Delen:
10 Wereldovertuigingen over de ziel
Iets in ons allemaal maakt ons tot wie we zijn. Het maakt ons unieke individuen en (zo zeggen we onszelf) ondersteunt ons nadat onze fysieke vorm al lang is veranderd in stof en as. Het idee van de ziel is krachtig en het heeft onze geest en verbeeldingskracht vastgehouden zolang de geschiedenis is opgetekend.
10A Echt oud idee
Archeologen van de universiteit van Chicago hebben een stenen gedenkteken ontdekt in Sam'al, Turkije dat bewijst dat mensen in de regio bijna 3000 jaar geleden in de ziel geloofden. Het monument dateert uit de achtste eeuw voor Christus en de inscriptie op het monument is gemaakt door een man genaamd Kuttamuwa. De steen was voorbestemd om zijn grafmonument te zijn en vraagt degenen die hij achterlaat om zijn sterfelijke leven en zijn 'verlengde leven' te vieren, terwijl zijn ziel in het monument zal blijven leven.
Van alle opties na het leven, weten we niet zeker waarom iemand zou kiezen om in een steen te leven. Maar het monument heeft (misschien aangrijpend) precies gedaan wat de inscriptie wenste. Het is concreet, tekstueel bewijs dat ouden geloven in de ziel die het lichaam overleeft - en daarom leeft de herinnering van Kuttamuwa ook voort.
Het concept van de ziel in de steen laat archeologen een beetje over hun hoofd krabben. In andere culturen in de omgeving was het normale geloof dat de ziel na de dood in het lichaam was gebleven, vastgemaakt aan de botten. Dit idee van overdracht van de ziel is een vreemd idee om in Turkije te vinden. Dat is meer in lijn met overtuigingen zoals die uit Egypte, maar er is geen ander bewijs van een ontmoeting van de culturen.
9De wereldziel
Dit idee komt naar voren in verschillende religieuze theorieën, vooral in de antieke wereld. Griekse filosofen zoals Plato zagen de wereld als een spiritueel wezen en het idee van de wereldziel kreeg de naam anima mundi.
Anima mundi was een spirituele essentie die alles in de wereld en de hele natuur omhulde. Later zeiden mensen dat de wereld nog lang niet zo spiritueel ontwikkeld was. Met de schepping kwam zonde en een scheiding tussen het wereldlijke en het goddelijke, en de wereld verloor zijn ziel.
De Renaissance zag een heropleving in het geloof dat de wereld een ziel had, en veel kunst uit de Renaissance concentreert zich op een spirituele verbinding tussen de wereld en alle levende wezens. Terwijl het christendom vast geloofde in een kloof tussen het wereldse en het spirituele, zagen kunstenaars concepten als de heilige verhoudingen als bewijs dat alles met elkaar verbonden was.
De Rozenkruisers stonden ook bekend om hun geloof in de wereldziel. De wereld werd vaak voorgesteld als een zwarte stip in het midden van een cirkel, de Germ genoemd binnen het Kosmische Ei. De punt in het centrum is het brandpunt van alles en de wereldziel zelf bestaat uit een fijne, etherische substantie die rondom alles in de schepping is geweven.
Het symbool van de wereldziel als een kosmisch ei is een rode draad doorheen de oude religie, mythologie en filosofie. Het idee is te vinden in heel Griekenland (het Orfische ei), Egypte (het ei van Seb) en in verhalen zoals Kalahansa, de Zwaan van de Eeuwigheid en het leggen van het gouden ei. Je kunt het zelfs koppelen aan het beoefenen van paaseieren.
8Alchemisten en de zoektocht naar de ziel
Alchemie ging over veel meer dan het veranderen van onedele metalen in goud. Omdat de wereld een ziel had, theorieliseerden alchemisten dat de ziel alles en iedereen omhulde. Alchemie is de wetenschap van transformatie, dus het isoleren van het innerlijke licht van de wereldziel zou de wereld moeten transformeren.
Omdat we allemaal verbonden zijn door de anima mundi, we hebben allemaal het potentieel om de wijsheid te ontdekken die de wereldziel bevat. Met de filosofie van mensen zoals Carl Jung, begonnen alchemisten niet alleen naar externe alchemie te kijken, maar naar interne alchemie als een manier om de eigen ziel te transformeren naar kanaal en de wereld om ons heen te veranderen.
De alchemistische theorie stelt dat alles in de wereld groeit uit zaden die in de ziel zijn geplant. De natuur is op zichzelf een alchemist, die uit deze zielenzaden voortkomt. Wanneer we de natuur nabootsen door de ziel te omhelzen en de groei te begeleiden, kunnen we diamanten, kostbare edelstenen of iets maken dat we verlangen. Sommige zaden zijn van nature geneigd om bepaalde dingen te worden, waardoor het alchemistische proces gemakkelijker wordt. Maar leer hoe je de ziel van een ding op de juiste manier kunt vinden en cultiveren, en de alchemist kan binnen enkele minuten doen wat de natuur duizenden jaren zou kunnen kosten.
7The Homeric Death Of The Soul
We gaan allemaal dood en degenen die hun leven opofferden in de strijd, kunnen terugkeren naar het idee dat de fysieke dood niet permanent is. Maar in het oude Griekenland, en met name de gedichten van Homerus, was dat absoluut niet het geval.
De ziel wordt het ding genoemd dat iemand levend maakt. Nadat een persoon sterft, sterft ook de ziel. De ziel verlaat het lichaam niet en leeft niet verder, een hele weerspiegeling van wie we in het leven waren. In plaats daarvan reist alleen een zwakke, bleke versie van ons vorige zelf naar het hiernamaals. In plaats van te bestaan in al onze geestelijke heerlijkheid, zijn we niets meer dan een vage, droevige schaduw.
Het plaatst het idee van heldhaftig offer in de strijd in een heel nieuw licht. De helden van Homerus 'werken zijn niet in staat zichzelf te troosten met het gaan naar een betere plek of het stijgen naar een positie van status binnen de Elysische velden. In plaats daarvan riskeren ze hun leven in de strijd en geven ze hun hele essentie op - waardoor het offer veel indrukwekkender wordt.
6Beheading
De Bijbel reserveert traditioneel de onthoofding voor alleen de ergste misdaden - en dat komt door overtuigingen over de ziel.
Rabbijnse wet dekt vier doden: steniging, moord (onthoofding), wurging en verbranding. Onthoofding is voorbehouden aan de meest ernstige van alle misdaden - moord en afgoderij. De strengheid van de straf is gekoppeld aan oude opvattingen over hoe definitief het was.
Volgens de Egyptenaren leeft de ziel in het hoofd, en onthoofding vernietigde de ziel volledig. De onthoofden hadden geen leven na de dood. Er was geen vergeving. Er was niets. Zo gebruikelijk als onthoofding lijkt door de geschiedenis heen - vooral met uitvindingen zoals de guillotine - het was ooit een van de ergste manieren om te sterven en een van de ergste dingen die je je vijand kon aandoen vanwege de permanente, absolute dood die daarmee gepaard ging.
In de latere traditie werd ook beweerd dat de onthoofden apart begraven werden van criminelen die op andere manieren werden geëxecuteerd. Iedereen die werd onthoofd, werd tot de meest verdorven mensen gerekend en zelfs het begraven van een geëxecuteerde misdadiger naast hen werd als taboe beschouwd.
5Sneezing
Volgens een verhaal in de Midrash (een groep van leringen gebaseerd op de Thora), betekende een niesbui de dood in de vroegste dagen van het bestaan van de mensheid. Toen iemand nieste, verliet de ziel het lichaam.
Het was op die manier totdat Jacob bad om zijn ziel te houden na een niesbui. Hij was de eerste die dat mocht doen, en nu, als we iemand horen niezen of zien niezen, zeggen we "zegene je" om te wensen dat ze hun ziel en hun leven zouden behouden.
Niezen kan volgens dezelfde doctrine een goede zaak zijn, vooral wanneer het wordt gedaan terwijl iemand bidt. Niezen geeft een gevoel van opluchting in het lichaam, en bij uitbreiding verlicht het de ziel. Het is een teken dat het gebed van de persoon is gehoord en ontvangen.
Dat is niet het enige stukje overliefde dat verband houdt met niezen en de ziel. Volgens Polynesische overtuigingen kan een niesbui een aantal verschillende dingen betekenen. Soms is het een teken dat iemands ziel niet weggaat maar terugkeert van waar het tijdelijk ronddwaalde. Er wordt ook gezegd dat het geweld van een niesbui het hoogtepunt is van een strijd tussen de persoon en de ziel. Het kan de strijd van de ziel zijn om te vertrekken, of het kan een andere ziel zijn die vecht om het lichaam binnen te gaan.
4 De 613 kanalen van de joodse ziel
Reïncarnatie is misschien het meest geassocieerd met het boeddhisme, maar de joodse theologie leert ook dat elke ziel door reïncarnatie gaat. Volgens Kabbalah (oude wijsheid) zijn er 613 verschillende kanalen in de ziel, elk geassocieerd met de ledematen en de bloedvaten. Wanneer de ziel in zijn aardse vorm aanwezig is, wordt de sterfelijke persoon gedurende hun hele leven met keuzes geconfronteerd. Het maken van de goede, morele keuzes zuivert delen van de ziel, terwijl slecht kiezen het tegenovergestelde doet.
Een ziel kan alleen in de Hof van Eden worden opgevoed als alle 613 kanalen zijn gezuiverd. Dat vereist pure gedachten, acties en woorden. Het kan een paar pogingen kosten voordat het sterfelijke schepsel dat gehecht is aan de ziel het goed aanpakt. Dat is waar het Joodse geloof in reïncarnatie binnenkomt. In een proces dat wordt genoemd Giligul Haneshamot, een ziel wordt herhaaldelijk opnieuw geboren totdat alle 613 kanalen een staat van zuiverheid bereiken. Terwijl kanalen worden gezuiverd, worden ze verhoogd en de delen die nog wachten op zuivering worden herboren in het nieuwe lichaam en krijgen nog een kans.
Er werd ook geloofd dat dit proces van reïncarnatie voortkomt uit Adam, wiens eigen ziel alle zielen bevat die ooit in de toekomst zouden bestaan. De ziel van Jacob bevatte 70 zielen, die vervolgens werden verdeeld in 600.000 meer zielen - de zielen van het volk van Israël.
Reïncarnatie is een taak voor een individu om de zonden van zijn vorige levens te herstellen. Je moet degenen die in een vorige incarnatie tegen je gezondigd hebben, vergeven om je ziel te zuiveren. In sommige gevallen kan de ziel zo gehecht zijn aan iets in deze wereld dat je, zelfs als het eenmaal is gezuiverd, niet ascendeert; in plaats daarvan kom je terug met als enig doel om anderen te helpen.
3Head-Hunting for Soul-Substance
Albert Kruyt was een Nederlandse zendeling die aan het eind van de 19e eeuw in Indonesië werkte en woonde. Zijn werk met de inheemse bevolking stelde hem in staat de theorieën achter het hoofdjagen en de ziel te consolideren in een theorie gebaseerd op een mysterieus levensfluïdum. Volgens Kruyt waardeerden head-hunting-stammen de hoofden van hun vijanden niet omdat ze trofeeën waren, maar omdat ze een zielestof bevatten. Deze zielestof kan van de ene persoon op de andere worden overgedragen, het kan worden opgeslagen en het kan een hele gemeenschap versterken.
Het nemen van hoofden verhoogde de ziel-substantie van een familie, een gemeenschap of een dorp. Het dorp werd vruchtbaarder, gewassen zouden gezonder en productiever zijn en dieren zouden groter en sterker worden, wat uiteindelijk leidde tot een beter leven. Zonder extra zielestof in de dorpen zouden de gewassen verdorren en sterven, zouden de dorpsbewoners ziek worden en zou de gemeenschap zelf in verval raken.
Andere antropologen die met verschillende culturen werken, hebben dit concept van een levengevende vloeistof niet gevonden en hebben gesuggereerd dat het een zeer Europese manier is om het verband tussen het nemen van koppen en vruchtbaarheid en welvaart te rechtvaardigen.
2Do Zombies Have Souls?
Talloze horrorfilms hebben ons geleerd dat zombies zielloze, lege schelpen zijn. Maar de zombies van voodoo zijn heel anders. (Het is ook belangrijk om op te merken dat zombies absoluut geen deel uitmaken van de dagelijkse voodoo-oefening, ze zijn zo ver buiten de traditionele voodoo als je kunt krijgen, sommige beoefenaars geloven erin en anderen niet.)
Het woord "zombie" wordt verondersteld afkomstig te zijn van het Kongo-woord Nzambi, wat 'ziel' betekent. Wanneer een persoon sterft, scheiden hun lichaam en ziel. Als de persoon op een traumatische, plotselinge manier sterft, kan dat zijn ziel openen voor gevangenname door een tovenaar, of Boko. Zodra de ziel is gevangen, de boko bestuurt niet alleen de ziel, maar ook het lichaam. De boko maakt het lichaam op en doet zijn biedingen, of het nu voor dagelijkse bezigheden is of meer kwade bedoelingen.
De theoretische filosofische zombie is niet te onderscheiden van een ander mens. Het heeft geen ziel of een bewustzijn, maar uiterlijk doet het net als ieder ander. Het gedraagt zich op dezelfde manier als elke andere persoon, het spreekt hetzelfde, en het beweegt hetzelfde - het mist alleen de interne motivaties die we onze ziel geven.
Als anderen niet het verschil kunnen zien tussen een normaal persoon en een filosofische zombie, waar laat dat dan het belang van de ziel achter? Hoewel het lijkt alsof het iets van een zinloze zaak is om over te debatteren, zullen machines theoretisch gezien al gauw niet meer te onderscheiden zijn van levende mensen. Betekent dit dat ze hetzelfde behandeld moeten worden als levende mensen waarvan wordt gezegd dat ze een ziel hebben?
1Do Animals Have Souls?
Traditioneel zijn dieren niet hetzelfde soort zielen genoemd als mensen. Veel religies - inclusief katholicisme en aanverwante denominaties - leren dat dieren in staat zijn om te voelen, maar geen goddelijke vergeving, absolutie van de zonde of het eeuwige leven zullen ontvangen zoals mensen dat kunnen.
Maar in de jaren zestig of zeventig vertelde paus Paulus VI een jongen: "Op een dag zullen we onze dieren opnieuw zien in de eeuwigheid van Christus. Het paradijs staat open voor alle schepselen van God. "De jongen rouwde om de dood van een geliefde hond. (Dit citaat werd recentelijk op een verkeerde manier toegeschreven aan de huidige paus, paus Franciscus.)
Dat is nog lang niet het einde van de discussie - integendeel. De langst regerende paus van de kerk, paus Pius IX, zei niet alleen dat dieren geen bewustzijn hebben, maar hij probeerde een einde te maken aan de oprichting van de Italiaanse tak van de Maatschappij tot voorkoming van dierenwreedheid. Bijna een eeuw later was paus Johannes Paulus II het daar niet mee eens, die dieren niet alleen tot zielen verheft, maar ook zo belangrijk voor God is als de mensheid is. Paus Benedictus ging toen verder met zeggen dat dieren geen zielen hebben; De opmerkingen van paus Franciscus lijken te suggereren dat hij leunt in de richting van dieren die met ons naar de hemel gaan.
Het argument is om een paar redenen een problematisch argument. De suggestie dat alle dieren zielen hebben, plaatst muggen op hetzelfde niveau als onze geliefde honden en katten en dwingt ons af te vragen of we hen allemaal hetzelfde zouden behandelen. Dat geldt ook voor de dieren die we regelmatig eten. Als koeien zielen hebben en ons in de hemel zullen ontmoeten, zullen steak-liefhebbers veel uitleg hebben.
Na een aantal klusjes gedaan te hebben van schuur-schilder tot grafdelver, houdt Debra van schrijven over de dingen die geen geschiedenisles zal leren. Ze brengt veel van haar tijd door, afgeleid door haar twee veedrijvershonden.