Delen:
10 Crazy Ways kinderen groeiden in het Inca-rijk
Het Inca-rijk was rijk van midden 1430 tot 1572 toen de Spaanse Francisco Pizarro hen veroverde. Deze beschaving verspreidde zich vanuit het grootste deel van Peru, Chili, Ecuador en een deel van Zuid-Colombia. Als je het geluk had om geen deel uit te maken van de 25 procent van de kinderen die voor de leeftijd van vijf stierven, had je een zware opvoeding gehad. Dat geldt niet voor alle vreemde en ronduit onhygiënische dingen die je zou moeten doorstaan.
10 De ceremonie die kinderen doodde
Ja, Incas heeft hun kinderen opgeofferd! Dit kan meer zijn van hoe een kind stierf in plaats van woonde in het Inca-rijk. Het is gek om over na te denken, maar dit ritueel (genoemd Capacocha) werd gebruikt voor speciale evenementen zoals de dood van een heerser of de overwinning in een veldslag. Het was eigenlijk een eer voor de familie van het uitverkoren kind om hun kind te laten offeren op de hoogste bergtop in Peru. Inca's zouden ook kinderen offeren aan de goden om droogtes, wijdverspreide ziekte, enz. Te voorkomen.
Voordat de ceremonie begon, werden de uitverkoren kinderen naar de hoofdstad van de stad gebracht, Cuzco. Tonnen burgers verzamelden zich om daar te smullen voordat ze het kind de berg op brachten om hem of haar te offeren. Hoewel ze niet discrimineerden op basis van geslacht, zijn de meeste mummies van kinderen die door archeologen zijn gevonden meisjes.
Het kind kreeg alcohol en gif te drinken. Hierdoor brak het kind en stierf het langzaam op de berg - wat weken of maanden had gekost om naar toe te reizen. Het kind werd overgelaten aan de dood te bevriezen als extreme uitdroging haar niet de eerste was. Soms werd een kind gestikt of stierf door een zware slag op zijn hoofd.
9 De Inca's waren Ageisten
De quipu (hierboven afgebeeld) was de manier waarop de Inca gegevens vastlegde en bewaarde. Hoewel we nog steeds niet weten hoe we een quipu moeten lezen, weten we dat de Inca's een beetje ouderling waren. Ongeveer twee keer per jaar namen ze een census om het aantal mensen in het rijk te registreren en om elk individu in een van de 10 klassen te plaatsen.
De Inca's verdeelden hun burgers in groepen op basis van leeftijd, met die 25-50 jaar oud beschouwd als de meest welvarende en belangrijk voor de economie van het rijk. De Inca's telden ze eerst en beschouwden hen hoger in de klas. Vervolgens kwamen degenen die 60-70 jaar oud waren, gevolgd door 18- tot 20-jarigen, vervolgens 10- tot 17-jarigen, 5- tot 9-jarigen, peuters en ten slotte baby's.
Dit toont aan dat jonge kinderen niet als gunstig voor de Inca's werden gezien. Het klinkt vreselijk omdat de Inca's erop vertrouwden kinderen te offeren. Hun ouderen versloegen kinderen naar verluidt totdat de kinderen de leeftijd van negen jaar hadden overschreden - waarschijnlijk omdat kinderen echt discipline nodig hadden in dit rijk.
8 Geavanceerde vaardigheden leren als een klein kind
Inca-kinderen, vooral meisjes jonger dan negen, wisten hoe ze garen gemaakt van lama en alpaca-bont moesten laten draaien. Spaanse tekeningen van de beschaving tonen representaties van Inca-meisjes die huishoudelijke taken verrichten rond de leeftijd van vijf jaar. Ze wisten ook hoe ze bier moesten brouwen.
Toch konden kinderen geen bier drinken of bepaalde voedingsmiddelen eten zoals suikerachtige, vette soorten. Ze moesten zo gezond mogelijk zijn om te trouwen. Tienerjongens waren als herders voor hun lama's terwijl de jongere jongens begonnen te leren vogels en cavia's op te sluiten. Inca's aten cavia's als een gewoon gerecht.
Het was niet verwonderlijk dat jonge meisjes naar verwachting onderdanig zouden zijn en uit de buurt van mannen moesten blijven totdat ze in gearrangeerde huwelijken werden gezet. Waarschijnlijk waren ze in het begin niet erg vrouwelijk voor de Spaanse conquistadores, omdat deze meisjes hun haar moesten kort houden en geen schoenen droegen. Hun hele leven werd doorgebracht als voorbereiding op het huwelijk en het zorgen voor een gezin.
7 Zieke kinderen moesten in plas zitten
Als een kind erg ziek was, geloofden de Inca's dat hij aan de navelstreng (die de ouders hadden bewaard) kon zuigen omdat de navelstreng kwaad van binnen uit het kind opzoog. Het is onduidelijk hoe ze de navelstrengen hebben gehouden. Echter, zoals de Egyptenaren, bewaarden de Inca's waarschijnlijk lichaamsdelen als deze door ze koel te houden in ijskoude bergstromen.
Koorts krijgen, zoals alle kinderen het op een bepaald moment doen, was een gevreesd iets. Tenminste, het zou waarschijnlijk nu voor ons zijn. Dit komt omdat weken in een enorme bak gevuld met de urine van het gezin zogenaamd kinderen zou genezen die koorts hadden.
6 De baby's en peuters werden meer als dingen behandeld
Een Spaanse priester noteerde hoe moeders voor hun baby's zorgden. Uit angst om de baby's te veel aandacht te geven of ervoor te zorgen dat ze voortdurend behoeftig zijn, zouden de moeders de baby's naar een koude stroom in de bergen brengen en ze een aantal dagen baden.
Pas toen de kleuters twee waren, verdienden ze een naam en een officiële plaats in de familie. Dit kwam waarschijnlijk omdat zoveel pasgeborenen en peuters stierven in het 15e-eeuwse Peru. De baby zou nog steeds naar deze "ijskoude baden" worden gebracht totdat ze ongeveer twee jaar oud waren. De moeder zou afzien van zelfs knuffelen de baby in deze vroege jaren van het leven van de baby.
Natuurlijk zou een moeder een buidelslinger maken die zich om haar heen wikkelde. De baby zou in de slinger gaan zitten terwijl de moeder kruiden verzamelde en andere buitenklusjes deed. Nadat de baby twee was geworden, kreeg hij of zij een ceremonie genaamd rutuchicoy waar familieleden en buren samenkomen om het haar van het kind te zien worden gesneden voor de eerste keer.
5 Scholing was verrassend niet seksistisch (soort van)
Inca kinderen tussen de leeftijd van ongeveer acht of negen werden uit huis gehaald om naar verschillende scholen te gaan. De meisjes en jongens hebben misschien verschillende en afzonderlijke dingen geleerd om te doen, maar ze waren redelijk gelijk in hun training.
Jongens leerden Quechua, de taal die gesproken wordt door de Inca's.Ondertussen leerden de meisjes over het brouwen van bier, Inca-religie, koken en andere speciale vaardigheden die ze elke dag zouden moeten gebruiken.
Natuurlijk zijn alleen de mooiste meisjes uitgekozen om naar deze speciale huizen te gaan voor de aqllakuna, wat het woord is voor deze uitverkoren vrouwen. De jongens kregen ook les over hun religie en geschiedenis op deze vierjarige scholen in Cuzco.
Het is niet ongebruikelijk dat sommige culturen hun vrouwtjes en mannen nu scheiden. De Inca's leken allemaal over klassenstatus te gaan. Die mooie aqllakuna of werden priesteressen of vrouwen aan mannen in hogere stations. De Sapa Inca, die hun leider was, had honderden vrouwen.
Edele of niet, jongens moesten naar school gaan om krijgers of echtgenoten en vallenzetters te worden. Het was gebruikelijk dat jongens wisten hoe ze moesten boeren. Opgemerkt moet worden dat alleen de rijkere families hun kinderen naar school konden sturen.
4 Van kleding veranderen was belangrijk als je een kind was
Op ongeveer 14-jarige leeftijd veranderden de jongens uit hun vodden (als ze arm waren) en droegen lendendoeken om te symboliseren dat ze mannen waren geworden. Dit komt vooral omdat kinderen konden trouwen tegen de tijd dat ze in hun tienerjaren waren.
Op deze leeftijd begonnen jongens ook grote pluggen in hun oorlellen te steken. Naarmate de jaren vorderden, bleven ze langzaam de maat van de stopoorbellen vergroten om hun oren te strekken.
Toen jongens tot mannen bleven uitgroeien, droegen ze zakjes die als portemonnees waren. Daar hielden ze cocabladeren om op te kauwen. De bladeren waren ook goed geluk charms die dicht bij hun personen werden gehouden.
Dit toont aan dat de meisjes niet zoveel kregen in termen van accessoires of kleding. Tegenwoordig zijn vrouwen degenen die oorbellen dragen en portemonnees dragen. Natuurlijk droegen jonge vrouwen jurken die langer waren dan die van mannen.
Leuk weetje: De Sapa Inca droeg slechts één keer een nieuwe outfit. Toen was het verbrand. Sommige adel (zoals de vrouwen en zonen van de Sapa Inca) droegen meer dan eens kleding, maar droegen nog steeds veel outfits. De Inca's waren meesters in textiel en kleding, dus ze hadden veel tunieken en jurken, samen met dekens.
3 kinderen zouden geen normaal gevormde schedels hebben
Vanaf het moment dat Inca's baby's waren, wikkelden hun ouders hun hoofd in om ze te vervormen zodat ze eruitzagen als kegeltjes. Omdat jongelingen zachte schedels hebben, is het gemakkelijk om ze in elke vorm te transformeren.
Er wordt geloofd dat de Inca's dit deden vanuit het geloof dat hoe hoger het hoofd, hoe hoger de geest en hoe dichter bij hun goden. In sommige culturen is deze praktijk nog steeds in gebruik. Het was heel gewoon onder de Maya's en andere oude beschavingen.
Archeologen vonden gaten in sommige schedels van de Inca's als gevolg van hoofdletsel. Het uithakken van een gat hielp met de zwelling als de Inca's elkaar te gewelddadig met knokploegen bestreden. Verrassend genoeg was dit een gangbare praktijk.
2 kinderen zijn waarschijnlijk geïntroduceerd in seks en het huwelijk te jong
De ontdekking van potten en beelden van mensen in seksuele posities laat zien dat de Inca's alle seksuele activiteit accepteerden. Het was een cultureel begrip dat de Inca's vóór hun huwelijk met hun toekomstige echtgenoten seks zouden hebben. Er werd ook verwacht dat jonge Inca's een paar geliefden vóór het huwelijk zouden hebben. Homoseksuele seks werd ook afgebeeld op aardewerk.
Hoewel het misschien lijkt dat de Inca's progressiever waren op het gebied van huwelijk en seks dan sommige van de hedendaagse culturen, werd van die gekozen vrouwen nog steeds kuisheid verwacht (aqllakuna) totdat ze getrouwd waren. Wetende dat meisjes tussen de 12 en 14 jaar getrouwd waren, betekent dit dat de meesten van hen vóór die tijd seksueel actief moeten zijn geweest.
In feite scheiden de Inca's geslachten in drie groepen zonder veel bewijs van discriminatie. Er waren heteromannen, heteroseksuele vrouwen en een derde geslachtsgroep met transgender- en homoseksuele personen. Deze groep werd genoemd Tinkuy. Het was dus mogelijk om een jong homoseksueel kind te zijn zonder de behoefte te voelen om je voor de maatschappij te verbergen.
1 Huwelijk was meer een zakelijke proef
Mannen trouwden op een redelijke leeftijd (rond 20-25 of in hun late tienerjaren), maar vrouwen waren vaak getrouwd voor de leeftijd van 14-15. De huwelijksceremonie was meer een zakelijke overeenkomst tussen de twee families. Er was echter een feest en een feestje. Er wordt geloofd dat deze ceremonie snel was en niet per definitie gelukkig.
Elk jaar zou de leider van elk dorp in het rijk alle beschikbare jongens en meisjes in een rij plaatsen en ze in gearrangeerde huwelijken paren. Als twee mannen met dezelfde vrouw wilden trouwen, moesten de ouders de leider motiveren waarom zijn zoon haar hand zou moeten winnen. De leider nam echter de definitieve beslissing.
Mannen met een lagere status konden slechts met één vrouw trouwen. Gelukkig kregen de echtgenoten een proefperiode van een paar jaar. Als het meisje niet gelukkig was, kon ze naar huis terugkeren. Als de man niet gelukkig was met zijn vrouw, kon hij haar terug naar haar huis sturen. Het was de gewoonte dat de meisjes bij de man in huis gingen nadat de familie van de man een huis voor hen had gebouwd.