Delen:
10 Crazy Ways China Censors Het internet
In 2015 stond China's internet als laatste op de lijst van Freedom House's wereldwijde internetvrijheidsrangschikking. Achter deze zogenaamde 'grote firewall' schuilt een enorm, complex informatiecontrolesysteem dat de kracht heeft om vrijwel alles wat een Chinees online doet te beïnvloeden.
Dit systeem maakt gebruik van tactieken die variëren van verrassend subtiel tot schokkend bot, maar het is allemaal gedaan om de vermeende nationale belangen van de Chinese overheid te verdedigen. Dat betekent vaak dat overheidscritici en activisten het zwijgen opleggen of de informatiestroom blokkeren als het negatieve binnenlandse nieuws breekt.
De meeste internetgebruikers in China weten dat er wat censuur aan de hand is, hoewel ze er niet veel aan kunnen doen. China gebruikt vele methoden om online informatie te controleren, inclusief sommige die ronduit gek lijken.
10 URL's blokkeren
De meeste mensen weten dit al of hebben dit type internetcensuur ervaren, vooral als u op een kantoor werkt met een overijverige IT-man. Maar het is twijfelachtig of je iets hebt meegemaakt dat in de buurt komt van wat er in China gebeurt. Daar worden allerlei populaire buitenlandse websites geblokkeerd, waaronder Google, Facebook, Twitter, IMDb en YouTube.
Vanaf begin 2016 blokkeert China meer dan 6500 verschillende domeinen, waaronder bijna 150 van de top 1000 domeinen op het web. Het is zo slecht dat bijna alle expats in China voor VPN-services betalen om de weg te vinden. Het internet dat we dagelijks gebruiken, werkt gewoonweg niet in China zonder een VPN, omdat te veel van de services die er centraal staan, geblokkeerd zijn.
Zodra een site is geblokkeerd, wordt deze zelden gedeblokkeerd. Facebook is bijvoorbeeld medio 2009 geblokkeerd en is sindsdien niet meer beschikbaar in China. YouTube, Twitter en andere populaire sites zijn al jarenlang op vergelijkbare wijze platgedrukt door de verbodshamer en er is geen einde in zicht.
9 wijdverbreide ban op inhoud
In de loop der jaren hebben de Chinese autoriteiten veel inhoud die ze aanstootgevend vinden, verbannen. In 2014 verbood de Chinese overheid het gebruik van populaire internet-jargontermen in advertenties en tv-shows. Adverteerders en tv-producenten werden gedwongen om traditionele Chinese termen te gebruiken en te stoppen met het gebruik van trendy uitdrukkingen.
De censoren in China hebben herhaaldelijk bepaalde tv-programma's van het internet verbannen. In april 2014 De oerknaltheorie en verschillende andere populaire buitenlandse shows kregen de bijl.
Maar Chinese shows vallen ook onder het vuurwapen. In 2011 verbood bijvoorbeeld de Chinese overheid tv-programma's over tijdreizen van zowel televisie-uitzendingen als online-streaming. Ze waren bang dat deze tv-shows de Chinese geschiedenis in het licht zouden stellen.
Meer recentelijk is China begonnen met het censureren van gebruikersnamen. Ze hebben tienduizenden internetaccounts gereinigd met niet-goedgekeurde namen, waaronder namen die de spot drijven met wereldleiders of populaire figuren satiriseren.
Gebruikers met aanstootgevende namen kregen een korte aflossingsvrije periode om naar een nieuwe naam te veranderen. Maar als ze een gebruikersnaam als "ObamaFan" hadden en deze niet snel genoeg veranderden, was hun account waarschijnlijk geblokkeerd.
8 Blast-websites offline met verkeer
China censureert niet alleen zijn eigen internet; het kan ook de onze censureren. Vorig jaar heeft China een nieuwe censuurtool ingezet die onderzoekers het Grote Kanon noemen. Met deze tool werden websites verwijderd die voor iedereen werden gehost, niet alleen voor Chinese internetgebruikers.
The Great Cannon is in wezen een gedistribueerde denial-of-service (DDoS) -tool. Het kaapt onschuldig webverkeer en leidt het om naar servers die inhoud hosten die de Chinese overheid niet leuk vindt.
In maart 2015 maakte het grote kanon gebruik van browserverkeer van de Chinese zoekmachine Baidu om GreatFire.org, een anticensuurorganisatie, en GitHub, die een aantal GreatFire-inhoud hostte, te vernietigen. Beide diensten werden aanvankelijk overspoeld met verkeer en konden niet online blijven, hoewel ze uiteindelijk weer op de been waren.
Het Grote Kanon is blijkbaar sindsdien niet meer gebruikt en zijn bestaan is nooit officieel bevestigd door de Chinese overheid. Maar het incident met de GreatFire suggereert sterk dat China nu een offensieve censuurtool hanteert met voldoende macht om waarschijnlijk high-profile westerse websites te verwijderen - tenminste voor een korte periode.
7 Stiekem Vanish Social Media Posts
Iedereen weet dat de sociale-mediabedrijven in China censuur hebben die gebruikersposten patrouilleren en die berichten verwijderen die niet op de hoogte zijn. Deze censors kunnen accounts verbannen en verwijderen of tijdelijke schorsingen afgeven. Maar op populaire platforms zoals Sina Weibo, kunnen censors ook gebruik maken van een nog moeilijkere tactiek: "verdwijnen".
Deze minder algemene tactiek maakt het mogelijk dat censors een post alleen zichtbaar maken voor de persoon die het gepost heeft. De originele poster realiseert zich niet dat hun bericht is verwijderd omdat ze het nog steeds kunnen zien. In werkelijkheid is het echter verdwenen en kunnen andere gebruikers het niet zien.
Deze subtiele techniek wordt niet vaak gebruikt en is niet gemeld buiten Sina Weibo, de grootste microblogdienst in China (zoals Twitter). Maar wanneer verdwijning wordt gebruikt, kan het ongelooflijk effectief zijn omdat het een van de belangrijkste nadelen van censuur elimineert.
Vaak, wanneer iemands spraak wordt gecensureerd, zullen ze verdere pogingen doen om hun boodschap daar te krijgen. Maar wanneer Weibo-berichten verdwijnen, hebben gebruikers minder kans om hun berichten opnieuw te posten omdat ze niet weten dat de berichten onzichtbaar zijn voor andere gebruikers. In plaats daarvan kunnen ze het gevoel hebben dat ze geen enkele tractie hebben gekregen en dat hun ideeën geen algemene steun hebben.
6 Internetgebruikers arresteren
Als het te ver gaat, zal China zijn censuur offline zetten en sociale-mediaposters die een grens hebben overschreden, vasthouden of arresteren. Het meest absurde voorbeeld: in 2012 arresteerde China een blogger via een twitter-grapje.Zhai Xiaobing, de blogger in kwestie, had een off-colour-grap gemaakt over het dak dat op vertegenwoordigers van China's Communistische Partijconferentie was ingesluierd. Hij werd vervolgens gearresteerd door de Chinese politie.
Maar Zhai is slechts een enkel voorbeeld. China heeft talloze dissidenten en activisten gearresteerd voor het online verspreiden van serieuzere content. De winnaar van de Nobelprijs voor de vrede, Liu Xiaobo, zit momenteel een gevangenisstraf van 11 jaar uit vanwege zijn aandeel in de verspreiding van Charter 08, een politiek document dat kritisch staat tegenover het autoritaire systeem van China.
Liu co-auteur van het document. Het circuleerde kort op het Chinese Web voordat de autoriteiten zich vastklemden en een aantal mensen erachter arresteerden, waaronder Liu.
Hoewel het Sina Weibo-platform gecensureerd is, zijn de posters ook niet immuun. In 2013 arresteerde China vier Weibo-gebruikers via tweets, waarvan de regering beweerde dat het valse informatie bevatte en het imago van Lei Feng ernstig schaadde.
Lei Feng was een lid van de Communistische Partij dat de ideale burger van Chinese propagandisten werd, hoewel het beeld dat hij gebruikte in propaganda niet overeenkomt met de realiteit van zijn leven.
5 White-Listed videogames en muziek
Je zou kunnen denken dat de wereld van online entertainment veilig is voor de censuur van China, maar je hebt het mis. Niets is veilig. Vanaf dit jaar zijn Chinese bedrijven die streaming muziekdiensten aanbieden verplicht om die muziek te controleren voordat deze openbaar beschikbaar wordt gemaakt. Dit zorgt ervoor dat niets waar de overheid niets tegen kan doorkomen.
Evenzo moeten buitenlandse videogames op de witte lijst worden geplaatst door het Chinese ministerie van Cultuur voordat ze legaal in China kunnen worden vrijgegeven. Dit is de reden waarom populaire buitenlandse spellen zoals World of Warcraft en League of Legends hebben altijd aparte servers voor het vasteland van China. De versies van de games die daar worden gelanceerd, zijn gewijzigd en gecensureerd om ervoor te zorgen dat ze de inspectie van het ministerie van Cultuur doorstaan.
China zal zo nu en dan games proactief verbieden. Bijvoorbeeld de recente shooter-titel Battlefield 4 werd kort na zijn Amerikaanse release in China verboden. Chinese autoriteiten zeiden dat het spel Chinese nationale belangen schaadde omdat het complot afbeeldingen bevatte van een Chinese leider die werd vermoord en een Chinese militaire leider die zich schuldig maakte aan schurkenstaten.
4 blokzoekopdrachten
De Chinese autoriteiten eisen van elk Chinees bedrijf met een zoekfunctie, waaronder sociale netwerken en traditionele zoekmachines zoals Baidu, dat bepaalde zoekacties met zoekwoorden worden geblokkeerd. De lijst met geblokkeerde zoekopdrachten verandert snel om de huidige gebeurtenissen bij te houden en de verspreiding van ongewenste informatie te voorkomen.
Bijvoorbeeld, China begon met het blokkeren van zoekopdrachten naar de naam "Bo Xilai" nadat Bo, ooit een hoog aangeschreven politicus, verstrikt raakte in een lelijk publiek schandaal. Voor een korte tijd in 2012 blokkeerde China zelfs zoekopdrachten naar de term 'de waarheid'.
Natuurlijk gaan Chinese autoriteiten niet altijd uit van een algeheel blok. De censors van het land kunnen ook zoekopdrachten filteren om goedgekeurde inhoud alleen weer te geven door aanstootgevende resultaten te blokkeren.
Zoekacties naar termen als '4 juni-incident' op Baidu zullen bijvoorbeeld zorgvuldig geschrobde resultaten opleveren die geen melding maken van het harde optreden van 1989 dat de Chinese autoriteiten niet willen dat mensen lezen. In 2010 verliet Google China vanwege dit beleid. Google citeerde zijn zorgen over mensenrechten en zijn onwil om deel te nemen aan censuur.
3 Moedig zelfcensuur aan
Censuur hoeven niet altijd te worden verwijderd. Veel Chinese internetgebruikers censureren zichzelf. Voor veel gebruikers wegen de risico's van kritiek op de overheid of het online verspreiden van geruchten - waaronder banenverlies of zelfs arrestatie - eenvoudigweg op tegen de voordelen van uitspreken.
Chinese autoriteiten promoten consequent een boodschap van internetharmonie en -eenheid, en stimuleren internet-influencers en smaakmakers om zichzelf te censureren in naam van het verbeteren van China's online omgeving.
De internetgebruikers van China houden zich ook bezig met online zelfcensuur omdat het moeilijk is om te weten waar de grens ligt tussen acceptabele en onaanvaardbare inhoud. Vooral als het gaat om politieke dissidentie, gebruiken Chinese autoriteiten vaak de vage juridische clausule "aanzetten tot ondermijnen staatsmacht" als een vangbal om andersdenkenden te belasten.
Wat betekenen die woorden precies? Wanneer kruist een politieke grap de lijn en wordt subversie? De Chinese wet beantwoordt deze vragen niet. Mensen weten niet waar de grens tussen legale en illegale inhoud ligt, dus veel mensen spelen het liefst veilig in hun online discussies. En met mensen die gearresteerd worden op Twitter-grappen, wie kan ze echt de schuld geven?
2 Flood The Web met Pro-Government-opmerkingen
Wanneer censuur door deletie de klus niet klopt, kunnen de Chinese autoriteiten censuur ook toepassen door ze toe te voegen. Met deze techniek laten overheden online discussies overslaan met pro-overheidsperspectieven. Deze commentatoren worden schertsend de 50 Cent-partij genoemd, een verwijzing naar het bedrag dat ze zogenaamd per commentaar zouden krijgen.
Ze ontvangen specifieke richtlijnen van de autoriteiten over wat ze moeten zeggen en hoe ze dat moeten zeggen. Om bijvoorbeeld online discussies over het democratische systeem van Taiwan af te weren, krijgen posters de opdracht om 'Amerika tot doelwit van kritiek te maken' en 'verschillende voorbeelden in westerse landen van geweld en onredelijke omstandigheden te kiezen om uit te leggen hoe democratie niet goed geschikt is voor kapitalisme.'
Deze techniek werkt goed, want zelfs als je weet dat deze betaalde posters er zijn, is het onmogelijk om te bewijzen dat ze geen echte pro-China-commentatoren zijn.De term "50 cent" is een beetje een smet op het web geworden, misleidend gegooid bij pro-regeringscommentatoren, zelfs als er geen bewijs is dat ze eigenlijk deel uitmaken van de betaalde commentaarbrigade.
1 Het internet volledig afsluiten
China heeft veel censuurhulpmiddelen op zak. Maar als al het andere faalt, is er altijd de nucleaire optie: het internet volledig afsluiten. Hoewel het een extreme maatregel is, heeft China het ooit één keer gebruikt.
In juli 2009 werd de Chinese provincie Xinjiang in China getroffen door verdeeldheidwekkende etnische rellen die het leven kostten van bijna 200 mensen. Als reactie hierop sloot China de internettoegang voor de hele provincie af en herstelde het pas bijna een jaar later volledig. Ja, een hele provincie van meer dan 20 miljoen mensen ging bijna een jaar zonder internettoegang.
Na een tijdje bouwden de autoriteiten een klein "intranet" van soorten. Maar gebruikers leden maanden zonder toegang tot externe sites of diensten. Zakenmensen die op internet vertrouwen, moesten naar andere provincies reizen om online te gaan en hun e-mail te checken.
Of China opnieuw dergelijke maatregelen zou willen nemen, is een open vraag. Internet is een steeds belangrijker onderdeel van de Chinese economie, goed voor meer dan 7 procent van het totale BBP van het land vanaf begin 2016.