10 Reasons Lincoln Was Secretly A Terrible President

We gaan hier op een ledemaat zitten en raden dat je waarschijnlijk hebt gehoord van Abraham Lincoln. Held, martelaar, vampierjager - Eerlijke Abe is de president die alle andere presidenten willen worden. In zijn enige ambtsperiode bevrijdde hij de slaven, hield de Unie bijeen en liet de wereld over het algemeen zien hoe een land als een totale baas moest worden bestuurd. Het is jammer dat hij toevallig alles heeft gedaan terwijl hij een verachtelijke, autoritaire sukkel was.

10 Het opleggen van overheidscensuur

Laten we even doen alsof de voorpagina van vandaag The Washington Post heeft een grote bijl op Obama. De claims zijn ongefundeerd, zelfs lasterlijk en bevatten citaten die verkeerd zijn toegeschreven aan de president en die de terugtrekking van Afghanistan kunnen schaden. Stel je nu voor dat het artikel nep blijkt te zijn en Obama antwoordt door het leger te sturen om de kantoren van de krant in te nemen en de redactie te arresteren. Er zou verontwaardiging zijn, toch?

Welnu, dat is precies wat Lincoln deed in 1864. Toen twee kranten werden bedolven in het afdrukken van een nepbericht van de president, reageerde Eerwaarde Abe door een militaire overname van de titels te bevelen. De reden hiervoor was dat het artikel in kwestie schadelijk was voor de regering in een tijd van nationale crisis - een excuus dat je misschien zou herkennen als een excuus dat onlangs is ingezet door de bloeddorstige militaire junta van Egypte. Uiteindelijk deed Lincoln het rechtse ding door de gevangengenomen redacteuren vrij te laten - drie maanden nadat hij de vrijheid van meningsuiting een vliegende trap gaf aan de tanden.

9 Zijn critici onderverdelen

Terwijl we het hebben over de vrijheid van meningsuiting en iedereen, laten we Clement L. Vallandigham ontmoeten. Tijdens de donkere dagen van de burgeroorlog was hij een democraat uit Ohio, hij was in alle opzichten een beetje een ellendige idioot, die niets liever wilde dan zijn Republikeinse rivalen te laten opjagen door zich te verzetten tegen alles waar ze voor stonden. Aangezien dit de jaren 1860 was, betekende dat campagne voeren om de oorlog te beëindigen en Lincoln te bekritiseren voor zijn cavalier benadering van burgerlijke vrijheden. Een kritiek waar Lincoln op reageerde door Vallandigham te laten arresteren, berechten door het leger en gedeporteerd achter vijandelijke linies.

Voor de duidelijkheid, Vallandigham was geen spion. Hij hielp de federatie niet. Hij was gewoon een man die een misleide bewondering had voor het zuiden en zich ongemakkelijk voelde over het winnen van een oorlog door burgerlijke vrijheden te vernietigen. Hem uitzetten om deze opvattingen te uiten, stond ongeveer net zo ver af van de democratie als je maar kunt krijgen. Maar Lincoln deed heel veel dingen die niet bepaald goed samengaan met ons idee van een democratische leider.

8 Suseas van Habeas opschorten

Als u ooit in dezelfde kamer als een advocaat bent geweest, weet u dat habeas corpus een belangrijk rechtsbeginsel is. In wezen betekent dit dat elke staat die je arrestatie beveelt, je voortdurende gevangenisstraf moet rechtvaardigen voor een rechter. Als je ervan afkomt, kan iedereen summier worden afgerond, gevangengezet en achtergelaten om te rotten. Lincoln dumpte het binnen twee maanden na zijn aantreden.

Om eerlijk te zijn, de 16e president had zijn redenen. Er was onmiddellijk gevaar in april 1861 dat Maryland zich afscheidde om lid te worden van de Confederatie, en Washington riskeerde te worden overrompeld door zuidelijke troepen. Het probleem is dat wanneer je eenmaal een rij bent overgestoken, het opnieuw kruisen een stuk eenvoudiger wordt. Toen hij klaar was met het opsluiten van Maryland's legislatuur, richtte Lincoln zijn aandacht op de rest van het land - en de resultaten waren niet mooi.

Zonder te wachten op goedkeuring door het Congres, stemde Abe in met de onbepaalde gevangenneming van burgers in de hele Unie, met als hoogtepunt een poging in 1862 om habeas corpus opgeschort te laten vanwege ontduikers - een opschorting die hij wilde afdwingen door het leger tegen staatsmagistraten in te zetten. Hoewel het een maatregel was geboren uit wanhopige tijden, stelde het Jefferson Davis in staat om de Confederatie te portretteren als een plaats waar vrijheid werd gewaardeerd - een beweging die bijna het zuiden enkele vitale bondgenoten in Europa won. Het zou een complete ramp kunnen zijn - het feit dat het niet alleen bewees hoe weinig honger Europa had om oorlog te verklaren.

7 Ambrose Burnside benoemen

Voor een president die het erover eens was dat hij een strategisch genie was, had Lincoln de gave om incompetente generaals te kiezen. In november 1862 beval hij dat talentloze niemand Ambrose Burnside het leger van de Potomac zou overnemen - een uitrusting die zo goed getraind en uitgerust was dat iedereen hen naar de overwinning had kunnen leiden. Wil je raden wat er hierna gebeurde?

Vijf dagen nadat hij zijn post had aanvaard, onthulde Burnside Lincoln zijn plan voor een gedurfde aanval op de Zuidelijke hoofdstad. De president gaf zijn goedkeuring en Burnside marcheerde met zijn troepen in de Slag om Fredericksburg - een vernederende slachtpartij die de Unie met beschamend gemak verslagen zag. Onverschrokken door zijn kostbare mislukking, wachtte Burnside net iets meer dan een maand voordat hij zijn volgende offensief startte - een beetje iets dat we vandaag kennen als de moddermars.

Oorspronkelijk was het een plan om de troepen van generaal Lee te overvleugelen, maar de moddermars loste snel op in een farce nadat Burnside zijn mannen door een apocalyptische stortbui leidde. Neergestort vielen de Yankees over elkaar heen, marcheerden in elkaars eenheden en creëerden een enorme menselijke verkeersopstopping die de Zuidelijken in hysterie bracht. Om het nog erger te maken, probeerde Burnside het moreel op te krikken door elke man sterke drank te geven - wat resulteerde in een massa slordige, dronken Union-soldaten die met elkaar in een ziedende chaos van modder en idiotie vechtend. Lincoln verwijderde uiteindelijk de incompetente generaal in januari 1863, maar niet voordat hij eigenhandig een aanfluiting had gemaakt van de hele oorlogsinspanningen van de Unie.

6 Reversing General Hunter's Emancipation Proclamation

Het is geen geheim dat Lincoln de slavernij volkomen verfoeide. Hij merkte eens beroemd op dat "als de slavernij niet verkeerd is, er niets mis is." Maar er was minstens één ander ding dat hij haatte met gelijke wreedheid-ondergeschikten die op zijn tenen trainden.In mei 1862 kwamen deze twee passies in botsing met deprimerende resultaten.

Een paar weken eerder was het Union-soldaten onder leiding van generaal David Hunter gelukt een behoorlijk stuk van South Carolina, Florida en Georgia te bezetten. Nu de Confederatie nu overwonnen is in de regio, deed generaal Hunter iets heel heldhaftigs en volkomen onverwachts - hij verklaarde alle voormalige slaven in de bezette staten vrij. Helaas voor de 100.000 slaven die zijn proclamatie hadden beïnvloed, keerde een week later de 'Grote Emancipator' zijn bestelling om en vernietigde elke droom van vrijheid die ze mogelijk hadden.

Jazeker, Hunter had nooit echt het recht om zijn bestelling uit te vaardigen, en Lincoln zou zelf een paar maanden later de algemene emancipatieproclamatie bedenken. Toch blijft het incident een herinnering dat Lincoln andere dingen boven afschaffing waardeerde, namelijk zijn eigen opgeblazen ego.

5 Benoeming tot General Hooker

Generaal Joseph Hooker was misschien niet zo komisch incompetent als de oude Ambrose Burnside daarboven, maar op zijn eigen speciale manier was hij waarschijnlijk nog erger. Benoemd om Burnside te vervangen na de moddermare, hij was zo duidelijk ongeschikt voor het bevel dat Lincoln hem persoonlijk een brief schreef die hem evenveel vertelde - een vreemde beweging, aangezien het Lincoln was die de afspraak had gemaakt. Binnen enkele maanden na het optreden had Hooker al een beslissende nederlaag gemaakt - zijn troepen de slag om de helse Slag om Chancellorsville ingestuurd.

Door rechten zou dit een gemakkelijke overwinning van de Unie moeten zijn geweest. Lee's leger van 60.000 was dun verdeeld en stond tegenover een Yankee-troepenmacht van meer dan 130.000 mannen. In plaats daarvan combineerden het militaire genie van Lee en Hookers volledig gebrek eraan om een ​​EU-slachting te creëren. 17.000 Yankee-troepen werden gedood of gewond, 5.000 meer dan tijdens de nachtmerrie van Fredericksburg. Toen de zegevierende troepen van Lee vervolgens naar Pennsylvania trokken, slaagde Hooker er niet in om te stoppen of ze tegen te houden en verkwistte kostbare tijd met het focussen op de Zuidelijke hoofdstad in plaats van achtervolging. Eindelijk, aan de vooravond van de Slag om Gettysburg, verwijderde Lincoln hem van zijn post - de eerste slimme zet die hij maakte in negen maanden lang idioten inhuren.

4 Slave-eigenaren ondersteunen

Lincoln's moderne reputatie is die van een briljante man die er alles aan doet om het goede te doen, vooral met betrekking tot de slavernij. De waarheid is iets minder perfect. In werkelijkheid was Lincoln eerst en vooral een pragmaticus. Soms leidde dat pragmatisme hem ertoe om sommige echt walgelijke wetten te ondersteunen.

Neem de Fugitive Slave Act. Dit deprimerende stukje psychopathie maakte het tot een plicht van de burger om weggelopen slaven te verslaan en te rapporteren op straffe van gevangenneming en een enorme boete. Het ontnam ook alle zwarte mensen van de weinige rechten die ze hadden en maakte het mogelijk dat vrijgeboren mannen tot slaaf werden gemaakt als een plantage-eigenaar eenvoudig beweerde dat ze een wegloper waren. Lincoln was niet alleen niet tegen deze wet, hij liep ook op een platform om het af te dwingen in de Noordelijke Staten, waarvan de meesten het traditioneel hadden genegeerd. Maar zelfs dit komt niet in de buurt van zijn steun voor het 13e Amendement.

Ja, er waren twee 13de Amendementen - degene waarmee Lincoln nu geassocieerd werd, en degene die hij openlijk ondersteunde in zijn inaugurele rede. Het doel van dit oorspronkelijke 13e amendement was om het voor congressen illegaal te maken om de slavernij in het Zuiden te verstoren, en vrijwel te garanderen dat het voor altijd zou duren. Dat klopt - de man die uiteindelijk "de slaven bevrijdde" veroordeelde hen in plaats daarvan bijna tot een eeuwigheid van dienstbaarheid. Hoe anders de geschiedenis had kunnen zijn.

3 Falende indianen

Inmiddels heb je waarschijnlijk geraden dat Lincoln niet echt de grote gelijkheidsliefhebber was die Hollywood graag deed alsof hij was, maar er is één etnische groep die dat scherper voelde dan misschien een ander. Voor al hun gepraat over gelijkheid werd het eerste Republikeinse presidentschap in de geschiedenis gekenmerkt door een schokkende golf van brutaliteit jegens inheemse Amerikanen.

In 1863 leidde de regering-Lincoln een van de grootste landhoofden in de geschiedenis, de Navajos en Mescalero Apaches ombuigen uit hun territorium in New Mexico en naar een reservaat dat Bosque Redondo werd genoemd, op een afstand van 725 kilometer (450 mijl). De reis daar was precies de definitie van een dodenmars. Duizenden mensen werden over de bakwoestijn gehoed met weinig bevoorrading, omringd door een leger dat standrechtelijk staggers uitvoerde. Toen de overlevenden het Bosque Redondo bereikten, werden ze in smerige, ziektegerichte kampen geduwd en gewoon achtergelaten om te sterven. Tegen de tijd dat het besluit werd omgekeerd, was een derde van de geïnteresseerden gestorven aan blootstelling of verhongering.

Hoe erg het ook is, het is verre van het enige voorbeeld. Bloedbad was in deze jaren beangstigend routineus en werd vaak ongestraft - tenzij het de Indianen waren die het afslachten deden, in welk geval de executie de rigueur was. Dat is voordat we op de verwoesting komen die veroorzaakt wordt door de Pacific Railway Act van 1862 en de duizenden die het verdreef. Kortom, het presidentschap van Abraham Lincoln was geen geweldige tijd om Native American te zijn.

2 Toezien op een concentratiekamp

Het was niet alleen de Indianen die tijdens de Lincoln-jaren te maken kregen met dodenkampen. Welkom bij Camp Douglas - het soort plaats waarvoor de uitdrukking "hel op aarde" is bedacht. Als je een zuidelijke troep was tijdens de grimmige jaren 1862-65, was de kans groot dat je daar zou belanden - en een even grote kans dat je kort daarna zou sterven. Bedoeld om 6.000 gevangenen te huisvesten, het hield meestal dichter bij 12.000, en dergelijke ernstige overbevolking had consequenties.

Er was niet genoeg voedsel, dus gevangenen werden gevoed met bedorven vlees en aardappelen. Sanitaire voorzieningen waren niet aanwezig en door een gebrek aan riolering werden afvalophopingen opgebouwd, waardoor er een veilige plek voor bacteriën ontstond. Pokken, malaria en andere ziektes liepen in het rond en doodden tientallen.Regenbuien zouden het kamp veranderen in een stinken modderbad, terwijl de winter de gevangenen dood zou bevriezen. Ongedierte was weggerend en het gevangenisziekenhuis stroomde over van de lichamen van zieken en gehandicapten.

Het was Lincoln's Guantanamo - een kamer vol gruwelen op Amerikaanse bodem die spot deed over alle claims van fatsoen en gerechtigheid. Hoewel Jefferson Davis 'Confederacy even brutale kampen overzag, blijft Douglas een vlek op Lincoln's record als een plaats waar idealen van hoop en democratie gingen sterven.

1 Bepleiten van etnische zuivering

De meesten van ons associëren Abraham Lincoln waarschijnlijk niet met concepten als etnische zuivering, maar Eerwaarde Abe had één ding dat hij bijna net zo graag wilde als een Amerika zonder slavernij - een Amerika dat volledig en totaal verstoken was van zwarte mensen.

Bijna zijn hele leven lang steunde Lincoln - en soms was het de drijvende kracht achter - een plan om elke zwarte persoon in het land te ronden en met geweld naar een ander te sturen. Dit was ook niet alleen een nutteloze wens. In 1863 keurde Lincoln persoonlijk een bevel voor bevrijde slaven goed om naar afgelegen kolonies in Midden- en Zuid-Amerika te worden gestuurd. Een "test" transport van 450 geëmancipeerde slaven werd zelfs naar Haïti gestuurd, waar hun nieuwe kolonie werd verwoest door pokken en hongersnood en de overlevenden moesten worden gered. Nog in de herfst van 1864 wilde Lincoln dit plan in een of andere vorm voortzetten, in de overtuiging dat blanken en zwarten nooit als gelijken zouden kunnen samenleven. Het is mogelijk dat hij zelfs tot het einde toe deze minder dan verlichte positie in zijn hand hield.

Het blijkt dat de oude Abe niet helemaal de heilige was die iedereen je zou laten geloven. Hij deed nog steeds een aantal ongelooflijke dingen op zijn enkele termijn als president - het is gewoon een schande dat hij ze moest compenseren met enkele echt afschuwelijke fouten.