Delen:
10 gekke dingen Patron Saints kunnen je beschermen
De rooms-katholieke kerk houdt een register bij van duizenden overleden personen die het heeft erkend als heiligen - mensen van wie de aanwezigheid in de hemel als gecontroleerd wordt beschouwd. Gezien de verheven status van deze heiligen wordt hun hulp (of voorbede) vaak door katholieken op aarde ingeroepen om God te vragen om hulp bij bepaalde zaken. De problemen waarvoor ze worden opgeroepen, houden meestal verband met een gebeurtenis of proces in het leven van de heilige zelf. Dus een patroonheilige voor een gegeven kwestie wordt vaak als zodanig aangeduid voor hun verbinding met die kwestie.
Dat gezegd hebbende, kunnen patronages soms behoorlijk vreemde wendingen en bochten nemen. Hier zijn enkele van de vreemdste. Je hebt waarschijnlijk nooit gedacht dat je je tot de volgende heiligen zou kunnen wenden voor bescherming tegen ...
10 Poison
Sint-Benedictus van Nursia (ca. 480-543) was een vernieuwer in het katholieke kloosterleven. De zoon van een Romeinse edelman groeide op in een huis dat gekenmerkt werd door rijkdom en privileges. Zoals veel tieners rebelleerde hij echter al snel tegen de waarden van zijn ouders. In Benedictus geval betekende dat eenzaamheid en leven als een nederige monnik. Hij nestelde zich in een geïsoleerde grot in de bergen van Italië, waar zijn gebed en introspectie hem ertoe brachten een belangrijke levensregel te ontwikkelen voor leken die op goddelijke manieren wilden leven. Velen begonnen uiteindelijk zijn leringen te volgen. Hij stichtte vele kloosters, waaronder de grote in Monte Cassino, waar Benedictus stierf.
Niet alle mensen die werden blootgesteld aan de regel van Benedictus, waren er echter fans van, zelfs geen medemonniken.
Toen Benedictus nog in de kluizenaar-achtige fase van zijn leven was, benaderde een groep monniken uit een nabijgelegen klooster hem en smeekte hem om hun nieuwe abt te worden. Benedictus verzette zich en geloofde dat hun bestaande wegen zouden botsen met de strengheid van zijn heerschappij. Hij had gelijk.
De monniken hebben Benedictus uiteindelijk overtuigd om hun abt te worden en hij verliet zijn grot om dat te doen. Maar toen hij eenmaal thuis was, merkten ze al snel dat zijn strengheid ondraaglijk was. De monniken scheurden onder zijn heerschappij, totdat ze op een dag samenspanden om hem te vergiftigen, om zich te ontdoen van de man die ze hadden uitgenodigd om hen te leiden. Gelukkig werkte het niet. Benedictus kreeg echter de boodschap en keerde terug naar zijn hermitage.
De geschiedenis registreert niet of er nieuwe kandidaten waren die graag wilden werken nadat Benedictus de functie had verlaten.
9 Oorpijn
De heilige Polycarpus van Smyrna (circa 69-155) was een van de eerste 'kerkvaders', die sinds de vroege christentijd bekend stonden omdat ze veel van de grondslagen van het christelijke denken hadden vastgelegd. Polycarpus bestudeerde aan de voeten van Johannes de Apostel en kon dus zeggen dat hij leerde van een man die Christus zelf kende en met hem wandelde. Ondanks het tijdperk heeft Polycarp een ongelooflijk lange tijd geleefd. Hij overleefde 70 jaar nadat hij bisschop werd van de stad Smyrna (nu Izmir, Turkije). En toen hij stierf, was het alleen maar omdat de plaatselijke Romeinse functionarissen hem executeerden omdat hij weigerde zijn geloof te verwerpen.
Het was blijkbaar niet gemakkelijk voor hen. Nadat hij Polycarpus op de brandstapel had gebonden en een vuur onder hem ontstak, kon het vuur hem niet schaden. De Romeinen moesten hun toevlucht nemen tot speren en zwaarden voordat ze slaagden in de barbaarse executie.
Geen enkele bron lijkt te zeggen waarom Polycarp de go-to-heilige is voor oorpijn. Het kan best zijn dat zijn preken en geloofsbelijdenissen de Romeinen een te veel oorverdovende woorden gaven voordat ze besloten om hem te executeren!
8 Geboortecomplicaties
Saint Ulric van Augsburg (890-973) bracht zijn leven door in dienst van het bisdom Augsburg, Duitsland. Als jongeman diende hij zijn oom Adalbero, de vorige bisschop. Nadat hij later op dat kantoor was geslaagd, onderscheidde hij zichzelf door het hof van de Heilige Roomse keizer te ontwijken - waar gunsten en invloed te vinden waren - en de voorkeur te geven aan thuisblijven bij de gelovigen. Hij diende hen goed, richtte vele kerken op en leverde een sterk leiderschap door interne strijd en externe invasie.
De legende zegt dat toen bisschop Ulric de mis zei en zijn kelk aanbood voor het drinken van de eucharistie, zwangere vrouwen er baat bij zouden hebben. Degenen die van de kelk dronken, zeiden dat ze altijd gemakkelijke leveringen voor hun kinderen hadden. Deze zegening werd als bijzonder diep beschouwd in een tijdperk waarin al te veel zwangerschappen voor zowel moeder als kind in de dood eindigden.
7 Kneuzingen
Saint Amalburga (of Amelia) († 690) was een Belgische edelvrouw die, zoals Sint-Benedictus hierboven, uiteindelijk haar bevoorrechte leven heeft verlaten om zich aan God te wijden. Ze trouwde jong en haar huishouden was een heilige: niet minder dan drie van haar kinderen (Gudila, Reinelda en Emembertus) zouden later op eigen kracht als heiligen worden erkend. Nadat de kinderen waren gegroeid, trokken zij en haar man zich terug uit de wereld om religieuze geloften af te leggen. Ze werd een non, terwijl hij een monnik werd.
Haar bescherming tegen kneuzingen komt van een legende die betrekking heeft op een rivaliserende aanbidder voor haar hand. Naar verluidt was de jonge edelman die ooit Karel de Grote zou worden, verliefd op haar en probeerde hij krachtig haar genegenheid te krijgen. De legende beweert dat hij, terwijl hij haar probeerde weg te trekken uit de kerk waar ze bad, handelde met zoveel kracht dat het eerst kneuzingen maakte en haar arm brak! Nauwelijks nobel gedrag van Charles de Grote. Maar (opnieuw, volgens de legende) gebeurde er een wonder waarin haar arm onmiddellijk werd genezen en ze vergaf de jonge Charles, die berouw had van zijn zonde tegen haar.
Dien die in onder "De dag dat Karel de Grote leerde een hint te nemen".
6 rupsen
Saint Magnus van Fussen (overleden in 665) is een obscure heilige wiens leven voornamelijk bekend is uit een enkel document waarvan bekend is dat het vele overdrijvingen bevat.Als benedictijner priester (volgens de regel van Sint-Benedictus, hierboven), leidde Magnus een klooster in Zwitserland en verspreidde hij het evangelie in wat nu Beieren is. Vele ongelooflijke verhalen over hem circuleerden in latere jaren, meestal over het onderwerp van zijn interacties met dieren. Verspreiden van slangen, vriendschap sluiten met beren ... dit alles maakte deel uit van de legende van Magnus.
De beste legende behandelt echter zijn beschermheerschap als bescherming tegen rupsen - en dat is niet eens het raarste. Het gekste is dat het om een babydraak gaat.
Zogezegd, vlakbij de stad Fussen, zorgde een heel jonge draak voor commotie op het platteland. Magnus, in plaats van de draak te bevechten (zoals Saint George misschien wel had gedaan), probeerde in plaats daarvan de verschillen tussen de lokale bevolking en de bevolking te verzachten. Dit leidde tot de betaalde arbeid van de jongere als assistent van de boeren in de regio, waarbij het ongedierte dat hun gewassen aantastte, werd uitgeroeid: ratten, muizen en (je raadt het al) rupsen.
Als je de voorspraak van een heilige nodig hebt die vriendelijke draken heeft om zijn biedingen te doen, is Magnus jouw man.
5 krampen
Saint Maurice (ca. 250-286) is een van de soldaat-heiligen, omdat hij zogenaamd een heel Romeins legioen zou bevelvoeren in de latere dagen van het rijk. Records uit die tijd zijn vlekkerig, maar ze noemen Maurice's eenheid wel een legioen uit Thebe, Egypte, bijna volledig samengesteld uit christenen. Hij is des te opmerkelijker omdat hij van oudsher wordt afgebeeld als een zwarte Afrikaan in schilderijen en glas-in-loodramen, vanwege zijn naam en geboorteplaats.
Zoals Saint Polycarp boven, ontmoette Maurice zijn dood als een martelaar in de handen van de Romeinen. Naar verluidt in 286, tijdens een veldtocht in Gallië, kreeg het hele leger de opdracht heidense offers te brengen om de gunst van de Romeinse goden voor de strijd op de troepen te krijgen. Maurice en enkele van zijn medechristelijke soldaten weigerden, en legerofficieren hadden de hele groep van andersdenden in vergelding onthoofd. Het lijkt twijfelachtig of de kansen van het leger in de strijd werden verbeterd door vooraf een aantal soldaten te executeren.
Niemand weet precies waarom Maurice wordt geassocieerd met bescherming tegen krampen. Maar als iemand die bereid was zijn hoofd op het hakblok te verliezen, kunnen we aannemen dat hij zou lachen om krampen en andere kleinere ongemakken ...
4 nachtmerries
Saint Raphael is anders dan de andere heiligen op deze lijst op minstens één belangrijke manier: hij is geen mens! Integendeel, hij is een van de genoemde aartsengelen die in de katholieke kerk worden erkend. Hij kreeg de erkenning van heiligheid ter ere van de grote hulp die hij de mensheid heeft gegeven. Raphael wordt erkend als de beschermheilige van genezing.
In het boek Tobit van het Oude Testament is Raphael een belangrijke verschijning. Het boek vertelt het verhaal van hoe Raphael Tobit en zijn zoon Tobia op tal van manieren bewaakte, van het binden van boze geesten die in de woestijn werden aangetroffen, tot het genezen van Tobit van zijn blindheid, tot het afleveren van Tobia en zijn verloofde Sarah tegen een demon die de jongeren teisterde vrouw.
Raphael's beschermheerschap van genezing breidt zich uit naar alle vormen van wellness: fysiek, mentaal en spiritueel. Vanwege zijn gevecht met demonen, wordt hij ook beschouwd als een grote vijand van hen. Het vragen om de hulp van Raphael tegen nachtmerries komt van beide dingen voort, omdat ernstige nachtmerries gewoonlijk worden toegeschreven aan een verontruste geest, een verontruste ziel of de onderdrukking van duistere krachten.
3 Oversleeping
Saint Vitus (overleden in 303) was opnieuw een martelaar in het Romeinse rijk, ditmaal een jonge. Hij was pas 12 toen hij bekeerd werd tot het christendom door twee bedienden in het huis van zijn vader, een leraar en een verpleegster. De vader van de jongen was duidelijk woedend door deze inmenging, toen hij zich tot lijfstraffen en uiteindelijk martelde om alle drie te dwingen hun geloof te herroepen. Toen ze dat niet deden, liet de vader ze uiteindelijk alle drie in kokende olie gooien, waardoor ze stierven. En je dacht dat het een maand goed was om slecht te zijn.
Volgens de legende werd een haan in het vat met olie gegooid op hetzelfde moment als Vitus dat was. (Misschien had het de vader van de jongen afgetikt door hem een keer te vaak wakker te maken.) De associatie van de vogel met vroege opkomst wreef ook af op Vitus. Dus, de volgende keer dat je bang bent om je te verslapen en je bus te missen, vraag dan om hulp van Vitus (en zijn gefrituurde haan)!
2 Zweren
Saint Charles Borromeo (1538-1584) was een kardinaal uit de Renaissance in de kerk evenals de bisschop van Milaan. Hij groeide op temidden van grote rijkdom en erfde vele landen en landgoederen toen zijn broer stierf. Echter, in tegenstelling tot veel hooggeplaatste kerkgenoten uit de periode, die hun positie leken te waarderen ten opzichte van hun taak tegenover de gelovigen, was Charles een voorbeeld van christelijke naastenliefde.
Na de dood van zijn broer moedigden velen Karel aan om de kerk te verlaten en te trouwen om de familie te blijven voortzetten, aangezien hij de laatste overlevende was van de familie Borromeo. Hij weigerde en stortte zelfs zijn enorme persoonlijke bezittingen in hulpverlening tijdens de pest van 1576. Hij liquideerde het merendeel van de rijkdom van de familie terwijl hij voedsel, kleding, onderdak en medische zorg verleende aan de slachtoffers van de pest in Milaan en het omliggende gebied. Veel van de latere kennis van historici over deze uitbraak komt uit de aantekeningen van Charles.
Pest produceert vaak buboes en zweren bij zijn slachtoffers. Daarom wordt Charles vaak aangeroepen tegen allerlei soorten zweren.
1 Dood van artillerie
Angst voor de dood door artillerie, hoewel gerechtvaardigd in sommige tijdperken (zoals het leven in loopgraven in de Eerste Wereldoorlog), is iets waar maar weinigen van ons vandaag mee te maken hebben, gelukkig. Mocht u om welke reden dan ook een dergelijke bescherming nodig hebben, kijk dan niet verder dan Sint Barbara (gest. C.267). En nee, het maakt niet uit dat ze lang voordat de kanonnen werden uitgevonden stierf.
Barbara's verhaal wordt doorgegeven via mondelinge traditie in plaats van historische werken, maar het blijft vol met details. Een jong meisje dat door haar overheersende vader in een toren werd opgesloten, uiteindelijk werd ze bekeerd tot het christendom via een van haar leraren. Haar vader, die hiervan op de hoogte was, werd woedend. (Je kunt je het hemelse gesprek tussen haar en Sint Vitus alleen voorstellen over de gevaren van dominante ouders.) Hij nam zijn toevlucht tot steeds strengere straffen en martelingen om haar haar nieuwe geloof te verwerpen en veroordeelde haar uiteindelijk aan de lokale Romeinse autoriteiten. Ze bleef de hele tijd stevig.
Eindelijk beval de overheid haar te onthoofden tijdens een algemene zuivering van christenen in de stad. Haar vader, bitter en wraakzuchtig, bood zich aan om de zin zelf uit te voeren. Nadat ze echter de marteldood had gekregen, kwam er niet lang meer goddelijke vergelding: zowel haar door woede gedreven vader als de ambtenaar die haar had bevolen te executeren, werden kort daarna getroffen door bliksem en verteerd door vuur.
Gezien haar connectie met deze explosieve vorm van de dood, begonnen christenen om bescherming te vragen tegen vergelijkbare doden voor zichzelf. Dat is vandaag nog steeds het geval. Aangezien Barbara echter ook de patroonheilige is van artilleristen - degenen die de kanonnen afvuren - kun je maar beter hopen dat je gebeden om bescherming sterker zijn dan hun gebeden voor succes!