Top 10 mislukkingen van de Verenigde Naties

Gevormd aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, trachten de Verenigde Naties de internationale veiligheid en vrede te handhaven, terwijl ze vriendschappelijke betrekkingen tussen landen ontwikkelen. Bestaande uit 192 leden (voor nu), heeft de VN grotendeels succes geboekt bij het beëindigen van verschillende conflicten en oorlogen. Ondanks hun succes zijn ze ook getuige geweest van een aantal catastrofale mislukkingen, resulterend in miljoenen onschuldige burgerslachtoffers. Hieronder zijn tien mislukkingen van de VN sinds haar oprichting.

10

Terrorisme

Veel deskundigen zijn het erover eens dat het "moderne" terrorisme begon met de kaping van El Al Israel Flight 426 in 1968 door een Palestijnse terroristische organisatie. De Verenigde Naties veroordeelden de actie, maar slaagden er niet in verdere actie te ondernemen. Deze terroristische acties gingen door in de rest van de twintigste eeuw, zonder reactie van de VN; een eenvoudige veroordeling was zo ver als ze maar konden gaan.

Met de terroristische aanslagen van 9/11 hebben de VN eindelijk actie ondernomen, het terrorisme buitenspel gezet en de verantwoordelijken voor de aanslagen bestraft. Helaas gold dit alleen voor Al Qaida en de Taliban. Door de staat gefinancierde terroristische programma's, zoals Hamas, Hezbollah en Mossad, werden niet beïnvloed. Naties die groepen ondersteunen die op grote schaal verbonden zijn met terrorisme, zoals Iran, worden niet specifiek verantwoordelijk gehouden voor deze acties. Tot op heden heeft de VN nog steeds geen duidelijke definitie van terrorisme en zij zijn niet van plan er een na te streven.

9

Nucleaire proliferatie

Bij de oprichting van de VN in 1945 was de Verenigde Staten de enige natie ter wereld die kernwapens bezit en test. In 1970 werd het non-proliferatieverdrag ondertekend door 190 landen, waaronder vijf landen die toegaven nucleaire wapens te bezitten: Frankrijk, Engeland, Rusland, China en de VS.

Ondanks dit verdrag blijven de nucleaire voorraden hoog en vele naties blijven deze verwoestende wapens ontwikkelen, waaronder Noord-Korea, Israël, Pakistan en India. Het falen van het non-proliferatieverdrag beschrijft de ondoeltreffendheid van de Verenigde Naties en hun onvermogen om cruciale regels en voorschriften af ​​te dwingen over overtredende naties.

8

Sri Lanka

Het kleine eiland Sri Lanka kende een bloedige burgeroorlog die duurde van 1983 tot 2009, waardoor de militante, separatistische Tamil Tijgers tegen regeringstroepen kozen. In de laatste maanden van de oorlog vochten de andere partijen in de dichtbevolkte noordoostelijke kustlijn, een aangewezen veilige zone.

De gevechten dwongen 196.000 mensen om te vluchten en sloegen meer dan 50.000 burgers gevangen. Onafhankelijke deskundigen drongen er bij de VN-Mensenrechtenraad op aan claims over oorlogsmisdaden te onderzoeken, en de VN-secretaris-generaal Ban Ki-Moon erkende dat ze "ontsteld" was door de situatie, maar de Verenigde Naties deden geen pogingen om in te grijpen namens de burgerbevolking. . Van januari tot april 2009 werden in deze zogenaamde "veilige zone" meer dan 6.500 burgers gedood.

7

Child Sex Abuse Scandal

Veel landen pleiten voor steun van de Verenigde Naties in tijden van wanhoop en oorlog. Voor de onderdrukten vertegenwoordigen de blauwe helmen van VN-vredestroepen stabiliteit en veiligheid. Helaas was dit niet het geval in veel landen in de jaren negentig. Verslagen uit Bosnië, Kosovo, Cambodja, Haïti en Mozambique onthulden een schokkende trend; gebieden met vredestroepen zagen een snelle toename van kinderprostitutie.

Vaak zouden soldaten de kinderen belonen met snoep of kleine sommen geld, zodat ze konden beweren dat de seksuele relatie prostitutie was in plaats van verkrachting. Hoge functionarissen in de Verenigde Naties weigerden de vredessoldaten te veroordelen, omdat zij vreesden dat deze openbare beschaming naties zou ontmoedigen om toe te treden tot vredesmachten.

6

Vetorecht

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties bestaat uit vijftien landen waarvan er vijf permanent zijn: Frankrijk, Rusland, China, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. De andere tien naties worden gekozen voor een termijn van twee jaar. De vijf permanente leden genieten van de luxe van vetorecht; wanneer een permanent lid een stem uitbrengt, kan de resolutie van de Raad niet worden aangenomen, ongeacht internationale steun. Zelfs als de andere veertien landen met ja stemmen, zal één enkel veto deze overweldigende show van steun verslaan.

Het meest recente gebruik van het veto was door China en Rusland op 19 juli 2012. De Veiligheidsraad probeerde Hoofdstuk VII-sancties uit het Handvest van de Verenigde Naties op te roepen om in te grijpen en genocide in Syrië te voorkomen. Maar de veto's door China en Rusland stopten elke internationale interventie. Sinds de Syrische burgeroorlog is begonnen, zijn naar schatting 60.000 burgers gedood, met duizenden meer ontheemden.

5

Srebrenica bloedbad

Dit bloedbad uit de Bosnische oorlog van 1995 was de enige ergste daad van massamoord op Europese bodem sinds de Tweede Wereldoorlog. Na een etnische zuiveringscampagne onder leiding van de Serviërs gericht tegen de Bosniaks, een grotendeels moslimgemeenschap, noemden de Verenigde Naties Srebrenica een veilige zone in 1993. Gemilitariseerde eenheden in de zone werden gedwongen te ontwapenen en een vredesmacht werd opgericht, bestaande uit van zeshonderd Nederlandse soldaten. De Serviërs omringden vervolgens de veilige zone met tanks, soldaten en stukken geschut.

Met de zone rondom, waren de toevoerlijnen op zijn best traag. De VN-troepen hadden te weinig munitie, brandstof en voedsel, omdat de Serviërs een leger rond Srebrenica bleven bouwen.

In juli vielen de Servische troepen het gebied binnen en dwongen het kleine VN-team terug. Maar liefst 20.000 Bosnische vluchtelingen vluchtten naar de VN-compound in Potocari, op zoek naar bescherming tegen de oprukkende Serviërs. Ondanks de aanwezige VN-vredesmacht trokken Servische soldaten het kamp binnen, verkracht Bosnische vrouwen en moordde vrijuit terwijl de Nederlandse vredessoldaten niets deden. Op 18 juli waren 7.800 Bosniaks dood, grotendeels te wijten aan een slecht uitgeruste en onvoorbereide VN-troepenmacht.

4

Khmer Rouge

De Khmer Rouge regeerde tussen 1975 en 1979 over Cambodja en beoefende een extreme vorm van communisme, zoals gedicteerd door hun borderlinepsychotische leider Pol Pot. Alle vermeende vijanden werden geëxecuteerd, inclusief professionals en intellectuelen. Etnisch Vietnamees, etnisch Chinees en christenen werden massaal geëxecuteerd.

In 1979 viel het Vietnamese leger Cambodja binnen om de Rode Khmer af te zetten en het bloedbad te beëindigen. Pol Pot werd gedwongen in ballingschap te gaan en er werd een nieuwe regering ingesteld in Cambodja. Schokkend weigerden de Verenigde Naties deze nieuwe regering te erkennen, omdat Vietnam werd gesteund door Vietnam, dat onlangs een decennia lang conflict met de Verenigde Staten had beëindigd. Tot 1994 erkenden de Verenigde Naties de Rode Khmer als de echte regering van Cambodja, ondanks het feit dat ze 2,5 miljoen Cambodjanen hebben gedood, wat neerkomt op 33% van hun totale bevolking.

3

De koude Oorlog

De Koude Oorlog is een voorbeeld van de mislukking achter het Handvest van de Verenigde Naties. Omdat de gruweldaden van de Tweede Wereldoorlog nog vers in het geheugen lagen, streefden de oorspronkelijke oprichters naar bevordering van de mensenrechten voor alle burgers van de wereld. In 1948 werd de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) opgericht, die bindend was voor alle naties, samen met het Verdrag tegen Genocide.

Bijna onmiddellijk negeerde de USSR deze. Burgerrechten waren vrijwel onbestaande. Stalin bleef heersen met een ijzeren vuist, alle tegenstanders het zwijgen opleggend. In talrijke Sovjetbloklanden werden opstanden die de in de UVRM vastgestelde rechten eisen, met geweld verpletterd. Omdat de Verenigde Naties niet bereid waren om op dergelijke gruweldaden te reageren, werden de woorden in het handvest zinloos voor degenen die ze het meest nodig hadden.

2

Darfur

In 2003 brak het onstabiele Soedan uit in een conflict, omdat verschillende milities groepen de regering bekritiseerden en aanvielen vanwege het onderdrukken van niet-Arabieren. Vroeg in de oorlog versloeg rebellen het Sudanese leger in meer dan dertig veldslagen. Ziende dat de nederlaag aanstaande was, financierde de regering de Janjaweed, een groep Arabische militanten. In 2005 voerden de Janjaweed aanvallen uit op bevolkte dorpen met behulp van artillerie en helikopters, wat leidde tot veroordeling door VN-secretaris-generaal Kofi Annan. Ondanks deze veroordeling zijn de Verenigde Naties Soedan niet binnengegaan en hebben de leden van de Afrikaanse Unie opgeroepen om in te grijpen.

Toen de Afrikaanse Unie een interventie probeerde, werd het duidelijk dat het Sudanese leger de burgerbevolking aan het vernietigen was. Er verschenen berichten waaruit bleek dat Soedanese militaire vliegtuigen wit waren geverfd om op humanitaire vliegtuigen van de VN te lijken, om alleen bommen op dorpen te laten vallen. Pas in 2006 werden 200 VN-soldaten naar het gebied gestuurd. Ondanks hun beperkte aanwezigheid gingen de gevechten door tot 2010. In zeven jaar tijd kwamen naar schatting 300.000 Soedanese burgers om het leven.

1

Rwanda

De Rwandese genocide van 1994 beschrijft het grove onvermogen van de Verenigde Naties om haar gezworen plicht uit te voeren om vrede en veiligheid te handhaven. Na de Rwandese burgeroorlog in het begin van de jaren negentig bevonden de spanningen tussen twee etnische groepen, de Hutu en de Tutsi's zich op een gevaarlijk hoogtepunt. In 1993 traden vredesmachten van de VN het land binnen, probeerden ze de hoofdstad veilig te stellen en humanitaire hulp mogelijk te maken. De vredestroepen waren niet gemachtigd om militaire manoeuvres te gebruiken om deze doelen te bereiken.

In januari 1994 werd een kabel verzonden van de Canadese Force Commander naar het hoofdkwartier van de VN, waarin de onmiddellijke dreiging van genocide door Hutu-mobs tegen Tutsi-minderheden werd beschreven. De Veiligheidsraad heeft de kabel nooit ontvangen en de kennisgeving werd grotendeels genegeerd. Na het verlies van achttien Amerikaanse militairen in de Slag bij Mogadishu, waren de Verenigde Staten grotendeels niet bereid om te helpen bij elke interventie.

Het meest schokkende in deze reeks van gebeurtenissen is de stopzetting van een school door Belgische vredeshandhavers nadat tien soldaten werden vermoord. Duizenden waren naar de school gevlucht voor bescherming van de VN, en rondzwervende bendes Hutu-aanhangers doodden bijna allemaal. Bijna een miljoen Rwandezen werden gedood tijdens de genocide, wat neerkomt op twintig procent van de bevolking.