10 Grimmige scheidingsmuren uit de hele wereld

In 2014 werd in Londen een mock-up van "The Wall" (de Israëlische barrière van de Westelijke Jordaanoever) tentoongesteld; het publiek vroeg om berichten te schrijven en graffiti te plaatsen zoals mensen doen bij de echte barrière. Het probleem wordt behandeld als een probleem dat uniek is voor de regio Palestina.

Maar er zijn momenteel meer dan 50 grensbarrières die over de hele wereld worden gebouwd, zoals in Korea, Saoedi-Arabië (dat bijna volledig is ommuurd) en op slechts enkele kilometers van het 'The Wall'-scherm, bij de Kanaaltunnel tussen het VK en Frankrijk, met geëlektrificeerde veiligheidsafrastering, elektronica en permanente bewakers. Deze laatste dient grotendeels hetzelfde doel als de West Bank-barrière en heeft veel van dezelfde controverses, en de media vatten nauwelijks een oog. De VS doet ook inspanningen om zijn Mexicaanse barrières uit te breiden om de hele grens te bestrijken. Helaas lijken er steeds meer muren op te duiken.

10 Cyprus Green Line Separation Barrier

In juli 1974 gebruikten de Turkse militairen een mislukte Grieks-Cypriotische staatsgreep als een voorwendsel om een ​​vredesoperatie te starten die ongeveer 8 procent van Cyprus veroverde. Nadat de staatsgreep was ontbonden, trokken de Turkse troepen naar de staakt-het-vurenlijn van het land (opgericht in 1964) en namen 37 procent van het eiland gevangen, waardoor de groene lijn in 1983 een niet-overstijgende barrière werd.

De barrière snijdt Cyprus in tweeën en scheidt de Griekse Republiek van Cyprus van de door Turkije uitgeroepen "Turkse Republiek van Noord-Cyprus" (die niet wordt erkend en veroordeeld door elke VN-natie behalve Turkije). Omdat er vóór de staatsgreep weinig etnische scheiding was, dwong dit tot een wijdverbreide beweging van de bevolking. Tweehonderdduizend Grieks-Cyprioten werden van het noorden (Turks) verwijderd en 60.000 Turks-Cyprioten werden uit het zuiden verdreven.

De barrière bestaat uit een bufferzone, prikkeldraadomheiningen, wachttorens, antitankgrachten, mijnenvelden en betonnen wandsegmenten.

De spanningen lopen tussen beide zijden hoog op. Zoals een winkelier het vertelde New York Times in 1989: "Hier zijn we Grieks-orthodox; zij zijn moslims. De groene lijn is er omdat de gemeenschappen elkaar haten. "

De situatie is enigszins versoepeld. Na 30 jaar niet-overschrijdend beleid, bestaan ​​er nu meerdere, waarvan de eerste werd gevestigd in 2003 toen de president van de TRNC op Goede Woensdag gaten in de muur sloeg. Honderden mensen stonden in de rij bij de Ledra Palace Crossing om voor het eerst sinds jaren weer familie te bezoeken.

9 De barrière tussen Egypte en Gaza

In 2009 begon Egypte aan een barrière langs de grens met Gaza om het aantal smokkeltunnels te verminderen en de stroom smokkelwaar, wapens, explosieven en militanten te stoppen.

Wanneer voltooid, zal de muur 9-11 kilometer (6-7 mijl) beslaan. In tegenstelling tot de al bestaande ommuring, is deze gemaakt van staal en strekt zich 18 meter (60 ft) uit de grond. De segmenten zijn uitgerust met sensoren en slangen die worden gebruikt om tunnels met zeewater te vullen. De eerste constructie liep 9,6 kilometer (6 mijl) met Palestijnse bronnen die meldden dat tunnels bijna 30 meter diep bijna dagelijks instortten.

Hamas (die de barrière een "muur des doods" noemt omdat hij vreest dat het gebruikt zal worden om blokkades te versterken) verzocht Egypte om het een halt toe te roepen. Met de terroristische organisatie die wapens ontvangt, bouwmaterialen voor meer tunnels en exploitanten $ 2500 oplaadt voor het recht om de tunnels te gebruiken, is het geen wonder.

Het duurde niet lang voordat de barrière werd doorbroken en de constructie werd gestopt en meerdere keren opnieuw opgestart. De internationale gemeenschap heeft ook de voortgang van de muur belemmerd. Zowel vreedzame als gewelddadige protesten zijn ontstaan ​​sinds een Egyptische garde in 2010 werd gedood. Jordan's Islamic Action Front reikte datzelfde jaar een fatwa (religieus edict) uit. Omdat het door Rafah stroomt en het vrije verkeer binnen de stad verstoort, wordt de muur vaak een scheidingsbarrière genoemd.

Volgens critici dienen de tunnels als levensader voor gemeenschappen zoals Gaza door voedsel en medische benodigdheden te smokkelen, en dat dit belangrijker is dan de waarde van de tunnel voor terroristen en criminelen. Egypte had in het verleden een oogje dichtknijpen voor de tunnels, maar een reeks terroristische incidenten leidde hen tot de conclusie dat ze actie moesten ondernemen.

Smokkeltunnels omvatten meer dan alleen Hamas; andere terroristen / extremistische groeperingen en een goed bewapende, rijke criminele klasse zijn opgestaan ​​in zowel Gaza als het Sinaï-schiereiland die er gebruik van maken. De Sinaï stad El-Arish was een epicentrum voor deze problemen en Egypte bouwt momenteel aan een nieuwe barrière die het volledig zal omsluiten, met slechts 10 in- en uitgangen.

8 De Barricade in Koeweit-Irak

Na de invasie in 1990 door Koeweit door Irak en de eerste door de VS geleide Perzische Golfoorlog, richtten de Verenigde Naties een gedemilitariseerde zone (DMZ) op tussen de naties. In 1993 begon Koeweit met de bouw van een 193-kilometer lange omheining, de Barricade van Koeweit-Irak, onder toezicht van de waarnemingsmissie Irak-Koeweit van de Verenigde Naties.

De eerste versie was een systeem van barrières en loopgraven, met meer dan een miljoen landmijnen. Veel van die mijnen werden gerecycled en geplant door Iraakse troepen tijdens hun invasie in 1990. In 2004 kondigde Koeweit de bouw aan van een extra ijzeren wand langs de grens.

In 2005 beweerden Irakezen dat de barrière hun eigendom verwoestte en de bouw tijdelijk werd stilgelegd.

Datzelfde jaar ontstond er grote controverse toen Koeweit, op aanwijzing van de VS, gaten in het hek sneed op door Amerikaanse mariniers aangewezen plaatsen om toegang te krijgen tot Irak, waarvan sommige groot genoeg waren om de verplaatsing van tanks te vergemakkelijken.De VN beschuldigden de VS van het overtreden van VN-mandaten tegen militaire activiteiten in de DMZ, terwijl de VS, zonder enige represailles, zeiden: "Dat scenario was geen zorg omdat een oorlog met Irak een gerechtvaardigde aanval zou zijn vanwege de Irakese behandeling van Koeweit in het verleden en de mogelijke mishandeling in de toekomst. "Natuurlijk is de VS een paar dagen later binnengevallen.

Irak en Koeweit zijn al lange tijd vijandig gezind met behoud van een vernis van samenwerking, teruggaand op Koeweits onafhankelijkheidsstrijd die plaatsvond in 1963. Ondanks onafhankelijkheid, vond het regime van Saddam Hoessein dat Koeweit een deel van Irak was, en de regio opsplitste met een barrière was een illegale handeling. Er zijn er nog steeds veel in Irak die hetzelfde voelen, en met de problemen van die regio, is het twijfelachtig dat de barrière overal naartoe gaat.

7 De grenslijn tussen Maleisië en Thailand

De grens tussen Maleisië en Thailand strekt zich uit over 505 kilometer van de Straat van Malakka naar de Golf van Siam. Het afbakende gebied tussen de toenmalige Brits-gecontroleerde Maleise Staten en het Thaise Koninkrijk, stammend uit een in 1909 ondertekend grensverdrag. Tegenwoordig wordt de grens gecontroleerd door zowel Thailand als het moderne Maleisië.

In 1965 vormden beide landen het Regional Border Committee, een gezamenlijk comité dat toezicht houdt op de veiligheid langs de grens. Het werd gedeeltelijk gevormd als reactie op communistische opstanden. In de jaren zeventig bouwden beide landen barrières langs de grenzen om zichzelf te beschermen.

In 1991 kondigde Maleisië aan dat het een betonnen muur zou bouwen met een lengte van 96 kilometer (60 mijl), die de Maleisische staat Kelantan van Thailand scheidde. Hoewel het verklaarde doel was om criminele activiteiten langs de grens in te dammen, wezen analisten erop dat de betrekkingen tussen de naties gespannen waren over territoriale argumenten, geschillen over visserijrechten en gewelddadige islamitische separatistische bewegingen. Maleisië ontkent routinematig dat politieke onrust tussen de twee naties de reden is en vermijdt zorgvuldig het noemen van geweld.

Maar in 2007 steunde premier Surayud Chulanont van Thailand plannen om nog een barrière te bouwen langs een deel van de grens en in 2013 kondigde Maleisië aan dat het een nieuwe muur bouwt (met goedkeuring van Thailand) langs de Sungai Golok-rivier die Kelantan scheidt van de provincie Narathiwat . Veel Maleisiërs wonen langs de rivier, velen in illegale steigers. De huidige minister van Binnenlandse Zaken, Dato 'Seri Dr. Ahmad Zahid Hamidi, heeft verklaard dat deze mensen zullen worden verplaatst en illegale steigers zullen worden vernietigd, met alle mogelijkheden voor misbruik en ellende die dit met zich meebrengt. Juist dit jaar, in het kader van oproepen van de VS om actie te ondernemen tegen kwesties van mensenhandel (beide landen hebben de laagste ranglijst gekregen als het gaat om deze schendingen) en met het geweld dat momenteel de regio verscheurt-inclusief een reeks bomaanslagen in 2012-13-het origineel barrière hekken worden vervangen door moderne omheiningen en beveiligingsupgrades.

6 De barrière van Saoedi-Arabië en Jemen

Vanaf 1990 (het jaar dat Jemen de eenwording bereikte) tot 2000, waren de spanningen tussen Saoedi-Arabië en Jemen hoog, met verschillende keren vechten. In 2000 bereikten ze een ongemakkelijke vrede met een verdrag.

Maar in 2004 begon Saoedi-Arabië, een van 's werelds meest spraakzame critici van de Israëlische veiligheidsbarrière, met de bouw van een eigen barrière tegen Jemen.

Het is gemaakt van met beton gevulde schermen en elektronische meetapparatuur en maakt deel uit van een groter surveillanceproject van $ 9 miljard. Saoedi-Arabië probeert de smokkel van wapens, explosieven, drugs (inclusief qat, het populaire euforische blad uit het Midden-Oosten) en mensen van de grens met Jemen te voorkomen, maar het is een zware strijd geweest.

De bouw begon nadat 36 grenswachten werden gedood in een Saoedische grensplaats en een reeks terroristische aanslagen in 2003 onder leiding van radicale islamisten die meer dan 50 mensen hebben gedood en honderden hebben verwond.

Het werk aan de barrière stopte in 2004 toen functionarissen aan beide zijden gesprekken voerden om het lot te bepalen. Jemen vergeleek het snel met de Israëlische veiligheidsbarrière en beweerde dat het het verdrag schond vanwege clausules die stipuleerden dat geen strijdkrachten aan weerszijden van een bufferzone van 20 kilometer langs de grens konden worden gestationeerd en dat het zou de graasrechten van schapen-herders verstoren.

In 2008 werd de bouw vernieuwd; tegen 2013 werd een stuk hek van 74 kilometer voltooid om een ​​nieuw probleem aan te pakken - een golf van illegale immigranten, voornamelijk Somalische en Ethiopische vluchtelingen of Jemenieten die illegaal naar binnen kwamen om werk te zoeken. De nieuwe constructie begon zowel de stroom van deze immigranten in te dammen als de voortdurende golven van wapens en drugs te stoppen. Na de val van de voormalige Jemenitische president Ali Abdullah Saleh, waarbij militante islamisten instabiliteit in de regio veroorzaakten door controle te krijgen over delen van Jemen, waren problemen zoals extremistische groeperingen en hasj-smokkel slechter geworden dan ooit.

Saoedische functionarissen melden dat de nieuwe barrière, geïnstalleerd door Franse aannemers, zeer succesvol is geweest in het helpen van de natie om smokkelaars en infiltranten op te sporen. Na voltooiing is de hele slagboom 1799 kilometer lang.

5 India en Iran
Grens India-Pakistan, grens Iran-Pakistan

In 2004 voltooide India een 547 kilometer lange barrière - met prikkeldraad, warmtebeeldcamera's, nachtzichtmogelijkheden en sensoren - aan de de-facto grens met Pakistan in de lang betwiste regio Kasjmir. Het doel is om infiltratie te voorkomen van separatistische militanten die terroristische aanvallen uitvoeren op burgers en militaire doelen. In antwoord beschuldigde Islamabad India van het overtreden van een VN-handvest en gebruik te maken van een staakt-het-vuren om een ​​scheidingsmuur te bouwen.

Dit was geen nieuwe oefening voor India. Na een mislukte-maar-bloedige separatistische opstand in Punjab in de jaren 1980, bouwde India een barrière langs de provincies Punjab en Rajasthan.

Tegenwoordig is de hele grens versterkt, met slechts één wegkruispunt. Omdat de grens is verlicht, kan deze vanuit de ruimte worden bekeken.

In 2014 leek het erop dat de toegenomen handel zou kunnen leiden tot meer samenwerking tussen de naties, toen beiden overeenkwamen om de oversteek te openen, gelegen bij Wagah, om vrije doorgang van vrachtwagens en containers voor handel mogelijk te maken. Deze hoop werd verpletterd toen minder dan een week later de Indiase politie 100 kilo (220 lb) heroïne in beslag nam, verborgen in een vrachtwagen afkomstig uit Pakistan. Pakistan reageerde boos op de buste door de grensoverschrijdende beweging te staken.

India is niet de enige die een muur tegen Pakistan bouwt. Een van 's werelds zwaarste versterkte barrières ligt tussen Iran en Pakistan. Het is een bijna 1 meter dikke (3 ft), 3 meter hoge (10 ft) betonnen muur gebouwd over 700 kilometer (435 mijl) van verzengende woestijn. Het beschikt ook over een reeks sloten, verschansingen en andere vestingwerken. Het doel is om illegale grensovergangen en de stroom illegale drugs naar Iran te stoppen. Iran heeft een van de hoogste percentages opiumverslaving ter wereld en hoewel het meeste van zijn oorsprong in Afghanistan ligt, wordt het vaak vanuit Pakistan verwerkt en geëxporteerd.

Analisten beweren dat de echte reden dat het bestaat, is om een ​​Baloch-opstand te onderdrukken van soennitische moslims die al jaren aan het brouwen is, en een militante groep genaamd Jundullah (soldaten van God), die was begonnen met vechten voor soennitische moslims tegen het sjiitische regime van Iran. Omdat de muur tussen Baloch-gemeenschappen valt, noemen critici het een scheidingsbarrière die burgers schade toebrengt, lokale economieën verwoest en een "flagrante poging is om de Baloch-natie te verdelen" aan beide kanten van de grens.

4 De grote muur van Marokko

Van bovenaf lijkt het een lijn gekrast in zand over de hele Sahara woestijn. De Marokkaanse Muur bestaat uit 2.575 kilometer (1.600 mijl) zandbermen, muren, hekken, bunkers en mijnenvelden die bijna de helft van de Chinese Muur zijn, en vier keer zo groot als de barrière van de Westelijke Jordaanoever. 'The Berm' werd in 1980 door het Koninklijke Marokkaanse leger aangevat als een barrière tussen de door Marokko gecontroleerde zuidelijke provincies en gebieden onder het Polisario Front (een Sahrawi rebellen nationale bevrijdingsbeweging) en om te voorkomen dat Sahrawi-vluchtelingen naar hun thuisland zouden terugkeren. Tussen 1980 en 1987 werden nog vijf muren toegevoegd.

Na een staakt-het-vuren van 1991 patrouilleren beide partijen langs de kant van de muur, met Marokkaanse troepen rond de 160.000 troepen en militaire installaties die om de 11 kilometer (7 mijl) langs de barrière worden geplaatst. De Polisario weigert hun cijfers bekend te maken.
Critici noemen het de Wall of Shame omdat het Sahrawi-soldaten en -vluchtelingen afsnijdt van families in Algiers en de Sahrawi-nomaden in de regio schade toebrengt. Hoewel het nergens in de buurt komt van de publiciteit van de Israëlische barrière van de Westelijke Jordaanoever, is het de focus geworden van protesten namens Sahrawi-vluchtelingenkampen. De aandacht werd gevestigd op deze bewegingen in 2008 toen de 19-jarige Ibrahim Hussein Leibeit zijn rechterbeen onder de knie verloor na per ongeluk op een landmijn te hebben gestaan.

Het conflict in de Westelijke Sahara is een van de langstlopende huidige conflicten in de wereld, te beginnen in 1976 toen Spaanse kolonisten de regio tussen Marokko en Mauritanië illegaal verdeelden.

3 Grens tussen Verenigde Staten en Mexico

De grensovergang tussen de VS en Mexico is een systeem van barrières dat is gebouwd als een reeks operaties, samen met nieuwere secties die zijn gebouwd na de Secure Fence Act van 2006. De barrières - bestaande uit voetgangers- en voertuigomheiningen, bewaakte wegen en verlichting - worden aangevuld door een systeem van camera's, radar en sensoren en worden gebruikt om illegale immigratie naar de Verenigde Staten vanuit Mexico te voorkomen, en om smokkel en afschrikking van drugsactiviteit te voorkomen .

Vanaf het begin leidde het plan tot controverse in de VS. Het liet op sommige plekken vreemde gaten achter, en velen beschuldigden de regering van het toestaan ​​van rijkdom en politieke connecties om uitzonderingen op de constructie op bevoorrechte eigendommen te dicteren, terwijl de minder welgestelden hun eigendom zagen vernietigen. De kosten zijn hoog, vooral geschraagd door belastingbetalers, en de hekken delen Indiaanse stammen langs de grens.

Anderen klaagden erover dat de muur weinig doet om illegale immigratie te stoppen en meer doden zou veroorzaken als mensen hun toevlucht zouden nemen tot extreme methoden om over te steken. Vrijwel onmiddellijk namen de sterfgevallen toe toen immigranten tijdens de soms dodelijke zomermaanden trachten over te steken aan de grens met Arizona.

Er zijn ook ernstige gevolgen voor het milieu-effecten die worden verzekerd door het feit dat het ministerie van Binnenlandse Veiligheid ervoor koos om zijn gezag uit te oefenen om lang bestaande wetten of voorschriften op het gebied van milieu of landbeheer te omzeilen, met inbegrip van de Bedreigde Soortenwet en de Nationale Milieubeleidswet.

Hoewel sommigen bezorgdheid uiten over terroristen die vanuit Mexico oversteken, concludeerden de Country Reports on Terrorism van het State Department of July 2012: "Geen enkele bekende internationale terroristische organisatie was operationeel aanwezig in Mexico en geen terroristische groepering richtte Amerikaanse burgers op of vanuit Mexicaans grondgebied."

Toch zijn de hekken nuttig gebleken bij het arresteren van illegale immigranten en is de toegenomen mankracht erin geslaagd de cijfers laag te houden. Zo probeerden 153.000 mensen in 2007 zonder succes de grens over te steken, tegen 600.000 in het begin van de jaren negentig. Grenswachten hebben ook smokkeltunnels langs de grens ontdekt en vernietigd, sinds begin jaren negentig zijn er meer dan 170 gevonden.

2 Oezbekistan-Afghanistan-barrière

De barrière tussen Oezbekistan en Afghanistan is een prikkeldraadafrastering met een tweede, hoger geëlektrificeerde omheining van prikkeldraad bewaakt door gewapende bewakers en beschermd door landmijnen die de hele grens afsnijden. Het is een van de zwaarst bewaakte grenzen ter wereld, met als enige oversteek een enkele brug.Het kwam in 2001 onder de aandacht van de media tijdens een humanitaire hulpcrisis veroorzaakt door de Amerikaanse oorlog in Afghanistan.

De grens was oorspronkelijk gesloten toen de Taliban aan de macht kwamen in het noorden van Afghanistan. Slechts enkele dagen na de terroristische aanslagen van 9/11, toen de VS het begin van militaire operaties tegen de Taliban aankondigden, verving Oezbekistan het oorspronkelijke hekwerk langs de gehele Oezbeekse-Afghaanse grens van Turkmenistan naar Tadzjikistan. Het nieuwe hek was twee keer zo lang als het oude en was geëlektrificeerd om illegale immigratie te voorkomen en om te voorkomen dat vluchtelingen naar Oezbekistan zouden willen oversteken.

De enige grensbrug werd in 1986 door de Sovjets gebouwd om tijdens hun bezetting wapens en munitie naar Afghaanse gebieden te vervoeren. Tijdens de humanitaire crisis van de vroege jaren 2000 werd de 135 meter lange Friendship Bridge voor het eerst sinds 1997 op 9 december 2001 heropend, te midden van een stortvloed aan politieke manoeuvres die humanitaire hulp mogelijk maakten in het door oorlog geteisterde Afghanistan net voordat massale hongersnoden zouden kunnen ontstaan.

1 Israëlische Westelijke oeverbarrière

De barrière van de Westelijke Jordaanoever strekt zich momenteel over 670 kilometer (420 mijl) op veel plaatsen naar de Westelijke Jordaanoever uit, waarvan de meeste schattingen er 10 procent aan de kant van Israël aan de barrière plaatsen. Het meeste bestaat uit een betonnen basis met een gaasstructuur van 5 meter hoog (16 ft). Scheermesdraad en sloten lopen langs één kant, terwijl wegen zich langs en tussen hekken uitstrekken, uitgerust met elektronische sensoren en andere technologie. Sommige gebieden, voornamelijk locaties met uitzicht op snelwegen (gebruikt om scherpschutters af te schrikken) en sommige gemeenschappen, waaronder delen van Jeruzalem, zijn opgebouwd uit 8 meter hoge muren en wachttorens. De bouw begon in 2002 om terreuraanslagen op Israël door Palestijnse zelfmoordterroristen te voorkomen. Hoe effectief was het?

Volgens het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken waren er in 2002 220 doden. Het volgende jaar met het eerste deel van de barrière voltooid, dat aantal gedaald met de helft, en de helft opnieuw het jaar erna. Tegen 2007 waren er slechts drie doden en begin in 2010 helemaal geen twee volledige jaren. De barrière in Gaza vertoont vergelijkbaar succes.

In 2004 reikte het Internationale Gerechtshof de VN-Veiligheidsraad een niet-bindend advies uit dat was opgesteld door een raadgevend comité dat was aangesteld om de barrière te onderzoeken. Zijn verwijzing hield in dat de muur illegaal was.

Critici beweren dat de krant politiek geladen en vooringenomen termen bevat en maakt geen melding van Israëls redenen voor de barrière, terwijl de nadruk ligt op Palestijnse klachten. Ze zeggen ook dat het geen gewicht van de wet heeft en alleen bestaat om public relations-punten te scoren, en dat conflicten tussen de twee mensen moeten worden beoordeeld door bilaterale onderhandelingen in de regio, niet door externe partijen, volgens de routekaart naar vrede. De VS stemden in met dit laatste sentiment in een verklaring uit 2004. Ondanks dit alles stemde de Algemene Vergadering van de VN met 150-6 in een ander niet-bindend besluit om de muur te veroordelen en de verwijdering ervan te eisen, waarbij alle 25 leden van de EU tegen stemden Israël.

Israël is niet blind voor de behoeften van de Palestijnen; er werd een High Court ingesteld om specifiek de Palestijnse grieven te horen die betrekking hadden op de barrière. In 2004 vonden ze dat de Palestijnse grieven verdiensten hadden en dat de barrière om humanitaire redenen werd omgeleid langs zijn weg door Jeruzalem, een van de vele dergelijke beslissingen door de jaren heen. De Hoge Gerechtshoven beweerden ook aan de Israel Defence Force dat de barrière niet kon worden gebruikt om politieke grenzen te bepalen.

Het is onmogelijk om alle betrokken rechtszaken te doorlopen, maar op een plaats waar hebzucht en politiek een rol hebben gespeeld, hebben de Palestijnen enorm hinder ondervonden van de barrière. Paspoorten, visa en vergunningen zijn nodig voor gratis reizen tussen gebieden, zowel binnen als buiten de regio. Verslagen tonen aan dat de rechtbanken in het verleden de Palestijnen hebben bevoordeeld, en grieven opriepen voor zaken als grondcompensatie, gewasverplaatsingen en het misbruik van de barrière zelf. In andere rapporten is echter gebleken dat Israël de barrière omspant om nederzettingen op kosten van de Palestijnen mogelijk te maken.

Uiteindelijk zijn de problemen niet zo scherp en droog als "Israël Palestijnen onderdrukt" of "de Palestijnen zijn kwaadaardige terroristen." Problemen doen zich overal voor dat veiligheidsmuren noodzakelijk worden. Er is aan beide kanten veel haat, maar muren en hekken kunnen op zijn minst worden verplaatst en verwijderd wanneer conflicten worden opgelost.

Hopelijk kunnen we allemaal leven om een ​​dag te zien waarop deze muren niet nodig zijn.