Delen:
10 Schokkende manieren Het Westen schaadt ontwikkelingslanden
De ontwikkelingslanden zijn eeuwenlang misbruikt, gebruikt als een middel om te worden uitgebuit voor winst en winst. Maar nu zijn we in de 21e eeuw en iedereen geeft er om goed te zijn. Daarom hebben we Fair Trade-koffie met ontbijt, toch? Nou, het is een leuk idee, maar er zijn veel mensen op veel continenten die een sterk argument kunnen bieden dat rijke westerlingen nog steeds echt slecht nieuws zijn.
10 Medische onzin exporteren
Rijke landen hebben veel bijgedragen aan de gezondheid van veel ontwikkelingslanden. Het Centrum voor ziektebestrijding in de Verenigde Staten heeft de campagne geleid om de Guinese wormziekte uit Afrika uit te roeien. Maar niet iedereen in ontwikkelde landen is zo enthousiast over de werkelijke geneeskunde. Voorstanders van veel onzin willen ook een verschil maken. Sommigen doen dat, en dat is geen goede zaak.
Onder de beroemde goede doelen die opereren op het idee van een gedeelde mensheid zijn Artsen Zonder Grenzen en Verslaggevers Zonder Grenzen, maar er zijn tientallen organisaties die een pittige naam "Zonder Grenzen" hebben aangenomen. De grenzeloze leraren, wetenschappers, dierenartsen en apothekers behoren tot degenen die duidelijk wat goeds kunnen doen met hun vaardigheden. De homeopaten, natuurgenezers en chiropractors die internationale grenzen schuwen, aan de andere kant, uiteindelijk uiteindelijk meer kwaad dan goed doen.
Hulpgroepen hebben vroedvrouwen in Kenia aangemoedigd om homeopathie te gebruiken tijdens moeilijke bevallingen. In landen als Guatemala, El Salvador en Sri Lanka hebben homeopaten arme en ongeschoolde mensen aangemoedigd om hun "natuurlijke remedies" te nemen voor malaria, cholera en tyfus. Het is niet moeilijk om uit te vinden wat de gevolgen zijn van het aanbieden van magisch water in plaats van echte medicijnen aan verarmde mensen met dodelijke ziekten.
Omdat ze niet tevreden zijn met het vermoorden van kinderen in Australië, de Verenigde Staten en hun best doen in het Verenigd Koninkrijk, verspreiden antivaccin-campagnevoerders ook hun schadelijke boodschap aan ontwikkelingslanden. Vaccine-schrikken, veel gevoed door het internet, belemmeren vaccinprogramma's die miljoenen levens zouden kunnen redden. Het trieste feit is dat in minder ontwikkelde landen onzin nog meer schade kan toebrengen dan in rijkere landen.
9 belastingvoordelen
Benjamin Franklin schreef beroemd dat niets in het leven zeker is, behalve de dood en belastingen. Westerse bedrijven zijn het daar niet mee eens: ze zijn heel blij dat de dood de enige zekerheid is en verbergen al hun geld offshore. Als bedrijven stopten met het ontwijken van belastingen in ontwikkelingslanden, zou de hoeveelheid geld die het land zou achterlaten meer dan verdrievoudigen zijn van wat die landen momenteel in de hulp krijgen.
Bijna de helft van het geld geïnvesteerd in de ontwikkelingslanden wordt gekanaliseerd via een belastingparadijs. Belastingontwijking in ontwikkelde landen is op veel plaatsen een groot nieuwsbericht geweest, maar de armere landen halen het nog veel erger: naar schatting zijn ze tussen december 2010 en 2010 $ 5,86 biljoen kwijtgeraakt.
In de Democratische Republiek Congo deden twee mijnbouwbedrijven aan de London Stock Exchange offshorecontracten die de Afrikaanse natie voldoende hebben beroofd om haar onderwijs- en gezondheidsbudgetten gedurende twee jaar te dekken. Kofi Annan noemt de huidige belastingsituatie "onredelijk", terwijl de liefdadigheidsinstelling ActionAid zegt dat belastingparadijzen een van de grootste obstakels zijn voor wereldwijde ontwikkeling.
Desondanks publiceerde Barclays Bank in 2013 een brochure waarin Mauritius wordt gepromoot als de ideale plaats om te investeren in Afrika. Het noemde het eiland 'het offshore financiële centrum bij uitstek voor India en de regio ten zuiden van de Sahara' en zei dat het investeerders zou kunnen helpen 'het meeste te halen uit elk belastingvoordeel dat beschikbaar was'. Het kreeg veel kritiek en die brochure is niet langer op hun website.
8 Medische experimenten
De kosten voor het uitvoeren van een klinische proef in de Verenigde Staten zijn tot 20 keer hoger dan de kosten in India. In een verwante statistiek, de kans om te sterven in een klinische proef is 10 keer hoger in India. Dat is slechts een probleem met de manier waarop farmaceutische bedrijven de armen van de wereld gebruiken als cavia's.
In september 2013 heeft het Indiase Hooggerechtshof 167 klinische onderzoeken gestopt. Deze beslissing volgde op de dood van verschillende tienermeisjes in een HPV-vaccinproef, die werd uitgevoerd door een Amerikaanse non-profitorganisatie. Onderzoekers ontdekten dat de toestemmingsformulieren voor ouders niet waren ingevuld en dat de deelnemers waren misleid door te denken dat zij deelnamen aan een nationale vaccinatiecampagne, en niet aan een klinische proef. Eind 2013 heeft de Indiase regering ingrijpende hervormingen doorgevoerd. Alle processen moeten nu worden onderzocht door een onafhankelijke ethische commissie - zoals het geval is in de Verenigde Staten sinds 1975.
Hoewel het twijfelachtig werd uitgevoerd, zou tenminste een HPV-studie in India de Indiase bevolking ten goede kunnen komen - baarmoederhalskanker doodt daar elk jaar 74.000 vrouwen. Sommige Amerikaanse bedrijven maken echter gebruik van de slappe regelgeving in ontwikkelingslanden om proeven uit te voeren op geneesmiddelen die zijn ontworpen voor problemen van de eerste wereld, zoals hooikoorts en een overactieve blaas. De medicijnen die uit deze onderzoeken zijn ontwikkeld, zijn uiteindelijk bestemd voor westerse markten. Ondertussen doden dodelijke ziekten zoals tuberculose de mensen in de gebruikte landen nog steeds, terwijl de farmaceutische bedrijven ze gewoon negeren.
Sommige mensen hebben kritiek geuit op de veranderingen in India, vooral vanwege de financiële impact op de Indiase biotechnologie-industrie. Het is gemakkelijk om te zien waar ze vandaan komen. Immers, waarom zou de ethische behandeling van mensen in de weg moeten staan om geld te verdienen?
7 Homofobie creëren
Veel Afrikanen geloven dat "homoseksualiteit" een import is uit het koloniale Europa, maar ze zijn bijna zeker verkeerd. Verslagen van seksualiteit in Afrika voordat de Europeanen arriveerden zijn slank, maar de beste van onze kennis suggereert dat homoseksuele relaties in veel culturen werden geaccepteerd.Mensen hebben erop gewezen dat aantrekkingskracht op hetzelfde geslacht een universeel menselijk kenmerk is. De strafcodes die sodomie illegaal maakten, werden echter door de Europeanen geïntroduceerd. Dat waren ook vertalingen van de Bijbel, die als een letterlijke tekst werden gepresenteerd.
Tegenwoordig verduisteren de problemen waarmee LGBT-mensen in de armste landen van de wereld te maken hebben, de mensen die zij tegenkomen in westerse samenlevingen. Veel religieuze leiders en politici in het Westen behoren tot de internationale critici van anti-homowetten in Oeganda. Andere mensen zien Afrika als een geschikte plaats om hun haatdragende en achterhaalde opvattingen over homoseksualiteit te verdringen.
De christen Rechts in de VS loopt hierin voorop. De zendelingen van vandaag zijn erg open over hun verlangen om anti-homoseksuele waarden in te druppelen - en het feit dat ze het doen omdat het daar gemakkelijker is dan thuis. Een zendeling zei: "Vijftig procent van de bevolking is jonger dan vijftien jaar oud. We kunnen onszelf vermenigvuldigen in deze jonge mensen en ze kunnen massa's bereiken, ze kunnen naties bereiken. "
Maar het zijn niet alleen jongeren die het doelwit zijn. Andere predikanten organiseren conferenties in Afrika om les te geven over de 'homo-agenda'. Deze seminars worden bijgewoond door politici, politieagenten en andere invloedrijke mensen. De organisatoren leren dat homo's tieners regelmatig sodomiseren en dat het hun doel is om het huwelijk te vernietigen en een promiscueuze samenleving te creëren. Hun invloed houdt rechtstreeks verband met pogingen om de doodstraf in te voeren om homo te zijn. Momenteel is de straf voor homo's alleen leven in de gevangenis.
6 Hun uithongeren
Sinds Bob Geldof het in de jaren '80 aan het licht heeft gebracht, zijn de meeste mensen het erover eens geworden dat uithongering een slechte zaak is. Toch is dat sentiment soms slechts ongeveer zover als de bereidheid om een rockconcert bij te wonen. In dit voorbeeld eten westerlingen voedsel dat is geïmporteerd uit arme delen van Afrika en Zuid-Amerika, terwijl mensen in die landen sterven vanwege een gebrek aan voeding.
Somalië exporteerde voedsel in de jaren tachtig toen het midden in een hongersnood zat. Dertig jaar later ging het door met het exporteren van vee tijdens een hongersnood in 2011. De inwoners van Senegal hebben eeuwenlang door de visserij overleefd, maar hun voedselbronnen zijn ernstig uitgeput door Europese trawlers. Veel van deze schepen negeren de voorschriften volledig en gaan zo ver dat ze onder een Senegalese vlag vissen voordat ze hun vangsten naar het noorden verschepen.
Argentinië is een van 's werelds grootste exporteurs van voedsel, maar de inheemse gemeenschappen worden vaak verwoest door ondervoeding. Het naburige Bolivia kampt met een crisis die wordt aangewakkerd door de internationale vraag naar quinoa, het voornaamste gewas. De populariteit van het graan in het buitenland, met name in de VS, heeft ertoe geleid dat de prijs van het gewas zodanig is gestegen dat armere Bolivianen het niet meer kunnen betalen.
Het is niet alleen voedsel - de wens van het Westen voor biobrandstoffen heeft er ook toe geleid dat landen gewassen exporteren voor gebruik als ethanol. Swaziland deed dat tijdens een hongersnood in 2007. Dit wordt gestimuleerd door miljarden dollars aan subsidies uit Europa en de VS. Elk jaar voedt Europa alleen al auto's met gewassen die 100 miljoen mensen kunnen voeden. De biobrandstofindustrie verwoest ook het land en het levensonderhoud van kleine boeren op veel plaatsen, zodat de westerse landen "groen" kunnen zijn.
5 Afval dumpen
Agbogbloshie, in Ghana, heeft de lokale bevolking de bijnaam Sodom en Gomorrah gegeven. De naam is geen verwijzing naar seksuele afwijking, maar eerder naar de vlammende woestenij die God maakte van de twee steden in de Bijbel. Een beeldonderzoek naar "Agbogbloshie" maakt duidelijk dat ze helemaal niet verkeerd zijn. De reden voor de gruwelijke toestand van het gebied is dat er elk jaar honderdduizenden tonnen elektronisch afval uit Europa wordt gedumpt. Locals verbranden het, wat giftige dampen afgeeft, maar het proces stelt hen in staat om het waardevolle koper binnenin te verzamelen en te verkopen.
De impact op het milieu - en de mensen - is dramatisch. Loodhoeveelheden in de bodem bleken 45 keer de veilige niveaus te zijn die werden aanbevolen door de United States Environment Protection Agency. Bloedonderzoek bij een lokale vrijwilliger vond aluminiumniveaus met 17 keer de veilige hoeveelheid.
De Europese Unie heeft sancties tegen het exporteren van afval naar ontwikkelingslanden, maar die regels worden agressief genegeerd. Veel afvalproducten worden aangemerkt als 'liefdadigheidsdonaties' voordat ze op schroothopen worden gedumpt. Miljoenen armen van de wereld, waaronder veel kinderen, ontmantelen de items in onveilige omstandigheden om de kleine stukjes metaal als afval te verkopen. Guiyu in China is een stad die overspoeld is met geïmporteerd afval (zoals bij Agbogbloshie, hoef je alleen maar een zoekopdracht uit te voeren om de ernst van het probleem te begrijpen).
Dit is een gebied op deze lijst waar de ontwikkelingslanden terug vechten. China is begonnen met het afwijzen van veel plastic dat Amerikaanse "recyclingbedrijven" daar proberen te dumpen. Ghana heeft enorme hoeveelheden oude koelkasten in beslag genomen, bijna allemaal uit het VK. De Ghanese overheid heeft in juni 2013 een verbod op de milieuvriendelijke apparaten ingevoerd - de autoriteiten hebben in november 177 illegale zendingen gevangen. Het ziet er naar uit dat het Westen misschien binnenkort te maken krijgt met zijn eigen afval.
4 Obesitas exporteren
Verreweg het grootste voedselgerelateerde gezondheidsprobleem in rijke landen is obesitas. In de Verenigde Staten naderen sommige etnische groepen een percentage van 50% van obesitas, terwijl zelfs de minst getroffen groepen meer dan een derde van hun leden kunnen tellen bij ernstig overgewicht. Er is enig teken dat de trend naar beneden gaat, bijvoorbeeld obesitas bij kinderen is de afgelopen jaren afgenomen. Helaas zijn de gewoonten die zwaarlijvigheid veroorzaken in Amerika een uitstekende export, samen met alle bijbehorende problemen.
De problemen beginnen vroeg.Er is vastgesteld dat borstvoeding van baby's de kans op obesitas op latere leeftijd vermindert. Grote bedrijven zoals Nestlé en Danone, gevestigd in rijke Europese landen, promoten niettemin hun babyformule in ontwikkelingslanden. Naast het publiceren van informatie, zijn bedrijven ook gevonden om geschenken te geven aan gezondheidswerkers, die beide praktijken inbreuk maken op oude ethische richtlijnen.
De andere bedrijven die invloed hebben, zijn fastfoodrestaurants. Ketens zoals McDonalds behoren tot de eerste westerse bedrijven die opkomende markten betreden. Ze richten hun reclame op kinderen, die minder gehecht zijn aan de eigen keuken. Supergrote porties worden voor het eerst in culturen geïntroduceerd en lokale restaurants kunnen worden geïnspireerd om hetzelfde te doen om te concurreren. Net als bij Amerika is het vaak minder welvarend dat ze een groot deel van hun geld aan fastfood uitgeven.
Het resultaat van dit alles is dat Afrika en Latijns-Amerika de hoogste graad van toenemende obesitas ter wereld hebben. Het zijn niet alleen de slechte eetgewoonten die uit het buitenland worden geïntroduceerd en die de problemen veroorzaken. Meer mensen leven in steden op die continenten, en dat is een levensstijl met minder beweging en meer snacken dan op het platteland. Desalniettemin hebben bedrijven hun praktijken tientallen jaren lang verspild aan de gezondheid van miljoenen mensen in hun eigen land en zijn ze heel blij dat ze hetzelfde doen in hun gloednieuwe markten.
3 nemen hun talent
Je hoeft geen getalenteerd genie te zijn om het voordeel van getalenteerde genieën te begrijpen. Artsen, wetenschappers, ingenieurs en docenten zijn misschien niet zo goed als de meeste schrijvers op internet, maar ze zijn beslist veel belangrijker voor het ondersteunen van een ontwikkelende economie. Het is daarom een groot probleem dat in enkele van de armste landen in Afrika en Midden-Amerika tonnen universitair afgestudeerden naar het werk gaan in de rijkere landen van de wereld.
Zelfs enkele van de meest prominente opkomende economieën, zoals China en India, verliezen sommige van hun meest veelbelovende individuen aan de aantrekkingskracht van een beter leven elders. Gezondheidszorg is een van de meest getroffen gebieden. In 1970 verhuisde 90 procent van de artsen die hun thuisland verlieten naar slechts vijf landen: de VS, het VK, Duitsland, Canada en Australië. Het is moeilijk om de migranten de schuld te geven; de kansen en arbeidsomstandigheden zijn veel groter in rijkere landen, maar het nadeel voor hun thuisland - dat investeerde in hun opleiding - is duidelijk.
UNESCO is een van de internationale instanties die proberen te achterhalen wat ze eraan kunnen doen. Het probleem is dat het weigeren van talentvolle mensen om hun beste kansen na te streven, waar die mogelijkheden ook zijn, inherent oneerlijk is voor individuen. Dat in balans brengen met de behoeften van minder ontwikkelde landen is ingewikkeld en er is echt geen voor de hand liggende oplossing.
2 De moderne slavenhandel
De praktijk van rijke westerse landen die slaven importeren uit armere landen, wordt vaak beschouwd als een van de grootste verschrikkingen van de geschiedenis, maar toch gaat het vandaag in verbazingwekkende aantallen door. Elk jaar worden 200.000 tot 500.000 vrouwen uit ontwikkelingslanden naar het Westen verhandeld. West-Europa en Noord-Amerika zijn de belangrijkste bestemmingen voor gedwongen sekswerkers. Sinds de jaren 1970 zijn 30 miljoen verkocht als slaven. Dat is meer dan de volledige Afrikaanse slavenhandel tot 1850.
Een van de methoden om Aziatische vrouwen naar Amerika te krijgen, is door soldaten te betalen om met hen te trouwen, vaak duizenden dollars. Zodra de nieuwe bruid in het land is, scheiden ze en de vrouw werkt in een illegaal bordeel.
Het probleem groeit ook. In het Verenigd Koninkrijk worden sekswerkers en huispersoneel overgebracht door criminele bendes uit Vietnam, China, Nigeria en Oost-Europa. Een derde van de slachtoffers zijn kinderen. Hoewel de slavernij al erg genoeg is, is er een nog donkerdere trend aan het ontstaan. Het VK had onlangs zijn eerste geval van mensenhandel voor organen, met een groep die van plan was de nieren van een kind te verkopen. Het meisje werd uit Somalië gehaald en de autoriteiten denken dat ze vrijwel zeker geen geïsoleerd geval was.
1 Exploitatie van werknemers
Er zijn behoorlijk grote nieuwsuitzendingen geweest over fabrieksomstandigheden in het buitenland. Meer dan 1.000 mensen werden gedood toen het Rana Plaza-gebouw instortte in Bangladesh. De fabriek leverde kleding aan tal van bedrijven, waaronder Wal-Mart en Primark. Er waren arbeiders in het gebouw besteld, ook al waren er scheuren in de muren en waren de lagere verdiepingen geëvacueerd. Na het ongeluk werden de omstandigheden en de veiligheid van fabrieken in Bangladesh bekritiseerd door Human Rights Watch en paus Francis, terwijl Barack Obama de handelsprivileges met het land opschortte.
Natuurlijk is het goed dat mensen hebben gereageerd op een van de ergste industriële rampen in de wereldgeschiedenis door te praten over dingen beter maken, maar iets van tevoren doen zou leuk geweest zijn. We kunnen Human Rights Watch aan dat front laten staan; ze hadden Washington opgeroepen druk uit te oefenen op betere arbeidsomstandigheden in het verleden. Maar de zorg van de VS is nu tenminste belangrijk. Rechts?
Niet zo veel, zo blijkt. De Amerikaanse overheid besteedt elk jaar 1,5 miljard dollar aan het kopen van spullen uit fabrieken in het buitenland. Het heeft regels om bedrijven te vermijden die werknemers uitbuiten en misbruiken, maar ze worden eenvoudigweg niet gevolgd. De VS koopt Marine Corps-shirts die afkomstig zijn van een fabriek in Bangladesh die kinderarbeid gebruikt. Het leger en de luchtmacht halen hun kleding gemaakt door minderjarige werkers in Cambodja.
Rana Plaza was onlangs de grootste ramp in Bangladesh, maar niet de enige. Een paar maanden voor de ineenstorting werden 112 mensen gedood bij een brand in een textielfabriek daar.Sommige Europese bedrijven die hun producten uit de twee fabrieken haalden, hebben een compensatiefonds opgezet voor werknemers van beide rampen, maar geen van de Amerikaanse bedrijven heeft besloten hieraan deel te nemen. Onder de bedrijven die een kille schouder naar het probleem draaien zijn Sears, Wal-Mart en Disney.
Het hele hulppakket kost $ 5,7 miljoen. Wal-Mart was een van de grootste afnemers van de fabriek (ze gebruiken ook tientallen andere fabrieken in Bangladesh die onlangs niet hebben geïnspecteerd). Toch verdiende de detailhandelaar in 2012 een winst van $ 15,7 miljard. Ze konden het hele hulppakket zelf financieren met wat ze in drie uur maakten. Maar dat betekent dat werknemers moeten worden beschouwd als mensen die een of andere levensstandaard verdienen, dus houd niet op adem.