Delen:
10 geweldige dingen die we in 2016 over het zonnestelsel hebben geleerd
Er zijn bijna 30 door de mens gecreëerde ruimteschepen in het zonnestelsel die nu informatie verzamelen over de omgeving van onze planeet. Elk jaar wordt bewijsmateriaal verzameld om sommige theorieën te ondersteunen, terwijl anderen voor de wind gaan. Hier zijn slechts enkele van de hoogtepunten van wat we hebben ontdekt over het zonnestelsel in 2016.
10 Jupiter en Saturnus werpen kometen naar ons
In 1994 keek de wereld toe hoe komeet Shoemaker-Levy 9 tegen Jupiter botste, "waardoor het aardse merkteken bleef bestaan dat tot een jaar aanhield". Destijds vingen astronomen elkaar op met het idee dat Jupiter ons beschermde tegen kometen en asteroïden.
Met zijn enorme zwaartekrachtveld geloofde men dat Jupiter de meeste van deze bedreigingen binnenzoog voordat ze de aarde konden bereiken. Huidig onderzoek zegt dat het tegendeel waarschijnlijk waar is en dat het hele idee van "Jupiter Shield" verkeerd is.
In het Jet Propulsion Laboratory van NASA in Pasadena lieten simulaties zien dat Jupiter en Saturnus meer kans maakten om ruimteschroot in het binnenste zonnestelsel te gooien en in banen die hen op het pad van de aarde zouden brengen. De grotere planeten liften waarschijnlijk kometen en asteroïden naar ons.
Het goede nieuws? Kometen die de vroege aarde raken, kunnen verantwoordelijk zijn voor 'het afleveren van de vluchtige materialen uit het buitenste zonnestelsel die nodig zijn om het leven te vormen'.
9 Pluto heeft vloeibaar water
Aan de rand van het bekende zonnestelsel onthult NASA's New Horizon-ruimtevaartuig vreemdheden over de verre dwergplaneet Pluto. Voorop staat dat Pluto een vloeiende oceaan heeft.
De aanwezigheid van breuklijnen en een analyse van een grote krater genaamd Sputnik Planum hebben onderzoekers ertoe gebracht een model te construeren dat laat zien dat Pluto een vloeibare oceaan heeft van 100 kilometer (62 mijl) dik met een zoutgehalte van ongeveer 30 procent onder een ijslaag van zo'n 300 kilometer (185 mi) dik. Dat is ongeveer net zo zout als de Dode Zee.
Als de Plutonische oceaan aan het bevriezen was, zou de planeet samentrekken. Maar in plaats daarvan lijkt het uit te breiden. Wetenschappers vermoeden dat voldoende radioactiviteit in de kern overblijft om wat warmte te geven. De dikke lagen exotische oppervlakte-ijs werken als een isolator en de waarschijnlijke aanwezigheid van ammoniak werkt als antivriesmiddel.
8 De kernen van Neptunus en Uranus zijn ingepakt in plastic
Hoe weten we wat onder de wolken van verre gasreuzen ligt met atmosferische druk die ongeveer negen miljoen keer zo groot is als die van de aarde? Wiskunde! Wetenschappers gebruiken het algoritme Universal Structure Predictor: Evolutionary Xtallography (USPEX) om een hypothetische blik te werpen op wat er zich binnenin deze minder goed bestudeerde planeten afspeelt.
Wetende dat Neptunus en Uranus zijn samengesteld uit voornamelijk zuurstof, koolstof en waterstof, hebben onderzoekers de cijfers aangesloten om te zien wat voor soort rare chemie zou plaatsvinden. De resultaten zijn exotische polymeren, organische kunststoffen, gekristalliseerd koolzuur en orthocarbonzuur (ook bekend als "Hitler's acid" omdat de atoomstructuur eruitziet als een hakenkruis) rond een rotsachtige binnenkern.
In de zoektocht naar buitenaards leven op Titan en Europa hopen wetenschappers dat water reageert met gesteente om organische processen te creëren. Maar als de binnenste kern is gewikkeld in exotische kristallen en plastic, dan moeten we misschien de dingen opnieuw bedenken.
7 Mercury heeft een Super Grand Canyon
Waar Venus en Mars nog maar enkele miljoen jaar geleden nog vulkanische activiteit hadden, lijkt het alsof de kleine Mercurius 3-4 miljard jaar geleden is gesloten. De planeet koelde af, begon te krimpen en begon te knikken.
Dit creëerde een enorme kloof die wetenschappers de 'grote vallei' noemen. Volgens een verklaring van wetenschappers van de Universiteit van Maryland:
De vallei is ongeveer 400 kilometer (250 mijl) breed en 965 kilometer (600 mijl) lang, met steile zijkanten die maar liefst 3 kilometer (2 mijl) onder het omliggende terrein afdalen. Om dit in perspectief te plaatsen: als Mercury's "grote vallei" op aarde bestond, zou het bijna twee keer zo diep zijn als de Grand Canyon en reiken van Washington, DC, naar New York City en zo ver als Detroit.
Op een kleine planeet met een omtrek van iets meer dan 4.800 kilometer, is de grote vallei meer een massief litteken over zijn gezicht.
6 Venus was ooit bewoonbaar
Venus is de enige planeet die achteruit draait. Bij 460 graden Celsius (860 ° F) is het oppervlak heet genoeg om lood te smelten en heeft het wolken zwavelzuur. Maar op een gegeven moment was Venus misschien in staat om het leven te ondersteunen.
Meer dan vier miljard jaar geleden had Venus oceanen. Er wordt zelfs geloofd dat de planeet meer dan twee miljard jaar lang water had. Tegenwoordig is Venus extreem droog met nauwelijks waterdamp. De zonnewind van de zon trok alles weg.
De atmosfeer van Venus verspreidt een groot elektrisch veld dat ongeveer vijf keer zo sterk is als dat van de aarde. Dit veld is ook sterk genoeg om de zwaartekracht van Venus te overwinnen en zuurstof en waterstof in de bovenste atmosfeer te duwen, waar de zonnewinden hen wegzuigden.
Wetenschappers weten niet waarom het elektrische veld van Venus zo sterk is, maar het kan iets te maken hebben met Venus dichter bij de zon.
5 De aarde wordt aangedreven door de maan
De aarde is omgeven door een magnetisch veld dat ons beschermt tegen geladen deeltjes en schadelijke straling. Anders zouden we worden blootgesteld aan kosmische straling tot 1000 keer wat we nu krijgen. Onze computers en elektronica zouden waarschijnlijk ook bakken.
Het is dus geweldig dat we een gigantische bol gesmolten ijzer draaien in het midden van de aarde. Tot voor kort wisten wetenschappers niet waarom het bleef draaien. Uiteindelijk moet het afkoelen en vertragen.
Maar in de afgelopen 4,3 miljard jaar is het slechts ongeveer 300 graden Celsius afgekoeld (570 ° F). Dus we zijn wat meer kwijtgeraakt dan de hitte van een grote barbecue, wat niet veel is.
Wetenschappers geloven nu dat in de baan van de maan de gesmolten kern van de aarde blijft ronddraaien door ongeveer 1.000 miljard watt energie in de kern van de aarde te injecteren. De maan kan veel belangrijker zijn dan we ooit dachten.
4 De ringen van Saturnus zijn nieuw
Sinds de jaren 1600 is er een debat gaande over hoelang de ringen van Saturnus zijn en waar ze vandaan komen. In theorie had Saturnus ooit meer manen en sommigen van hen botsten tegen elkaar. Het resulterende puin veranderde in de huidige ringen en 62 manen.
Door te observeren hoe Saturnus geisers uit zijn maan Enceladus perst, hebben wetenschappers de relatieve kracht van de trek van de gasreus kunnen meten. Omdat alle manen in grotere banen worden gegooid, kunnen wetenschappers nu een schatting maken wanneer deze derby-crashderby plaatsvond.
De cijfers suggereren dat de ringen van Saturnus waarschijnlijk niet dateren uit de formatie van de planeet vier miljard jaar geleden. In feite lijken de belangrijkste manen van Saturnus, met uitzondering van de meer verre manen Titan en Iapetus, te zijn gevormd tijdens het Krijt, de tijd van de dinosaurussen.
3 Er zijn 15.000 echt grote asteroïden in de buurt
In 2005 moest NASA 90 procent van de grote near-Earth-objecten (NEO's) tegen 2020 vinden. Tot dusver vonden ze 90 procent van de NEO's 915 meter (3.000 ft) en groter, maar slechts 25 procent van de NEO's 140 meter (450 voet) of groter.
In 2016, terwijl het gemiddeld 30 nieuwe ontdekkingen per week was, vond NASA hun 15.000ste NEO. Ter referentie vonden ze in 1998 slechts ongeveer 30 nieuwe objecten per jaar.
NASA catalogiseert alle kometen en asteroïden rond om ervoor te zorgen dat we weten of iets ons gaat raken. Maar toch, zonder voorafgaande waarschuwing, explodeerde een meteoor die 20 meter (65 voet) breed was ontploft over de stad Tsjeljabinsk in Rusland in februari 2013.
2 We crashten een schip in een komeet op doel
Het Rosetta-ruimtevaartuig van het Europees ruimtevaartagentschap draaide twee jaar lang om de 67P / Churyumov-Gerasimenko-komeet. Het vaartuig nam lezingen en plaatste zelfs een lander op het oppervlak.
Deze 12-jarige missie heeft een aantal belangrijke ontdekkingen gedaan. Rosetta detecteerde bijvoorbeeld het aminozuur glycine, een fundamentele bouwsteen van het leven. Hoewel er een theorie is dat aminozuren in de ruimte aan het begin van het zonnestelsel gevormd kunnen zijn, was dit de eerste keer dat er een werd gevonden.
Rosetta ontdekte "60 moleculen waarvan er 34 nog nooit eerder op een komeet zijn gevonden." De instrumenten van het ruimtevaartuig toonden ook een "significant verschil in samenstelling tussen het water van Comet 67P / CG en dat van de aarde." Dit steekt enkele gaten in de idee dat de Aarde veel van zijn water van kometen ontving.
Nadat de baanbrekende missie zijn conclusie op 30 september 2016 had bereikt, gooide de ESA zijn ruimtevaartuig met een klap tegen de zijkant van de komeet.
1 Mysteries of the Sun Solved
Alle planeten en sterren hebben magnetische polen en ze verplaatsen zich voortdurend. Op aarde draaien de polen elke 200.000 tot 300.000 jaar. Op dit moment zijn we te laat.
Op de zon bewegen de dingen in een sneller tempo. Om de 11 jaar draait de polariteit van het magnetisch veld van de zon rond. Dit valt samen met een periode van verhoogde zonnevlekken en zonneactiviteit.
Vreemd genoeg zijn Venus, Aarde en Jupiter tegelijkertijd uitgelijnd. Wetenschappers geloven dat de planeten de zon kunnen beïnvloeden. "Volgens de studie, wanneer de planeten zijn uitgelijnd, combineert hun zwaartekracht een getijde-achtig effect op het plasma van de zon, trekt het en verstoort het magnetisch veld van de zon."