Delen:
Top 10 flagrante voorbeelden van nepotisme in het Amerikaanse voorzitterschap
Veel recente krantenkoppen hebben de aandacht gevestigd op beschuldigingen dat de nieuwe president van de Verenigde Staten nepotisme beoefent. Hoewel dit niet helemaal ongegrond is, is dit niets nieuws als het gaat om mensen achter de balie van het Oval Office. Presidentieel nepotisme is bijna net zo oud als het presidentschap zelf. Voor beter of slechter lijkt het een Amerikaanse traditie te zijn.
Uitgelicht beeldtegoed: naradanews.com10 Donald Trump
De huidige president van de Verenigde Staten, Donald Trump, heeft zowel zijn dochter als zijn schoonzoon tot prominente rollen in het Witte Huis benoemd. Net als het vriendjespolitiek die in eerdere voorzitterschappen werd aangetroffen, is zijn beslissing niet zonder precedent noch zonder controverse.
Zijn dochter Ivanka heeft de onbetaalde positie van assistent van de president gekregen. Haar officiële functie bij het Witte Huis is onconventioneel voor die van de dochter van een president. Hoewel haar taken onduidelijk blijven, is ze gebonden aan dezelfde ethische regels als alle federale werknemers.
Ivanka's echtgenoot, Jared Kushner, heeft de titel van senior adviseur van de president. Sommige experts hebben betoogd dat dit een overtreding is van 5 US Code § 3110, maar het ministerie van Justitie concludeerde dat de rol van Kushner geen anti-nepotismewetten verbreekt.
De taak van Kushner is aanzienlijk. Hij is belast met het uitvoeren van enorme politieke hoogstandjes, variërend van het bemiddelen van vrede in het Midden-Oosten tot het vernieuwen van de hele federale overheid. Of dit machtspaar een succes zal worden in hun banen in het Witte Huis valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: Donald Trump zet de langlopende Amerikaanse presidentiële traditie van nepotisme voort.
9 Zachary Taylor
Ondanks zijn presidentschap dat minder dan anderhalf jaar duurde, slaagde Zachary Taylor erin om de tijd te vinden om publieke woede te creëren met zijn familiale afspraken. Zijn twee presidentiële assistenten waren zijn broer, Joe, en zijn schoonzoon, William Bliss.
Joe diende als vertrouweling van Zachary Taylor en had grote invloed op de president. Joe en zijn familie kregen huisvesting in het Witte Huis telkens als het Congres in zitting was, en hij had altijd het oor van de president.
Bliss huwde in de familie kort nadat Zachary Taylor de verkiezing won. Hij was goed gesproken en schreef alle verzendingen van Taylor. Maar de benoeming van Bliss werd vaak bekritiseerd in kranten omdat hij te veel macht had.
Zowel Joe Taylor als William Bliss bleven op actieve militaire dienst ondanks geen militair werk te doen. Dus ze ontvingen allebei salarissen naast hun presidentiële voordelen.
8 Ulysses S. Grant
Het voorzitterschap van Ulysses S. Grant was ontsierd door schandalen, en niet de minste daarvan was nepotisme. Tijdens zijn ambtsperiode heeft hij meer dan 40 van zijn familieleden aangesteld en in dienst genomen. Zelfs nadat bewezen was dat velen van hen corrupt waren en misbruik maakten van hun macht, verleende Grant hen een presidentiële gratie voor hun misdaden of liet ze hen gewoon in functie blijven.
Een zwager had gestolen van het douanekantoor van New Orleans en werd door Grant herverkozen als verzamelaar van douane, terwijl een andere zwager in het Witte Huis werkte en vaak insiderinformatie verkocht zonder ooit gestraft te worden. Senator van Massachusetts, Charles Sumner, merkte op dat het presidentschap van Grant leed aan 'een nepoticum gezwollen tot olifantenziekte'.
Interessant genoeg begon de neiging van Grant om niet-verdiende gezinsleden te promoten voor zijn presidentschap. Zijn zoon, Fred, was een falende student. Maar Grant kreeg toen president Johnson om Fred te benoemen tot West Point.
Fred studeerde af als laatste in zijn klas en was berucht voor het pesten van de eerste zwarte student om naar school te gaan. Hoewel Ulysses S. Grant opmerkelijke prestaties heeft geleverd op het gebied van burgerrechten, lijkt het er zelfs op dat die prestatie wordt ondermijnd door zijn nepotisme en het racisme van zijn zoon.
7 Rutherford B. Hayes
De verkiezing van Rutherford B. Hayes was ongelooflijk omstreden, zelfs volgens de normen van vandaag. Hij won niet de populaire stem of zelfs de meerderheidsstem van het Kiescollege.
Maar zijn tegenstander, Samuel Tilden, was nog een enkele stem verwijderd van het winnen van de meerderheid. Blijkbaar werden 20 van de verkiezingsstemmen betwist en moest het Congres een verkiezingscommissie instellen om de kwestie op te lossen. Om een lang verhaal kort te maken, op het allerlaatste moment en na felle politieke manoeuvres, werd Hayes tot president van de Verenigde Staten gekozen.
Het was gewoon zout in de wond toen Hayes de nalatenschap van zijn voorganger van nepotisme voortzette door zijn zoon, Webb, op te nemen in belangrijke regeringszaken. Voor de verkiezingen was Webb gestopt met zijn studie als secretaris van zijn vader toen hij de gouverneur van Ohio was.
Webb bleef werken voor zijn vader helemaal tot aan het Witte Huis. Webb was zowel lijfwacht als de rechterhand van zijn vader, die het werk deed van een moderne stafchef.
6 Woodrow Wilson
Toen Woodrow Wilson de witte supremacist William McAdoo tot secretaris van de schatkist benoemde, was dat niet zo verwonderlijk als de meeste leden van het kabinet van Wilson zuidelijke racisten waren. Veel hoofden keerden zich ook niet af toen McAdoo opdaagde om zijn afdeling af te scheiden en veel zwarte werknemers te ontslaan en te ontslaan.
Het was echter een schok toen hij met Wilson's dochter trouwde, slechts een jaar na zijn benoeming. McAdoo bood zelfs aan om na de bruiloft af te treden, maar Wilson stond erop dat McAdoo in zijn functie zou blijven.
Toen de Verenigde Staten in 1917 de Eerste Wereldoorlog ingingen, besloot president Wilson zich volledig op de oorlog te concentreren en liet hij zijn belangrijke taken over aan een bepaald lid van zijn kabinet.Het lid in wie Wilson veel presidentiële verantwoordelijkheden toevertrouwde, was niemand minder dan zijn schoonzoon, William McAdoo.
5 Franklin D. Roosevelt
Zelfs Franklin D. Roosevelt heeft met zijn vele prestaties zijn gezin op belangrijke posities in het Witte Huis geplaatst. Hij was een grote fan van zijn vijfde neef, president Theodore Roosevelt, zozeer zelfs dat hij met Teddy's favoriete nicht, Eleanor, trouwde.
Interfamilie-huwelijk van deze soort was in die tijd gebruikelijk. Het lijdt echter weinig twijfel dat Franklin zijn bruid koos om dichter bij de neef te komen die hij zo bewonderde. Maar profiteren van familiebanden komt niet noodzakelijk neer op nepotisme.
De rollen van zijn kinderen in het Witte Huis brachten echter enkele wenkbrauwen op. Zijn zoon James werd zijn secretaris in 1937. James werd vaak gezien met zijn broer Elliot tijdens belangrijke conferenties uit het Tweede Wereldoorlog-tijdperk.
Misschien was zijn dochter, Anna, nog meer invloedrijk in het oor van de president. Hoewel ze geen officiële rol vervulde, trok ze in 1943 het Witte Huis binnen en diende ze feitelijk als zijn eerste dame gedurende de laatste twee jaar van zijn presidentschap. Anna regelde de zaken van haar vader en bracht het grootste deel van haar dagen met hem door.
Terwijl we nu kunnen terugkijken en zien dat zijn kinderen er voornamelijk waren om de polio van Franklin Roosevelt te verbergen, bracht het nog steeds enkele ethische kwesties naar voren over hoeveel macht de presidentiële kinderen kunnen krijgen. Juist hun ambigue rollen als secretaresses en assistenten hebben ertoe geleid dat sommige deskundigen een parallel hebben getrokken tussen hen en de kinderen van president Donald Trump.
4 John F. Kennedy
Het zou niet opletten om John F. Kennedy's benoeming van zijn broer Robert tot de gewaardeerde functie van procureur-generaal te noemen. Het is tenslotte de reden dat we 5 US Code § 3110 hebben, die de president van de Verenigde Staten verbiedt om zijn of haar familieleden een positie als federale werknemer te geven.
Robert Kennedy's benoeming was ongetwijfeld controversieel. Hij was de jongste procureur-generaal sinds 1814 en had geen ervaring in het uitoefenen van de wet. Hoewel het destijds schandalig was, wordt Robert Kennedy nu herinnerd als een succes in de positie.
Hij vocht tegen corruptie en georganiseerde misdaad terwijl hij burgerrechten verdedigde. Hij was de sleutel in het creëren van de Civil Rights Act van 1964. Hij speelde ook een belangrijke rol in de behandeling van de Cubaanse rakettencrisis. Al met al is Robert Kennedy een voorbeeld dat nepotisme soms niet zo erg is.
3 Bill Clinton
Hillary Clinton is bekend met de uitdagingen van nepotisme. Ze werd ervan beschuldigd ervan te profiteren terwijl haar man in het Oval Office was. Bill Clinton noemde haar voorzitter van een task force voor gezondheidshervorming en werd juridisch aangevochten over de vraag of de benoeming in strijd was met 5 US Code § 3110.
Verschillende juridische experts waren van mening dat de positie van Hillary een belangenconflict was en dat het de anti-nepotismewetten die 25 jaar eerder waren ingevoerd teniet zou doen als ze toestemming kreeg om door te gaan in de rol. Het federaal hof van beroep eindigde met de uitspraak dat het statuut niet van toepassing was op medewerkers van het Witte Huis en aldus het precedent schiep voor de huidige familiale betrokkenheid van de president.
2 George W. Bush
De afspraken van George W. Bush waren vol met familieleden - alleen niet die van hemzelf. Veel van zijn aanhangers merkten dat hun familieleden opeens machtsposities innamen.
De lijst is lang: Senator Strom Thurmond's 28-jarige zoon werd benoemd tot Amerikaans advocaat voor South Carolina; Colin Powell's zoon, Michael, werd de voorzitter van de FEC; De zoon van Antonin Scalia, Eugene, werd de hoofdarbeidsadvocaat; De secretaris van arbeid van George W. Bush, Elaine Chao, is de vrouw van senator Mitch McConnell; Elizabeth Cheney, de dochter van de toenmalige vice-president, werd plaatsvervangend assistent-staatssecretaris; Elizabeth Cheney's echtgenoot werd hoofdadvocaat voor het Office of Management and Budget. De lijst gaat maar door.
Niemand deed moeite om te verbergen wat er aan de hand was. Veel mensen maakten er zelfs grapjes over. Chris en Kris Ullman, die allebei de administratie in verschillende hoedanigheden dienden tot hun dochter werd geboren, grapten: "Ze heeft nooit in de administratie gewerkt."
1 John Adams
Misschien was John Adams, de grondlegger van het Amerikaanse nepotisme, niet bang voor het tonen van de voorkeursbehandeling die hij zijn familieleden gaf. Het zou geen verrassing moeten zijn, aangezien hij zowel de tweede president als de vader van de zesde president is.
Adams maakte de weg vrij voor het uiteindelijke presidentschap van zijn zoon door hem aan te stellen als minister van Pruisen. Maar John Adams gaf ook veel goedbetaalde posities aan verschillende familieleden, zoals het benoemen van zijn schoonzoon op verschillende federale posten en het benoemen van zijn zwager-postmeester in Quincy, Massachusetts. De schoonvader van zijn zoon werd inspecteur van postzegels in Washington, DC, ondanks het feit dat hij zelfs geen gewone meerderheidsstem van de senaat ontving.
Velen waren boos op de flagrante vertoning van nepotisme, en Adams werd beschuldigd een monarchist te zijn. Het hielp niet dat hij verschillende brieven schreef waarin de noodzaak van erfelijke instellingen in het nieuw gevormde land werd besproken. Hoewel er verschillende redenen waren waarom hij de herverkiezing voor Jefferson verloor, was zijn reputatie om te proberen een familieregel in te voeren zeker een enorme factor.