10 manieren waarop politici psychologie gebruiken om je stem te manipuleren

Terwijl hij zich klaarmaakte voor herverkiezing in 2012, verzamelde Barack Obama een speciaal team van experts om hem naar de overwinning te leiden. Maar het waren geen beleidsmedewerkers of doorgewinterde politici - ze waren krimpt.

De groep, bekend als "COBS" ("consortium van gedragswetenschappers"), werd belast met het toepassen van de nieuwste gedragswetenschappen om kiezers te overtuigen of te manipuleren. Hier zijn 10 manieren waarop politici psychologie gebruiken om je stem te manipuleren.

10 Je vertellen dat er een hoge opkomst zal zijn

Hier is een veel voorkomende misvatting: als kiezers horen dat een komende verkiezing een lage opkomst zal hebben, zullen ze eerder naar de stembus gaan, omdat hun stemmen "meer zullen tellen".

Recente studies hebben aangetoond dat het benadrukken van een lage opkomst feitelijk de stemmingsinspanningen drukt. In plaats daarvan suggereert onderzoek dat het focussen op hoge opkomst eerder mensen zal motiveren om naar de stembus te gaan.

Deze tactiek is vooral effectief bij het richten op incidentele kiezers. Volgens onderzoekers gebeurt dit omdat mensen fundamenteel sociale wezens zijn en dus hun acties worden beïnvloed door het gedrag van anderen. Het bandwagon-effect!

9 Triggering van gedachten over ziekte en afschuw

Wist u dat handdesinfecterend middel u conservatiever kan maken? In een studie van Cornell University beantwoordden leerlingen conservatiever vragen als ze in de buurt van een fles handdesinfectans waren.

In een afzonderlijke studie ontdekten onderzoekers dat mensen conservatievere antwoorden op een vragenlijst gaven toen 'scheetspray' in het gebied was vrijgegeven. En onderzoekers van de Universiteit van Plymouth in het VK ontdekten dat het maken van een kamer slecht ruikt, waardoor mensen in die kamer meer geneigd zijn om zich te verzetten tegen het homohuwelijk.

"De attitudes die voortkomen uit het gedragsimmuunsysteem zijn zaken die we doorgaans als sociaal conservatief beschouwen", zegt de hoofdauteur van het onderzoek. "Ze gaan over het vermijden van groepen die je niet kent, over het naleven van traditionele sociale praktijken, en ze gaan ook over seksuele beperking. Walging is de emotie die echt zegt: 'Hé doe dat niet, blijf daar vanaf, dat is gevaarlijk voor jou.' “

Een paar jaar geleden heeft Carl Paladino, een conservatieve kandidaat voor de gouverneur van New York, dit tot het uiterste gedaan door campagnefolders te infunderen met de geur van vuilnis.

8 Publiekelijk schaam je

Begin 2017 arriveerde een brief in een officieel uitziende envelop in de brievenbussen van de kiezers vóór een stadsverkiezing in Los Angeles. Er staat: "Wat als uw vrienden, uw buren en uw gemeenschap wisten of u al dan niet hebt gestemd?"

De brief vermeldde de vorige drie verkiezingen en of de ontvanger al dan niet heeft gestemd. Vervolgens vergeleek het hun stemgeschiedenis met die van hun buurman. De brief eindigde met de ontvanger te vertellen: "Jij en je vrienden, je buren en andere mensen die je kent, zullen allemaal weten wie er gestemd hebben en die niet hebben gestemd."

De brief verhoogde de opkomst met 4,5 procent - genoeg om een ​​goede verkiezing te houden. Maar experts zeggen dat een ding van cruciaal belang is: het schelden van stemmen kan niet worden gezien als afkomstig van een specifieke campagne of kandidaat voor het risico van mogelijke terugslag.

7 Het kadereffect gebruiken

Overweeg dit gedachte-experiment van psycholoog Noam Shpancer:

Laten we aannemen dat je Amerika vertegenwoordigt in onderhandelingen met mij. Ik bied je een deal aan. Ik zal je een technologische uitvinding geven - een doorbraak die de welvaart van het land zal vergroten, ons productiever zal maken en ons leven veel leuker zal maken. Het enige wat ik wil, is dat je me elk jaar laat binnenstromen, 40.000 mensen willekeurig neemt en ze doodt. Neem je de deal? Als je nee zei, dan ben je een beetje te laat. Omdat je de deal al hebt gemaakt. Het is jouw auto.

Shpancer's gedachte-experiment is een voorbeeld van het 'framing-effect', een cognitieve vertekening die ons ertoe brengt op verschillende manieren keuzes te maken, afhankelijk van hoe informatie wordt gepresenteerd. Het frame-effect wordt de hele tijd in de politiek uitgebuit.

In een Stanford-experiment werden de deelnemers opgesplitst in twee groepen en werd hen gevraagd een korte passage te lezen over de stijgende criminaliteitscijfers in een fictieve stad. De passage die door de eerste groep werd gelezen, beschreef de misdaad als een 'beest dat de stad verwoestte', terwijl de passage voor de tweede groep het beschreef als een 'virus dat de stad verwoestte'.

Deelnemers werden vervolgens gevraagd hoe te reageren op misdaadkwesties in de stad. Onderzoekers ontdekten dat de voorgestelde oplossingen drastisch veranderden, afhankelijk van welke passage iemand had gelezen. Eenenzeventig procent van de deelnemers riep op tot meer handhaving wanneer misdaad werd omschreven als een 'beest'. Dat aantal kelderde tot 54 procent voor degenen aan wie misdaad werd omschreven als een 'virus'.

We zien dit soort framing voortdurend in politieke campagnes: is het 'pro-life' of 'proabortion'? "Illegaal" of "ongedocumenteerd"? Deze frases zijn belangrijker dan je denkt!

6 Vragen of je een babysitter nodig hebt

In een experiment tijdens de Democratische presidentsverkiezingen van 2008, hebben onderzoekers een interessante ontdekking gedaan. Ze ontdekten dat telefoontjes van vrijwilligers naar potentiële kiezers veel effectiever waren toen vrijwilligers kiezers vroegen om de logistieke details van hun stemplannen te bespreken.

Vrijwilligers kregen de opdracht om te prikken: was de kiezer voor of na het werk van plan om naar de stembus te gaan? Zouden ze daar lopen of rijden? Zouden ze hun kinderen meenemen of met een babysitter achterlaten?

Deze oproepen waren meer dan twee keer zo effectief als de standaardscripts die mensen simpelweg vroegen of ze van plan waren te gaan stemmen.Professor Todd Rogers van de Harvard Kennedy School of Government en auteur van de studie merkte op: "Dit toont aan dat cognitieve planning en mechanische logistiek, niet alleen motivatie, deel uitmaken van de stembeslissing."

5 Veelbelovend / bedreigend om met u na de verkiezing te volgen

In een studie uitgevoerd tijdens de Amerikaanse algemene verkiezingen van 2010, splitsten onderzoekers 700.000 nietsvermoedende studiedeelnemers op in twee groepen. Een groep potentiële kiezers ontving een brief waarin ze werden aangemoedigd om te stemmen. Een andere groep ontving dezelfde brief maar met een lichte wending. In de rechterbovenhoek namen onderzoekers een vakje op dat zei: "We kunnen je na de verkiezingen bellen om over je stemervaring te praten."

De brief waarin een mogelijke follow-up werd genoemd, was meer dan driemaal zo effectief als de standaard get-out-the-vote-brief. Onderzoekers brachten deze toename in verband met 'reputational concern', het idee dat mensen eerder geneigd zijn dingen te doen wanneer hun acties meer waarneembaar worden gemaakt voor anderen. In wezen zijn we bang om als nonvoters buitengesloten te worden.

4 FOMO (Fear Of Missing Out)

In september 2012 stuurde de Obama-campagne een e-mail naar haar supporters om hen te laten weten hoeveel medeburgers die hun voornaam deelden, geregistreerd waren om in het land te stemmen.

Sasha Issenberg, een journalist en auteur van The Victory Lab: The Secret Science of Winning Campaigns, legt uit dat de campagne inspeelde op het feit dat je meer geneigd bent iets te doen als je denkt dat andere mensen zoals jij het ook doen. De tactiek is "onderdeel van een algemene gedrags-psychische benadering van het motiveren van goed gedrag door mensen te vertellen hoe wijdverspreid het is onder hun leeftijdsgenoten."

Met andere woorden, de campagne van Obama gebruikte groepsdruk om ons te laten registreren om te stemmen.

3 Naamwoorden gebruiken, geen werkwoorden

Fotocredit: worshiplife.com

In een andere studie toonden onderzoekers aan dat mensen eerder naar de stembus gaan als ze stemmen beschouwen als een "nobel" aspect van hun karakter. Unidirectionele campagnes doen dit door zelfstandige naamwoorden te gebruiken in plaats van werkwoorden.

In deze studie werd aan twee groepen deelnemers een vergelijkbare vraag gesteld. De vraag van de eerste groep verwijst naar "kiezers" (een zelfstandig naamwoord): "Hoe belangrijk is het voor u om een ​​kiezer te zijn bij de komende verkiezingen?" De vraag van de tweede groep verwijst naar "stemmen" (een werkwoord): "Hoe belangrijk is het om u te stemmen bij de komende verkiezingen? "

Het gebruik van het zelfstandig naamwoord "kiezer" in plaats van het werkwoord "stemmen" verhoogde de interesse in het registreren om te stemmen in twee over de gehele staat gehouden verkiezingen in de VS en verhoogde de opkomst in een derde onderzoek. De subtiele boodschap dat stemmen een virtueel deel van de identiteit van een persoon bevestigt, lijkt te werken.

2 Je Pinky-belofte maken

In 2003 werkten onderzoekers van Yale samen met het non-profit New Voters Project aan een experiment om te bepalen of ze de opkomst in de parlementsverkiezingen in New Jersey konden vergroten. Ze namen een steekproef van kiezers en splitsten ze in drie groepen.

De controlegroep ontving geen communicatie van de onderzoekers. De tweede ontving een herinnering aan de verkiezingsdag. Deze groep bleek te stemmen met een percentage dat 5 procentpunten hoger was dan de controlegroep. Maar de derde groep - degenen aan wie was gevraagd: "Kan ik erop rekenen dat je gaat stemmen?" Weken voor de verkiezingen en vervolgens follow-upcommunicatie ontvangen om hen aan te moedigen zich aan die toezegging te houden - bleek in een tempo dat tweemaal zo hoog was als de controlegroep.

De onderzoekers zeiden: "Dat was ongeveer de eerste keer dat we ons realiseerden dat het niet alleen om meerdere contacten ging, maar om iemand ertoe te brengen een verbintenis aan te gaan en vervolgens op te volgen om hen aan die verbintenis te houden."

Meer dan een decennium later, misschien wel de meest populaire methode om kiezers ertoe te bewegen om te stemmen, kan ze ertoe brengen een papieren kaart te ondertekenen. Enkele dagen voor de verkiezingen sturen campagnes de ondertekende belofte-voor-stemkaarten terug, een levendige herinnering, in het eigen handschrift van de kiezer, aan een belofte die ze hebben gedaan.

1 Negatief Bias

Fotocredit: talkingpoliticsjomc.wordpress.com

Kiezers zeggen dat ze een hekel hebben aan aanvalsadvertenties, dus waarom zien we ze zo vaak? Simpel gezegd, ze werken.

Dat komt voort uit wat sociale psychologen 'negativiteitsbias' noemen, de neiging van mensen om selectief negatieve informatie te onthouden en negatieve emoties de besluitvorming te laten domineren.

Jon Krosnick, hoogleraar politieke wetenschappen aan Stanford University en expert op het gebied van politieke psychologie, zegt: "Als je minstens een van de twee kandidaten niet leuk vindt, dan ben je echt gemotiveerd om deel te nemen. Met andere woorden, het is echt een hekel aan een kandidaat die de opkomst motiveert. "