's astronomische informatie minutieus konden registreren, dus begonnen onderzoekers de theorie te onderzoeken. Na het decoderen van de hiërogliefen en cijfers, bleken de muren de oudste Maya-kalender te bevatten die ooit werd ontdekt. De numerieke tabellen van Xultun laten zien hoe uitgebreid de Maya-kennis van de astronomie was: ze creëerden hun eigen systeem van tijdmeting op basis van maanbewegingen en sommige grafieken suggereren zelfs dat ze planetaire bewegingen, zoals de maancycli van Jupiter, observeerden en bestudeerden.
1 Hemelse Petra
Petra was de hoofdstad van de weinig bekende Nabateese beschaving, die bestond vanaf de derde eeuw voor Christus tot de eerste eeuw na Christus. Petra was, onder andere, een bruisend handelscentrum, een religieuze hotspot en een stad die speciaal is gebouwd voor hemelse goden. De Nabateeërs aanbaden de zon, en de meeste van de in Petra gebouwde gebouwen corresponderen er specifiek mee. Sterker nog, op bepaalde tijden van het jaar, zoals de winterzonnewende, werden veel van de belangrijke gebouwen schitterend verlicht door de zonnestralen.
De winterzonnewende hechtte veel waarde aan de Nabateeërs, omdat zij geloofden dat dit de geboorte was van hun hoofdgod Dushara. In hun klooster, Ad Deir, heeft het heilige podium het effect van het creëren van een soort licht- en schaduwshow tijdens de winterzonnewende. De extreme toewijding die de Nabateeërs hadden om hun stad in volledige harmonie met de hemellichamen te bouwen, maakt het tot een van de meest indrukwekkende prestaties van de mens op aarde.
+ Verder lezen
Wie heeft minstens één keer in zijn leven niet verbaasd naar de sterren gekeken? Ze zijn een constante bron van mysterie, ontzag en fascinatie. Hier zijn enkele lijsten uit onze archieven waar je zeker van zult houden:
10 baanbrekende primeurs in de sterrenkunde
15 Common Astronomy Myths
10 Verbazingwekkende astronomische gebeurtenissen gevangen op camera
10 Verbazingwekkende astronomische relikwieën
10 onopgeloste sterrenmysteries in ons sterrenstelsel