10 video's die uw mening over ras en geslacht manipuleren

Sommige onderwerpen zijn gegarandeerd om hackles te verhogen. Race is één. Gender is een andere. Het zijn twee van de meest besproken onderwerpen in het moderne leven, en de meesten van ons hebben er een stevige mening over.

Alle video's die over deze onderwerpen gaan, krijgen ongetwijfeld aandacht van mensen aan beide zijden van het onderwerp. De volgende video's proberen de meningen van mensen drastisch te veranderen, met wisselend succes.

10'10 uur wandelen in NYC As A Woman '

De opstelling van deze video is eenvoudig. Actrice Shoshana Roberts wordt gefilmd terwijl ze rond de Big Apple loopt gedurende 10 uur stevig. Gedurende die tijd spreekt ze niet, lacht ze niet en houdt ze haar ogen recht voor zich. Ze heeft zich normaal gekleed, in een spijkerbroek en een T-shirt.

In de twee minuten durende bewerking van het beeldmateriaal zien we verschillende mannen tegen haar praten. Hoewel sommige opmerkingen onschadelijk zijn ("goedemorgen" of "God zegene"), zijn sommige griezelig. Op een gegeven moment loert een man naast haar en vraagt ​​waarom ze niet met hem zal praten ("Is het omdat ik lelijk ben?"). Aan het einde vraagt ​​de video je om te doneren aan de organisatie die het heeft gemaakt.

De video inspireerde veel parodieën. Het trok ook een aantal onverwachte raciale controverse aan toen mensen zich realiseerden dat geen van de catcallers wit was; de regisseur had witte catcallers gefilmd maar had besloten ze uit de video weg te laten. Sommigen merkten de geschiedenis van regisseur Rob Bliss op van het ondersteunen van gentrificatie en ondervroegen zijn motieven.

9 '# ViolenceIsViolence'

Twee acteurs in een druk Londens park doen alsof ze in een gewelddadige ruzie terechtkomen. In de eerste versie van de video grijpt de man de vrouw bij de keel. Een menigte vormt zich snel, dreigt de politie te bellen en de vrouw onderdak te bieden. In de tweede versie valt de vrouw de man aan. Niemand komt tussenbeide. De weinige mensen die zichtbaar reageren in plaats daarvan lachen of lachen om deze uiting van geweld. De video eindigt met de statistiek "40 procent van alle slachtoffers van huiselijk geweld zijn mannen."

De video werpt een belangrijke vraag op over het verschil tussen hoe mannelijke en vrouwelijke slachtoffers van huiselijk geweld worden behandeld, en het is een probleem dat we eerder hebben behandeld. De afsluitende statistiek heeft echter enige controverse opgeroepen. Terwijl gegevens van het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken en de CDC het als een benadering ondersteunen, merken critici op dat het geen rekening houdt met gevallen van chronische mishandeling (meer dan vier incidenten), waarbij vrouwen 89 procent van de slachtoffers uitmaken.

8The Battle For Barking

Barking is een buitenwijk van Londen, een plaats van werkloosheid en armoede. In 2006 kozen de burgers voor de raad 12 leden van de British National Party (BNP), een extreemrechtse, openlijk racistische groepering. In die tijd noemde de Britse pers Barking "de hoofdstad van de haat van de haat van Groot-Brittannië." Maar in 2010 bracht Channel 4 een documentaire uit die het verhaal wat nuance gaf. Voor het eerst kwamen camera's van een nationale omroep persoonlijk en dicht bij BNP-partijleden en legden ze grijstinten bloot.

Verre van het spelen van het stereotype van boze blanke mannen, bleken gewone BNP-stemmers normale mensen te zijn die schijnbaar in de steek werden gelaten door hun regering. De een had in Afghanistan een zoon verloren, de ander was het slachtoffer van extreem geweld en veel mensen vonden dat een gebrek aan banen en investeringen hun huis verlaten en verlaten hadden achtergelaten. In beide gevallen onderzocht de film hun oprechte bezorgdheid over immigratie zonder hen te beoordelen, wat voor een vrij ongemakkelijke kijk zorgde. De resulterende documentaire humaniseert zelf toegegeven racisten en laat zien waarom we ze niet zomaar uit de hand kunnen ruimen.

7'Canadians Reageren op Ottawa Shooting Racism '

De relatie tussen het Westen en de islam is sinds 11 september 2001 een beetje gespannen. Volgens één peiling beschouwt meer dan de helft van alle Amerikanen de religie als een "kritieke bedreiging". In het VK is 40 procent van de moskeeën in het land aangevallen in de afgelopen 13 jaar. Met zulke schijnbare islamofobie die de wereld aangrijpt, hoe denken jullie dat mensen zouden reageren op een moslim die pas een paar dagen na een lokale terreuraanslag in een bus zou stappen?

Zoals de bovenstaande video laat zien, is het antwoord: "redelijk." De video is opgenomen in Canada direct na de opnames van Ottawa in oktober 2014, en heeft twee acteurs: de ene in islamitische kleding, de andere een confronterende racist. Terwijl de moslimacteur op verschillende plaatsen in de stad wacht, betuigt de racist hem voor de recente aanval. De filmmakers dachten blijkbaar dat ze getuige waren van een explosie van racisme. In plaats daarvan zagen ze tientallen vreemden opstaan ​​voor de moslimacteur.

Van liberalen uit de middenklasse tot rednecks, iedereen staat op en geeft de racist een stukje van zijn geest. Telkens wanneer hij probeert opmerkingen te maken over bomaanslagen en geweld, wordt hij naar beneden geroepen. Twee arbeiders Joes worden zelfs zo woedend dat ze proberen hem wat wijs te maken, waardoor hij een bloedneus overhoudt.

Een bijna identieke video uit Australië toont dezelfde resultaten. Het laat alleen maar zien dat ondanks al het gepraat in de media over een culturele oorlog tussen religies, de meeste gewone mensen deze vreselijke aanvallen gebruiken om samen te tekenen in plaats van uit elkaar te duwen.

6Onderdrukte meerderheid

Uitgebracht in februari 2014, de Franse film Majorite Opprimee ('Onderdrukte meerderheid') maakt een drama van 11 minuten uit van de vraag 'hoe zou de wereld eruit zien als het door vrouwen werd geleid?' Zoals de video 'Wandelen in NYC' hierboven, probeert het om mannen het soort intimidatie te laten zien hun zussen en vriendinnen verdragen dagelijks, maar met een extra draai in donkerder gebied.

Met een universum waarin vrouwen topless rennen en urineren in steegjes, volgt de film een ​​jonge vader terwijl hij probeert zijn dagelijkse bezigheden uit te voeren.Oorspronkelijk gespeeld als een komedie, laat het hem uiteindelijk seksueel worden aangerand door een bende tieners en vervolgens beschuldigd en bezocht door zowel de politie als zijn vrouw (die denkt dat hij te provocerend kleedt).

Regisseur Eleonore Pourriat noemt het een accurate weergave van het leven als een vrouw in Frankrijk. Anderen hebben gezegd dat het naar waarheid blootlegt hoe de maatschappij slachtoffers van seksueel geweld de schuld geeft dat ze worden aangevallen.

5The Event: How Racist Are You?

In 1968 leidde leraar Jane Elliot een beroemd racisme-experiment. Ze verdeelde haar klas in die met blauw en die met bruine ogen (in feite verdeelde de klas zich grotendeels in twee groepen, blank en niet-blank). Ze verklaarde toen dat blauwe ogen een teken van grotere intelligentie waren en begon die kinderen beter te behandelen. De resultaten waren onmiddellijk. De kinderen met blauwe ogen begonnen hun bruinogige tegenhangers rond te jagen, terwijl de kinderen met bruine ogen dienstbaar en slechter werden in het klasseren. Het was een enorm invloedrijk experiment en in 2009 besloot Channel 4 in het Verenigd Koninkrijk om het opnieuw te creëren met moderne, volwassen onderwerpen.

De nieuwe versie mislukt. De moderne volwassenen accepteren niet eens het uitgangspunt van het experiment, en reageren veel minder zoals Jane Elliot hoopte. Al bij het begin lopen twee van de groep met bruine ogen weg - en niet omdat ze beledigd zijn omdat ze minderwaardig worden genoemd. Integendeel, ze erkennen dat Elliot de groep met blauwe ogen probeert te portretteren als racisten zonder bewijs.

De nieuwe versie kan laten zien dat volwassenen niet zo gemakkelijk worden gemanipuleerd als kinderen. Het kan ook laten zien hoe ver we zijn gekomen in 40 jaar.

4Extreem Zuid-Afrika: 'The White Slums'

https://www.youtube.com/watch?v=pv284Te5X1M
Tijdens het Apartheids-tijdperk werden de zwarte gemeenschappen van Zuid-Afrika gedwongen in door ziekte behepte sloppenwijken. De meerderheid van de bevolking werd in armoede gehouden, terwijl de blanke minderheid het leefde. Hoewel de armoede in Zuid-Afrika momenteel nog lang niet is uitgeroeid, groeit de witte armoede in schokkende mate. In deze nieuwe wereld bracht BBC-presentator Reggie Yates een week door in een kraakkamp buiten Johannesburg om te onderzoeken of het land nu discrimineert tegen de blanke bevolking.

De documentaire weigert partij te kiezen. Hoewel de historische onrechtvaardigheden tegen de zwarte meerderheid van Zuid-Afrika buitengewoon gruwelijk waren, erkent de film de nijpende situatie waarin veel Afrikaners zich nu bevinden, omdat "blanken alleen" subsidies (terecht) tot het verleden behoren. Van de rijke zwarte tieners die weigeren te geloven dat blanke mensen in armoede zouden kunnen leven naar de paranoïde witte sloppenwijkbewoners die zwarte mensen haten met een angstaanjagende passie, weigert de documentaire elke slag te slaan. Afgezien van het tonen dat blanke mensen niet altijd de bevoorrechte zijn, dwingt het de kijker zich af te vragen hoe ze zouden proberen om te gaan met ingegraven, historische discriminatie.

3'Ryland's Story '

Zelfs in tolerant 2014 worden transgenders geconfronteerd met veel vooroordelen. Als gevolg daarvan zal ongeveer 41 procent van hen proberen ooit zelfmoord te plegen op een bepaald moment in hun leven - negen keer het nationale gemiddelde. Zelfs de linkse Voogd publiceerde in 2013 een commentaar stuk waarin transgenders "bedwetters in slechte pruiken" werden genoemd (ze trokken het later weer in). Met al deze gal rondvliegen, kan het gemakkelijk zijn om te vergeten dat achter deze statistieken en koppen menselijke verhalen schuilgaan. Voer YouTube-video in "Ryland's Story."

Gemaakt door Jeff en Hillary Whittington, vertelt het het verhaal van hun eerste kind, Ryland, een jongen geboren in het lichaam van een meisje. Met behulp van foto's, videoclips en een aantal vrij goedkope muziek documenteert het hun ontdekking van het ware geslacht van Ryland en hoe ze het langzaamaan accepteerden. Wordt het geslacht bepaald door biologie, opvoeding of iets anders helemaal? Ryland's verhaal maakt zijn zaak overtuigend en met waardigheid.

2The Whiteness Project

Een online interactieve documentaire geproduceerd door PBS, The Whiteness Project featured blanke mensen praten over wat het betekende voor hen om wit te zijn. De media reageerden explosief. De ene partij beweerde dat de documentaire probeerde blanke mensen op een onverantwoorde manier af te schilderen als een onderdrukte minderheid. De andere partij zei dat het project probeerde alle blanke mensen te schilderen als niet-gereconstrueerde racisten.

De waarheid ligt ergens in het midden. Sommige geïnterviewden voelen zich als een onderdrukte minderheid, en anderen hebben het gevoel dat ze de privilege jackpot hebben geraakt. Sommigen hebben het gevoel dat wit een integraal onderdeel van hun identiteit is, terwijl anderen het slechts als een perifeer kenmerk beschouwen. Sommige hebben intrigerende, uitdagende punten om te maken; anderen zeggen nauwelijks iets dat het waard is om gehoord te worden.

Zoals de filmmaker erachter al heeft verklaard, worden blanke mensen bijna nooit in de positie gebracht dat ze echt aan hun ras denken. Als het eindelijk gebeurt, zijn de resultaten afwisselend indrukwekkend, ongemakkelijk en ongelooflijk interessant.

1Femme De La Rue

In 2012 kreeg filistudent Sofie Peeters genoeg van de voortdurende intimidatie die ze in de straten van Brussel ervoer. Ze vroeg zich af of het de kleding was die ze droeg of de manier waarop ze handelde, en uiteindelijk besloot ze een fototoestel met haar mee te nemen en heimelijk een typische dag in haar leven te filmen.

De film is een voorloper van 'Walking in NYC' en toont het soort intimidatie dat veel vrouwen elke dag meemaken, en het gaat aanzienlijk verder dan de incidentele catcalls van de andere video. Peeters vertelt de mannen die haar aanspreken om haar met rust te laten, actief, maar dat doen ze niet. In slechts de korte clip hierboven (de volledige video is ook beschikbaar), Peeters is openlijk nieuwsgierig naar, een hoer genoemd, buiten een café gestalkt en omringd door roofzuchtige jongens.Op een gegeven moment vraagt ​​een man haar om iets te drinken en verduidelijkt dan dat hij bedoelt in zijn hotelkamer, in zijn bed, niet in een bar.

In tegenstelling tot zijn tegenhanger in New York, Femme de la Rue meer geïnspireerd dan online debat. Belgische wetgevers reageerden met een wet die straatangsters beboette tot € 250 ($ 310). Vanaf november 2014 is niemand beboet volgens de wet.