5 Argumenten voor en tegen de doodstraf

Het bestaan ​​van de doodstraf in elke samenleving werpt een onderliggende vraag op: hebben we onze rechtssystemen opgezet vanuit een verlangen naar rehabilitatie, of vanuit een verlangen naar vergelding?

De lister is van plan om beide kanten van het debat over de ethiek en legaliteit van de doodstraf te onderzoeken, vooral in de VS, en kiest geen van beide partijen voor een van de volgende vermeldingen. Ze worden niet in een zinvolle volgorde gepresenteerd.

5A

Tegen: het leert de veroordeelde niets

Wat is het doel van straf? We nemen onze leiding vanuit één belangrijke bron, onze ouders, en zij hebben ongetwijfeld de leiding genomen van hun eigen ouders. Wanneer je jonge kind emuleert wat hij net heeft gezien in een Rambo-film, geef je hem een ​​strenge lezing over wat echt is en wat niet, wat acceptabel is in het echte leven en wat niet. Wanneer je kind een gekke acrobatische beweging van een meubel probeert en zichzelf pijn doet, kan je hem slaan om zeker te zijn dat hij zich herinnert nooit meer te doen.

Dus wanneer het kind opgroeit, in een huis inbreekt en elektronica steelt, wordt hij betrapt en gaat hij naar de gevangenis. Zijn tijd in de gevangenis is bedoeld om hem de vrijheid te ontzeggen om waarheen hij maar wil te gaan en om te doen wat hij wil wanneer hij wil. Dit is de straf, en de meeste mensen leren ervan. Over het algemeen wil niemand teruggaan. Maar als dat kind opgroeit en iemand vermoordt voor hun portemonnee of gewoon voor de lol, en ze op hun beurt ter dood worden gebracht, wordt hen precies niets geleerd, omdat ze niet meer leven om ervan te leren. We kunnen een persoon niet rehabiliteren door hem of haar te doden.

Wat denk je? Krijg alle feiten als je koopt Debatteren over de doodstraf: moet Amerika kapitaalstraf krijgen? De experts aan beide kanten maken hun zaak bij Amazon.com!

5B

Voor: Het is de ultieme waarschuwing

Niettemin, als potentiële criminelen ongetwijfeld weten dat ze ter dood zullen worden gebracht als ze met voorbedachte rade vermoorden, zijn er heel veel van hen die veel minder geneigd zijn tot moord. Of potentiële criminelen op hun hoede zijn voor het plegen van de ergste misdaad, is een belangrijke en waarschijnlijk onmogelijke vraag om te beantwoorden. Moord gebeurt nog steeds heel vaak. Dus sommige criminelen negeren deze waarschuwing om verschillende redenen. Maar het blijft een feit dat veel criminelen die op het punt staan ​​moord te plegen uiteindelijk besluiten het leven van het slachtoffer te sparen.

In grotere zin is de doodstraf de ultieme waarschuwing tegen alle misdaden. Als de crimineel weet dat het rechtssysteem niet zal stoppen hem ter dood te brengen, dan lijkt het systeem hem draconischer. Daarom is hij minder geneigd om te breken en binnen te gaan. Hij is misschien niet van plan om iemand te doden die hen berooft, maar is veel angstiger over de mogelijkheid als hij weet dat hij zal worden geëxecuteerd. Er is dus een betere kans dat hij niet in de eerste plaats zal breken en binnen zal komen.

4A

Tegen: het maakt niet uit

Als de voorkennis van een straf bedoeld is om de crimineel ervan te weerhouden de misdaad te plegen, waarom doden mensen dan nog steeds anderen? De VS hadden een moordcijfer van 4,8 slachtoffers per 100.000, wat betekent dat er in dat jaar bijna 15.000 mensen het slachtoffer waren geworden van moord. De doodstraf lijkt zijn werk niet te doen; het lijkt niet de mening van elke crimineel te veranderen over het doden van onschuldige mensen. Als het niet afschrikt, heeft het geen nut. De waarschuwing van het leven in de gevangenis zonder voorwaardelijke vrijlating moet criminelen evenzeer ontmoedigen.

4B

Voor: het biedt afsluiting voor slachtoffers

Er zijn veel slachtoffers van een enkele moord. De crimineel wordt betrapt, berecht en veroordeeld en het is duidelijk dat de straf ernstig zal zijn. Maar de persoon die hij heeft gedood, speelt hier geen rol meer in. Helaas heeft de moordenaar zijn familie en vrienden beroofd van een geliefde. Hun verdriet begint met de moord. Het mag dan niet eindigen met de executie van de moordenaar, maar de executie wekt wel een gevoel van opluchting op omdat hij niet langer hoeft te denken aan de beproeving - een gevoel dat vaak niet opdoet terwijl de moordenaar nog steeds voortleeft.

Een systeem dat bedoeld is om gerechtigheid te verlenen, kan dit niet doen voor de overlevende slachtoffers, tenzij de moordenaar zelf wordt gedood.

3A

Tegen: het is hypocriet

Het is vreemd dat een natie de praktijk van moord zou veroordelen door dezelfde daad te plegen. Door dit te doen, verdedigen we in wezen het recht op leven door het van anderen te nemen. Het is waar dat we als geheel geen moordenaars zijn en begrijpelijkerwijs weigeren in dezelfde categorie te worden geplaatst als iemand als Ted Bundy. Maar voor veel tegenstanders van de doodstraf had zelfs Ted Bundy het leven zonder parool moeten hebben gekregen. Het feit dat hij minstens dertig mensen vermoordde - alleen al vanwege het feit dat hij het leuk vond - heeft geen invloed op de hypocrisie, de flagrante oneerlijkheid, de verklaring dat zo iemand het verdient om gedood te worden omdat hij geen recht had om te doden.

Als het doel van een straf, zoals hierboven vermeld, is om ons die dingen te leren die we niet zouden moeten doen, dan zou het rechtssysteem de criminaliteit van het doden beter moeten leren door te weigeren eraan deel te nemen.

3B

For: It Is All That Would-be Criminals Fear

Als je leest over Bundy's leven in de gevangenis, negen jaar wachten op zijn executie, zul je zien dat de man elk juridisch punt uithaalde dat hij en zijn advocaten konden bedenken, allemaal in een poging om hem de uitvoering te besparen. Hij 'verdedigde' zichzelf in gevangenisinterviews door pornografie de schuld te geven van het veroorzaken van zijn onbeheersbare tienerlibido en om hem te laten denken aan vrouwen als objecten en niet als mensen. Hij probeerde zijn doodsvonnis tot leven te wekken zonder voorwaardelijke vrijlating door uit te leggen dat het allemaal de schuld van pornografie was, en dat als hij nooit had bestaan, hij een goed persoon zou zijn geweest.

Toen dat niet werkte, deed hij alsof hij schoon was en vertelde hij aan de politie waar de lichamen van ongegronde slachtoffers lagen, zodat hun familie kon worden gesloten. Hij heeft nooit toegegeven dat hij een slecht persoon was, en vlak voor zijn executie beweerde hij dat hij niets verkeerd had gedaan. Het was duidelijk dat hij bang was om ter dood gebracht te worden. Hij deed zijn best om het te voorkomen.

Dit betekent dat hij niet bang was voor het leven in de gevangenis - althans niet zoveel als hij de doodstraf vreesde. Hij had veel kansen om zichzelf in zijn cel te doden, maar dat deed hij niet. Hij had het misschien een maand vóór zijn executie gedaan, toen alle hoop op gratie weg was - maar hij was bang voor de dood. Hoeveel potentiële moordenaars hebben zich bij de laatste seconde afgewend puur uit angst voor de naald van de beul?

2A

Tegen: het is altijd wreed

Uiteindelijk is de dood altijd op zijn minst een beetje pijnlijk. Misschien is de enige echt vredige manier om te gaan slapen, maar er is nooit iemand teruggekomen om te zeggen dat dit geen pijn deed. Als je hart stopt terwijl je slaapt, is het zeker mogelijk dat je hersenen een probleem herkennen en je wakker maken op het moment dat het te laat is. Dus wat we niet kunnen helpen, maar de natuur laten doen, we moeten anderen niet dwingen om welke reden dan ook. Als we dat doen, kan het redelijk zijn om te zeggen dat wij gezagsgetrouwe mensen, die het rechtssysteem belichamen, zich schuldig maken aan gelijke wreedheid jegens criminelen die moord plegen. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties schrijft als volgt voor dat "niemand zal worden onderworpen aan marteling of aan wrede, onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen".

In de VS zijn er vijf wettelijke executiemethoden: dodelijke injectie, elektrocutie, vuurpeloton, hangende en begassing. Deze zijn allemaal bedoeld om zo pijnloos mogelijk te zijn, maar ze lopen allemaal het risico van ongelukken. John Wayne Gacy, die niet bang was voor de dood, werd geëxecuteerd via dodelijke injectie - de meest efficiënte, risicovrije methode. Toch ging zijn dood niet zoals gepland.

Het natriumthiopental kwam met succes in zijn bloedbaan en bracht hem in slaap. Het pancuroniumbromide werd vervolgens met succes toegediend om zijn diafragma te verlammen. Dit zou verstikking veroorzaken als de volgende chemische stof, kaliumchloride, niet onmiddellijk werd toegediend om het hart te stoppen. Maar het kaliumchloride was gestold in zijn buis voordat Gacy in de kamer werd gebracht. Hij was bewusteloos en kon enkele minuten niet ademen terwijl de buis van het laatste medicijn was veranderd. Zijn overlijden duurde achttien minuten, in plaats van de gebruikelijke zeven. En of hij al dan niet veel pijn had is onmogelijk te bepalen.

Lees alles over de manieren waarop de doodstraf fout kan gaan met Gruesome Spectacles: Botched Executions en America's Death Penalty op Amazon.com!

2B

Voor: het is niet altijd wreed

Het is waar dat wreedheid niet wettelijk moet worden getolereerd - en de vijf hierboven genoemde methoden zijn zeer efficiënt in het doden van de veroordeelden voordat hij of zij in staat is om het te voelen. Toegegeven, we zijn niet in staat om de doden te vragen of ze hun nek voelen knappen, of dat de chemicaliën erin branden - maar moderne Amerikaanse executies gaan zelden mis. Het gebeurt wel, maar de gerapporteerde ongevallen sinds 1976 zijn ongeveer tien nationaal, van de 1.328.

Wanneer de veroordeelde in de elektrische stoel wordt vastgemaakt, wordt één van de geleiders stevig om het hoofd vastgemaakt met het blote metaal tegen de geschoren en natte hoofdhuid. Hierdoor kan de elektriciteit direct in de hersenen worden geleid en sneller worden afgesloten dan de hersenen pijn kunnen registreren.

Opknoping veroorzaakt de dood door de nek van de veroordeelden rond de tweede wervels te breken - waardoor de hersenen onmiddellijk worden uitgeschakeld om te communiceren met de rest van het lichaam en waardoor het hart binnen enkele seconden kan stoppen.

Het vuurpeloton bestaat uit vijf mannen die het hart van de veroordeelden neerschieten met krachtige geweren. Het hart is volledig vernietigd en bewusteloosheid volgt binnen enkele seconden.

De gaskamer wordt nu niet langer op de veroordeelden gedwongen, omdat het vaak meer pijn leek te veroorzaken dan werd verwacht of aanvaardbaar. Het gas is meestal waterstofcyanide, dat de mitochondriale ademhaling in elke cel van het hele lichaam remt, en in theorie de hersenen afsluit als een lichtknop. Maar het vereist dat de veroordeelden diep ademhalen.

1A

Tegen: gevangenis is de hel op aarde

Overweeg een pedofiel die een klein meisje vermoordt door haar te verkrachten. Er is een ongeschreven "erecode" in gevangenissen die gedetineerden virtueel verplicht om dergelijke daders te doden. Waarschijnlijk was de helft van de Amerikaanse gevangenen op de een of andere manier misbruikt als kinderen en koesterde een ziedende haat voor degenen die kinderen misbruiken. De moordende pedofiel krijgt de doodstraf, maar zal waarschijnlijk tien jaar tevoren in de gevangenis doorbrengen. Hij zal hoogstwaarschijnlijk in eenzame opsluiting worden gehuisvest voor zijn eigen bescherming, maar er zijn vaak gaten in een dergelijke bescherming en de gevangenen kunnen hun weg naar hem vinden. En als dit gebeurt, worden pedofielen vaak verkracht, gecastreerd, doodgeslagen, gestoken en soms zelfs onthoofd voordat bewakers - die het tafereel bewust kunnen negeren - hen kunnen redden.

De meeste gevangenen beschouwen elkaar als in dezelfde hachelijke situatie en behandelen elkaar in het algemeen redelijk goed. Maar ze zitten nog steeds in de gevangenis en wanhopen over hun gebrek aan vrijheid. Hoe is het leven voor Zacarias Moussaoui, het lid van de kapingsteams van 11 september die een maand voor de aanval werden gepakt? Eén jurylid redde hem van de dood. Hij is sinds 2006 drieentwintig uur per dag opgesloten in een kleine betonnen cel, met een uur dagelijkse oefening in een leeg betonnen zwembad; hij heeft geen toegang tot andere gedetineerden, en slechts zelden contact met bewakers, die niets tegen hem zeggen; hij kan niets van de buitenwereld zien behalve een klein stukje hemel - en zijn leven zal zijn leven zijn. De doodstraf is een onnodige bedreiging.

1B

Voor: Het is het beste antwoord op moord

Het rechtssysteem probeert in feite een straf uit te vaardigen die past bij de misdaad. Ernstige misdaden leiden tot opsluiting. "Kleingeestige larve" wordt niet behandeld met de ernst die wordt geboden aan "grand theft auto", en de laatste krijgt daardoor meer tijd in de gevangenis.Dus als ernstig - maar niet-dodelijk geweld tegenover een ander wordt gevonden dat het leven verdient zonder voorwaardelijke vrijlating, waarom zou moord met voorbedachte rade dan dezelfde straf krijgen? Dit feit zou een potentiële crimineel ertoe kunnen brengen om door te gaan en het slachtoffer te doden dat hij al heeft overvallen en verminkt. Waarom zou het er uiteindelijk toe doen? Zijn straf kon niet erger worden.

Als moord de opzettelijke beroving is van het recht van het slachtoffer op leven, dan is de opzettelijke ontneming van het recht van de rechtbank om dit recht te hebben - al is het overdreven streng - een straf die past bij de zwaarste misdaad die gepleegd kan worden. Zonder de doodstraf zou kunnen worden betoogd dat het rechtssysteem geen voorziening treft als reactie op het misdrijf van moord, en dus geen gerechtigheid biedt voor het slachtoffer.