10 verbluffende voorbeelden van Pareidolia in de ruimte

Ooit naar wolken gekeken en een konijn of een hond gezien? Of een stuk toast tevoorschijn toveren en het gedeeltelijk verbrande gezicht van Jezus naar je zien kijken? Deze bizarre ervaring wordt pareidolie genoemd - een psychologisch fenomeen waarbij een gezicht of geluid iets in je hersenen teweegbrengt en je ervan overtuigt dat wat je hoort of ziet iets herkenbaars is.

Een bekend voorbeeld van pareidolie is het zien van "de man in de maan". Maar er zijn veel meer voorbeelden van pareidolie in de ruimte - en terwijl onze robots, ruimtevaartuigen en telescopen steeds meer beelden maken, ontdekken we dagelijks meer ruimte pareidolia. Hier zijn tien van de meest verbazingwekkende voorbeelden:

10

Paardekopnevel Orion

Een van de oudste en bekendste voorbeelden van space pareidolia is de paardenkopnevel, of Barnard 33, wat een koude en donkere wolk van stof en gas is, afgetekend door de heldere nevel IC 434. De Paardenhoofdnevel bevindt zich in het sterrenbeeld Orion, en lijkt een zijaanzicht van een paardenhoofd te zijn.

Voor het eerst opgemerkt in 1888, is het 1500 lichtjaren verwijderd van de aarde. De donkere schaduw van de Paardekopnevel wordt gecreëerd door stof, maar aan de voet van de nevel zie je heldere vlekken die jonge sterren zijn die net zijn gevormd. De heldere ster net zichtbaar in de linkerbovenkant van het paardenhoofd is een jonge ster die nog steeds is ingebed in de stellaire kwekerij van gas en stof. De straling van deze jonge ster is zo krachtig dat deze de wolk begint te eroderen - dus miljoenen jaren in de toekomst kan de Paardekopnevel geen enkele gelijkenis vertonen met zijn huidige vorm.

9

Het gezicht op Mars Mars

Een ander zeer bekend voorbeeld van pareidolie in de ruimte is Cydonia Mensae, of "The Face on Mars". Op 25 juli 1976 bracht NASA een reeks beelden uit die door de ruimtetuigen van het ruimtevaartuig van Viking waren gemaakt. Deze afbeeldingen verbeeldden het Cydonia Mensae-gebied van Mars - een regio met platte mesa-achtige formaties. De eerste afbeelding toonde wat leek op een menselijk gezicht dat naar de hemel keek. Dit werd oorspronkelijk afgedaan als een truc van schaduwen op de Martiaanse rotsen; een volgend beeld toonde echter ook wat bekend zou worden als Het gezicht op Mars - zelfs met de zon in een andere hoek.

Deze beelden leidden tot tientallen speculaties over de mogelijkheid van het leven op Mars en leidden tot praten over geavanceerde beschavingen die mogelijk reusachtige, mensachtige gedenktekens op de planeet hebben achtergelaten.

Twintig jaar later werd Mars echter bezocht door nog drie ruimtetuigen die om de planeet cirkelden en afbeeldingen met hogere resolutie namen. Deze beelden van betere kwaliteit bewees dat wat een gigantisch beeld van een menselijk gezicht leek te zijn, gewoon een normale Marsberg was, die in de geest van de waarnemers met de juiste schaduw- en verlichtingsscheppende pareidolie werd gezien.

8

Tinker Bell of The Space Hummingbird Three Galaxies

In een verbazingwekkend beeld dat is vastgelegd door de Very Large Telescope van European Southern Observatory (ESO), kunnen we de botsing van drie verschillende sterrenstelsels observeren. Het meest interessante is dat we het effect kunnen zien dat elk van hen heeft op de anderen. Toen de drie sterrenstelsels in botsing kwamen, zijn ze gedraaid, gestrekt en hebben ze elkaar in een herkenbare vorm getrokken. Is het Tinker Bell of een Space Hummingbird? Wat je ook kiest, het is zeker een mooi beeld.

7

De olifant op Mars Mars

Mars herbergt vele voorbeelden van pareidolie, grotendeels vanwege het feit dat het - net als de maan - zo sterk gefotografeerd is. Of dat, of marsmannetjes zijn net bezig geweest om zo lang menselijke structuren te creëren. Jij beslist.

Een ander voorbeeld is het "Elephant Face", dat qua profiel lijkt op een olifantenkop, compleet met een oog en een langgerekte olifantenslurf. Het beeld werd genomen door de Mars Reconnaissance Orbiter en was bedoeld om een ​​lavastroom in Elysium Planitia vast te leggen.

6

Het gekroonde gezicht Mars

Het lijkt mij dat "The Face on Mars" meer lijkt op het menselijke buitenaardse wezen in de film "Prometheus" dan enig echt mens. Maar een andere pareidolie op Mars, gelegen in de Libische regio Montes, ziet er meer echt menselijk uit.

Het lijkt een bijna klassiek Grieks of Romeins gezicht te zijn, compleet met een kroon, en het wordt vaak fantasierijk aangeduid als "Het gekroonde gezicht". Opmerkelijk genoeg kunnen de meeste mensen het Libya Montes-gezicht in veel verschillende soorten licht "zien".

5

De hand van ruimte PSR B1509-58

In wat ik beschouw als een van de mooiste voorbeelden van deep space pareidolia, hebben we een afbeelding gemaakt van een pulsar genaamd PSR B1509-58. Het beeld van de 150-lichtjaar-brede nevel werd gevangen door de telescoop van Chandra Observatory.

De snel roterende neutronenster, oftewel "pulsar", is slechts twaalf mijl breed, maar heeft toch genoeg kracht om de ruimte rond de nevel in het prachtige, handachtige object dat we op de foto zien te draaien en te boetseren. Deze hand lijkt bijna te reiken om de ruimte zelf aan te raken.

Mars4

De zeemeermin van Mars

Een ander recent voorbeeld van Martian pareidolia betrof een mensachtige figuur, gevangen in het midden van de pas (bijna Bigfoot-achtig) terwijl het over het oppervlak van Mars loopt. Of is het een zeemeermin van Mars, zittend op een rots met zijn staart aangelegd? Het originele beeld werd genomen door de Mars Spirit-rover op het oppervlak van wat wetenschappers "thuisplaat" hebben genoemd, een negentig mijl (145 km) hoogvlakte in de heuvels van Columbia van Mars.

De foto was verantwoordelijk voor allerlei samenzweringstheorieën en beschuldigde NASA van pogingen om duidelijk bewijs te verbergen dat het leven op Mars bestaat. Volgens een astronoom toont de foto echter niets anders dan "een funky bizarre, door de wind uitgehouwen rotsformatie."

Als het wordt bekeken als onderdeel van het volledige beeld van de rover, kun je zien hoe klein de "Mars-zeemeermin" of "Martian Bigfoot" eigenlijk is - ongeveer zes centimeter lang.

3

Death Star en Pac Man Mimas

Mimas, een van de manen van Saturnus, was al de beroemde eigenaar van een exemplaar van pareidolie. Toen het Voyager-ruimtevaartuig begin jaren tachtig afbeeldingen van de manen van Saturnus retourneerde, waren er slechts enkele jaren verstreken sinds de release van "Star Wars Episode IV: A New Hope". Deze film, zoals veel van de lezers zullen weten, bevatte de gigantische "Death Star", met zijn krachtige radarschotelachtige superlaser. Dus toen mensen de Voyager-beelden van Mimas voor het eerst zagen, en met name de gigantische krater "Herschel", zagen ze meteen de overeenkomst tussen Mimas en The Death Star.

Maar Mimas had een tweede exemplaar van pareidolie in petto voor mensen - deze is nog vreemder dan de eerste. Toen het Cassini-ruimtevaartuig in 2010 in een baan rond Mimas draaide, gebruikte het een thermische infraroodspectrometer om de planeet in infrarood in kaart te brengen. Wat ze op de beelden zagen verbijsterde de wetenschappers - en werd onmiddellijk door gewone burgers herkend als een gigantische afbeelding van het arcadegame Pac Man.

De gele vlekken van de kleurrijke kaart hebben de hoogste oppervlaktetemperatuur en de blauwe vlekken hebben de laagste. Wetenschappers waren verbijsterd omdat ze verwachtten dat de hogere temperaturen langs de evenaar van de maan zouden liggen, waar de zon direct op Mimas scheen toen Cassini voorbij vloog. In plaats daarvan bewees Mimas opnieuw dat de manen van ons zonnestelsel fascinerend zijn voor hun eigen rekening - want precies het tegenovergestelde bleek waar te zijn.

Wetenschappers speculeerden dat de vreemde resultaten kunnen zijn veroorzaakt door verschillende dichtheden in het ijs op het oppervlak van de maan. Een andere wetenschapper citeerde: "het moet iets met thermische inertie zijn." Zeker.

2

Ruimte Hout Eta Carina Nevel

Op deze foto kan je oog natuurlijk naar het midden afdrijven - en als dat zo is, zie je jezelf kijken naar wat ik 'Space Wood' noem, een pareidolia van fallisch achtige uitsteeksels.

Genomen door NASA's Spitzer Space Telescope, toont de foto een gebied met jonge stervorming in de Eta Carina-nevel. Spitzer heeft een prachtige kinderkamer in actie genomen, meer dan tienduizend lichtjaren ver weg. Dikke, enorme, donkere pilaren van stof (in roze) huis jonge sterren gevormd (in wit en geel). Met infrarood kan Spitzer laten zien hoe de jonge sterren de wolken van gas en stof vernietigen waaruit ze zijn geboren. Het beeld toont zelfs een titanengevecht tussen oudere "eerste generatie" sterren en de jonge sterren die nog steeds worden gevormd.

Een interessante eerste generatie ster in het systeem is Eta Carinae, die meer energie uitstoot dan een miljoen van onze eigen zonnen. In de jaren 1840 (met in het achterhoofd de kleine vertraging), stal Eta Carinae een uitbarsting van zoveel energie dat het tijdelijk de op één na helderste ster in de hemel werd.

1

De Carina nevel in de Space Finger

Een ander beeld van de Carina-nevel - blijkbaar ruimte laten zien die de door vogels geïnspireerde kijkers over de hele wereld omdraait en op zoek gaat naar andere voorbeelden van space pareidolia. Als je zelf naar enkele voorbeelden wilt zoeken, ga dan naar dit zoombare beeld van de Carina-nevel.

+

De Mars Rat / Hagedis Mars

Zelfs toen ik aan deze lijst werkte, verscheen er een nieuw exemplaar van pareidolia. De Mars Curiosity Rover snauwde een foto van het Martiaanse terrein en iemand met veel vrije tijd vond wat een hagedis leek, of een langstaartige rat. Is er genoeg water op Mars om kleine dieren te houden? Is het mogelijk dat een hagedis of een rat, vergelijkbaar met de onze, zou kunnen evolueren en op Mars zou kunnen leven? Of is het alleen maar het geval dat de NASA in het geheim gevriesdroogde knaagdieren en hagedissen aan boord van de rovers verzendt, zodat ze kunnen worden afgezet voor toekomstige "ontdekking", en dus voor overheidsfinanciering? Nogmaals, jij beslist.